Με ενδιαφέρον διαβάσαμε τις παρατηρήσεις του κ. Λοβέρδου στην χθεσινή συνεδρίαση του συμβουλίου παιδείας.
Γιατί αυτή την στιγμή το ισχυρό ενδιαφέρον για την παιδεία; Μήπως αναγκάστηκε το υπουργείο να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις δείχνοντας τα δόντια του στην εκπαιδευτική κοινότητα; Μήπως οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των μαθητών και των φοιτητών ανάγκασε τον υπουργό να ασχοληθεί με το μεγάλο ζήτημα της εκπαίδευσης στην χώρα μας;
Παρ΄όλο που το ερώτημα θα αιωρείται αφού απάντηση δεν θα πάρουμε ποτέ επιχειρούμε εμείς σήμερα να παρουσιάσουμε μια πραγματικότητα.
Έχουμε πολλά στοιχεία να τεκμηριώσουμε την άποψη ότι στην χώρα μας η εκπαίδευση των μαθητών κινείται ικανοποιητικά. Συγκρινόμενη με αυτή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα λέγαμε ότι οι μαθητές και οι φοιτητές αποκτούν μια πολύ καλή υποδομή στο πλαίσιο μιας ευρείας απόκτησης παιδείας.
Πως, όμως, αποκτάται αυτή; Από την δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Όχι, απαντούμε εμείς.
Είμαστε σίγουροι ότι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία είναι ανεπαρκής και πολλές φορές ελλιπέστατη. Ο κ. Λοβέρδος δεν ανέφερε το παραμικρό για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Καμιά κουβέντα για αυτό που οι εκπαιδευτικοί έχουν δώσει μεγάλους αγώνες να μην ισχύσει μια διαδικασία εντελώς δημοκρατική και αναγκαία.
Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή γίνει θα διαπιστωθούν τα εξής ωραία πράγματα:
Καθηγητές δεν εμφανίζονται με την τακτικότητα που αναφέρεται στο ημερήσιο πρόγραμμα.
Κάποιοι ούτε έχουν σχέση με το αντικείμενο που διδάσκουν.
Κάποιοι περνούν την διδασκόμενη ύλη γρήγορα, χωρίς να ελέγχεται αν αυτά που δίδαξαν έγιναν κατανοητά από τους μαθητές.
Άλλοι προκειμένου να φανούν ότι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους θέτουν τους μαθητές σε γραπτή δοκιμασία (διαγώνισμα ή όπως λέγεται τελευταία τέστ), χωρίς να έχει παρουσιάσει (κυρίως στα πρακτικά μαθήματα) ασκησιακή εργασία ο ίδιος.
Δεν γνωρίζουν κάποιοι τελικά ότι το διαγώνισμα δεν γράφεται για να ΄΄πιαστεί΄΄ ο μαθητής αδιάβαστος αλλά να δοκιμάσει αν έχει κατανοήσει το θέμα. Αυτή η διαδικασία οδηγεί τον μαθητή στον παπαγαλισμό και όχι το ζήτημα της τράπεζας θεμάτων. Η τράπεζα θεμάτων άλλο ρόλο εξυπηρετεί και που κανείς δεν έχει μεταφέρει στους μαθητές.
Άλλοι, κυρίως διευθυντές, δεν εμφανίζονται στο μάθημα τους με την δικαιολογία ότι έχουν δουλειά στο γραφείο. Όμως έχει γραφεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα ότι εκτελεί διδασκαλικό έργο.
Η διδακτική ώρα ενώ προβλέπεται να είναι 45-50 λεπτά στην πράξη είναι 30 λεπτά....
Ελάχιστοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν αρχές της διδακτικής. Παραδίδοντας το μάθημα στοχεύουν απλά την κάλυψή του με εντελώς τυπικό χαρακτήρα ώστε να γραφεί στο βιβλίο ύλης ότι διδάχθηκε.
Δεν θα ασχοληθούμε ασφαλώς με το ζήτημα των εργαστηριακών παρουσιάσεων (μάθημα στο εργαστήριο). Ανύπαρκτα μαθήματα. Σ΄αυτό οι καθηγητές έχουν δίκιο να μην εκφράζουν ποτέ το ανάλογο ενδιαφέρον.
Υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές που δεν έχουν πιάσει ποτέ κιμωλία στα χέρια τους. Παρ΄όλα αυτά εμφανίζονται στο προσκήνιο ως μεγάλοι παιδαγωγοί και υπερασπιστές του μαθητικού ή φοιτητικού συμφέροντος!!! Η υποκρισία στο μεγαλείο της.
Οι συνδικαλιστικές υποχρεώσεις των καθηγητών περνά ως υποχρέωση και στους μαθητές με την καθιέρωση αργίας μιας ημέρας προκειμένου να ασκήσουν τα συνδικαλιστικά τους καθήκοντα. Ασφαλώς και οι αντίστοιχες ημέρες ανάδειξης πενταμελών συμβουλίων των μαθητών είναι ουσιαστικά ημέρες αργίας.
Και το ερώτημα είναι πως οι μαθητές διαπρέπουν (όχι βέβαια όλοι) στα διαγωνίσματα και κυρίως στις πανελλήνιες εξετάσεις;
Η απάντηση είναι απλή. Η δουλειά για τις επιδόσεις αυτές των μαθητών διενεργείται στα ...φροντιστήρια. Τι κάνουν, όμως, τα φροντιστήρια; Αντικαθιστούν τον ρόλο του σχολείου. Ασφαλώς όχι.
Αυτό που επιτελείται στο φροντιστήριο είναι η ΄΄πακετοποίηση΄΄, η ΄΄κονσερβοποίηση΄΄ της αναγκαίας γνώσης, με επιφανειακό χαρακτήρα προκειμένου οι μαθητές να....΄΄γράψουν καλά΄΄. Κι εκεί τα φροντιστήρια αξιολογούνται. Πόσο οι μαθητές τους .....΄΄έγραψαν΄΄ καλά στα διαγωνίσματα.
Εδώ διενεργείται το μεγάλο έγκλημα.
Τα φροντιστήρια, κ Λοβέρδε, δεν έχουν τον ρόλο της εκμάθησης αλλά της επιφανειακής εξυπηρέτησης των μαθητών να ανταποκριθούν στα κενά που αφήνει η διδασκαλία στο σχολείο.
Θα συμφωνήσουμε ότι αν το σχολείο είναι δυνατό δεν θα υπάρχει η ανάγκη των φροντιστηρίων.
Το ζήτημα αυτό το ακούμε από την δεκαετία του 1970 (!!!!). Να αφήσουμε την σπέκουλα που έγινε στην δεκαετία του ΄80 ή του ΄90!!! Ο λαϊκισμός και ο αποπροσανατολισμός στο μεγαλείο του.
Κι όμως, αγαπητέ κ. Λοβέρδε, η εικόνα που βλέπουμε στις επιδόσεις των μαθητών δεν είναι προϊόν ενός δυνατού σχολείου αλλά μιας καλά προσαρμοσμένης παραπαιδείας, την οποία εμείς υπηρετήσαμε αλλά δεν την πιστέψαμε ποτέ. Πιστεύαμε πάντα στο δυνατό, ελεύθερο, δημιουργικό σχολείο. Ένα σχολείο που ο μαθητής θα είναι ο πρωταγωνιστής και οι δάσκαλοι οι παράγοντες, ισχυροί γνώστες, καλοί παιδαγωγοί, στήριγμα του μαθητή και του φοιτητή.
Έχουμε άπειρα παραδείγματα που δείχνουν την αλήθεια των παραπάνω παρατηρήσεων. Έχουμε και γραπτά μαθητών, στο λύκειο, που φαίνεται η ΄΄δουλειά΄΄ που έγινε στο παρελθόν σ΄αυτό το σημερινό πολύπαθο σχολείο.
Οι αδυναμίες της πολιτείας να αντιμετωπίσει με γενναιότητα και μεγαλοσύνη την παροχή του αγαθού της εκπαίδευσης στο μαθητή περνά μα ταχύτητα στην αντιπολίτευση, που εκμεταλλεύεται τους πάντες με σκοπό να εκθέσει την εκάστοτε κυβέρνηση.
Φαύλος κύκλος.
Οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία είναι απόλυτα κολλημένες με την άσκηση της πολιτικής. Εντελώς άσχετα πράγματα. Η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο της κάθε κυβέρνησης να την επιβάλλει με βάση τις δικές της απόψεις. Η εκπαίδευση είναι αντικείμενο της ίδιας της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Γι΄αυτό κι εμείς έχουν την άποψη το υπουργείο παιδείας να απαγκιστρωθεί από την κυβέρνηση, να στελεχωθεί από ενεργούς εκπαιδευτικούς με όραμα και γνώση, όχι γραφειοκράτες αλλά πραγματικούς δάσκαλους. Κανείς πολιτικός στο υπουργείο παιδείας!!!
Τα τελευταία γεγονότα στην εκπαίδευση έχουν ανησυχήσει την πολιτεία. Μια σπίθα που φαίνεται να είναι τώρα είναι δυνατό να εξελιχθεί σε πυρκαγιά. Η συσσωρευμένη ενέργεια στον χώρο της εκπαίδευσης δεν μπορεί παρά να ελευθερωθεί (έτσι ορίζουν οι κανόνες στην φύση). Κι αν εξελιχθεί φοβούμαστε ότι η όποια αρνητική πολιτική εξέλιξη θα έχει αφετηρία εκεί που δεν το περίμενε ποτέ η πολιτεία. Οι εκφοβισμοί και η άσκηση ψυχολογικής, κυρίως, βίας θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που αναμένει η πολιτεία.
Γιατί αυτή την στιγμή το ισχυρό ενδιαφέρον για την παιδεία; Μήπως αναγκάστηκε το υπουργείο να προβεί σε αυτές τις δηλώσεις δείχνοντας τα δόντια του στην εκπαιδευτική κοινότητα; Μήπως οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των μαθητών και των φοιτητών ανάγκασε τον υπουργό να ασχοληθεί με το μεγάλο ζήτημα της εκπαίδευσης στην χώρα μας;
Παρ΄όλο που το ερώτημα θα αιωρείται αφού απάντηση δεν θα πάρουμε ποτέ επιχειρούμε εμείς σήμερα να παρουσιάσουμε μια πραγματικότητα.
Έχουμε πολλά στοιχεία να τεκμηριώσουμε την άποψη ότι στην χώρα μας η εκπαίδευση των μαθητών κινείται ικανοποιητικά. Συγκρινόμενη με αυτή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα λέγαμε ότι οι μαθητές και οι φοιτητές αποκτούν μια πολύ καλή υποδομή στο πλαίσιο μιας ευρείας απόκτησης παιδείας.
Πως, όμως, αποκτάται αυτή; Από την δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Όχι, απαντούμε εμείς.
Είμαστε σίγουροι ότι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία είναι ανεπαρκής και πολλές φορές ελλιπέστατη. Ο κ. Λοβέρδος δεν ανέφερε το παραμικρό για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Καμιά κουβέντα για αυτό που οι εκπαιδευτικοί έχουν δώσει μεγάλους αγώνες να μην ισχύσει μια διαδικασία εντελώς δημοκρατική και αναγκαία.
Αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή γίνει θα διαπιστωθούν τα εξής ωραία πράγματα:
Καθηγητές δεν εμφανίζονται με την τακτικότητα που αναφέρεται στο ημερήσιο πρόγραμμα.
Κάποιοι ούτε έχουν σχέση με το αντικείμενο που διδάσκουν.
Κάποιοι περνούν την διδασκόμενη ύλη γρήγορα, χωρίς να ελέγχεται αν αυτά που δίδαξαν έγιναν κατανοητά από τους μαθητές.
Άλλοι προκειμένου να φανούν ότι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους θέτουν τους μαθητές σε γραπτή δοκιμασία (διαγώνισμα ή όπως λέγεται τελευταία τέστ), χωρίς να έχει παρουσιάσει (κυρίως στα πρακτικά μαθήματα) ασκησιακή εργασία ο ίδιος.
Δεν γνωρίζουν κάποιοι τελικά ότι το διαγώνισμα δεν γράφεται για να ΄΄πιαστεί΄΄ ο μαθητής αδιάβαστος αλλά να δοκιμάσει αν έχει κατανοήσει το θέμα. Αυτή η διαδικασία οδηγεί τον μαθητή στον παπαγαλισμό και όχι το ζήτημα της τράπεζας θεμάτων. Η τράπεζα θεμάτων άλλο ρόλο εξυπηρετεί και που κανείς δεν έχει μεταφέρει στους μαθητές.
Άλλοι, κυρίως διευθυντές, δεν εμφανίζονται στο μάθημα τους με την δικαιολογία ότι έχουν δουλειά στο γραφείο. Όμως έχει γραφεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα ότι εκτελεί διδασκαλικό έργο.
Η διδακτική ώρα ενώ προβλέπεται να είναι 45-50 λεπτά στην πράξη είναι 30 λεπτά....
Ελάχιστοι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν αρχές της διδακτικής. Παραδίδοντας το μάθημα στοχεύουν απλά την κάλυψή του με εντελώς τυπικό χαρακτήρα ώστε να γραφεί στο βιβλίο ύλης ότι διδάχθηκε.
Δεν θα ασχοληθούμε ασφαλώς με το ζήτημα των εργαστηριακών παρουσιάσεων (μάθημα στο εργαστήριο). Ανύπαρκτα μαθήματα. Σ΄αυτό οι καθηγητές έχουν δίκιο να μην εκφράζουν ποτέ το ανάλογο ενδιαφέρον.
Υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές που δεν έχουν πιάσει ποτέ κιμωλία στα χέρια τους. Παρ΄όλα αυτά εμφανίζονται στο προσκήνιο ως μεγάλοι παιδαγωγοί και υπερασπιστές του μαθητικού ή φοιτητικού συμφέροντος!!! Η υποκρισία στο μεγαλείο της.
Οι συνδικαλιστικές υποχρεώσεις των καθηγητών περνά ως υποχρέωση και στους μαθητές με την καθιέρωση αργίας μιας ημέρας προκειμένου να ασκήσουν τα συνδικαλιστικά τους καθήκοντα. Ασφαλώς και οι αντίστοιχες ημέρες ανάδειξης πενταμελών συμβουλίων των μαθητών είναι ουσιαστικά ημέρες αργίας.
Και το ερώτημα είναι πως οι μαθητές διαπρέπουν (όχι βέβαια όλοι) στα διαγωνίσματα και κυρίως στις πανελλήνιες εξετάσεις;
Η απάντηση είναι απλή. Η δουλειά για τις επιδόσεις αυτές των μαθητών διενεργείται στα ...φροντιστήρια. Τι κάνουν, όμως, τα φροντιστήρια; Αντικαθιστούν τον ρόλο του σχολείου. Ασφαλώς όχι.
Αυτό που επιτελείται στο φροντιστήριο είναι η ΄΄πακετοποίηση΄΄, η ΄΄κονσερβοποίηση΄΄ της αναγκαίας γνώσης, με επιφανειακό χαρακτήρα προκειμένου οι μαθητές να....΄΄γράψουν καλά΄΄. Κι εκεί τα φροντιστήρια αξιολογούνται. Πόσο οι μαθητές τους .....΄΄έγραψαν΄΄ καλά στα διαγωνίσματα.
Εδώ διενεργείται το μεγάλο έγκλημα.
Τα φροντιστήρια, κ Λοβέρδε, δεν έχουν τον ρόλο της εκμάθησης αλλά της επιφανειακής εξυπηρέτησης των μαθητών να ανταποκριθούν στα κενά που αφήνει η διδασκαλία στο σχολείο.
Θα συμφωνήσουμε ότι αν το σχολείο είναι δυνατό δεν θα υπάρχει η ανάγκη των φροντιστηρίων.
Το ζήτημα αυτό το ακούμε από την δεκαετία του 1970 (!!!!). Να αφήσουμε την σπέκουλα που έγινε στην δεκαετία του ΄80 ή του ΄90!!! Ο λαϊκισμός και ο αποπροσανατολισμός στο μεγαλείο του.
Κι όμως, αγαπητέ κ. Λοβέρδε, η εικόνα που βλέπουμε στις επιδόσεις των μαθητών δεν είναι προϊόν ενός δυνατού σχολείου αλλά μιας καλά προσαρμοσμένης παραπαιδείας, την οποία εμείς υπηρετήσαμε αλλά δεν την πιστέψαμε ποτέ. Πιστεύαμε πάντα στο δυνατό, ελεύθερο, δημιουργικό σχολείο. Ένα σχολείο που ο μαθητής θα είναι ο πρωταγωνιστής και οι δάσκαλοι οι παράγοντες, ισχυροί γνώστες, καλοί παιδαγωγοί, στήριγμα του μαθητή και του φοιτητή.
Έχουμε άπειρα παραδείγματα που δείχνουν την αλήθεια των παραπάνω παρατηρήσεων. Έχουμε και γραπτά μαθητών, στο λύκειο, που φαίνεται η ΄΄δουλειά΄΄ που έγινε στο παρελθόν σ΄αυτό το σημερινό πολύπαθο σχολείο.
Οι αδυναμίες της πολιτείας να αντιμετωπίσει με γενναιότητα και μεγαλοσύνη την παροχή του αγαθού της εκπαίδευσης στο μαθητή περνά μα ταχύτητα στην αντιπολίτευση, που εκμεταλλεύεται τους πάντες με σκοπό να εκθέσει την εκάστοτε κυβέρνηση.
Φαύλος κύκλος.
Οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία είναι απόλυτα κολλημένες με την άσκηση της πολιτικής. Εντελώς άσχετα πράγματα. Η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο της κάθε κυβέρνησης να την επιβάλλει με βάση τις δικές της απόψεις. Η εκπαίδευση είναι αντικείμενο της ίδιας της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Γι΄αυτό κι εμείς έχουν την άποψη το υπουργείο παιδείας να απαγκιστρωθεί από την κυβέρνηση, να στελεχωθεί από ενεργούς εκπαιδευτικούς με όραμα και γνώση, όχι γραφειοκράτες αλλά πραγματικούς δάσκαλους. Κανείς πολιτικός στο υπουργείο παιδείας!!!
Τα τελευταία γεγονότα στην εκπαίδευση έχουν ανησυχήσει την πολιτεία. Μια σπίθα που φαίνεται να είναι τώρα είναι δυνατό να εξελιχθεί σε πυρκαγιά. Η συσσωρευμένη ενέργεια στον χώρο της εκπαίδευσης δεν μπορεί παρά να ελευθερωθεί (έτσι ορίζουν οι κανόνες στην φύση). Κι αν εξελιχθεί φοβούμαστε ότι η όποια αρνητική πολιτική εξέλιξη θα έχει αφετηρία εκεί που δεν το περίμενε ποτέ η πολιτεία. Οι εκφοβισμοί και η άσκηση ψυχολογικής, κυρίως, βίας θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που αναμένει η πολιτεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου