Η παρατεταμένη ύφεση, η ανεργία, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η ακρίβεια και η αυξημένη φορο-λογία είναι μόνο μερικές από τις αιτίες που συρρικνώνουν το εισόδημα και την αγοραστική δύναμη χιλιά-δων νοικοκυριών, ανατρέποντας διαρκώς τον οικογενειακό προϋπολογισμό και προγραμματισμό, και δια-μορφώνουν συνθήκες φτώχειας, ανασφάλειας αλλά και αδυναμίας να ανταποκριθούν με επάρκεια στις τραπεζικές υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει σύμφωνα με δεδομένα προηγούμενων εποχών.
Οι περισσότερες τράπεζες προκειμένου να ανακόψουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τις απλήρωτες πιστωτικές κάρτες προσφέρουν αποσπασματικά, άτυπα και σε διμερές επίπεδο ευνοϊκότερους όρους και προγράμματα διευκόλυνσης, η έλλειψη ωστόσο ενός συνολικού πλαισίου ρύθμισης της υπερχρέωσης ε-γκυμονεί κινδύνους για τους δανειολήπτες υπονομεύοντας τη διασφάλιση της αναγκαίας καταναλωτικής προστασίας. Προς αυτή την κατεύθυνση ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κ. Πουπάκης στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου έθεσε τα ακόλουθα ερωτήματα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
• Σκοπεύει να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση ή σε σχετική σύσταση για νομοθεσία στα κράτη μέ-λη, έτσι ώστε να υπάρξει ένα συγκροτημένο και καθολικό πλαίσιο διευκόλυνσης των καταναλωτών από τον τραπεζικό τομέα με διαζευκτικούς άξονες την ελάφρυνση-κούρεμα του συνολικού πληρωτέου ποσού (π.χ. με αφαίρεση τμήματος των τόκων) και την επιμήκυνση του χρόνου καταβολής (χωρίς πρόσθετη επι-βάρυνση);
• Προκρίνει τη λύση του «παγώματος» των πληρωμών χωρίς έντοκη επιβάρυνση για περιπτώσεις μα-κροχρόνια ανέργων αλλά και ευπαθείς ομάδες, που κατά κοινή ομολογία πλήττονται περισσότερο από τη χρηματοπιστωτική κρίση και ποιά η άποψή της για την παράταση της αναστολής των πλειστηριασμών μέ-χρι και το τέλος του 2014;
• Σε τί επίπεδα κυμαίνεται το ποσοστό επισφάλειας στην καταναλωτική πίστη στην Ελλάδα τα δύο τε-λευταία χρόνια;
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής δήλωσε σχετικά: “Στην Ελλάδα, η ακολουθούμενη πολιτική με τις συνεχείς ορι-ζόντιες περικοπές, τα μόνιμα «χαράτσια», τη μανία υπερφορολόγησης, την κατάργηση φοροαπαλλαγών και την επικείμενη εργασιακή εφεδρεία οδηγεί χιλιάδες νοικοκυριά, καταναλωτές αλλά και επιχειρήσεις στα όρια της υπερχρέωσης και της ανέχειας, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν έντονη αδυναμία αποπληρωμής των τραπε-ζικών τους υποχρεώσεων (στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.α. που έχουν αναλάβει με τους μέχρι σήμερα μισθούς) και να αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο απώλειας σημαντικών περιουσιακών στοιχείων είτε από πλειστηριασμούς -που μόνο προσωρινά έχουν ανασταλεί- είτε από την βίαιη εκποίησή τους υπό το βάρος των χρεών. Με αποτέλεσμα να οδηγούν το ελληνικό νοικοκυριό σε «ανεξέλεγκτη χρεοκο-πία». Το κράτος οφείλει να αναλάβει συγκροτημένη δράση διαμορφώνοντας ένα αξιόπιστο πλαίσιο για την ταυτόχρονη διασφάλιση τόσο ενός σταθερού και αναπτυξιακού χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος, όσο και της βιωσιμότητας των νοικοκυριών. Την ώρα που οι Έλληνες πολίτες στηρίζουν το Τραπεζικό Σύστημα μέσα από την κοινωνικοποίηση των ζημιών του, θα πρέπει και οι ίδιες οι τράπεζες (που είχαν ωφεληθεί στο πα-ρελθόν πολλαπλώς με την άτοκη εκμετάλλευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων) να αναλάβουν τις κοινωνικές και οικονομικές τους ευθύνες προχωρώντας σε μια γενναία επαναδιαπραγμάτευση της διάρ-κειας καταβολής δανείων και του συνολικού χρηματικού όγκου με «κούρεμα» σε τόκους και τοκοχρεολύσια - αναχρηματοδοτήσεις δανείων, τόσο για τους δικαιούχους του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, όσο και για όλους τους υπόλοιπους με τη συμβολή του κράτους. Η στήριξη των τραπεζών θα πρέπει να εγγυάται το δανεισμό σε κάθε βιώσιμη μικρομεσαία επιχείρηση και το ρεαλιστικό διακανονισμό για κάθε ελληνική οικο-γένεια που βλέπει πλέον καθημερινά το διαθέσιμο εισόδημά της να εξανεμίζεται.”
Οι περισσότερες τράπεζες προκειμένου να ανακόψουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τις απλήρωτες πιστωτικές κάρτες προσφέρουν αποσπασματικά, άτυπα και σε διμερές επίπεδο ευνοϊκότερους όρους και προγράμματα διευκόλυνσης, η έλλειψη ωστόσο ενός συνολικού πλαισίου ρύθμισης της υπερχρέωσης ε-γκυμονεί κινδύνους για τους δανειολήπτες υπονομεύοντας τη διασφάλιση της αναγκαίας καταναλωτικής προστασίας. Προς αυτή την κατεύθυνση ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κ. Πουπάκης στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου έθεσε τα ακόλουθα ερωτήματα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
• Σκοπεύει να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση ή σε σχετική σύσταση για νομοθεσία στα κράτη μέ-λη, έτσι ώστε να υπάρξει ένα συγκροτημένο και καθολικό πλαίσιο διευκόλυνσης των καταναλωτών από τον τραπεζικό τομέα με διαζευκτικούς άξονες την ελάφρυνση-κούρεμα του συνολικού πληρωτέου ποσού (π.χ. με αφαίρεση τμήματος των τόκων) και την επιμήκυνση του χρόνου καταβολής (χωρίς πρόσθετη επι-βάρυνση);
• Προκρίνει τη λύση του «παγώματος» των πληρωμών χωρίς έντοκη επιβάρυνση για περιπτώσεις μα-κροχρόνια ανέργων αλλά και ευπαθείς ομάδες, που κατά κοινή ομολογία πλήττονται περισσότερο από τη χρηματοπιστωτική κρίση και ποιά η άποψή της για την παράταση της αναστολής των πλειστηριασμών μέ-χρι και το τέλος του 2014;
• Σε τί επίπεδα κυμαίνεται το ποσοστό επισφάλειας στην καταναλωτική πίστη στην Ελλάδα τα δύο τε-λευταία χρόνια;
Ο Έλληνας ευρωβουλευτής δήλωσε σχετικά: “Στην Ελλάδα, η ακολουθούμενη πολιτική με τις συνεχείς ορι-ζόντιες περικοπές, τα μόνιμα «χαράτσια», τη μανία υπερφορολόγησης, την κατάργηση φοροαπαλλαγών και την επικείμενη εργασιακή εφεδρεία οδηγεί χιλιάδες νοικοκυριά, καταναλωτές αλλά και επιχειρήσεις στα όρια της υπερχρέωσης και της ανέχειας, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν έντονη αδυναμία αποπληρωμής των τραπε-ζικών τους υποχρεώσεων (στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες κ.α. που έχουν αναλάβει με τους μέχρι σήμερα μισθούς) και να αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο απώλειας σημαντικών περιουσιακών στοιχείων είτε από πλειστηριασμούς -που μόνο προσωρινά έχουν ανασταλεί- είτε από την βίαιη εκποίησή τους υπό το βάρος των χρεών. Με αποτέλεσμα να οδηγούν το ελληνικό νοικοκυριό σε «ανεξέλεγκτη χρεοκο-πία». Το κράτος οφείλει να αναλάβει συγκροτημένη δράση διαμορφώνοντας ένα αξιόπιστο πλαίσιο για την ταυτόχρονη διασφάλιση τόσο ενός σταθερού και αναπτυξιακού χρηματοπιστωτικού περιβάλλοντος, όσο και της βιωσιμότητας των νοικοκυριών. Την ώρα που οι Έλληνες πολίτες στηρίζουν το Τραπεζικό Σύστημα μέσα από την κοινωνικοποίηση των ζημιών του, θα πρέπει και οι ίδιες οι τράπεζες (που είχαν ωφεληθεί στο πα-ρελθόν πολλαπλώς με την άτοκη εκμετάλλευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων) να αναλάβουν τις κοινωνικές και οικονομικές τους ευθύνες προχωρώντας σε μια γενναία επαναδιαπραγμάτευση της διάρ-κειας καταβολής δανείων και του συνολικού χρηματικού όγκου με «κούρεμα» σε τόκους και τοκοχρεολύσια - αναχρηματοδοτήσεις δανείων, τόσο για τους δικαιούχους του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, όσο και για όλους τους υπόλοιπους με τη συμβολή του κράτους. Η στήριξη των τραπεζών θα πρέπει να εγγυάται το δανεισμό σε κάθε βιώσιμη μικρομεσαία επιχείρηση και το ρεαλιστικό διακανονισμό για κάθε ελληνική οικο-γένεια που βλέπει πλέον καθημερινά το διαθέσιμο εισόδημά της να εξανεμίζεται.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου