Εγώ κράζω – Εσύ είσαι λάθος – Αυτοί φταίνε

Εγώ κράζω – Εσύ είσαι λάθος – Αυτοί φταίνε

Σταματάκου Σταματίνα  Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2015

«Όταν δεν έχεις γνώση, δε δικαιούσαι να έχεις γνώμη.» Πλάτωνας

Έλληνα, Νεοέλληνα, εσύ, ναι εσύ! Εσύ που κράζεις, εσύ που θεωρείς λάθος όποιον δεν ταυτίζεται μαζί σου, εσύ που πιστεύεις ότι φταίνε αυτοί, αυτοί οι άλλοι. Εσύ που ψήφισες φανατισμένα ΌΧΙ, εσύ που ψήφισες φανατικά ΝΑΙ, εσύ που ευτέλισες ό,τι μας είχε μείνει. Για σένα που σήμερα διερωτάσαι πώς γίνεται υπουργός ο Π. Χαϊκάλης, πώς το Bloomberg έκανε αφιέρωμα στη Ρ. Μακρή, η οποία δίνει ραντεβού στα γουναράδικά, που βλέπεις το φανερό και τυπικό θεριό του φασισμού να γιγαντώνεται επονομαζόμενο ως Χρυσή Αυγή (σε σένα που επευφημείς για κάποιο από τα παραπάνω πιθανώς δε θα τίθεται στη διάθεσή σου η δυνατότητα της ανάγνωσης, άρα ας μη σου γίνει μνεία). Για σένα που αγνόησες επιδεικτικά την Ιστορία, για σένα που αποδόμησες ιδεολογίες, για σένα που μας γέμισες τσιτάτα και καπηλεύτηκες αποφθέγματα, για σένα που χλεύασες με χυδαιολογήματα ανθρώπους – ζωντανές ιστορίες, που προπηλάκισες καλλιτέχνες και δημοσιογράφους μόνο και μόνο επειδή είχαν την αντίθετη γνώμη, πιθανότατα πολύ πιο τεκμηριωμένη από τη δική σου. Σε σένα αφιερώνεται τούτο ‘δω το άρθρο, είναι κάτι σαν επιστολή διαμαρτυρίας και οργής για σένα.

Ο Αριστοτέλης, αυτός που σε κάνει περήφανο και νομίζεις τάχα μου ότι είσαι επίγονος, απόγονος ή δεν ξέρεις κι εσύ τι άλλο, είχε πει πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποφύγεις την κριτική: να μην κάνεις τίποτα, να μη λες τίποτα, να είσαι ένα τίποτα. Μολαταύτα, αυτό για εσένα θεάρεστε δεν ισχύει. Εσύ θα κρίνεις τον οποιοδήποτε, αγνοώντας  τα πάντα,  προκειμένου να τον εντάξεις σαν αναπόσπαστο κομμάτι του ιδανικού κατ’ εσέ καλουπιού, για να τον καταντήσεις ίδιο με σένα. Μα είναι γνωστό εξάλλου, δέχεσαι το διαφορετικό αρκεί να σου μοιάζει. Συνεπώς, όποιος έχει άλλη θέση, άλλες πεποιθήσεις, είναι πιο μορφωμένος, έχει παιδεία, δεν επιδίδεται σε κραυγές τυγχάνει αυτομάτως στόχος ύβρεων και λασπολογίας.

Έχει αρχίσει εδώ και χρόνια ο μετά μανίας διασυρμός δημοσίων και μη προσώπων, το βήμα έδωσε το διαδίκτυο, κυρίως οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Μπουρδούκλωσες Έλληνα – Νεοέλληνα του 20^ουκαι μετά αιώνα την ελευθερία που σου παρέχεται για να εκφράζεις τη γνώμη σου με την ασυδοσία. Να πούμε, όμως, ότι αν δε σ’ αρέσει η γνώμη του άλλου, εκτός από τα φριχτά και πρόστυχα σχόλια, του κάνεις και κάμποσες αναφορές μέχρι να του κατεβάσεις το λογαριασμό, κι άμα λάχει και μπορείς του τον χακάρεις κιόλας. Να μη γίνει αναφορά σε δημοσιεύσεις επιπέδου δημοτικού ¨Όσοι πιστεύετε το τάδε να με διαγράψετε, είστε χαζοί¨, σαν να λέμε ¨Αν δε με καλέσεις στο πάρτι σου δε θα σου ξαναμιλήσω¨.Επιπέδου ανυπάρκτου κι ελπίς ανυπαρκτότερης.

Θύματα της πρωτοφανούς σε τέτοιο βαθμό συμπεριφοράς σου έγιναν πολλοί, θύμα μεγαλύτερο βεβαίως βεβαίως εσύ που ζεις και θρέφεσαι μέσα στην πλάνη σου. Τολμάς αφανή τύπε να κηλιδώσεις το Μανώλη Γλέζο (τιμή και δόξα.-). Ή επιχειρείς παντοιοτρόπως να απαξιώσεις το Χ. Α. Χωμενίδη, το συγγραφέα που αντιστοιχεί σήμερα με τον Ο. Ελύτη του πεζού λόγου, απλώς η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αδυνατεί να το αντιληφθεί καθώς διαβάζει αποκλειστικά Χ. Δημουλίδου. Εννοείται ότι καταβαραθρώνεις οτιδήποτε μοιάζει να σου πηγαίνει κόντρα, να αντιτίθεται σε αυτό που έχεις για γνώμη. Είναι να μην έχεις περισσότερες γνώσεις από την Ε. Αρβελέρ και περισσότερη εκκεντρικότητα από το Σ. Κραουνάκη.

Και φυσικά εσύ ποτέ δε φταις και σε τίποτα. Πάντα σου φταίνε οι άλλοι, το κατεστημένο, το σύστημα, είναι όλοι προδότες ενώ εσύ κρύβεις μέσα σου τον εθνοσωτήρα – φωτεινό παντογνώστη αλλά όλο σε παρακωλύουν κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις κι αδυνατείς να μας ξεδιπλώσεις τα ταλέντα σου. Σου φταίνε οι πολιτικοί, οι μέσα, οι έξω, οι δημοσιογράφοι. Όλα σου φταίνε και δες φταις πουθενά. Δεν αντέχεις να βλέπεις τον Κ. Μπογδάνο, που έχει τελειώσει ένα πανεπιστήμιο, έχει πεταχτεί για ένα μεταπτυχιακό και έχει δει από κοντά το London School of Business να λέει τη γνώμη του, συμφωνείς, διαφωνείς, σ’ αρέσει ή όχι, δικαίωμά του είναι. Επίσης, ούτε ο Σ. Ρουβάς μπορεί, είναι χαζός, τα λεφτά που έχει στα έκλεψε, δεν τα δούλεψε και στην τελική εσύ είσαι πιο έξυπνος και πιο ωραίος. Πόσο κατ’ επίφασιν δημοκρατία οέο; «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» δεν φώναζες; Ποιός την εξέλεγε αυτή τη Βουλή; Άλλος ε; Όχι εσύ ο αλάθητος. Σου φταίει ο Σαμαράς, άλλος τον ψήφισε κι αυτόν – όχι εσύ, σου φταίει ο Τσίπρας και πάλι άλλος τον ψήφισε. Εσύ στην τελική που ήσουν που σου φταίνε όλα και δε φταις πουθενά;

Μια αλήθεια που θα σε πονέσει πολύ – κι εμένα περισσότερο: «Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν», Πλάτωνας. Και θα αναρωτηθείς ευθύς αμέσως γεννήτορα της φιλοσοφίας και του πολιτισμού «Μα πώς μπορείς να βασιστείς στα λόγια ενός φιλοσόφου που γράφτηκαν 2.500 χρόνια πριν;». Άραγε, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης είναι διαχρονικοί ή είμαστε εδώ και 2.500 χρόνια το ίδιο προβλέψιμοι και άχρηστοι; Εάν θεωρείς ότι αυτοί που σε κυβερνούν τόσα χρόνια καταχράστηκαν την εξουσία, ανάσυρε από τη μνήμη σου ή πρόσφερε στις γνώσεις σου ότι ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες και απατεώνες δεν είναι θύμα, είναι συνεργός του.

ΥΓ: Δυστυχώς, η γραμματοσειρά μου είναι πιο μικρή από την ειρωνεία μου.

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε σαν σήμερα 20 Ιουλίου του 2015 στο http://www.se-skepseis.gr/archives/9495