Οι επόμενες δέκα ημέρες είναι οι κρισιμότερες, οι καθοριστικές θα λέγαμε για το μέλλον της χώρας αλλά και της Ευρώπης.
Ο Ιούνιος είναι φορτωμένος με οικονομικές υποχρεώσεις. Η απαιτούμενη ρευστότητα είναι ανεπαρκής. Τα ταμειακά αποθέματα έχουν εξαντληθεί. Οι δρόμοι χρηματοδότησης έχουν αποκοπεί.
Μπροστά μας είναι τα σημαντικά γεγονότα.
Η χώρα έχει χρέος 316 δις ευρώ. Οι δόσεις που πρέπει να πληρωθούν εντός του 2015 (υπόλοιπο) βρίσκονται στο ύψος των 16 δις ευρώ. Τον Ιούνιο πρέπει να πληρωθούν 3,5 δις ευρώ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι δυνατόν να πληρωθούν όλα αυτά χωρίς χρηματοδότηση από κάπου; Όχι. Όσες παρεμβάσεις κι αν γίνουν προκειμένου να ελαφρύνει το ιδιωτικό εσωτερικό χρέος προς το κράτος δεν είναι συγκρίσιμο το εισπρακτικό προϊόν με τις υποχρεώσεις. Άρα, οριστικά και ρεαλιστικά η χώρα δεν θα αποφύγει την χρεοκοπία όποιας μορφής κι αν είναι.
Μια λύση υπάρχει, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΡΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.
Πόσο διατίθενται οι εταίροι να συμφωνήσουν και πόσες ανοχές μπορεί να έχει η Ελληνική κυβέρνηση; Εκεί είναι τι ακριβές ζήτημα κι εκεί υποτίθεται ότι η κυβέρνηση και οι εταίροι διαπραγματεύονται.
Σ΄αυτό το πλαίσιο το τραπεζικό σύστημα αποτελεί μια παράμετρο σημαντικά ισχυρή που αναμένει αυτή την χρηματοδότηση.
Η ρητορική περί πρωτογενούς πλεονάσματος, σε ποιο ύψος θα είναι, πως θα διανεμηθεί είναι μια ουτοπία. Μια χρεοκοπημένη χώρα, θεωρούν κάποιοι ότι θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα σε συγκεκριμένο ύψος και διαχειρίσιμο.
Αδυνατούμε να το κατανοήσουμε αν κάποιος από αυτούς τους υποστηριχτές μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα επιβληθούν νέα και μάλιστα σκληρά μέτρα.
Έτσι τάχιστα θα περιμένουμε είτε μια συμφωνία με μέτρα, σκληρά και για όλους είτε κηρύσσεται η πτώχευση επίσημα.
Οι τράπεζες στο επόμενο δεκαήμερο προβλέπουμε ότι θα προχωρήσουν σε έλεγχο αναλήψεων και σε έλεγχο διακίνησης κεφαλαίων. (Το επόμενο Σ/Κ είναι τριήμερο!!!!)
Οφείλουν να αυτοπροστατευθούν και να προστατέψουν ό,τι απέμεινε από την οικονομία.
Πάντα με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία.
Σε ποιον θα ανήκει η ευθύνη είναι ένα ερώτημα που έχει απάντηση αλλά δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθεί.
Έχουμε, λοιπόν, το μεγάλο γεγονός στο αμέσως επόμενο δεκαήμερο. Η στάση πληρωμών θα φτερουγίζει στον Ελληνικό ουρανό και οι αναλήψεις σε απόλυτο έλεγχο, η χρεοκοπία εντός ή εκτός του ευρώ θα μπει στην ζωή μας. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τουλάχιστον τα επόμενα 3-5 χρόνια. Έχουμε καταγράψει εδώ αυτές τις συνέπειες.
Ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει και μια ενδιάμεση λύση. Μια χρηματοδότηση κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο. Ναι, είναι δυνατόν να γίνει. Όμως αυτή η συμφωνία θα έχει αναπτυξιακές προοπτικές όταν τα ταμεία είναι άδεια και οι τράπεζες χρεοκοπημένες; Πως θα αναπληρωθούν τα ταμειακά αποθέματα. Θα είναι η χρηματοδότηση ικανή να αναπληρώσει και να αναπτύξει την οικονομία ενώ η ανεργία θα μειωθεί άμεσα; Θα επανέλθουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ενεργό δράση;
Η εικόνα που περιγράψαμε έχει την βάση της στην τεχνοκρατική προσέγγιση. Υπάρχει και η πολιτική ασφαλώς.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι βλέπουμε την μια όψη του νομίσματος, τις επιπτώσεις στην χώρα μας και όχι αυτές των εταίρων μας, δανειστών. Οι εταίροι μας λέγεται ότι σε όλο αυτό το διάστημα έχουν αναπτύξει ισχυρούς μηχανισμούς αντιμετώπισης αυτού το προβλήματος. Επομένως θα αντέξουν και θα λύσουν το πρόβλημά τους. Δεν εξαιρούνται οι ΗΠΑ, οι οποίες εκτιμούν την κατάσταση με διαφορετική οπτική. Φοβούνται ότι οι επιπτώσεις στις χρηματαγορές θα είναι εξαιρετικά μεγάλες και εξ αυτού προκύπτει και το ενδιαφέρον τους με τις παρεμβάσεις του κ. Ομπάμα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Σήμερα μάλιστα διαβάσαμε δημοσιεύματα Γερμανικών εφημερίδων που φέρουν τον κ. Λιού να είναι έτοιμος να παρέμβει στο ΔΝΤ με στόχο την παραμονή του στο επόμενο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας.
Είναι, όμως, εκτιμήσεις και για τις δυο πλευρές. Ποιος έχει δίκιο θα αποδειχθεί από το αποτέλεσμα. Ωστόσο, όμως, είναι εφικτό να πειραματιστούν οι Ευρωπαίοι κάτω από μια ...εκτίμηση;
Υπάρχει και ένα άλλο, επίσης, επιχείρημα, που έχει περισσότερο προσωπικά χαρακτηριστικά και που αφορά την ίδια την κ. Μέρκελ. Μπορεί να βρίσκεται σ΄ένα δίλημμα αν στην περίοδο κυριαρχίας της Γερμανικής οικονομίας και της πολιτικής της βρέθηκε χώρα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη; Μήπως η έξοδος της Ελλάδος θα σημάνει και την έναρξη πολλών αμφισβητήσεων για την συνοχή και την βιωσιμότητα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Μια τόσο μικρή οικονομία, που αντιστοιχεί μόλις στο 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ ήταν η αιτία να αναδείξει τις ατέλειες του ευρωπαϊκού μοντέλου διακυβέρνησης;
Η οπτική αυτή περιέχει στοιχεία προσωπικής παρουσίας, φιλοδοξιών και ιδιοτελούς πολιτικής. Δεν θα το απορρίψουμε εμείς εδώ. Μπορεί να αποτελέσει παράμετρο στην διαχείριση της Ελληνικής κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση το παζλ της Ελληνικής κρίσης είναι θέμα που απασχολεί τον πλανήτη πια και όχι την μια χούφτα Ελλήνων σε μια κουκίδα του παγκόσμιου οικονομικού χάρτη. Κι αυτό είναι για μας ένα βασικό ζήτημα. Η μικρή αυτή χώρα δεν μπόρεσε ποτέ να αυτοδιαχειριστεί ούτε να αξιοποιήσει τις δικές της δυνάμεις παρά έμαθε να μετρά περισσότερο τον ΄΄αντίπαλο΄΄ από την δική του ευημερία.
Μπροστά μας οι εξελίξεις. Το επόμενο δεκαήμερο είναι κρισιμότατο και είθε να μην πονέσει ο πολύπαθος Ελληνικός λαός και κυρίως οι νέες γενιές ακόμη μαι φορά.
Ο Ιούνιος είναι φορτωμένος με οικονομικές υποχρεώσεις. Η απαιτούμενη ρευστότητα είναι ανεπαρκής. Τα ταμειακά αποθέματα έχουν εξαντληθεί. Οι δρόμοι χρηματοδότησης έχουν αποκοπεί.
Μπροστά μας είναι τα σημαντικά γεγονότα.
Η χώρα έχει χρέος 316 δις ευρώ. Οι δόσεις που πρέπει να πληρωθούν εντός του 2015 (υπόλοιπο) βρίσκονται στο ύψος των 16 δις ευρώ. Τον Ιούνιο πρέπει να πληρωθούν 3,5 δις ευρώ.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι δυνατόν να πληρωθούν όλα αυτά χωρίς χρηματοδότηση από κάπου; Όχι. Όσες παρεμβάσεις κι αν γίνουν προκειμένου να ελαφρύνει το ιδιωτικό εσωτερικό χρέος προς το κράτος δεν είναι συγκρίσιμο το εισπρακτικό προϊόν με τις υποχρεώσεις. Άρα, οριστικά και ρεαλιστικά η χώρα δεν θα αποφύγει την χρεοκοπία όποιας μορφής κι αν είναι.
Μια λύση υπάρχει, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΡΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.
Πόσο διατίθενται οι εταίροι να συμφωνήσουν και πόσες ανοχές μπορεί να έχει η Ελληνική κυβέρνηση; Εκεί είναι τι ακριβές ζήτημα κι εκεί υποτίθεται ότι η κυβέρνηση και οι εταίροι διαπραγματεύονται.
Σ΄αυτό το πλαίσιο το τραπεζικό σύστημα αποτελεί μια παράμετρο σημαντικά ισχυρή που αναμένει αυτή την χρηματοδότηση.
Η ρητορική περί πρωτογενούς πλεονάσματος, σε ποιο ύψος θα είναι, πως θα διανεμηθεί είναι μια ουτοπία. Μια χρεοκοπημένη χώρα, θεωρούν κάποιοι ότι θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα σε συγκεκριμένο ύψος και διαχειρίσιμο.
Αδυνατούμε να το κατανοήσουμε αν κάποιος από αυτούς τους υποστηριχτές μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα επιβληθούν νέα και μάλιστα σκληρά μέτρα.
Έτσι τάχιστα θα περιμένουμε είτε μια συμφωνία με μέτρα, σκληρά και για όλους είτε κηρύσσεται η πτώχευση επίσημα.
Οι τράπεζες στο επόμενο δεκαήμερο προβλέπουμε ότι θα προχωρήσουν σε έλεγχο αναλήψεων και σε έλεγχο διακίνησης κεφαλαίων. (Το επόμενο Σ/Κ είναι τριήμερο!!!!)
Οφείλουν να αυτοπροστατευθούν και να προστατέψουν ό,τι απέμεινε από την οικονομία.
Πάντα με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία.
Σε ποιον θα ανήκει η ευθύνη είναι ένα ερώτημα που έχει απάντηση αλλά δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθεί.
Έχουμε, λοιπόν, το μεγάλο γεγονός στο αμέσως επόμενο δεκαήμερο. Η στάση πληρωμών θα φτερουγίζει στον Ελληνικό ουρανό και οι αναλήψεις σε απόλυτο έλεγχο, η χρεοκοπία εντός ή εκτός του ευρώ θα μπει στην ζωή μας. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τουλάχιστον τα επόμενα 3-5 χρόνια. Έχουμε καταγράψει εδώ αυτές τις συνέπειες.
Ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει και μια ενδιάμεση λύση. Μια χρηματοδότηση κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο. Ναι, είναι δυνατόν να γίνει. Όμως αυτή η συμφωνία θα έχει αναπτυξιακές προοπτικές όταν τα ταμεία είναι άδεια και οι τράπεζες χρεοκοπημένες; Πως θα αναπληρωθούν τα ταμειακά αποθέματα. Θα είναι η χρηματοδότηση ικανή να αναπληρώσει και να αναπτύξει την οικονομία ενώ η ανεργία θα μειωθεί άμεσα; Θα επανέλθουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ενεργό δράση;
Η εικόνα που περιγράψαμε έχει την βάση της στην τεχνοκρατική προσέγγιση. Υπάρχει και η πολιτική ασφαλώς.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι βλέπουμε την μια όψη του νομίσματος, τις επιπτώσεις στην χώρα μας και όχι αυτές των εταίρων μας, δανειστών. Οι εταίροι μας λέγεται ότι σε όλο αυτό το διάστημα έχουν αναπτύξει ισχυρούς μηχανισμούς αντιμετώπισης αυτού το προβλήματος. Επομένως θα αντέξουν και θα λύσουν το πρόβλημά τους. Δεν εξαιρούνται οι ΗΠΑ, οι οποίες εκτιμούν την κατάσταση με διαφορετική οπτική. Φοβούνται ότι οι επιπτώσεις στις χρηματαγορές θα είναι εξαιρετικά μεγάλες και εξ αυτού προκύπτει και το ενδιαφέρον τους με τις παρεμβάσεις του κ. Ομπάμα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Σήμερα μάλιστα διαβάσαμε δημοσιεύματα Γερμανικών εφημερίδων που φέρουν τον κ. Λιού να είναι έτοιμος να παρέμβει στο ΔΝΤ με στόχο την παραμονή του στο επόμενο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας.
Είναι, όμως, εκτιμήσεις και για τις δυο πλευρές. Ποιος έχει δίκιο θα αποδειχθεί από το αποτέλεσμα. Ωστόσο, όμως, είναι εφικτό να πειραματιστούν οι Ευρωπαίοι κάτω από μια ...εκτίμηση;
Υπάρχει και ένα άλλο, επίσης, επιχείρημα, που έχει περισσότερο προσωπικά χαρακτηριστικά και που αφορά την ίδια την κ. Μέρκελ. Μπορεί να βρίσκεται σ΄ένα δίλημμα αν στην περίοδο κυριαρχίας της Γερμανικής οικονομίας και της πολιτικής της βρέθηκε χώρα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη; Μήπως η έξοδος της Ελλάδος θα σημάνει και την έναρξη πολλών αμφισβητήσεων για την συνοχή και την βιωσιμότητα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Μια τόσο μικρή οικονομία, που αντιστοιχεί μόλις στο 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ ήταν η αιτία να αναδείξει τις ατέλειες του ευρωπαϊκού μοντέλου διακυβέρνησης;
Η οπτική αυτή περιέχει στοιχεία προσωπικής παρουσίας, φιλοδοξιών και ιδιοτελούς πολιτικής. Δεν θα το απορρίψουμε εμείς εδώ. Μπορεί να αποτελέσει παράμετρο στην διαχείριση της Ελληνικής κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση το παζλ της Ελληνικής κρίσης είναι θέμα που απασχολεί τον πλανήτη πια και όχι την μια χούφτα Ελλήνων σε μια κουκίδα του παγκόσμιου οικονομικού χάρτη. Κι αυτό είναι για μας ένα βασικό ζήτημα. Η μικρή αυτή χώρα δεν μπόρεσε ποτέ να αυτοδιαχειριστεί ούτε να αξιοποιήσει τις δικές της δυνάμεις παρά έμαθε να μετρά περισσότερο τον ΄΄αντίπαλο΄΄ από την δική του ευημερία.
Μπροστά μας οι εξελίξεις. Το επόμενο δεκαήμερο είναι κρισιμότατο και είθε να μην πονέσει ο πολύπαθος Ελληνικός λαός και κυρίως οι νέες γενιές ακόμη μαι φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου