Αναζητώντας το αόρατο σύμπαν

«Μια φθινοπωρινή μέρα ανέβαινα με σκυμμένο το κεφάλι ένα ανηφορικό μονοπάτι στο δάσος που περιβάλλει το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (Centre National de la Recherche Scintifique – CNRS) στο Ζιφ-συρ-Υβέτ για να πάω στο γραφείο μου στο πλάτωμα του Σακλέ. Η βλάστηση εξακολουθεί να είναι πλούσια στο απόμερο δάσος δάσος του λόφου Μπελ Ιμάζ. Σηκώνοντας το βλέμμα μου για να υπολογίσω την απόσταση που μου απέμενε να διανύσω, είδα μια μαγική εικόνα που χαράχτηκε στη μνήμη μου. Ένα νεκρό φύλλο έπεφτε αργά, αντιστεκόμενο στις απαιτήσεις της βαρύτητας. Ανάλαφρο, ξαπλωμένο πάνω σ’ ένα στρώμα αέρα που συγκρατούσε την πτώση του, το φύλλο κατέβαινε απαλά μπροστά στα μάτια μου. Και, τότε, συνέβη κάτι το αδύνατο. Το φύλλο ακινητοποιήθηκε εν μέσω της πτήσης του. σταμάτησε να πέφτει σαν να είχε κουραστεί να υπομένει το βάρος του. Στεκόταν μπροστά στα μάτια μου σε μια κατάσταση τέλειας έλλειψης βαρύτητας, αδιαφορώντας παντελώς για το γεγονός ότι παραβίαζε τις θεμελιώδεις αρχές της φυσικής. Με ποιο δικαίωμα ένα απλό φύλλο ανέτρεπε όλα όσα νόμιζα ότι γνωρίζω; Εκείνη τη στιγμή, ξέχασα όλα τα βιβλία της φυσικής που έχω διαβάσει, όλα όσα υπαγορεύει η απλή λογική για το τι είναι σωστό ή λάθος, και με κυρίευσε η λαχτάρα να εισπνεύσω τον αέρα του δάσους με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μου. Το δάσος άστραφτε στο φως του Ήλιου. Με πλημμύρισε η παράλογη επιθυμία να πιστέψω πως όλα είναι δυνατά. Αν ένα φύλλο μπορούσε να σταματήσει να πέφτει αδιαφορώντας για τη βαρύτητα, τότε το αδύνατο, το απίθανο, αλλά ακόμα και το απαγορευμένο, γινόταν ξάφνου πιθανά. Ο κόσμος ξανάβρισκε τις μαγικές ρίζες του … Ο χρόνος είχε σταματήσει, μια πόρτα είχε μισανοίξει, κι εγώ θ’ ανακάλυπτα τι κρύβεται πίσω από το πέπλο της φαινομενικότητας. Ένα απλό φύλλο δέντρου είχε διαταράξει την πορεία του χρόνου, είχε παγώσει την τροχιά στο βέλος του χρόνου. Ο χρόνος είχε πάψει να κυλάει. Μπορούσα, επιτέλους, να γίνω πιανίστας, ζωγράφος ή συγγραφέας. Η ευτυχία που ένιωσα εκείνη τη σύντομη στιγμή με ζωογονεί μέχρι σήμερα. Έπρεπε να κλείσω τα μάτια μου για να διατηρήσω για πάντα τούτη την εικόνα, για να διαφυλάξω την ελπίδα της αθανασίας, τη γεννημένη από την πτώση ενός φύλλου που καταργούσε τον χρόνο; Ή έπρεπε να πλησιάσω το φύλλο διακινδυνεύοντας να το διαταράξω, αφού όλοι γνωρίζουν πως ο παρατηρητής διαταράσσει πάντα το αντικείμενο που μελετάει; Έκανα ένα βήμα προς τα εμπρός δίχως να τολμώ να αναπνεύσω καθώς φοβόμουνα ότι όλα θα κατέρρεαν. Έπειτα, είδα την αόρατη εξήγηση. Μια απλή αλλαγή της οπτικής γωνίας μου αποκάλυψε τον διάφανο ιστό μιας αράχνης πάνω στον οποίο αναπαυόταν το φύλλο. Η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με μια σειρά κοσμικών φαινομένων, ανάλογων με εκείνο το αιωρούμενο φύλλο. Όλοι αναζητούν την αόρατη εξήγηση, τον κρυμμένο ιστό της αράχνης. και για όσο διάστημα ένα μυστήριο παραμένει άλυτο, ζούμε με την αίσθηση ότι υπάρχουν και άλλες πιθανότητες. Επινοούμε καινούργιες μορφές ύλης και ενέργειας. Και, καθώς δεν παράγουν φως – τουλάχιστον, μέσα στα όρια των σημερινών γνώσεών μας-, τις αποκαλούμε σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια.(…)» από τον πρόλογο του βιβλίου του David Elbaz ‘Αναζητώντας το αόρατο σύμπαν’, Μετάφραση: Άγγελος Φιλιππάτος, Επιστημονική επιμέλεια: Βασίλης Χανδραμάρης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης O David Elbaz έρχεται στην Ελλάδα για να δώσει διάλεξη την Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2021 στο Γαλλικό Ινστιτούτο με τίτλο: ‘Αναζητώντας το αόρατο σύμπαν ή οι 5 κοσμικές ψευδαισθήσεις’. Ζωντανή μετάδοση ΕΔΩ: https://diavlos.grnet.gr/room/3184?eventid=9976. Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ: https://www.ifg.gr/events/dialeksi-david-elbaz/