2,5 ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ, 2,5 ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ

2,5  ΕΙΝΑΙ   ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΧΩΡΟΙ

2,5  ΕΙΝΑΙ   ΟΙ  ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ   ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ

Όσοι είναι σε μια ώριμη ηλικία είναι εύκολο να διαπιστώσουν ότι οι κυρίαρχες διαχρονικά ιδεολογικές προτάσεις είναι 2,5!

Γιατί, 2,5;     Τι είναι το μισό;

Η ιστορία κατέδειξε την διαχρονική αξία δύο πολιτικών ρευμάτων, την δεξιά και την αριστερά. Η πηγή των διαφοροποιημένων θέσεων κοινωνικά, κυρίως, βρίσκεται, ευτυχώς στην επιστήμη!!! Όμως επειδή κυριαρχεί η άγνοια και η έλλειψη διάθεσης για μελέτη και μάθηση, διαστρεβλώνονται οι διαχρονικές αξίες ίσως και αξιώματα που έθεσε ο ίδιος ο άνθρωπος  στην πορεία του στον κόσμο αυτό.

Στην αρχή του 18ου αιώνα οι επιστημονικές αναζητήσεις και η φυσική ροή του ανθρώπινου νου να ερευνήσει και να ανακαλύψει ξέφυγε από την ηθική δέσμευση απέναντι στους γίγαντες της επιστήμης Νεύτωνα και Γαλιλαίο!! Η συνήθεια να ερμηνεύονται τα φυσικά φαινόμενα μέσα από τις αισθήσεις μας κράτησε τους επιστήμονες πολλούς αιώνες να στέκονται στην μηχανιστική θεώρηση των φαινομένων. Όλα ερμηνεύονταν με βάση την ….μηχανική, δηλαδή τις θεωρίες και αντιλήψεις των μεγάλων Γαλιλαίου και Νεύτωνα. Και οι δυο εξέφραζαν την υλιστική διάσταση της επιστημονικής θεώρησης του ΄΄κόσμου΄΄.

Έτσι προέκυψε και η μηχανιστική επιστημονική περίοδος στην ιστορική διαδρομή των επιστημών. Σημειωτέο και σημαντικό είναι το γεγονός ότι έλειπε ένα εργαλείο επαλήθευσης της θεωρίας, το πείραμα αφού τα τεχνικά μέσα ήταν απόλυτα περιορισμένα και ίσως ανύπαρκτα. Η έλλειψη αυτού του εργαλείου ήταν από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα στς λανθασμένες θεωρήσεις της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά και των επιστημονικών ανακαλύψεων, αρκετές φορές. Ταυτόχρονα αποτέλεσε και το καθολικό επιχείρημα της αποδοχής, όχι με αξιωματικό τρόπο, ότι οι επιστημονικές ανακαλύψεις είχαν την πηγή τους σε αξεπέραστες εγκεφαλικές λειτουργίες, που μέχρι σήμερα δεν έχουν εξηγηθεί.

Στην αρχή, λοιπόν, του 18^ου αιώνα εμφανίζονται τα πρώτα πειράματα αλλά και οι πρώτες σύγχρονες επιστημονικές σκέψεις έξω από τα καθιερωμένα.

Τα πρώτα πειράματα των Coulomb, κυρίως, όμως, από τον Faraday έδωσαν τα πρώτα δείγματα ότι οδηγούμαστε σε νέα και άγνωστα επιστημονικά ζητούμενα σχετιζόμενα με την εξέλιξη των κοινωνικών θεωρήσεων.!!

Το σημαντικό ερώτημα τι καθορίζει τον χώρο, η ιδέα ή η ύλη έδωσε το έναυσμα της δημιουργίας δύο σημαντικών κοινωνικών, αρχικά, ρευμάτων, των ιδεαλιστών και των υλιστών.

Τα πειράματα του Faraday και η θεώρησή του δεν απάντησαν ευθέως στο ερώτημα αυτό γιατί απλά η επιστήμη δεν παίρνει θέση άμεσα αν δεν έχει την σιγουριά και το τεκμήριο!! Κατέγραψε το φαινόμενο και διατύπωσε την θεωρία χωρίς μεταφυσικές ή κοινωνικές επεκτάσεις.

Η ύλη δέχεται δύναμη (δράση) όταν βρεθεί σ΄ένα πεδίο ήταν μια διαπίστωση. Σ΄αυτή την χρονική στιγμή δεν υπήρξε ερμηνεία άμεση με ποιο τρόπο, με ποια διαδικασία, με ποιο μηχανισμό γίνεται η ΄΄δράση΄΄ αυτή. Η καταγραφή όμως ήταν γεγονός αλλά και δόθηκε το σύνθημα να εμφανιστούν τα πρώτα κοινωνικοπολιτικά ρεύματα. Η επιστήμη έδωσε την ανακάλυψη. Οι κοινωνικές δυνάμεις προσέλαβαν και άνοιξαν τον δρόμο νέων αναζητήσεων, ξένων στην επιστήμη.

Το ερώτημα που ετίθετο ήταν αν το πεδίο υπάρχει και πριν την ύπαρξη υλικού σώματος στον χώρο.

Έτσι διαμορφώθηκαν τα δύο ρεύματα. Οι υποστηρικτές του ενός δέχονταν την ύπαρξη του πεδίου και των ιδιοτήτων του έστω και αν δεν υπάρξει το υλικό σημείο (ο δέκτης).

Οι υποστηρικτές του δεύτερου ρεύματος υποστήριξαν ότι η απόδειξη ότι υπάρχουν οι ιδιότητες του χώρου μέσα από την ύλη. Η ύλη καθορίζει την ύπαρξη των χωρικών αυτών φαινομένων.

Οι ιδεαλιστές και οι υλιστές έκαναν το ντεμπούτο τους στις πρώτες κοινωνικές δημόσιες εμφανίσεις. Οι τυπογράφοι έτριβαν τα χέρια τους. Κάθε ημέρα τυπώνονταν και από ένα σύγγραμμα, βιβλίο, ανακοίνωση, άρθρο και άλλα.

Μεγάλη η ποσότητα της μελάνης που καταναλώθηκε. Πλούσια η βιβλιογραφία!!!

Η ανακάλυψη ενός φαινομένου αποτέλεσε την αιτία του διαχωρισμού  της κοινωνίας στα δύο στρατόπεδα, των ιδεαλιστών και υλιστών. Θα έλεγα ότι αναβίωναν οι διαχωρισμοί στη Πλατωνική και την Αριστοτέλεια κοσμοθεώρηση.

Ο κόσμος των ιδεών και ο κόσμος του ρεαλισμού και της ύλης.

Δεν έχω την πρόθεση να κατατάξω του δυο αυτούς μεγάλους φιλοσόφους στο ένα ή άλλο στρατόπεδο αλλά θέλω να δείξω ότι οι αντιθέσεις των δύο θεωρήσεων αναβίωναν ξανά.

Μετά το 1800 περίπου εμφανίζονται οι πρώτες διαφοροποιημένες θέσεις σε πολιτικό επίπεδο.  Για κάποιους θεωρητικούς της περιόδου αυτής η ύλη ήταν ο καθοριστικός παράγοντας της εξέλιξης της ανθρώπινης φύσης. Για άλλους η ιδέα της ύπαρξης ενός κόσμου που δεν βλέπουμε αλλά υπάρχει ήταν η αρχή της ψυχής, του εσωτερικού κόσμου και όλη η προσπάθεια του ανθρώπου είναι προς την κατεύθυνση της καλλιέργειάς της. Σκοπός του ανθρώπινου βίου ήταν μακριά από την ζύμωση μιας ανούσιας καθημερινότητας και όλα τα επιτεύγματα και οι ανακαλύψεις ήταν στην υπηρεσία της εσωτερικότητας.

Οι υλιστές έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στην βελτίωση της ανθρώπινης ζωής μέσα από κάθε μέσο, είτε επιστημονικά είτε κοινωνικά είτε πολιτικά.

Πρακτικά αυτό σήμαινε ότι η ανθρώπινη δράση, από τα πιο χαμηλά στρώματα μέχρι στα ανώτερα στόχευε στην καθημερινότητα του ανθρώπου ποιοτικά ώστε όσο θα υπάρχει ως όν να μπορεί να απολαμβάνει.

Οι πολιτικοί της εποχής πήραν θέση σ΄αυτό το θέμα. Υποστήριξαν ο καθένας τους την μια ή την άλλη άποψη για να διαμορφωθούν οι νέες συνθήκες σε όλο το φάσμα της ζωής του ανθρώπου. Πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά.

Adams Smith, Μάρξ, Λένιν, και άλλοι πολλοί έγιναν το κέντρο συζητήσεων, βρέθηκαν στην κορυφή των ανθρώπινων διεκδικήσεων.

Τα κύρια ρεύματα είχαν την ίδια πηγή. Όλοι οι άλλοι, σύγχρονοί τους και επόμενοί τους δημιουργούσαν παρακλάδια των αρχικών ιδεών για κάθε ένα ρεύμα. Προσθήκες και ιδιαίτερες θεωρήσεις, χωρίς να ανατρέπουν τις βασικές αρχές των δυο απόψεων.

Τρότσκι, Κέυνς και οι πιο σύγχρονοι αναπαράγουν και πολλές φορές βελτιώνουν και εκσυγχρονίζουν ή καλύτερα προσαρμόζουν τις θεωρήσεις αυτές στα σημερινά δεδομένα.

Σε παγκόσμια κλίμακα, σε όλο τον πλανήτη, οι κοινωνίες είναι προσαρμοσμένες στα δυο διαμορφωμένα ρεύματα.

Η δεξιά, με την ευρεία της έννοια και η αριστερά, επίσης με την ευρύτερη έννοια έχουν κυριαρχήσει, έχουν καθιερωθεί και τίποτα δεν υπάρχει να ανατρέψει την συνύπαρξή τους.

Όλα τα ενδιάμεσα ρεύματα, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά παραφράσεις, αλλοιώσεις, κλώνοι των βασικών θεωριών αποτελούν θνησιγενείς και πρόσκαιρες απομιμήσεις, που πολλές φορές αναφέρονται στον τρόπο διαχείρισης κάποιων θεμάτων και της καθημερινότητας παρά μια νέα θεωρία.

Ο ενδιάμεσος χώρος συγκεντρώνει όλους εκείνους, που είτε δεν έχουν άποψη είτε στην άγνοιά τους δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα ή δεν αναγνωρίζουν τις ριζικές αντιθέσεις των δυο ρευμάτων. Ο ΄΄μεσαίος χώρος΄΄ συσσωρεύει τις  μάζες εκείνες, που παρασύρονται από επιτήδειους και καιροσκόπους που στοχεύουν στην εκμετάλλευση  της μάζας για το προσωπικό τους όφελος . Αυτός ο χώρος, χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς πλατφόρμα, κινείται κάθε φορά προς την μια ή την άλλη πλατφόρμα.

Τα μοντέλα διακυβέρνησης είναι ουσιαστικά τρόποι διαχείρισης των τρεχόντων προβλημάτων και θεμάτων. Η διαφοροποίηση των μοντέλων δεν ακυρώνει την ουσία της ύπαρξης και διαχρονικής επιβίωσης των δυο βασικών ρευμάτων.

Έτσι η μετακίνηση, κάθε φορά, μιας κρίσιμης μάζας του ενδιάμεσου χώρου δίνει την ΄΄νίκη΄΄ στο κάθε ρεύμα.

Η εξειδίκευση και βαθύτερη ανάλυση στα δυο αυτά ρεύματα ξεφεύγει απ΄αυτή την γραφή αυτού του άρθρου. Πολύ περισσότερο δεν θα απαντήσω στο ερώτημα ποιο ρεύμα είναι καλύτερο.

Η επιστήμη έδωσε το δεδομένο, το φαινόμενο, ενώ ο ανθρώπινος νους γέννησε τα νέα δεδομένα θέλοντας να επηρεάσει το καθένα χωριστά τις κοινωνικές μάζες.

Η επιστήμη αδυνατεί να απαντήσει σε κοινωνικές θεωρήσεις και πολύ περισσότερο δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με θεωρίες άνευ τεκμηρίων. Η φιλολογική στήριξη της μιας ή της άλλης πλευράς κινδυνεύει να εκτροχιάσει τον ρόλο της επιστήμης ενώ η ίδια το γνωρίζει πολύ καλά. Γι΄αυτό και δεν θα πέσει ποτέ σε μια τέτοια παγίδα!!!

Θα παραμείνει ο κυρίαρχος άξονας δημιουργίας και πρόκλησης χωρίς να ακυρώνει την εφαρμογή των επιτευγμάτων της.

Και για να δώσουμε ένα πιο συγκεκριμένο παράδειγμα θνησιμότητας κάθε ενδιάμεσου πολιτικού ή κοινωνικού ή οικονομικού μοντέλου, θα αναφέρω και θα υπενθυμίσω όλους τους κομματικούς σχηματισμούς και διάφορα μορφώματα που γεννήθηκαν στην σύγχρονη Ελλάδα και κυρίως μετά την μεταπολίτευση. Όλα είχαν ημερομηνία λήξεως. Αρχηγοί πολιτικών ιδεολογημάτων, εξαφανίστηκαν, ξεχάστηκαν  ή ενσωματώθηκαν στα δυο υπαρκτά βασικά ρεύματα, που υπάρχουν στην χώρα μας και εκπροσωπούνται ανεξαρτήτως του τρόπου διαχείρισης των βασικών αντιλήψεων.

Δεν θα αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα, σας είναι πολύ γνωστά. Το μόνο που μπορώ να αναφέρω είναι ότι στην σημερινή δικομματική κυβέρνηση υπάρχουν συμμετέχοντες πολιτικοί ηγέτες, υπουργοί και στελέχη, που μόλις λίγα χρόνια πριν ηγούνταν άλλων πολιτικών μορφωμάτων, ή ανήκαν σε πολιτικά μορφώματα, που διαλύθηκαν χωρίς να προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία και στον λαό.

Οι κοκορομαχίες και τα ψεύτικα διλήμματα ένα μόνο προκαλούν, την αποστροφή και την απαξίωση!!!

Αυτό είναι το ....0,5!!!!!