ΤΑΦΟΣ 4600 ΕΤΩΝ

   ΤΑΦΟΣ 4600 ΕΤΩΝ

Ένας τάφος 4.600 ετών στην κεντρική Γερμανία, στην περιοχή Εουλάου της Σαξονίας-Aνχαλτ, ο οποίος περιέχει τα απομεινάρια δύο ενηλίκων και των δύο παιδιών τους, ηλικίας 8-9 και 4-5 ετών, παρέχει τις αρχαιότερες μέχρι σήμερα γενετικές ενδείξεις ότι ακόμα και οι προϊστορικές φυλές απέδιδαν μεγάλη σημασία στην μονάδα της οικογένειας.

Σύμφωνα με τα πρακτορεία Reuters και Associated Press και την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, ερευνητές από το αυστραλιανό πανεπιστήμιο της Αδελαϊδας και το βρετανικό πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, που έκαναν τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν ανάλυση DNA και άλλες τεχνικές για να προσδιορίσουν ότι επρόκειτο όντως για οικογένεια, που μάλιστα είχε τοποθετηθεί πλαγιαστά στον τάφο έτσι ώστε τα μέλη της να αντικρίζουν και να αγκαλιάζουν το ένα το άλλο (η μητέρα το ένα παιδί και ο πατέρας το άλλο), μια ασυνήθιστη πρακτική στο νεολιθικό πολιτισμό.

«Η ενότητα στο θάνατο υποδεικνύει και την ενότητα στη ζωή» δήλωσαν οι ερευνητές, που εκτιμούν ότι ανακάλυψαν την αρχαιότερη αυθεντική κλασική «πυρηνική» οικογένεια της προϊστορικής εποχής.

Τα τέσσερα μέλη της οικογένειας είχαν ταφεί σε ένα τάφο, ο οποίος συνολικά περιείχε 13 άτομα, που όλα είχαν ταφεί ταυτόχρονα. Αρκετά ακόμα άτομα είχαν ταφεί πλαγιαστά πρόσωπο με πρόσωπο, με τα χέρια τους αγκαλιασμένα. Οι ηλικίες τους ποικίλουν από νεογέννητα μέχρι ενήλικους 30 ετών ή και περισσότερο.

Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι πολλοί είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα στο κρανίο και στα χέρια και πιθανώς ήσαν θύματα κάποιας βίαιης επιδρομής, από την οποία προσπάθησαν να προστατευθούν. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο θάνατός τους ήταν άμεσος και προήλθε από κτυπήματα από πέτρινα τσεκούρια και βέλη. Επίσης εκτιμούν ότι όσοι επιβίωσαν από την επίθεση, επέστρεψαν αργότερα για κάνουν την ταφή των νεκρών.

Αν και έχουν βρεθεί αρκετά εργαλεία και άλλα απομεινάρια από τη Λίθινη Εποχή, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων τότε. Μια ανάλυση των δοντιών της οικογένειας, με βάση την ποσότητα των ισοτόπων στροντίου, τα οποία μετά το φαγητό σταδιακά ενσωματώνονται στα δόντια και άρα μπορούν να δείξουν από ποιες περιοχές προερχόταν η τροφή κάποιου, διαφώτισε περισσότερο τις συνήθειες των ανθρώπων της Λίθινης Εποχής.

Έδειξε ότι οι γυναίκες στην παιδική τους ηλικία προέρχονταν από διαφορετικές περιοχές, σε σχέση με τους άνδρες και τα παιδιά, πράγμα που αποτελεί ένδειξη ότι οι άνδρες επέλεγαν γυναίκες από πιο μακρινά μέρη για να αποφύγουν την επιμειξία και παράλληλα να δημιουργήσουν συγγενικές συμμαχίες με άλλες κοινότητες. Συνεπώς αποτελούσε έθιμο η γυναίκα να ακολουθεί τον άνδρα της στο δικό του μέρος διαμονής.