Ρωτάμε την κοινή γνώμη, τους πολίτες αυτής της χώρας, τους ψηφοφόρους αυτούς, που στέλνουν στην εξουσία βουλευτές και κόμματα, ποιο κοινωνικο-πολιτικό σύστημα εφαρμόζει η χώρα;
Και στη συνέχεια, αυτούς, που ψηφίζει και που υπερασπίζονται κάτι προεκλογικά, είναι αυτό που εφαρμόζουν ή πρόκειται να εφαρμόσουν όταν βρεθούν στην εξουσία ή εφάρμοσαν ποτέ ή πρόκειται να εφαρμόσουν στο μέλλον;Πριν απαντήσει κανείς ας διαβάσει και τα παρακάτω.
Δεν υπάρχει οργανισμός στην Ελλάδα, που να μην είναι κρατικός, ακόμη και αυτές οι τράπεζες, που η αριστερή πλατφόρμα επιθυμεί την εθνικοποίηση τους.
ΟΤΕ,ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΘ, ΟΛΠ δηλαδή μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, νερό, ενέργεια, λιμάνια, μεταποίηση, εργοστάσια επισκευής και κατασκευής οπλικών συστημάτων (όσα απέμειναν), ΕΑΒ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ!!!!!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου άσκησε το θεάρεστο έργο της μετοχοποίησης των οργανισμών, κρατικών κυρίως, μοίρασε τις μετοχές εκεί που ήθελε και βρέθηκαν πολλοί οργανισμοί εισηγμένοι στο χρηματιστήριο αλλά με την πλειοψηφία των μετοχών να ανήκει στο δημόσιο. Η μόνη εξαίρεση είναι η περίπτωση του ΟΤΕ, που με πολύ απλό τρόπο και ίσως παρά την θέληση της εξουσίας ιδιωτικοποιήθηκε και ανήκει πια ΄΄ψυχή τε και σώματι΄΄ στην ...Γερμανική εταιρία τηλεπικοινωνιών. Το ποσοστό του 10% που ανήκει ακόμη στο δημόσιο πολύ γρήγορα θα μεταβιβαστεί και αυτό στους Γερμανούς.
Και γιατί κρατήθηκε μεγάλο ποσοστό στον δημόσιο φορέα; Γιατί μετοχοποιήθηκε και δεν ιδιωτικοποιήθηκε όπως ορίζουν κανόνες της ελεύθερης αγοράς ή του φιλελευθερισμού ή του νεο-φιλελευθερισμού ή ακόμη και του Ευρωπαϊκού σοσιαλισμού;
Γιατί απλά έπρεπε να υπάρχει μια μόνιμη πόρτα εξυπηρέτησης των ρουσφετιών, της εξάρτησης του πολιτικού συστήματος από το ΄΄λαϊκό έρεισμα΄΄, προϋπόθεση να προσλαμβάνονται κατά βούληση εξαρτημένοι πολίτες με την εκάστοτε εξουσία και όχι, ασφαλώς, με βάση τα κριτήρια του επιχειρείν, της απόδοσης και της προόδου.
Πόσοι φόροι επιβαρύνουν τον ιδιωτικό τομέα;
Ουκ έστι αριθμός γνωστός!!
Καθίστε να γράψετε τις επιβαρύνσεις, που έχει σήμερα μια επιχείρηση, ένας μικρομεσαίος, μια οικογενειακή επιχείρηση, χαρακτηριστικό της Ελληνικής οικονομίας, που σας θυμίζουμε χαρακτήριζαν κάποιοι ως ΄΄ ραχοκοκαλιά ΄΄.
Και δείτε αν συνεχίζεται αυτή η οικονομική πολιτική, που τελικώς έγινε και κουλτούρα για την Ελληνική κοινωνία.
Υπολογίζεται ότι περίπου οι επιβαρύνσεις στον ιδιώτη επιχειρηματία υπερβαίνουν το 65% του συνόλου των εισροών της επιχείρησης.
Τουτέστιν, η επιχείρηση για όλα τα υπόλοιπα, κόστος αγοράς, συντήρησης, ανάπτυξη, επενδύσεις, επιχειρηματικό κέρδος και αμοιβές ιδιοκτητών αποτελεί το 35%!!
Με άλλα λόγια η όποια επιχείρηση έχει εξ αρχής βασικό μεγαλο-μέτοχο στην επιχείρηση το κράτος με ποσοστό το 65%!!
Πως θα αντεπεξέλθει τότε με αυτά τα δεδομένα;
Απλά είτε αποχωρεί αν θέλει να είναι νόμιμη είτε παραμένει και....κλέβει!!!!
Γιατί οι μεγάλοι επενδυτικοί όμιλοι, οι πολυεθνικές δεν αποφασίζουν να επενδύσουν στην Ελλάδα; Και όποτε το επιχείρησαν το μετάνιωσαν και έφυγαν χαμένοι και ΄΄δαρμένοι΄΄;
Άπειρα παραδείγματα μεγάλων επιχειρήσεων που σε μια νύχτα αποφάσισαν να φύγουν. Ακόμη και σήμερα ή καλύτερα τα τελευταία δύο χρόνια ήδη πέντε μεγάλες μονάδες έδιωξαν τις επιχειρηματικές τους έδρες από την Ελλάδα και ακολουθούν και άλλες μετακινήσεις.
Καθετοποιημένες μονάδες παραγωγής έκλεισαν οριστικά ύστερα από πολλά χρόνια λειτουργίας τους.
Σε πόσο χρόνο μπορεί να ανοίξει μια ανώνυμη εταιρεία; Πόσοι υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς, φαρισαίοι πρέπει να υπογράψουν για να λειτουργήσει μια επιχείρηση;
Πόσα χρήματα πρέπει να διατεθούν για ...φακελάκια;
Ποια είναι η φιλοσοφία του συνδικαλισμού στην Ελλάδα; Είναι η προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων ή η προώθηση των συμφερόντων των συνδικαλιστών; Μαζί με το άνοιγμα της επιχείρησης ο κάθε επιχειρηματίας ΄΄παντρεύεται΄΄ και μερικούς συνδικαλιστές έτσι για να έχει να ΄΄ασχολείται΄΄.
Ποιοι είναι οι εποπτικοί φορείς της καλής λειτουργίας της αγοράς;
Για να δείτε την πραγματικότητα. Τις άδειες, για παράδειγμα, των εμπόρων της λαϊκής αγοράς ποιος είναι αρμόδιος να δίνει;
Απάντηση: πολλοί και ακόμη πιο πολλοί διεκδικούν αυτήν την αρμοδιότητα.
Γιατί άραγε και ποιο σύστημα το επιβάλλει;
Είχαμε ποτέ σ΄αυτό τον τόπο κανόνες ελεύθερης αγοράς; Ποτέ!!!
Είχαμε ποτέ σ΄αυτό τον τόπο κανόνες σοσιαλιστικού συστήματος; Ποτέ!!!
Είχαμε ποτέ σ΄αυτό το κράτος κοινωνική πολιτική ανεξάρτητη και δυνατή; Ποτέ!!
Είχαμε ποτέ σ΄αυτό το κράτος σταθερή εισοδηματική πολιτική, σταθερές και γνωστές συνθήκες εργασίας, συνταξιοδότησης, είχαμε σύστημα υγείας, παιδείας, εξωτερικής πολιτικής; Ποτέ!!!
Τώρα τι έχουμε; Τίποτα, δυστυχώς, τίποτα!!
Και για να το δείξουμε αυτό δείτε και τούτο.
Η αριστερή πλατφόρμα του κυβερνώντος κόμματος διαφώνησε με την κυβέρνηση της αριστεράς γιατί δεν εφαρμόζει αριστερές πολιτικές!! Και τι εφαρμόζει, ρε παιδιά; Τίποτα, απλά τίποτα!!!
Λόγια πολλά, έργα και αποφάσεις τίποτα. Η κυβέρνηση τι έκανε, προσαρμόστηκε στις προηγούμενες συνθήκες, συνεχίζει το θεάρεστο έργο των προηγούμενων μεγάλων πολιτικών και κομματικών μηχανισμών του συμφέροντος και της ρεμούλας. Και ο Ελληνικός λαός θα ζει με την αίσθηση ότι έχει μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Και τι είναι σήμερα το κυβερνόν κόμμα. Είναι μια αριστερά; Μάλλον όχι, για μας.
Ένα συνονθύλευμα ακραίων και κατ΄επίφαση κομμουνιστών, μαοϊστών, τροτσκιστών, διεθνιστών, ΡΟΖΑ, νεωτεριστών ευρωπαϊστών, παλαιών πασοκοσοσιαλιτών. που δεν μπόρεσαν ποτέ ακόμη και μεταξύ τους να συντονιστούν.
Σήμερα όμως κυβερνούν ως αριστερά και μάλιστα με όραμα, με πρόγραμμα και με στόχο την διακυβέρνηση στο........διηνεκές, για να θυμηθούμε και πρόσφατη έκφραση δημοφιλούς υπουργού!!!
Διαβάσαμε στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ το εξής και ξαφνιαστήκαμε:
΄΄Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι ο εξωραϊσμός του καπιταλισμού ούτε η δήθεν φιλολαϊκή διαχείρισή του΄΄!!!
Τι λέτε, τώρα!!!
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως διαφαίνεται και δείχνει είναι πολέμιος του κέρδους γενικώς. Και λέμε γενικώς διότι η θολούρα του πολιτικού του λόγου, μας οδηγεί περισσότερο να εξηγήσουμε με άνετη ευκολία ότι δεν υπάρχει τίποτα και εύκολα, επίσης, εξηγούμε ότι η χώρα οδηγείται στα μνημόνια και στις αποτυχίες εφαρμογής μιας γνωστής και σοβαρής πολιτικής.
Από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχο ρόλο έχουν οι τάσεις της κομμουνιστικής αριστεράς, π.χ. ΚΟΕ, Μαοϊστές και Σταλινικοί. Όλοι υπέρμαχοι της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη.
ΑΚΟΑ, ανανεωτική κομμουνιστική οικολογική αριστερά προερχόμενοι από το ΚΚΕ εσωτερικού η απέναντι πλευρά των ορθόδοξων κομμουνιστών με τα εγκλήματα στον εμφύλιο.
Η ΡΟΖΑ, άλλη συνιστώσα, για παράδειγμα ζητούσε την αύξηση του φορολογικού συντελεστή των επιχειρήσεων στο 45%, των μεγάλων στο 50% και των μερισμάτων στο 20%, την απαγόρευση λειτουργίας των υπεράκτιων επιχειρήσεων, την φορολόγηση των βραχυχρόνιων χρηματιστηριακών συναλλαγών, την επανακρατικοποίηση των τραπεζών και....την κατάργηση των ...ΜΑΤ!!!
Ίδιες απόψεις εκφράζουν και αυτοί της συνιστώσας, που ακούει στο όνομα Κόκκινο, όπου εκεί είναι ενταγμένοι οι τροτσκιστές και διάφοροι κομμουνιστές.
Η διεθνιστική εργατική αριστερά απαιτεί την εθνικοποίηση των τραπεζών και τον απόλυτο έλεγχο των κεφαλαίων στην αγορά είτε μέσω των τραπεζών είτε μέσα από διάφορους μηχανισμούς.
Υπάρχει και το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει την βάση του στο παλαιό ΠΑΣΟΚ, Κουρουμπλής κλπ. Το μέρος αυτό τάσσεται σταθερά και σθεναρά υπέρ του μνημονίου και της σταθερής παρουσίας της χώρας στην ευρωζώνη.
