Διαβάστε την συνέντευξη του Λαφαζάνη στην “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ” ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟ
9 Αυγούστου 2015
ΕΡ: Από την εξάμηνη διαπραγμάτευση με τους δανειστές εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε τελικά; Θα μπορούσε να υπάρξει κάποιο άλλο αποτέλεσμα, ίσως με μια άλλη στρατηγική εκ μερους της Ελλαδας;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης απέτυχε παταγωδώς και αυτή η παταγώδης αποτυχία έγινε η αφορμή να προχωράει η κυβέρνηση στην υπογραφή ενός νέου τρίτου καταστρεπτικού μνημονίου. Η διαπραγματευτική κυβερνητική τακτική ήταν γεμάτη από παλινωδίες, αντιφάσεις και μεγάλες αυταπάτες, ενώ η αδιέξοδη παράταση των διαπραγματεύσεων επιδείνωνε την οικονομική ύφεση και στράγγιζε και τα τελευταία πολύτιμα αποθεματικά της χώρας, αφήνοντας την πατρίδα μας έκθετη στο έλεος των βρώμικων εκβιασμών της ΕΚΤ. Και αυτές τις εκτιμήσεις δεν τις κάνω σήμερα. Τις υποστήριζα σθεναρά όλο το τελευταίο κυβερνητικό πεντάμηνο, προκαλώντας δυσαρέσκειες και αντιδράσεις στα κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Η μεγαλύτερη, όμως, αυταπάτη ήταν η φαντασίωση ότι μπορούσε το σημερινό νεοαποικιακό ευρωζωνικό κατεστημένο να αποδεχθεί, με ένα μίγμα από κυβερνητικές ικεσίες και κατάρες, μια δήθεν «καλή συμφωνία».
H ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ!
ΕΡ: Η στρατηγική της “διαπραγμάτευσης” εντός της Ευρωζώνης για μια “βιώσιμη συμφωνία” ήταν ρεαλιστική;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το ευρωζωνικό κατεστημένο και πρώτα απ’ όλα το γερμανικό κατεστημένο, συναποτελούν την πιο ακραία και εμμονική νεοφιλελεύθερη αντίδραση στο σύγχρονο διεθνή καπιταλισμό. Ο ευρωζωνικός ιδιαίτερα χώρος είναι μια ζώνη στην οποία έχει καταλυθεί στην ουσία η δημοκρατία και έχει επιβληθεί, κάτω από το ιδεολόγημα του «ευρωπαϊσμού», ένας σκληρός ιδιόμορφος ολοκληρωτισμός, ο οποίος γράφει περιφρονητικά στα παλιά του τα παπούτσια κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας. Είναι αυτό που απερίφραστα ονόμασα δικτατορία του ευρώ. Δείτε τι γίνεται τα τελευταία πέντε χρόνια στη χώρα μας. Ότι και να ψηφίζει ο ελληνικός λαός, όσα δημοψηφίσματα και να κάνει, μνημόνιο τελικά συνομολογείται και μνημόνια λιτότητας εφαρμόζονται. Η κυβέρνηση εφ’ όσον δεν είχε με δημόσιο τρόπο και ενήμερο τον λαό ως πολιτική εναλλακτική επιλογή, την οποία να εννοεί πλήρως, την έξοδο από την ευρωζώνη, ματαιοπονούσε. Οι «θεσμοί», χωρίς την ανησυχία κάποιας απειλής για τα συμφέροντα τους, θεωρούσαν την κυβέρνηση όμηρο και την έπαιζαν όπως η γάτα με το ποντίκι. Η έξοδος από την ευρωζώνη δεν είναι καταστροφή, ούτε καταστροφή είναι η ανεξάρτητη πολυδιάστατη πολιτική οικονομικών και εξωτερικών σχέσεων, που θα καθιστούσε παρελθόν την Ελλάδα ως ευρωατλαντικό οικόπεδο. Αντίθετα, μια συντεταγμένη έξοδος από την ευρωζώνη μπορούσε να ενισχύσει τις εξαγωγές τις χώρας, να αποδυναμώσει τις εισαγωγές, να εκτοξεύσει τον τουρισμό, να αυξήσει την απασχόληση, να αποκαταστήσει τη νομισματική κυριαρχία και κατ’ επέκταση την εθνική κυριαρχία και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για να υπάρξει ισχυρή ρευστότητα στην οικονομία με ένα ισχυρό παραγωγικό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και την ευνοϊκή ροή χρηματοδότησης της στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την αγροτιά. Ασφαλώς δυσκολίες στην πρώτη φάση της εξόδου θα υπάρξουν αλλά με την παράλληλη εφαρμογή ενός εθνικού προοδευτικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης, την εθνικοποίηση των τραπεζών και τον εθνικό έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας, αυτές μπορεί γρήγορα να ξεπεραστούν, βάζοντας τη χώρα σε τροχιά ανάκαμψης. Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση ήταν δογματικά προσηλωμένη στο ευρώ, ενώ ακόμα και τώρα θεωρεί, αλίμονο, ως μείζον κίνδυνο το Grexit!
ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΕΕ ΜΟΝΟ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΕΡ: Εν τέλει, αυτή η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει εκ των έσω; “Η Ευρώπη των λαών” παίρνει από την καταστροφή του υπάρχοντος οικοδομήματος;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η σημερινή ευρωζώνη και συνολικά η ΕΕ πάσχουν από βαθιά δομική νεοφιλελεύθερη και γραφειοκρατική αρτηριοσκλήρωση, ενώ η καταθλιπτική Γερμανική ηγεμονία στην πορεία τους μετατρέπει τους χώρους αυτούς σε ιδιόμορφες κλειστές γερμανικές ζώνες δογματικών και αυταρχικών αγκυλώσεων. Εδώ και καιρό ισχυρίζομαι ότι η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί, μάλλον δεν μεταρρυθμίζονται ουσιαστικά αλλά ανατρέπονται. Η Ευρώπη θα αλλάξει μόνο αν μια χώρα και στην συνέχεια ομάδα χωρών, ξεφύγουν από την ευρωζωνική φυλακή και ανατρέψουν τα αγοραία δεσμά της ΕΕ, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα ισότιμη συνεργασία λαών και χωρών της Ευρώπης, βασισμένη σε γνήσιες προοδευτικές αρχές και αξίες, χωρίς ηγεμονισμούς και νεοαποικιακές αποφύσεις.
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΓΛΥΤΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ
ΕΡ: Αν, όπως είναι πιθανόν, οι βουλευτές που αναφέρονται στην Αριστερή Πλατφόρμα καταψηφίσουν την συμφωνία με τους δανειστές που θα φέρει η κυβέρνηση στην Βουλή, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να προχωρήσει σε εκλογές, να επιδιώξει κυβέρνηση ειδικού σκοπού ή να παραμείνει με μια κυβέρνηση που εκ των πραγμάτων θα στηρίζεται στις ψήφους των κομμάτων της αντιπολίτευσης κι όχι στους βουλευτές που συγκροτούν την κατά το Σύνταγμα κοινοβουλευτική πλειοψηφία;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Από όσο γνωρίζω οι βουλευτές με αναφορά την Αριστερή Πλατφόρμα, που καταψήφισαν τα απαράδεκτα νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα, τα οποία, μάλιστα, ήρθαν στη Βουλή με διαδικασίες που παραβίαζαν τον Κανονισμό της Βουλής και το Σύνταγμα, θα καταψηφίσουν και το νομοσχέδιο με το νέο τρίτο μνημόνιο. Και θεωρώ ότι θα πράξουν πολύ σωστά. Από κει και πέρα αυτό που θα επιθυμούσα να προκύψει ως συνέχεια είναι ένα σχέδιο για άμεση επιστροφή της κυβέρνησης στις αντιμνημονιακές της ρίζες και στον λαϊκό ριζοσπαστισμό της. Ξέρω ότι αυτό που προτείνω φαντάζει ουτοπικό και ανεδαφικό. Ίσως να προκαλεί και ειρωνικά σχόλια σε ορισμένους ή να εξοργίζει άλλους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Με κάθε ειλικρίνεια, όμως, λέω ότι η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα μέλλον, όπως και ο τόπος, εφαρμόζοντας ένα νέο τρίτο μνημόνιο. Ούτε μπορεί η κυβέρνηση αυτή να γλυτώσει την κατακραυγή, προσφεύγοντας ένοχα και άρον- άρον σε εκλογές εξπρές μέσα στον Σεπτέμβρη, αντιγράφοντας κακόγουστα, τις πιο νοσηρές τακτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
ΘΑ ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΤΟΛΗ;
ΕΡ: Στην περίπτωση που οι βουλευτές της Αριστερής Πλατφόρμας ή κι άλλοι βουλευτές καταψηφίσουν την συμφωνία στην Βουλή θεωρείτε πολιτικώς δόκιμο να παραμείνουν στην Κ.Ο. του κόμματος που θα υλοποιεί την συμφωνία-μνημόνιο, όπως το χαρακτηρίζετε;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όσοι όσες από την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίσουν το νέο μνημόνιο δεν θα κάνουν μια κίνηση εχθρική προς το κόμμα, την Αριστερά, το λαό και τον τόπο. Δεν είναι βουλευτές παρασυνάγωγοι αλλά βουλευτές που θέλουν να τιμήσουν και τιμούν στην πράξη, χωρίς να υπολογίζουν αξιώματα και θέσεις, τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς και κυρίως τη διπλή περήφανη, αγωνιστική και ελπιδοφόρα λαϊκή εντολή της 25ης Γενάρη και της 5ης Ιούλη. Επομένως, ανεξαρτήτως του πως θα κινηθούν οι βουλευτές του «ΟΧΙ», πράγμα που δεν το γνωρίζω, το ερώτημα για το τι είναι «πολιτικώς δόκιμο» σε σχέση με την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο σε αυτούς δεν πρέπει να απευθυνθεί. Αλίμονο να φθάσουμε στο σημείο να τιμωρείται και να απαξιώνεται στην πορεία της Αριστεράς η συνέπεια και η σταθερότητα.
ΕΡ: Περιθώρια να βγούμε από το τούνελ της λιτότητας και των μνημονίων μεσοπρόθεσμα διαχειριζόμενοι και διευρύνοντας τις όποιες δυνατότητες προσφέρει η διαφαινόμενη συμφωνία με τους θεσμούς, υπάρχουν;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν πρόκειται να βγούμε από το τούνελ της λιτότητας, της υποτέλειας και της νεοαποικιοκρατίας όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στο τούνελ των αλλεπάλληλων μνημονίων. Ας μην έχουμε και άλλες αυταπάτες.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ
ΕΡ: Περιθώρια να διατηρηθεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ δια της αρχής “ενότητα μέσα από την διαφορετικότητα” υπάρχουν; Πώς μπορεί να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η συγκρότηση και η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ προωθήθηκαν και σφυρηλατήθηκαν με τολμηρές και πρωτότυπες επιλογές, κόντρα σε κατεστημένες αντιλήψεις της Αριστεράς εκείνης της περιόδου, με διαρκείς μάχες, με μεγάλη επιμονή και αντοχή, με θυσίες και στερήσεις και κυρίως με σκληρούς αγώνες, με ριζοσπαστικό καινοτόμο πνεύμα και ανοικτούς ορίζοντες. Ανοικτούς ορίζοντες που περιείχαν την πλήρη αναγνώριση της διαφορετικότητας, μαζί με την ελευθερία γνώμης όποτε έκρινε κανείς αναγκαίο και τον πλήρη σεβασμό της συλλογικότητας, με την τελευταία, όμως, λειτουργούσα και όχι υποκαθιστάμενη από άτυπες σχέσεις. Αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που μας έφερε ως εδώ και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει να τον θυσιάσουμε στο όνομα της κυβέρνησης. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να διατηρήσει και να ενισχύσει την ενότητα του μέσα από την διατήρηση και ενίσχυση του προοδευτικού ριζοσπαστισμού του και όχι με την αναγκαστική πειθάρχηση σε απαράδεκτες μνημονιακές μετατοπίσεις, οι οποίες θα τον καταστρέψουν, θα καταστρέψουν την κυβέρνηση μαζί και τον τόπο.
“ΟΧΙ” ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΕΡ: Ποια είναι η “μέρα της κρίσης” για τον ΣΥΡΙΖΑ; Η ψηφοφορία στην Βουλή για την συμφωνία ή το Συνέδριο που έχει αποφασίσει η ΚΕ για τα τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οκτώβρη;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η «μέρα της κρίσης» είναι μια φράση που περιέχει κάτι από θεολογία. Δεν νομίζω ότι ταιριάζει με την περίπτωση μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση βρίσκονται αυτή την ώρα σε σταυροδρόμι. Το δίλημμα μνημόνια ή μια νέα αντιμνημονιακή προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης είναι υπαρκτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που πάντα τόνιζε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στα μνημόνια και ότι τα τελευταία δεν είναι μονόδρομος. Δεν ξέρω γιατί σήμερα θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε το μνημονιακό μονόδρομο ενάντια στην δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής. Σήμερα, αντίθετα, πρέπει να βρούμε τη δύναμη να ακολουθήσουμε τις αρχές μας και παρά τις δυσκολίες και τις πιέσεις, να τιμήσουμε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, πηγαίνοντας το δρόμο της αντίστασης μας μέχρι το τέλος.
Στη συνέχεια ακολουθεί η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην Εφημερίδα “ΚΕΦΑΛΑΙΟ” και στη δημοσιογράφο Νίκη Ζορμπά, η οποία έχει ως εξής:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΝΙΚΗ ΖΟΡΜΠΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Λαφαζάνη καλείτε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο; Βρίσκεστε πλέον απ ό,τι αντιλαμβάνομαι σε πλήρη τροχιά ρήξης με την ηγεσία.
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Προσωπικά βρίσκομαι στην τροχιά που ήμουν πάντα. Υποστηρίζω σταθερά και με όσο μπορώ μεγαλύτερη συνέπεια την ανάγκη να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση μια αντιμνημονιακή πορεία σε ριζοσπαστική προοδευτική κατεύθυνση κατά της λιτότητας, της υποτέλειας και της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Ειλικρινά δεν βλέπω άλλο δρόμο διεξόδου από την εφιαλτικά παρατεταμένη και βαθιά κρίση που διανύει η πατρίδα μας. Σε τροχιά ρήξης βρίσκεται, δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, οι οποίες έχουν μπει στο δρόμο ενός νέου τρίτου μνημονίου. Είναι μια τροχιά ρήξης με τις ταυτοτικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα έλεγα ρήξης με το μπλοκ των κοινωνικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των πιο φτωχών στρωμάτων, που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζουν τη χώρα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό σημαίνει ότι στο δίλημμα Τσίπρα: «ή ψηφίζετε ή μας ρίχνετε», επιλέγετε εκ των προτέρων την πτώση της κυβέρνησης αντί της συνέχισης των μνημονιακών πολιτικών.
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το δίλημμα «ή ψηφίζουμε τρίτο μνημόνιο ή ρίχνουμε την κυβέρνηση» είναι απολύτως επίπλαστο και προσομοιάζει με τα αμέτρητα εκείνα ψευτοδιλήμματα που ευρηματικά και ευφάνταστα βρίσκουν οι κυβερνήσεις που ακολουθούν λάθος πολιτικές για να εγκλωβίσουν και να αποπροσανατολίσουν. Προσωπικά θα έλεγα ότι ο συντομότερος και πιο ασφαλής δρόμος για να βρεθεί η κυβέρνηση σε μια πορεία βαθιάς φθοράς και αποξένωσης από τα λαϊκά στρώματα και επομένως σε μια πορεία που οδηγεί στην πτώση, είναι να εφαρμόζει μνημονιακές πολιτικές με νέα σκληρά μέτρα λιτότητας, με περαιτέρω εξουθενωτικές απορρυθμίσεις στην οικονομία, την κοινωνία και τις εργασιακές σχέσεις και με ξεπούλημα του δημόσιου παραγωγικού και φυσικού πλούτου. Αντίθετα, η άρνηση αρκετών από εμάς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουμε το νέο μνημόνιο υποδεικνύει στην κυβέρνηση τη μόνη δυνατή επιλογή για να μπορέσει να αποφύγει σε κάποια στιγμή την πτώση της από το λαό και κυρίως τη μόνη επιλογή για να δώσει μια θετική διέξοδο ανασυγκρότησης στη χώρα. Τα μνημόνια μας έχουν καταστρέψει. Μας έχει καταστρέψει η αέναη λιτότητα και η μετάλλαξη της χώρας μας σε νεοαποικία της Γερμανικής ευρωζώνης. Φτάνει πια!
ΕΡΩΤΗΣΗ: Χαρακτηρίσατε το έκτακτο συνέδριο «παρωδία». Θα συμμετάσχετε; Με ποιον στόχο;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν ξέρω τι νόημα έχει ένα έκτακτο Συνέδριο, το οποίο θα γίνει αφού η κυβέρνηση θα έχει συνομολογήσει ένα νέο τρίτο μνημόνιο κι αυτό το «έκτρωμα» θα έχει ψηφιστεί, με την απλόχερη δηλητηριώδη στήριξη ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και «Ποταμιού», από την ελληνική Βουλή και από τα Κοινοβούλια των άλλων χωρών της ευρωζώνης. Ένα τέτοιο Συνέδριο προφανώς στο μόνο που θα αποβλέπει είναι να εκβιάσει του συνέδρους με το βάρος των απαράδεκτων τετελεσμένων, προκειμένου να τα επικυρώσουν και να τα νομιμοποιήσουν κομματικά. Αυτό που εμείς ζητάμε, επιδιώκουμε και παλεύουμε κυρία Ζορμπά, είναι να μην προχωρήσει η κυβέρνηση έστω και την ύστατη στιγμή στη σύναψη τρίτου μνημονίου. Είναι άδικο να επιφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα τέτοιο βαρύτατο μνημονιακό πλήγμα στον τόπο, που θα κοστίσει ακριβά στην Αριστερά και κυρίως στην πατρίδα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Με δεδομένη την βούληση της κυβέρνησης να υπογραφεί η νέα συμφωνία, υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όπως σας είπα, αν ακολουθήσει η κυβέρνηση τη μνημονιακή πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο, ίσως, που θα πρέπει να σκέπτεται κανείς είναι αν θα αποφευχθεί ή όχι η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό διότι ένας ΣΥΡΙΖΑ που θα εφαρμόζει μνημόνια, ανεξαρτήτως πως θα το δικαιολογεί, θα μπει σε έναν αδιέξοδο δρόμο βαθιάς αναξιοπιστίας και μετάλλαξης, που μάλλον γρήγορα θα τον φέρει σε ρήξη με το λαό.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ξεκινήσατε περιοδείες. Ετοιμάζεστε για νέο κόμμα;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Περιοδείες κατ’ αρχάς έκανα συνέχεια. Δεν τις σταμάτησα ποτέ. Μόνο που δεν τύγχαναν τέτοιας δημοσιότητας. Περιοδείες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις – συζητήσεις έκανε και θα συνεχίσει, με μεγαλύτερη ένταση και πυκνότητα, να κάνει, παρά τον Αύγουστο, η «Αριστερή Πλατφόρμα», λόγω και των εξαιρετικά κρίσιμων και «θερμών» εξελίξεων αυτής της περιόδου. Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι για εκείνο που ετοιμαζόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε είναι να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό για τις καταστροφικές συνέπειες ενός νέου μνημονίου και να βοηθήσουμε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην συνυπογράψει ένα τέτοιο μνημόνιο. Η υπογραφή και η ψήφιση ενός νέου μνημονίου από τη Βουλή θα είναι βαρύ ιστορικό ατόπημα του ΣΥΡΙΖΑ και βαρύ πλήγμα για το μέλλον του τόπου, ιδιαίτερα της νεολαίας.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πιστεύετε ότι η χώρα πρέπει να επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα. Τι απαντάτε σε εκείνους που εκτιμούν ότι η επιστροφή σε δραχμή θα σημάνει καταστροφή κι αποκλεισμό της χώρας;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Έχω επανειλημμένα τονίσει ότι η Ελλάδα, αν δεν έχει άλλον τρόπο να απαντήσει στους εκβιασμούς των πιστωτών και να αποκρούσει νέες μνημονιακές λιτότητες, κηδεμονίες και ταπεινώσεις, δεν πρέπει καθόλου να διστάσει να καταφύγει στο εθνικό νόμισμα και να προετοιμαστεί καλά για μια τέτοια επιλογή. Η συντεταγμένη προσφυγή στο εθνικό νόμισμα, παρά την περί του αντιθέτου πλύση εγκεφάλου των προπαγανδιστών, δεν είναι καθόλου καταστροφή ούτε θα απομονώσει τη χώρα. Αντίθετα, η καταφυγή στο εθνικό νόμισμα, εφόσον συνοδευθεί με ένα συνολικό προοδευτικό πρόγραμμα με αιχμές την εθνικοποίηση των τραπεζών για να παίξουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό και κοινωνικό ρόλο και την παροχή ισχυρής ρευστότητας στην οικονομία με ένα μεγάλο παραγωγικό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και ευνοϊκής χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι βέβαιον ότι θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα και θα αναζωογονήσει σταδιακά την οικονομία. Η Ελλάδα με εθνικό νόμισμα μπορεί να ενισχύσει σοβαρά τις εξαγωγές της, να υποκαταστήσει και να αποδυναμώσει τις εισαγωγές, ιδιαίτερα σε πολυτελή είδη. Μπορεί έτσι να αναβαθμίσει την παραγωγική της βάση σε όλους τους τομείς και φυσικά στον πρωτογενή τομέα, να αυξήσει σημαντικά την απασχόληση, ενώ είναι βέβαιο ότι το εθνικό νόμισμα θα δώσει πολύ ισχυρή ώθηση στον τουρισμό. Εξίσου σημαντικό, το εθνικό νόμισμα θα αποκαταστήσει στη χώρα τη νομισματική της κυριαρχία, που είναι η βάση για την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατία και μια ανεξάρτητη πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία αντιπροσωπεύει μια ατμομηχανή για να πάει μπροστά η χώρα με μεγάλες και θετικές οικονομικές επιπτώσεις. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο δρόμος του εθνικού νομίσματος είναι ανθόσπαρτος, ιδιαίτερα στην πρώτη ολιγόμηνη φάση της μετάβασης. Είναι, όμως, πολύ προτιμότερος από την ανεπανάληπτη μνημονιακή καταστροφή και τη δικτατορία του ευρώ που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και την ευρωζώνη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Plan b τελικά υπάρχει; Το έχετε καταρτίσει; Και ποιο είναι;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η επιλογή του εθνικού νομίσματος δεν είναι μια τεχνοκρατική προσπάθεια κάποιων ειδικών και κλειστών επιτελείων. Ασφαλώς η μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή έχει τεχνικές και τεχνοοικονομικές πλευρές, που έχουν τη σημασία τους και οι οποίες χρήζουν ουσιαστικότερης μελέτης. Αυτή η μετάβαση, όμως, είναι πρώτα απ’ όλα μια βαθιά πολιτική επιλογή, η οποία απαιτεί κυρίως πολιτική προετοιμασία της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του λαού, με ουσιαστική, σε βάθος και ανοικτή δημόσια συζήτηση του θέματος. Αυτή η «απαγορευμένη» δημόσια συζήτηση γύρω από το εθνικό νόμισμα πρέπει επιτέλους να ανοίξει νηφάλια, χωρίς κινδυνολογίες, προκαταλήψεις και τρομοκρατία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια η άποψή σας για το σχέδιο Βαρουφάκη; Γιατί σπεύσατε να του παράσχετε ομπρέλα «πολιτικής» προστασίας;
ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν είμαι πολιτικός «νονός» για να μπορώ να προσφέρω πολιτική προστασία σε κανένα και αλοίμονο δεν θέλω και δεν μπορώ να το κάνω. Είναι αρκετά γνωστό ότι εξ αρχής είχα διαφωνήσει με τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης, όπως την εφάρμοζαν ο πρωθυπουργός και ο Γ. Βαρουφάκης, η οποία χαρακτηριζόταν από παλινωδίες, αντιφάσεις και αυταπάτες, κάτι που είχα επανειλημμένα τονίσει στα κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Από κει και πέρα αντέδρασα και αντιδρώ σε αυτούς τους κύκλους του κατεστημένου που παίρνουν αφορμή και μόνο από τα πεπραγμένα του Γ. Βαρουφάκη για να θέσουν, περίπου, εκτός νόμου τα σχέδια εξόδου από την ευρωζώνη και τη συζήτησή τους. Και αντιδρώ γιατί αυτό αντιπροσωπεύει έναν άνευ προηγουμένου ολοκληρωτισμό. Δυστυχώς, όμως, όπως φαίνεται, ο ολοκληρωτισμός, η ευρωζώνη και η νεοαποικιοκρατία στο εσωτερικό της, τείνουν να γίνουν συνώνυμες έννοιες.
