Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «παράγει» ανέργους

Την ώρα που η πρόληψη και η αποτελεσματική καταπολέμηση του φαινομένου της ανεργίας και των επι-πτώσεών της βρίσκεται στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού κοινωνικού διαλόγου και της Ευρωπαϊκής Στρατη-γικής για την ερχόμενη δεκαετία (ΕΕ 2020), κάθε Έλληνας εργαζόμενος είναι υποψήφιος άνεργος και κάθε άνεργος γίνεται φτωχός ή «εν δυνάμει» φτωχός αφού η ραγδαία αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας απο-δεικνύει πως η επάνοδος στην αγορά εργασίας είναι σχεδόν αδύνατη. Η ακολουθούμενη «συνταγή» της ακραίας λιτότητας που πολλαπλασιάζει τα «λουκέτα» στην αγορά και κατά συνέπεια τις στρατιές των α-νέργων στις ουρές του ΟΑΕΔ, αντί να «μηδενίζει» το έλλειμμα «εκμηδενίζει» την επαγγελματική προοπτι-κή χιλιάδων συμπολιτών μας. Οι νέοι είναι τα μεγαλύτερα «θύματα» και τα «αδιέξοδα» της σημερινής διακυβέρνησης τους οδηγούν στο «μονόδρομο» της μετανάστευσης. Οι 45αρηδες αναγκάζονται σε μια αδιάκοπη και ανασφαλή εργασιακή περιπλάνηση, ενώ 1 στις 5 γυναίκες εκτοπίζονται στο «παραγωγικό περιθώριο» ενώ καταργούνται άκριτα και συστηματικά ακόμη και οι λιγοστές δομές «συμφιλίωσης της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή», όπως τα ολοήμερα σχολεία. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η ανεργία έχει αυξηθεί κατά 5% και η απώλεια σχεδόν 250 χιλιάδων θέσεων εργασίας υπονομεύει τη βιωσι-μότητα των Ασφαλιστικών Ταμείων που αν σήμερα «αναδιανέμουν» συντάξεις-προνοιακά επιδόματα σύ-ντομα θα ανταποδίδουν «φιλοδωρήματα ανέχειας» σε εισφορές μιας ζωής. Η λήξη της καλοκαιρινής πε-ριόδου σε συνδυασμό με τις απολύσεις μέχρι και 200 χιλιάδων εργαζόμενων από την κυβερνητική εφαρ-μογή της εργασιακής εφεδρείας διαμορφώνουν συνθήκες για ένα «κραχ ανεργίας» χωρίς ιστορικό προη-γούμενο. Αλήθεια ως πότε η κυβέρνηση θα συνεχίζει να αναπαράγει το «λάθος» παράγοντας ανέργους; Η ανάπτυξη και η δημοσιονομική εξυγίανση δεν μπορεί να έρθουν σε μια χώρα που οι οικονομικά ανενεργοί είναι περισσότεροι από τους απασχολούμενους. Η ψυχοκοινωνική στήριξη των ανέργων και η ενεργοποίη-ση του κοινωνικού κράτους είναι τα «αυτονόητα» για τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, που στην Ελλάδα του 2011 μοιάζουν «αδιανόητα» και άγνωστες λέξεις. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύει την πραγματική οικο-νομία και να στοχεύσει στην κατάρτιση του εργατικού δυναμικού δημιουργώντας ένα αξιόπιστο επενδυτι-κό περιβάλλον εξαντλεί την πολιτική της στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την «εξαθλίωση» των αμοιβών και στην οριστική διάλυση των συλλογικών συμβάσεων όταν η φορολογική αστάθεια απω-θεί κάθε σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον. Με την πολιτική τους δεν ευημερούν οι αριθμοί αλλά προπαντός υποφέρουν οι άνθρωποι.