Και ο κ. Τσίπρας που είναι; Το ερώτημα έχει βάση για να κατανοήσουμε ποια πολιτική θα εφαρμόσει. Το ορθό θα ήταν να ρωτήσουμε που ήταν, γιατί η επιλογή έγινε, είναι με την εκσυγχρονισμένη πλευρά της αριστεράς, την ευρωπαϊκή, ταυτισμένη με την πλευρά του παλαιού Πασοκ, μετά την απόφασή του για 3ο μνημόνιο.
Ένας μύλος όλα αυτά!!!
Ήταν μια μικρή και γρήγορη ακτινογραφία του κόμματος, που κυβερνά αυτή την χώρα τώρα.
Μπορεί να υπάρχει συνεύρεση όλων αυτών;
Κάτι ανάλογο θα γράφαμε και για τα άλλα κόμματα πλην ασφαλώς του κοινοβουλευτικού ΚΚΕ, που ομολογουμένως ξεχωρίζει για την σαφή του και σταθερή του θέση.
Παρέλκει, όμως, λόγω της έκτασης του παρόντος άρθρου. Θα βρεθεί η ευκαιρία να το αναλύσουμε και εκεί.
Ποια χώρα και με ποιο σύστημα, λοιπόν, κατέχει την πρωτιά και την αποκλειστικότητα να έχει στην ιστορική της οικονομική διαδρομή τόσα πολλά μνημόνια;
Μόνο την τελευταία τετραετία έχει τρία (χρυσά μετάλλια) μνημόνια. Είτε με την δεξιά είτε με τον σοσιαλισμό είτε με την αριστερά.
Και για να δούμε τελικά τι είναι αυτό το μνημόνιο στην ιδεολογική του βάση.
Για μας είναι η ακραία μορφή του καπιταλισμού. Τα μνημόνια είναι αρχές και συνθήκες, που διαμορφώνουν κανόνες καπιταλιστικού συστήματος στην αγορά και στην καθημερινότητα.
Κάτι που ούτε η Ελληνική κοινωνία γνωρίζει ή θέλει να γνωρίσει ούτε συμφωνεί ούτε και κανείς άλλος το επιθυμεί ακόμη και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Κι όμως το έχουμε εις τριπλούν. Δεν είναι και η πρώτη φορά βέβαια.
Δείτε στο παρελθόν, διαβάστε την ιστορία μας.
Γεμάτη μνημόνια είναι.
Πρώτη φορά, βέβαια, μνημόνιο με αριστερά έστω και κατ΄επίφαση, αριστερά.
Απ΄ όλα έχουμε, πολυφωνία, ποικιλία, πολυχρωμία και βλέπουμε.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να κατηγορεί την δεξιά και το Πασοκ για νεο-φιλελευθερισμό;(!!!!). Ποιο νεο-.... ούτε φιλελευθερισμό δεν έχουμε ούτε ίχνος απ΄αυτό δεν υπάρχει!!!! Κι όμως όταν ο κ. Λαφαζάνης ομιλεί για νεο-φιλελευθερισμό κανείς δεν του απαντά, που τον είδε αυτόν τον νεο.... φιλελευθερισμό η ακόμη τον φιλελευθερισμό;
Πλήρης αποπροσανατολισμός και δημαγωγία.
Κι όμως η δημοφιλία κάποιων είναι στην κορυφή, σπάει κάθε ρεκόρ!!!
Γιατί, καλοί μου άνθρωποι; Πως γίνεται αυτό. Ακατανόητο, για μας τουλάχιστον.
Ποιο, λοιπόν, πολιτικό, κοινωνικό σύστημα,γνωστό ως τώρα βέβαια, έχουμε στην Ελλάδα;
Εμείς δεν το έχουμε βρει ακόμη!!!
Πνιγόμαστε, βοήθεια!!!!
Εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου