Χωρίς καμιά αμφιβολία η έναρξη μιας περιόδου μεγάλων μαχών σε όλα τα επίπεδα ήταν η Διεθνής ΄Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προετοιμαστεί πολύ δυνατά για δημοσιοποιήσει μια σειρά πρωτοβουλιών και κυρίως το βασικό ζήτημα της οικονομίας.
Με την ομιλία του κ. Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη όλα άλλαξαν.
Η κυβέρνηση φάνηκε εντελώς απροετοίμαστη. Η παρουσία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ περιορίστηκε σε μια ομιλία, χωρίς ουσιαστικό οικονομικό και ρεαλιστικό περιεχόμενο. Ήταν μια ομιλία με πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, για μια ανάπτυξη που θα έλθει όταν κλπ κλπ κλπ
Ο κ. Βενιζέλος εμφανίστηκε υπερασπιστής της πολιτικής της συγκυβέρνησης (και τι άλλο θ περίμενε κάποιος) και ασχολήθηκε με τα εσωτερικά του κόμματός του και θέλοντας να κερδίσει κι εκείνος από λίγη εξουσία σπεύδει να προλάβει τον Πρωθυπουργό στις εξελίξεις της πολιτικής.
Αρχίζει να διαφαίνεται ότι άρχισε η μάχη των εκλογών. Ο Πρωθυπουργός συναντάται σήμερα με την κ. Μέρκελ αναζητώντας βοήθεια στην διαμόρφωση των νέων στόχων στα οικονομικά της χώρας. Εμφανίζεται να έχει αλλάξει τακτική όχι τόσο επί της ουσίας όσο στην στόχευση να κερδίσει τις ερχόμενες εκλογές. Η δυναμική που εμφάνισε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε φόβο στην κυβέρνηση. Ο φόβος εντάθηκε ακόμη πιο πολύ από τα λάθη στο ΕΝΦΙΑ και ασφαλώς στα δημοσκοπικά ευρήματα, όπου φαίνεται να παγιώνεται η διαφορά ανάμεσά τους.
Ο Πρωθυπουργός έχει κατανοήσει ότι δεν μπορεί να στηρίζεται πια στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο φαίνεται να έχει καταρρεύσει ακόμη και με την μορφή της Ελιάς.
Έτσι πήρε το δρόμο προς την κ. Μέρκελ.. Εκεί θα προσπαθήσει να κερδίσει κάτι έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Οι πληροφορίες λέγουν ότι θα συζητηθεί το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί το ποσό των 11,4 δις ευρώ, του ΤΧΣ, προκειμένου να ληφθούν μέτρα ελάφρυνσης της φορολογίας. Αυτό το ποσό είναι και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο παρέμβασης στην φορολογία και να μην μένει αδρανές στα λογιστικά βιβλία.
Το ποσό δεν είναι μικρό, είναι αρκετό να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα όταν εισπράξει μια καλή ελάφρυνση στους φόρους του.
Αν ερμηνεύουμε καλά η τακτική της κυβέρνησης έχει αλλάξει. Κατευθύνεται στην ισχυροποίηση των θέσεών της στα οικονομικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως ο κ. Τσίπρας έχει ματατοπίσει τις πολιτικές του από αυτές που υπερασπίζοντας πριν έτσι και ο κ. Σαμαράς φαίνεται να μετατοπίζεται θετικότερα, ελαφρύτερα προς το εκλογικό σώμα.
Η δήλωση του κ. Χρύσανθου Λαζαρίδη ότι ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί ποσοστιαία έναντι του ΑΕΠ διότι θα αυξηθεί το...ΑΕΠ δεν μας είπε τίποτα παρά ένα μικρό μαθηματάκι στα μαθηματικά. Το πως θα αυξηθεί το ΑΕΠ δεν μας είπε και αυτό δεν φαίνεται να το αγγίζει κανείς.
Αυτά δηλώνουν ότι :
Πρώτον, και οι δυο μονομάχοι έχουν αφήσει τις αρχικές τους θέσεις και αναζητούν λύσεις για να κερδίσουν τις εκλογές. Αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκη προς όφελος των πολιτών.
Δεύτερον, η λύση να φύγει η τρόϊκα νωρίτερα του συμφωνηθέντος και για χάριν των εκλογών θα κοστίσει περί τα 25 δις ίσως και περισσότερα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει στις αγορές και να χρηματοδοτηθεί από εκεί, κοστίζει σημαντικά. Μόνο την διαφορά του επιτοκίου να υπολογίσει κανείς είναι αρκετό, 2% με την τρόϊκα, 4-5% από τις αγορές.
Τρίτον, η διάθεση και των δυο να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που προορίζονται για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών είναι λίαν επικίνδυνο. Το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν θα εκθέσει το τραπεζικό σύστημα σε μεγάλους κινδύνους ενώ οι πολίτες, θα κληθούν και πάλι να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα. Είναι προτιμότερο να παραμείνει εκεί και όταν διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τότε ας χρησιμοποιηθεί στην ελάφρυνση των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών προς τις τράπεζες.
Τέταρτον, η περίοδος των εκλογών θα φέρει στην επιφάνεια σημεία της πολιτικής Σαμαρά -Βενιζέλου, εντυπωσιακά και προκλητικά. Στον τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό χώρο έχουν γίνει πάρα πολλά που δεν ερμηνεύονται με όρους της αγοράς και αξιοκρατίας. Πολλά τα λάθη, πολλές οι παρεμβάσεις εκεί που δεν έπρεπε αλλά κακές εκεί που έπρεπε. Ένα μεγάλο θέμα για παράδειγμα είναι το ζήτημα των αυξήσεων κεφαλαίων των τραπεζών, που μέσα σε 1,4 χρόνια άντλησαν πολλά κεφάλαια από την αγορά χωρίς αποτέλεσμα και ορισμένες απ. αυτές ζημίωσαν τους επενδυτές με πολλά δις ευρώ. Η ευθύνη κάποιων επί κεφαλής τραπεζών και διαφόρων εποπτικών οργανισμών είναι τεράστια.
Πέμπτον, το δημόσιο χρέος θα είναι στην ατζέντα του πολιτικού λόγου. Η βιωσιμότητά του ίσως να πάρει άλλη μορφή. Κάποιος άλλος όρος θα εμφανιστεί να αντικαταστήσει την πραγματική διάσταση του όρου βιωσιμότητα και τις κοινωνικές του επιπτώσεις. Τα 327 δις ευρώ δεν είναι λίγα και είναι σίγουρο ότι θα πληρωθούν όλα. Το πως, όμως, είναι το ένα θέμα και ποιος είναι το άλλο. Η ρητορεία περί κουρέματος έχει ήδη αδυνατίσει, κυρίως στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ετοιμαζόμαστε τελικά για εκλογές. Το ενδιαφέρον είναι αν και κατά πόσο στο ενδεχόμενο αλλαγής κυβερνητικού σχήματος θα έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση ή μια παραλλαγή της κατ΄επίφαση σοσιαλιστικής διακυβέρνησης της χώρας μόλις πριν λίγα χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προετοιμαστεί πολύ δυνατά για δημοσιοποιήσει μια σειρά πρωτοβουλιών και κυρίως το βασικό ζήτημα της οικονομίας.
Με την ομιλία του κ. Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη όλα άλλαξαν.
Η κυβέρνηση φάνηκε εντελώς απροετοίμαστη. Η παρουσία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ περιορίστηκε σε μια ομιλία, χωρίς ουσιαστικό οικονομικό και ρεαλιστικό περιεχόμενο. Ήταν μια ομιλία με πολλές υποσχέσεις για το μέλλον, για μια ανάπτυξη που θα έλθει όταν κλπ κλπ κλπ
Ο κ. Βενιζέλος εμφανίστηκε υπερασπιστής της πολιτικής της συγκυβέρνησης (και τι άλλο θ περίμενε κάποιος) και ασχολήθηκε με τα εσωτερικά του κόμματός του και θέλοντας να κερδίσει κι εκείνος από λίγη εξουσία σπεύδει να προλάβει τον Πρωθυπουργό στις εξελίξεις της πολιτικής.
Αρχίζει να διαφαίνεται ότι άρχισε η μάχη των εκλογών. Ο Πρωθυπουργός συναντάται σήμερα με την κ. Μέρκελ αναζητώντας βοήθεια στην διαμόρφωση των νέων στόχων στα οικονομικά της χώρας. Εμφανίζεται να έχει αλλάξει τακτική όχι τόσο επί της ουσίας όσο στην στόχευση να κερδίσει τις ερχόμενες εκλογές. Η δυναμική που εμφάνισε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε φόβο στην κυβέρνηση. Ο φόβος εντάθηκε ακόμη πιο πολύ από τα λάθη στο ΕΝΦΙΑ και ασφαλώς στα δημοσκοπικά ευρήματα, όπου φαίνεται να παγιώνεται η διαφορά ανάμεσά τους.
Ο Πρωθυπουργός έχει κατανοήσει ότι δεν μπορεί να στηρίζεται πια στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο φαίνεται να έχει καταρρεύσει ακόμη και με την μορφή της Ελιάς.
Έτσι πήρε το δρόμο προς την κ. Μέρκελ.. Εκεί θα προσπαθήσει να κερδίσει κάτι έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο.
Οι πληροφορίες λέγουν ότι θα συζητηθεί το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί το ποσό των 11,4 δις ευρώ, του ΤΧΣ, προκειμένου να ληφθούν μέτρα ελάφρυνσης της φορολογίας. Αυτό το ποσό είναι και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο παρέμβασης στην φορολογία και να μην μένει αδρανές στα λογιστικά βιβλία.
Το ποσό δεν είναι μικρό, είναι αρκετό να δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα όταν εισπράξει μια καλή ελάφρυνση στους φόρους του.
Αν ερμηνεύουμε καλά η τακτική της κυβέρνησης έχει αλλάξει. Κατευθύνεται στην ισχυροποίηση των θέσεών της στα οικονομικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως ο κ. Τσίπρας έχει ματατοπίσει τις πολιτικές του από αυτές που υπερασπίζοντας πριν έτσι και ο κ. Σαμαράς φαίνεται να μετατοπίζεται θετικότερα, ελαφρύτερα προς το εκλογικό σώμα.
Η δήλωση του κ. Χρύσανθου Λαζαρίδη ότι ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί ποσοστιαία έναντι του ΑΕΠ διότι θα αυξηθεί το...ΑΕΠ δεν μας είπε τίποτα παρά ένα μικρό μαθηματάκι στα μαθηματικά. Το πως θα αυξηθεί το ΑΕΠ δεν μας είπε και αυτό δεν φαίνεται να το αγγίζει κανείς.
Αυτά δηλώνουν ότι :
Πρώτον, και οι δυο μονομάχοι έχουν αφήσει τις αρχικές τους θέσεις και αναζητούν λύσεις για να κερδίσουν τις εκλογές. Αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκη προς όφελος των πολιτών.
Δεύτερον, η λύση να φύγει η τρόϊκα νωρίτερα του συμφωνηθέντος και για χάριν των εκλογών θα κοστίσει περί τα 25 δις ίσως και περισσότερα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει στις αγορές και να χρηματοδοτηθεί από εκεί, κοστίζει σημαντικά. Μόνο την διαφορά του επιτοκίου να υπολογίσει κανείς είναι αρκετό, 2% με την τρόϊκα, 4-5% από τις αγορές.
Τρίτον, η διάθεση και των δυο να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που προορίζονται για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών είναι λίαν επικίνδυνο. Το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν θα εκθέσει το τραπεζικό σύστημα σε μεγάλους κινδύνους ενώ οι πολίτες, θα κληθούν και πάλι να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα. Είναι προτιμότερο να παραμείνει εκεί και όταν διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τότε ας χρησιμοποιηθεί στην ελάφρυνση των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών προς τις τράπεζες.
Τέταρτον, η περίοδος των εκλογών θα φέρει στην επιφάνεια σημεία της πολιτικής Σαμαρά -Βενιζέλου, εντυπωσιακά και προκλητικά. Στον τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό χώρο έχουν γίνει πάρα πολλά που δεν ερμηνεύονται με όρους της αγοράς και αξιοκρατίας. Πολλά τα λάθη, πολλές οι παρεμβάσεις εκεί που δεν έπρεπε αλλά κακές εκεί που έπρεπε. Ένα μεγάλο θέμα για παράδειγμα είναι το ζήτημα των αυξήσεων κεφαλαίων των τραπεζών, που μέσα σε 1,4 χρόνια άντλησαν πολλά κεφάλαια από την αγορά χωρίς αποτέλεσμα και ορισμένες απ. αυτές ζημίωσαν τους επενδυτές με πολλά δις ευρώ. Η ευθύνη κάποιων επί κεφαλής τραπεζών και διαφόρων εποπτικών οργανισμών είναι τεράστια.
Πέμπτον, το δημόσιο χρέος θα είναι στην ατζέντα του πολιτικού λόγου. Η βιωσιμότητά του ίσως να πάρει άλλη μορφή. Κάποιος άλλος όρος θα εμφανιστεί να αντικαταστήσει την πραγματική διάσταση του όρου βιωσιμότητα και τις κοινωνικές του επιπτώσεις. Τα 327 δις ευρώ δεν είναι λίγα και είναι σίγουρο ότι θα πληρωθούν όλα. Το πως, όμως, είναι το ένα θέμα και ποιος είναι το άλλο. Η ρητορεία περί κουρέματος έχει ήδη αδυνατίσει, κυρίως στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ετοιμαζόμαστε τελικά για εκλογές. Το ενδιαφέρον είναι αν και κατά πόσο στο ενδεχόμενο αλλαγής κυβερνητικού σχήματος θα έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση ή μια παραλλαγή της κατ΄επίφαση σοσιαλιστικής διακυβέρνησης της χώρας μόλις πριν λίγα χρόνια.