Οι εκλογές στην Ελλάδα αποτέλεσαν και αποτελούν την αρχή μιας σειράς προβλημάτων που έχουν την ρίζα τους στο παρελθόν.
Όταν η Ελλάδα βρέθηκε το 2010 - 2011 απέναντι σε εγγενή προβλήματα οικονομίας, όντας μέλος της Ευρωζώνης και της Ε.Ε, κλήθηκε να λάβει μέτρα στήριξης μιας ασθενούς οικονομίας με έντονα ταχείς ρυθμούς.
Γιατί; Δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα; Ασφαλώς και όχι, όπως αποδείχθηκε.
Δεν υπήρχαν μηχανισμοί στήριξης στο ενδεχόμενο της εμφάνισης οικονομικών προβλημάτων στην καρδιά της ευρωζώνης. Και δεν ήταν μόνο η Ελλάδα με προβλήματα. Όλες οι οικονομίες εξαρτημένες από τους δεσμούς της ΕΕ δέχθηκαν την επίθεση του ιού της κρίσης.
Η Ευρώπη δεν κατάφερε ποτέ να αναπτύξει τις στρατηγικές προστασίας των μελών της από τα προβλήματα ανισοτήτων. Παρ΄όλο που οι αρχικές συνθήκες ενοποίησης είχαν την βάση τους στην ενοποίηση της οικονομίας η αδυναμία και ίσως τα συμφέροντα και η πρόθεση εκμετάλλευσης των ασθενών οικονομιών εξέτρεψε την λειτουργία της ΕΕ από την συνθήκη ενοποίησης.
Το 2011 - 2012 επινόησαν της σύσταση των μηχανισμών στήριξης EFSF και στην συνέχεια τον ESM πρόχειρα και βιαστικά. Η εξασφάλιση της κατανάλωσης της παραγωγής εντός της ΕΕ έφεραν μείζονα προβλήματα στους παραγωγούς αλλά και στην ενοποιημένη οικονομία. Οι επιδοτήσεις και τα προγράμματα στήριξης με διάφορες μορφές από την δεκαετία του ΄80 μέχρι και σήμερα αποδυνάμωσαν την εύρωστη (κατά άλλα) ευρωπαϊκή οικονομία.
Σήμερα που η κρίση χτυπά όλες τις εθνικές οικονομίες ακόμη και ισχυρές παραδοσιακά εμφανίζονται τα προβλήματα της αδυναμίας και των αστοχιών στις αποφάσεις της ΕΕ.
Οι εκλογές στην Ελλάδα με την πίεση της αντιπολίτευσης να εμφανίσει ουσιαστικά αυτές τις αδυναμίες φέρνει τους θεσμούς της ΕΕ ενώπιον των ευθυνών της. Οι παροτρύνσεις του κ. Σόϊμπλε και της κ. Μέρκελ να τηρηθούν οι συμφωνίες, η λιτότητα και οι μεταρρυθμίσεις φαίνεται να μην επαρκούν τώρα. Το λάθος ήταν βαθύ και ανεπανόρθωτο. Η ουσιαστική χρεωκοπία της Ελλάδας δείχνει ότι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της απομάκρυνσής του από την ενωμένη Ευρώπη. Ακολουθούν και άλλες χώρες με ίδια προβλήματα.
Που οδηγείται, λοιπόν, η κατάσταση;
Χθες η αμερικανική Rothschild δήλωσε ανοιχτά ότι βλέπει το ποτήρι ....μισοάδειο στην συνοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Αναγνωρίζει τις σημαντικές προσπάθειες που κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα αφού ουσιαστικά έχει τα χέρια της δεμένα. Το σκληρό νόμισμα και οι δεσμευτικές πολιτικές αποτελούν τροχοπέδη σε κάθε πρωτοβουλία της. Ο πέλεκυς της πολιτικής της λιτότητας δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα ακόμη και με τις παρεμβάσεις που έχει ήδη ανακοινώσει η ΕΚΤ για αγορά ομολόγων κάθε είδους από τις αρχές του Φεβρουαρίου 2015.
Το λάθος τραυμάτισε καίρια τις οικονομίες, τις αποδυνάμωσε και εκείνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να βρίσκουν τρόπους αποπληρωμής των υπερβολικών χρεών.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα βλέπει από τρεις όψεις το πρόβλημα. Η μια βλέπει τον απεγκλωβισμό από τα χρέη και την κρίση μέσα από την διατήρηση των ίδιων πολιτικών προσβλέποντας σε μελλοντικές αναπτυξιακές πολιτικές αφού πρώτα λυθούν τα εγγενή προβλήματα.
Η άλλη πλευρά ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με ευρύτερες πολιτικές μέσα από την ίδια την Ευρωζώνη, την ίδια την ΕΕ. Και η τρίτη βλέπει την λύση με την απομάκρυνση της χώρας από τους δεσμούς της ΕΕ έχοντας ως επιχείρημα την μη επίλυση των προβλημάτων μετά από πολλές θυσίες των λαών.
Ο λαός καλείται να αποφασίσει. Με ποιους θα πάει και ποιους θ΄αφήσει.
Το δίλημμα κατ΄αρχήν είναι στον Έλληνα ψηφοφόρο και στη συνέχεια στα χέρια και το μυαλό των Ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών της.
Όπως και να έχει ένα είναι σίγουρο. Οφείλουμε να ψηφίσουμε μα γνώμονα το συμφέρον της χώρας μας. Οι καιροί είναι κατάλληλοι να αποκτήσουμε τη δική μας στρατηγική, να δούμε το δικό μας συμφέρον. Φτάνει πια να βλέπουμε μέσα από το ενδεχόμενο μιας βοήθειας απ΄όπου κι αν προέρχεται. Η ΄΄βοήθεια΄΄ πληρώνεται ακριβά. Το δείχνει η ιστορία μας.
Όταν η Ελλάδα βρέθηκε το 2010 - 2011 απέναντι σε εγγενή προβλήματα οικονομίας, όντας μέλος της Ευρωζώνης και της Ε.Ε, κλήθηκε να λάβει μέτρα στήριξης μιας ασθενούς οικονομίας με έντονα ταχείς ρυθμούς.
Γιατί; Δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα; Ασφαλώς και όχι, όπως αποδείχθηκε.
Δεν υπήρχαν μηχανισμοί στήριξης στο ενδεχόμενο της εμφάνισης οικονομικών προβλημάτων στην καρδιά της ευρωζώνης. Και δεν ήταν μόνο η Ελλάδα με προβλήματα. Όλες οι οικονομίες εξαρτημένες από τους δεσμούς της ΕΕ δέχθηκαν την επίθεση του ιού της κρίσης.
Η Ευρώπη δεν κατάφερε ποτέ να αναπτύξει τις στρατηγικές προστασίας των μελών της από τα προβλήματα ανισοτήτων. Παρ΄όλο που οι αρχικές συνθήκες ενοποίησης είχαν την βάση τους στην ενοποίηση της οικονομίας η αδυναμία και ίσως τα συμφέροντα και η πρόθεση εκμετάλλευσης των ασθενών οικονομιών εξέτρεψε την λειτουργία της ΕΕ από την συνθήκη ενοποίησης.
Το 2011 - 2012 επινόησαν της σύσταση των μηχανισμών στήριξης EFSF και στην συνέχεια τον ESM πρόχειρα και βιαστικά. Η εξασφάλιση της κατανάλωσης της παραγωγής εντός της ΕΕ έφεραν μείζονα προβλήματα στους παραγωγούς αλλά και στην ενοποιημένη οικονομία. Οι επιδοτήσεις και τα προγράμματα στήριξης με διάφορες μορφές από την δεκαετία του ΄80 μέχρι και σήμερα αποδυνάμωσαν την εύρωστη (κατά άλλα) ευρωπαϊκή οικονομία.
Σήμερα που η κρίση χτυπά όλες τις εθνικές οικονομίες ακόμη και ισχυρές παραδοσιακά εμφανίζονται τα προβλήματα της αδυναμίας και των αστοχιών στις αποφάσεις της ΕΕ.
Οι εκλογές στην Ελλάδα με την πίεση της αντιπολίτευσης να εμφανίσει ουσιαστικά αυτές τις αδυναμίες φέρνει τους θεσμούς της ΕΕ ενώπιον των ευθυνών της. Οι παροτρύνσεις του κ. Σόϊμπλε και της κ. Μέρκελ να τηρηθούν οι συμφωνίες, η λιτότητα και οι μεταρρυθμίσεις φαίνεται να μην επαρκούν τώρα. Το λάθος ήταν βαθύ και ανεπανόρθωτο. Η ουσιαστική χρεωκοπία της Ελλάδας δείχνει ότι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΕ αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της απομάκρυνσής του από την ενωμένη Ευρώπη. Ακολουθούν και άλλες χώρες με ίδια προβλήματα.
Που οδηγείται, λοιπόν, η κατάσταση;
Χθες η αμερικανική Rothschild δήλωσε ανοιχτά ότι βλέπει το ποτήρι ....μισοάδειο στην συνοχή της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Αναγνωρίζει τις σημαντικές προσπάθειες που κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα αφού ουσιαστικά έχει τα χέρια της δεμένα. Το σκληρό νόμισμα και οι δεσμευτικές πολιτικές αποτελούν τροχοπέδη σε κάθε πρωτοβουλία της. Ο πέλεκυς της πολιτικής της λιτότητας δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα ακόμη και με τις παρεμβάσεις που έχει ήδη ανακοινώσει η ΕΚΤ για αγορά ομολόγων κάθε είδους από τις αρχές του Φεβρουαρίου 2015.
Το λάθος τραυμάτισε καίρια τις οικονομίες, τις αποδυνάμωσε και εκείνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να βρίσκουν τρόπους αποπληρωμής των υπερβολικών χρεών.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα βλέπει από τρεις όψεις το πρόβλημα. Η μια βλέπει τον απεγκλωβισμό από τα χρέη και την κρίση μέσα από την διατήρηση των ίδιων πολιτικών προσβλέποντας σε μελλοντικές αναπτυξιακές πολιτικές αφού πρώτα λυθούν τα εγγενή προβλήματα.
Η άλλη πλευρά ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με ευρύτερες πολιτικές μέσα από την ίδια την Ευρωζώνη, την ίδια την ΕΕ. Και η τρίτη βλέπει την λύση με την απομάκρυνση της χώρας από τους δεσμούς της ΕΕ έχοντας ως επιχείρημα την μη επίλυση των προβλημάτων μετά από πολλές θυσίες των λαών.
Ο λαός καλείται να αποφασίσει. Με ποιους θα πάει και ποιους θ΄αφήσει.
Το δίλημμα κατ΄αρχήν είναι στον Έλληνα ψηφοφόρο και στη συνέχεια στα χέρια και το μυαλό των Ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών της.
Όπως και να έχει ένα είναι σίγουρο. Οφείλουμε να ψηφίσουμε μα γνώμονα το συμφέρον της χώρας μας. Οι καιροί είναι κατάλληλοι να αποκτήσουμε τη δική μας στρατηγική, να δούμε το δικό μας συμφέρον. Φτάνει πια να βλέπουμε μέσα από το ενδεχόμενο μιας βοήθειας απ΄όπου κι αν προέρχεται. Η ΄΄βοήθεια΄΄ πληρώνεται ακριβά. Το δείχνει η ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου