Η αντιπολίτευση παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην διακυβέρνηση της χώρας, ιδιαίτερα ο κ. Σαμαράς.
Το αποτέλεσμα των εκλογών έπληξε βαρύτατα την αξιοπιστία του λόγου του πρώην Πρωθυπουργού. Δοκιμάζεται ακόμη.
Τι ζήτημα της αξιοπιστίας ανέδειξε παράπλευρες σταθερές στα εσωτερικά της Νέας Δημοκρατίας και όχι μόνο.
Μια από τις λίγες αυτές σταθερές ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής.
Μετά τις εκλογές και την αναστάτωση στους κόλπους του κόμματος οι πάντες αναζήτησαν ΄΄σταθερές΄΄, αναζήτησαν την διέξοδο στο μείζον πρόβλημα που εμφανίστηκε, που για τους γνωρίζοντες να σκέφτονται δεν αποτέλεσε ποτέ έκπληξη.
Στρατιές βουλευτών, πολιτευτών και άλλων πέρασαν από το γραφείο το Κώστα Καραμανλή.
Ο κ. Σαμαράς δεν έχασε την ευκαιρία την Βουλή να πλησιάσει τον Κώστα Καραμανλή και να του ζητήσει ούτε λίγο ούτε πολύ να παρέμβει να αποκαταστήσει την ηρεμία στο κόμμα έστω και προσωρινά.
Εκείνος διαβεβαίωσε τον κ. Σαμαρά ότι δεν συμμετέχει σε καμιά ομάδα ούτε υποστηρίζει ούτε και προκαλεί ούτε και απογοητεύει. Πέραν των παραινέσεων για ηρεμία και χαμηλούς τόνους τίποτα άλλο.
Ο Κώστας Καραμανλής ήλθε στην επικαιρότητα ύστερα από αρκετά χρόνια σιωπής και αποστασιοποίησης από το προσκήνιο με δική του επιλογή. Άλλωστε στο Καραμανλικό DNA υπάρχουν τα στοιχεία της απομάκρυνσης και της σιωπής.
Στελέχη του κόμματος της ΝΔ έφεραν τον Κώστα Καραμανλή στο προσκήνιο ή καλύτερα επιχείρησαν να τον φέρουν γιατί εκείνος χωρίς να αρνείται σταθερά και κάθετα παροτρύνει για ηρεμία.
Οι μόνοι που δεν πλησίασαν είναι εκείνοι που με ιδιοτέλεια προσπαθούν να εμφανιστούν ως υποψήφιοι για την αρχηγία ενώ κάποιοι άλλοι, επίσης εν δυνάμει υποψήφιοι κινούμενοι εκ του πονηρού εμφανίστηκαν στην πόρτα του γραφείου του ως πονεμένοι για το κόμμα τους αναζητώντας και αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του το μέλλον της παράταξης.
Δεν έλειψαν και οι δημοσίως λαλούντες, ως γηραιοί παπαγάλοι εκστόμισαν κορώνες παλαιοκομματικών συλλογιστικών για να ΄΄προκάνουν΄΄ που θα έλεγε και ο αείμνηστος Φλωράκης.
Γιατί, όμως, τα λέμε αυτά;
Πέραν της κριτικής διάθεσης θα υπενθυμίσουμε παλαιότερα δημοσιεύματά μας όπου ισχυριζόμασταν ότι είναι εξαιρετικά πιθανή η περίπτωση σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης διάσωσης της χώρας, εθνικής ενότητας όπως λέγεται τελευταία.
Πότε, όμως, θα μπορούσε να συμβεί αυτό ή καλύτερα πότε θα μπορούσε να οδηγηθεί η χώρα σ΄αυτή την ανάγκη;
Η αφορμή είναι κοντά αν και εφόσον φυσικά αποτύχει το εγχείρημα της σημερινής κυβέρνησης. Αν δηλαδή οι εταίροι μας είτε από προγραμματισμό είτε ως ατύχημα αρνηθεί να συναινέσει στην πρόταση της κυβέρνησης.
Ασφαλώς τότε θα γεννηθεί ποιος θα αναλάβει την διάσωση είτε μέσα στην ευρωζώνη είτε έξω απ΄αυτή. Στο ερώτημα αυτό έσπευσαν να απαντήσουν πάραυτα οι επισκέπτες του Κώστα Καραμανλή.
Εμείς είχαμε ισχυριστεί ότι είναι εξαιρετικά πιθανή μια κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ πριν αρκετούς μήνες με παραίτηση των σημερινών αρχηγών και την παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας σ΄ένα πρόσωπο ευρύτερης αν όχι καθολικής αποδοχής.
Το επαναλαμβάνουμε και σήμερα βλέποντας τα πράγματα πιο μακριά και σε βάθος αλλά ερμηνεύοντας τις πονηρές κινήσεις κάποιων του συστήματος.
Το αποτέλεσμα των εκλογών έπληξε βαρύτατα την αξιοπιστία του λόγου του πρώην Πρωθυπουργού. Δοκιμάζεται ακόμη.
Τι ζήτημα της αξιοπιστίας ανέδειξε παράπλευρες σταθερές στα εσωτερικά της Νέας Δημοκρατίας και όχι μόνο.
Μια από τις λίγες αυτές σταθερές ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής.
Μετά τις εκλογές και την αναστάτωση στους κόλπους του κόμματος οι πάντες αναζήτησαν ΄΄σταθερές΄΄, αναζήτησαν την διέξοδο στο μείζον πρόβλημα που εμφανίστηκε, που για τους γνωρίζοντες να σκέφτονται δεν αποτέλεσε ποτέ έκπληξη.
Στρατιές βουλευτών, πολιτευτών και άλλων πέρασαν από το γραφείο το Κώστα Καραμανλή.
Ο κ. Σαμαράς δεν έχασε την ευκαιρία την Βουλή να πλησιάσει τον Κώστα Καραμανλή και να του ζητήσει ούτε λίγο ούτε πολύ να παρέμβει να αποκαταστήσει την ηρεμία στο κόμμα έστω και προσωρινά.
Εκείνος διαβεβαίωσε τον κ. Σαμαρά ότι δεν συμμετέχει σε καμιά ομάδα ούτε υποστηρίζει ούτε και προκαλεί ούτε και απογοητεύει. Πέραν των παραινέσεων για ηρεμία και χαμηλούς τόνους τίποτα άλλο.
Ο Κώστας Καραμανλής ήλθε στην επικαιρότητα ύστερα από αρκετά χρόνια σιωπής και αποστασιοποίησης από το προσκήνιο με δική του επιλογή. Άλλωστε στο Καραμανλικό DNA υπάρχουν τα στοιχεία της απομάκρυνσης και της σιωπής.
Στελέχη του κόμματος της ΝΔ έφεραν τον Κώστα Καραμανλή στο προσκήνιο ή καλύτερα επιχείρησαν να τον φέρουν γιατί εκείνος χωρίς να αρνείται σταθερά και κάθετα παροτρύνει για ηρεμία.
Οι μόνοι που δεν πλησίασαν είναι εκείνοι που με ιδιοτέλεια προσπαθούν να εμφανιστούν ως υποψήφιοι για την αρχηγία ενώ κάποιοι άλλοι, επίσης εν δυνάμει υποψήφιοι κινούμενοι εκ του πονηρού εμφανίστηκαν στην πόρτα του γραφείου του ως πονεμένοι για το κόμμα τους αναζητώντας και αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του το μέλλον της παράταξης.
Δεν έλειψαν και οι δημοσίως λαλούντες, ως γηραιοί παπαγάλοι εκστόμισαν κορώνες παλαιοκομματικών συλλογιστικών για να ΄΄προκάνουν΄΄ που θα έλεγε και ο αείμνηστος Φλωράκης.
Γιατί, όμως, τα λέμε αυτά;
Πέραν της κριτικής διάθεσης θα υπενθυμίσουμε παλαιότερα δημοσιεύματά μας όπου ισχυριζόμασταν ότι είναι εξαιρετικά πιθανή η περίπτωση σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης διάσωσης της χώρας, εθνικής ενότητας όπως λέγεται τελευταία.
Πότε, όμως, θα μπορούσε να συμβεί αυτό ή καλύτερα πότε θα μπορούσε να οδηγηθεί η χώρα σ΄αυτή την ανάγκη;
Η αφορμή είναι κοντά αν και εφόσον φυσικά αποτύχει το εγχείρημα της σημερινής κυβέρνησης. Αν δηλαδή οι εταίροι μας είτε από προγραμματισμό είτε ως ατύχημα αρνηθεί να συναινέσει στην πρόταση της κυβέρνησης.
Ασφαλώς τότε θα γεννηθεί ποιος θα αναλάβει την διάσωση είτε μέσα στην ευρωζώνη είτε έξω απ΄αυτή. Στο ερώτημα αυτό έσπευσαν να απαντήσουν πάραυτα οι επισκέπτες του Κώστα Καραμανλή.
Εμείς είχαμε ισχυριστεί ότι είναι εξαιρετικά πιθανή μια κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ πριν αρκετούς μήνες με παραίτηση των σημερινών αρχηγών και την παραχώρηση της διακυβέρνησης της χώρας σ΄ένα πρόσωπο ευρύτερης αν όχι καθολικής αποδοχής.
Το επαναλαμβάνουμε και σήμερα βλέποντας τα πράγματα πιο μακριά και σε βάθος αλλά ερμηνεύοντας τις πονηρές κινήσεις κάποιων του συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου