Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν απέναντι από τους ευρωπαίους εταίρους όπως απέναντι και με το εγχώριο πολιτικό σύστημα που ταυτίστηκε με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Είναι αλήθεια, επίσης, ότι αυτοί οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν στάθηκαν ακέραιοι του ρόλου που ανέλαβαν. Πολλά τα γεγονότα που έδειξαν τις μικρότητες των πολιτικών στην ευρωπαϊκή ένωση τα τελευταία χρόνια. Πολιτικοί αδύναμοι. λίγοι, μικρόψυχοι, κλεισμένοι στα ατομικά τους συμφέροντα, στην ιδοτέλειά τους, μακριά από το όραμα που γεννήθηκε στη σκέψη των μεγάλων ηγετών του προηγούμενου αιώνα.

Είναι αλήθεια, επίσης, ότι η ευρωζώνη και η αρχιτεκτονική της δεν αποτελεί και πρότυπο οργάνωσης και ανάπτυξης. Λάθη επί λαθών κατάφεραν τα ιδιότυπα συμφέροντα είτε να καθυστερούν την ανάπτυξή της είτε να μην αγγίζουν βασικές δομές της ώστε να διαμορφώσουν πλήρως το πλαίσιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκαν οι βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι αυτό που λέγεται ευρύτατα τελευταία ΄΄λείπουν οι μεγάλοι ηγέτες΄΄. 
Ποιος τελικά είναι ο μεγάλος ηγέτης;
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός μεγάλου ηγέτη είναι η δυνατότητα πρόβλεψης, η δύναμη να βλέπει το μέλλον, να αναλύει και να συνθέτει, να ζυγιάζει και να αποφασίζει με τόλμη και γνώση, υπεύθυνα και οργανωτικά.

Αλλά ας δούμε η μικρή αυτή χώρα, η Ελλάδα, που εισήλθε στην ευρωπαϊκή οικογένεια το 1981 ως δέκατο μέλος τι κέρδισε αυτά τα χρόνια.

Παρ΄όλο που η ευρωπαϊκή ένωση δεν είχε ολοκληρώσει τις διαδικασίες  για να πάρει την τελική της μορφή στην Ελλάδα προσέφερε μια σταθερότητα και μια ασφάλεια από το 1981 έως και σήμερα, αναγκαία για ανάπτυξη, κάλυψη νομικών εργασιακών κενών, προσαρμόστηκε σε πρότυπα αναφορικά με την δομή της δημόσιας διοίκησης, ορίστηκαν σύνορα, υπογράφηκαν  συμφωνίες διακίνησης αγαθών και κεφαλαίων με κανόνες, από στεριά, θάλασσα και αέρα, απλοποιήθηκε η  μετακίνηση πολιτών, τέθηκαν αρχές στον έλεγχο του μαύρου χρήματος της διαφθοράς, της παρανομίας, της παράνομης διακίνησης ανθρώπων και η εκμετάλλευσή τους. 

Στον οικονομικό τομέα. 

Η Ελλάδα πήρε τεράστια ποσά με διάφορες μορφές.
Σε δάνεια το ποσό που καταγράφεται έως σήμερα είναι πάνω από 660 δις ευρώ.
Σε επιδοτήσεις πάνω από 290 δις ευρώ
Σε επενδύσεις και διάφορες επιχορηγήσεις ποσό πάνω από 26 δις ευρώ.
Το 2012 κουρεύτηκε δημόσιο χρέος ύψους 120 δις ευρώ.
Στα 34 χρόνια συνύπαρξης με την ευρωπαϊκή οικογένεια η Ελλάδα είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει ποσά πάνω από 1 τρις ευρώ που αντιστοιχεί σε 100000 ευρώ ανά νεοέλληνα ή σε 335000 ευρώ ανά νοικοριό.

Δεν είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς ή να  το αμφισβητήσει αυτό. Μια ματιά γύρω του και θα δει πάμπολλες πινακίδες σε χώρους ανάπλασης, κτηριακούς, οδικούς, σε αεροδρόμια, λιμάνια να αναγράφονται στοιχεία οικονομικού προγράμματος της ευρωπαϊκής ένωσης.

Μα θα πει κάποιος ότι παράλληλα με τις αθρόες εισροές χρήματος στην χώρα αναπτύχθηκε κι ένα άλλο σύστημα εκμετάλλευσης και κακοδιαχείρισης. Μίζες και διάβρωση, αδικίες και αδυναμίες εμφανίστηκαν σε όλη την επικράτεια.
Είναι όμως αυτό ικανό να επισκιάσει τα τεράστια αυτά ποσά που εισέπραξε η χώρα ή να ακυρώσει την τρομακτική βοήθεια που προσέφερε  αυτό το ΄΄club΄΄  κάποιων ισχυρών οικονομιών όπως ισχυρίζονται κάποιοι;
Με αυτά τα δεδομένα είναι πράγματι η ΕΕ, η ευρωζώνη, μια ομάδα ισχυρών που ασελγεί σε βάρος της χώρας; 

Γιατι, όμως, σήμερα καταφεύγουμε σ΄ένα δημοψήφισμα με πολλές αναγνώσεις, ασαφές αλλά σημαντικό για το μέλλον αυτής της πολύπαθης χώρας; Γιατί είμαστε και πάλι στην κάλπη έχοντας στην πλάτη  ένα τεράστιο χρέος ύψους 320 δις ευρώ; 

Τι συμβαίνει τελικά σ΄αυτή την χώρα;

Είναι απλή η απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα. Παθογένειες, ιδεοληψίες, έλλειψη ικανού πολιτικού προσωπικού και η συνεχής προσπάθεια ανάθρεψης ενός τέρατος - δημοσίου απέτρεψαν την πρόοδο της χώρας και την απαλλαγή της από χρέη και υποχρεώσεις.

Όμως η Ευρώπη δεν είναι μόνο λεφτά, δεν είναι μόνο συμφωνίες και eurogroup και τόσα άλλα. Είναι αλληλεγγύη, είναι πειθαρχία, είναι σεβασμός, είναι βιωτικό επίπεδο, είναι επίπεδο εκπαίδευσης, είναι επίπεδο παροχών υγείας, είναι αρχές δημοκρατίας, είναι τόσα άλλα πράγματα. Κανένα άλλο σημείο του πλανήτη πλην αυτό των ΗΠΑ δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ευρώπη παρ΄όλα τα τρωτά, τα αδύναμα στοιχεία της, τις αδικίες της, τις παραβλέψεις της, την σκληρή της πολιτική και πολλά άλλα.

Κατά την δική μας άποψη η Ευρώπη είναι ο χώρος των λαών της ελευθερίας, της ευημερίας, της προόδου, της επιστήμης, της δημιουργίας, της εκπαίδευσης, του υψηλού βιοτικού επιπέδου, του χαμηλότερου ποσοστού φτώχειας, του υψηλότερου ευδόκιμου της ζωής, της οικονομικής ελευθερίας, της ελευθερίας του λόγου και της γραφής στον οποίο η Ελλάδα όχι απλά οφείλει να βρίσκεται αλλά οφείλει να πρωτοστατεί. 
Οφείλουμε να διαφυλάττουμε την προοπτική αυτή όσο κι αν αισθανθήκαμε πολλές φορές πικραμένοι και αδικημένοι.
Οφείλουμε να αγωνιστούμε να βελτιώσουμε ακόμη πιο πολύ τις συνθήκες στην Ευρώπη, οφείλουμε να εξαλλείψουμε αδυναμίες και αδικίες, οφείλουμε να είμαστε μέσα σ΄αυτή από το να βρεθούμε έξω απ΄αυτή εκτεθειμένοι σε κινδύνους οικονομικούς, γεωπολιτικούς.

Στο δημοψήφισμα είμαστε βέβαιοι ότι όλοι είναι υπερασπιστές της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη είτε θα ψηφίσουν ναι είτε θα ψηφίσουν όχι. 
Όμως τα πάθη, ο φανατισμός, η χειραγώγιση της μάζας, η παραπληροφόρηση, η πολιτική εκμετάλλευση, η ασθενής μνήμη, ανούσιες αντιπαλότητες, η έλλειψη σεβασμού και αξιοπρέπειας, η εμπάθεια διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και η χώρα εμφανίζεται διχασμένη.
Άλλωστε από μόνο του ένα δημοψήφισμα είναι διχαστικό. Πόσο μάλλον αν σ΄αυτό προστεθούν οι πολιτικές δημαγωγίας.  

Διάβαζα πως γεννήθηκε το ΙΚΑ επί διακυβέρνησης Βενιζέλου. Θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι το ΙΚΑ ιδρύθηκε επι Βενιζέλου και στήθηκε με την βοήθεια της Αμερικανικής γνώσης και εμπειρίας. Τότε υπήρχαν 4-5 μικρά ασφαλιστικά ταμεία με λίγους και οφελημένους ασφαλώς εργαζομένους. 
Ο Βενιζέλος ήθελε να ασφαλιστούν όλοι οι εργαζόμενοι Έλληνες και όχι μόνο, να ιδρυθεί ένας φορέας που να συμεριλάβει τους πάντες.
Σ΄αυτή την πρόθεσή του, δυστυχώς, βρήκε αντιδράσεις από συντεχνίες, ιδεοληψίες και συμφέροντα.
Όμως ο μεγάλος ηγέτης δεν κατέφυγε πουθενά, δεν δίλιασε, αποφασιστικά ζήτησε την βοήθεια από έμπειρους Αμερικανούς και ίδρυσε το ΙΚΑ που σήμερα είναι ο βασικός πυλώνας ασφάλειας της χώρας.
Κάτι ανάλογο γίνεται και σήμερα στην χώρα μας.

Σ΄αυτά τα χρόνια θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα. Ναι, ασφαλώς αλλά πως, όμως; Να αναζητήσουμε τι πήγε λάθος και να το διορθώσουμε με σύνεση και πραγματικό ενδιαφέρον για την πατρίδα μας, μακριά από σειρήνες της πολιτικής ανικανότητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν γίνεται 200 ετών!

Στις 7 Μαΐου 1824, στη Βιέννη, έλαβε χώρα ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην παγκόσμια ιστορία της μουσικής: Η πρώτη παρουσίαση της Ενάτ...