Ποιά είναι η πραγματικότητα στην Ελληνική οικονομία;

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί οτι η χώρα ζει διαχρονικά με δανεικά και ζει για να καταναλώνει. Ας δούμε ορισμένα στοιχεία, που δεν είναι πανάκεια αλλά είναι μια πραγματικότητα. Το χρέος της χώρας σε απόλυτο αριθμό βρίσκεται στα 400 δις ευρώ, τερατώδες, ασύληπτο. Από αυτά τα 230 δις είναι δάνεια από τους κατά καιρούς μηχανισμούς στήριξης από την Ευρωπαϊκή κοινότητα και την Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα. Οι αριθμοί απόλυτα, όπως λαμβάνουν υπόψη τους οι επενδυτικοί οίκοι στις αξιολογήσεις τους, δεν λέει σημαντικά πράγματα αλλά συσχετίζεται με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Μάλιστα ορίζεται ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ. Ο δείκτης αυτός αποτελεί σοβαρό στοιχείο αξιολόγησης αφού δείχνει την δυναμική που εκφράζει η παραγωγή χρήματος και άρα η δυνατότητα μείωσης του χρέους σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Τα Ελληνικά ομόλογα που κυκλοφορούν σήμερα στην αγορά ή είναι ΄΄παρκαρισμένα΄΄ σε τράπεζες και κυρίως στην ΕΚΤ είναι περίπου τα 82 δις ευρώ. Όσο η Ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται σε επενδυτική βαθμίδα, αυτά χαρακτηρίζονται από την αγορά ως ΄΄σκουπίδια΄΄ δηλαδή δεν τα ΄΄πλησιάζει΄΄ κανείς. Τα διασφαλίζει όμως η ΕΚΤ που με την παροχή αυτής της στήριξης, απλώς επιβιώνουν. Η κυβέρνηση, ορθώς, προσδοκά στην αναμενόμενη έκθεση αξιολόγησης των αναγνωρισμένων επενδυτικών οίκων, που ήδη διαρρέουν οτι θα είναι θετικές για την προοπτική της Ελληνικής οικονομίας και επομένως θα δώσουν την πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα. Αρκεί, όμως, αυτό; Ασφαλώς όχι αλλά θα δώσει μια μικρή ανάσα στις προοπτικές να επενδυθούν αρκετά ποσά στα Ελληνικά ομόλογα και να ανοίξει η αγορά σε νέες επενδύσεις στην χώρα. Στοιχείο, επόσης σοβαρό είναι ο ρυθμός ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας δηλαδή ο ρυθμός με τον οποίο αυξάνεται το ΑΕΠ. Πόσο αυξάνεται το νέο παραγόμενο χρήμα για την οικονομία. Με ρυθμούς αύξησης 3,5% κατ΄έτος δημιουργείται μια θετική προοπτική αλλά πάντα με την προϋπόθεση ότι η αύξηση αυτή δεν θα διακόπτεται από λάθη, παραλείψεις και αστοχίες, δηλαδή δεν αρκούν αυτά μόνο. Μεγάλη στήριξη δέχεται η Ελληνική οικονομία από το πρόγραμμα από τα ταμείο ανάκαμψης, προϊόν της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την πανδημία. Εδω απαιτείται τεράστια προσοχή. Τα χρήματα αυτά πρέπιε να οδηγηθούν σε παραγωγικές επενδύσεις δίνοντας στήριξη στην ιδιωτική πρωτοβουλία εκείνη που θα παράξει προϊόν θετικό για την χώρα, όπου θα έχει αντίκτυπο και στην μείωση της ανεγίας, εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας. Δεν πρέπει να υποβαθμιστεί ο σχεδιασμός και η άμεση εκτέλεση έργων από τα προγράμματα δημοσόων εενδύσεων. Πολλοί αναλυτές θεωρούν οτι η ιδιωτική πρωτοβουλία στο επιχειρείν στην Ελλάδα δεν είναι ούτε υγιής ούτε και αξιόπιστη. Εμείς δεν έχουν την ίδια άποψη. Το Ελληνικό επιχειρείς γενικώς είναι αξιόλογο και μεγάλες προοπτικές. Όμως η παρεχόμενη στήριξη από το κράτος θα πρέπει να έχουν κριτήρια αυστηρά χωρίς να επηρεάζονται από ΄΄γνωριμίες΄΄ και ΄΄κολλητηλίκια΄΄, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Το τραπεζικό σύστημα (για το οποίο έχουμε γράψει) φαίνεται να εξορθολογίζεται. Οι τράπεζες με την παρότρυνση του κράτους οφείλει να ανοίξει με συγκεκριμένα κριτήρια και να επανέλθουν πλήρως στον ρόλο τους. Το κράτος στήριξε το τραπεζικό σύστημα (με την έμμεση συμμετοχή των πολιτών) με τεράσταια ποσά ύψους περίπου στα 55 δις ευρώ. Αυτά τα χρήματα πρέπει να επιστραφούν στο κράτος, το οποίο με την σειρά του να τα επιστρέψει με συνετό και σοβαρό τρόπο στους πολίτες. Ο ρόλος των τραπεζών σημαντικός στην διαμόρφωση της αύξησης του ΑΕΠ μιας χώρας. Οφείλει να στηρίξει τις Ελληνικές επιχειρήσεις με αυστηρά μεν κριτήρια αλλά όχι τόσο ώστε να εξυπηρετούνται λίγες επιχειρήσεις. Οι πολίτες πρέπει να πειθαρχήσουν και να πιστέψουν στην προοπτική μιας θετικής οικονομίας για την χώρα. Να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, να πληρώνουμε τους φόρους, να περιοριστεί η φοροαποφυγή. Το ΄΄μαύρο΄΄ χρήμα στην χώρα κινείται σε επίπεδα των 100 δις, ποσά τερατώδη και προφανώς αυτό δημιουργεί μια τεράστια τρύπα απώλειας εσόδων για το κράτος. Ποσά που θα μπορούσαν να στηρίξουν τις δράσεις του κράτους υπερ της κοινωνίας με την αναδιαμόρφωση του συστήματος υγείας και παιδείας της χώρας. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα θα μπορούσαμε να καταγράψουμε και για το κράτος και για τους πολίτες που πρέπει να κάνουμε για να δοαποστώσουμε και να καρπωθούμε το προϊόν αυτής της πειθαρχίας. Αν αυτά γίνουν είναι απόλυτα βέβαιο οτι θα έχουμε βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Αν πρώτα το κράτος δεν δώσει αυτά που οφείλει να ρποσφέρει στην κοινωνία καλύτερα να αποδρομήσει, να φύγει να παραιτηθεί. Οι ευκαιρίες δεν δίνονται συνεχώς. Δεν μπορεό ο Έλληνας πολίτης να υφίσταται τις συνέπεις αστοχιών και αδυναμιών του πολιτικού συστήματος. Φτάνουν τα χρέη πια. Δεν θα ζούμε με δανεικά, το μέλλον μιας τέτοιας χώρας είναι διαγεγραμμένο, η πτώχευση, η υποδούλωση, η εξάρτηση και τελικώς η διαλυσή του. Ούτε μπορούμε να ζούμε με την αναμονή ανακοινώσεων παροχών απο την κυβέρνηση για να ζήσουμε. Να τελειώσουμε με αυτές τις λογικές, το κράτος και οι πολίτες έχουν υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Από έρευνες που έχουμε κάνει διαπιστώσαμε οτι στην επαρχία και κυρώς στην βόρεια Ελλάδα υπάρχουν τεράστιες επενδύσεις μεσαίας κατηγορίας από οδοωτικά κεφάλαια στον πρωτογενή τομέα άκρως ενδιαφέρουσες και εξαιρετικά καινοτόμες και αποδοτικές. Εκεί να στραφεί το ενδιαφέρον της πολιτείας να σταθεί αρωγός στις προσπάθειες νέων ανθρώπων, με σημαντικές σπουδές και ειδικές γνώσεις. Εκεί είναι το μέλλον αυτής της χώρας, δεν είναι μόνο ο τουρισμός. Τελικώς η προοπτική της Ελληνικής οικονομόας είναι στα χέρια όλων μας. Με σύνεση και ορθολογισμό μπορεί ο Έλληνας πολίτης να ελπίζει σε μια ανοδική και αυξανόμενη ποιότητα ζωής. Άλλως θα δούμε χειρότερες ημέρες από αυτές που ζήσαμε εμείς τα τελευταία χρόνια. Η παγκοσμιοποίηση είναι καλή αν την μάθουμε καλά και την εκμεταλλευθούμε, όπως κάνουν τα έξυπνα κράτη.