Μια τεράστια απόσταση χωρίζει τους δύο υποψήφιους αρχηγούς της ΝΔ. Φάνηκε από τις χθεσινές τοποθετήσεις τους - ομιλίες στο συνέδριο.
Ο κ. Σαμαράς απέδειξε χθες ότι έχει την ηγετική στόφα να διεκδικήσει. Ο μεστός πολιτικός λόγος του, η φρεσκάδα των ιδεών, η έμπνευση και το ιδεολογικό όραμα, η πολιτική προοπτική που δήλωσε με πάθος έδειξε την πίστη του σ' αυτό που δήλωνε. Η ικανότητα που έδειξε να συνθέσει το παρελθόν με το παρόν αλλά κυρίως με το μέλλον δείχνει την απόλυτη ισορροπία και γνώση όχι μόνο σφαιρική αλλά και λεπτομερειακή. Δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή πολιτικού κενού. Λειτούργησε ως ηγέτης, ως άρχοντας μιας ιδεολογικής προοπτικής με πολύ γνώση και απόλυτης πίστης και προσήλωσης. Οι αναφορές στο ιδεολογικό παρελθόν του Κ. Καραμανλή και Αβέρωφ απόλυτα ισορροπημένο αλλά κυρίως έδειξε την εδραίωση μιας ιδεολογικής άποψης που αν μην τι άλλο εντυπωσιάζει.
Η χαρισματική ηγετική ικανότητα του ανδρός βγαίνει αυθόρμητα, δεν σε πιέζει, αισθάνεται κανείς ότι ακόμη κι αν δεν είναι αυτής της ιδεολογικής τάσης να πεισθεί κι αν όχι να προκαλέσει το σεβασμό και την αναγνώριση. Κι αυτό είναι στοιχείο πολιτισμού και δημοκρατίας.
Η ευρηματικότητα στο λόγο, το πάθος με το οποίο συνέδεσε συνέδεσε το 'εθνικό' με τον 'κοσμοπολιτισμό'. Πέτυχε να γεφυρώσει την ταυτότητα της ιδεολογικής πλατφόρμας με το οικονομικό σύστημα με αρμονία και ισορροπία.
Απέναντι σε μια καλοστημένη, στατική και φτωχή από όραμα και ιδέα παρουσία, κατέγραψε το νέο το φρέσκο και το όραμα. Έδωσε το στίγμα της ελπίδας, όπως ανοιχτά είπε. Από εκεί πηγάζει και η ζωντάνια, η εδραιωμένη πολιτική πίστη, ότι υπάρχει ελπίδα. Η τοποθέτηση δείχνει ότι η πολιτική αυτή ιδέα δεν αφορά ορισμένα κοινωνικά στρώματα αλλά αποτελεί επιχείρημα για όλα τα κοινωνικά μέρη, δίνει την ελπίδα μιας άλλης παραγωγικής πολιτικής, ένα εργαλείο μιας 'αειφόρου' ανάπτυξης. Η θέση αυτή αποτελεί μια εστία ελπιδοφόρου φωτός σε μια στατική, αδιάφορη κοινωνία ή ακόμη περισσότερο μιας αδιάφορης πολιτικής σκηνής, ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που η μόνη διάσταση που δίνεται είναι να παραμείνει το σύστημα στα χέρια των ολίγων απόλυτα χειραγωγούμενου.
Απέναντι στο παλιό, το σταφιδιασμένο, στο ξεπερασμένο από την κοινωνία, στο στηριγμένο στη διασύνδεση, οι θέσεις Σαμαρά αποτελούν την ελπίδα μιας άλλης πολιτικής όπου η ιδέα και η πίστη σ' αυτή, η ανταγωνιστικότητα και ο ρυθμιστικός κυρίαρχος ρόλος του κράτους δίνει την ελπίδα μιας αυτοτροφοτούμενης δυναμικής αλλά και ευημερίας.Απέναντι στο αραχνιασμένο κατεστημένο, το απαξιωμένο και αναχρονιστικό κοινωνικό σύστημα η σύνδεση της εδραιωμένης γνώσης εργαλείο για την ευημερία αποτελεί το ιδεολογικό όραμα που εξέφρασε η ορμητική, με πάθος και έρωτα, με νεανικότητα και δυναμική, απόλυτα ελεγχόμενη, ομιλία του νέου υποψηφίου Αντώνη Σαμαρά, που με αξιώσεις και δικαιωματικά διεκδικεί την αρχηγία ενός κόμματος που έχει την ανάγκη του φρέσκου, του δυναμικού, του νέου και της ταυτοτικής πολιτικοκοινωνικής παρουσίας.
Η άλλη άποψη αδύνατη να αναλύσει και να συνθέσει κατέφυγε στη συναισθηματική ομιλία, με προσωπικές αναφορές άνευ πολιτικού περιεχομένου, εκφράζοντας την παλαιοκομματική αντίληψη της διαιώνισης της οικογενειακής παράδοσης και παράδοσης. Αγκιστρωμένη στην αντίληψη της αστικής θεώρησης μιας κοινωνίας με στεγανά και με αποκλεισμούς είχε απέναντί της μια ζωντανή, οραματική και αυθεντική ιδεολογική, συνθετική αντίληψη της ευημερίας των νέων γενεών, μιας αντίληψης που έχει απόλυτα ανάγκη η ίδια η ζωή.
Οι στείρες, άτονες, κοινότυπες αναφορές στο νεοφιλελευθερισμό της άλλης άποψης φάνηκαν να αποτελούν μια ρουτινιάρικη, παπαγαλίστικη θέση, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αδυναμία της να επηρεάσει ή να σκιάσει μια ρωμαλέα, αυθεντική, πνευματική μα και πειστική και ουσιώδη πρόταση που εκπέμπει την πολυπόθητη ελπίδα μιας άλλης ποιότητας λόγου και πράξεων.
Η γηρασμένη κοινωνία έχει την ανάγκη ακόμη και μέσα από το σημερινό σύστημα διαχείρισης μιας παρουσίας ηγετικής αυθεντικής ξένη από τζάκια και εξαρτήσεις πολιτική φυσιογνωμία αποτελεί από μόνη της φως ελπίδας. Η υποκριτική και προκλητική ακόμη και πιεστική πολλές φορές επιβολή προσώπων με βάση το οικογενειακό παρελθόν η κοινωνία δεν το θέλει, το αποβάλλει.
Η πολιτική πρόταση του Αντώνη Σαμαρά έδωσε άμεσα και έμμεσα απάντηση ακόμη και σε εκκρεμότητες του παρελθόντος αποδεικνύοντας ότι η φρεσκάδα του νέου σε πολιτικούς που πιστεύουν σε ιδέες τις οποίες κατέχουν απόλυτα και τις υπερασπίζονται αυτοακυρώνονται.
