Η μουσική από τις συγκρούσεις των σωματιδίων στο CERN

Σε παλαιότερη ανάρτηση («Η μουσική των σωματιδίων που ανιχνεύονται στον LHC«) είχαμε αναφερθεί στο πρόγραμμα Quantizer το οποίο μεταφράζει τα γεγονότα που συλλέγει ο ανιχνευτής ATLAS στο CERN, σε μελωδίες techno, jazz, pop και rock. Το πρόγραμμα κατασκευάστηκε από την Juliana Cherston, φοιτήτρια στο Media Lab του MIT, και υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Ewan Hill, υποψήφιο διδάκτορα από το πανεπιστήμιο της Victoria.

To Quantizer χρησιμοποιεί τα δεδομένα που ανεβάζει στο διαδίκτυο ο ανιχνευτής ATLAS, ταυτόχρονα με την εξέλιξη του πειράματος. Ανάλογα με το είδος των σωματιδίων, την ενέργειά τους, την κατανομή τους στο χώρο κ.ο.κ. τα δεδομένα μετατρέπονται σε μουσικές νότες.
Ακούστε ένα δείγμα αυτής της μουσικής:

To ίδιο σύστημα θα χρησιμοποιήσουν και οι ερευνητές του Διεπιστημονικού Κέντρου Ερευνών για Μουσική από Υπολογιστές (ICCMR) του Πανεπιστημίου του Plymouth, σε συνεργασία με το Εργαστήριο Μέσων (Media Lab) στο ΜΙΤ και τον ανιχνευτή ATLAS στο CERN. Στόχος τους η μετατροπή των δεδομένων των συγκρούσεων των σωματιδίων στον μεγάλο επιταχυντή του CERN  σε μουσική για πιάνο.

Διαβάστε επίσης: Μια σύνθεση τζαζ από το σύστημα εξωπλανητών ΤRAPPIST-1

Οι ερευνητές του Plymouth θα συνεργαστούν με τον πιανίστα Derek Wang από την μουσική σχολή Juilliard στην Νέα Υόρκη, ο οποίος θα παρουσιάσει μια νέα σύνθεση για πιάνο και ηλεκτρονικά με τίτλο «Ασθενής Δύναμη» (το όνομα μιας από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση), πιθανώς την άνοιξη του 2018.

Παρεμπιπτόντως, ας ακούσουμε τον Derek Wang να παίζει στο πιάνο Mozart:

πηγή: https://www.plymouth.ac.uk/news/could-particles-and-pianos-combine-to-provide-greater-understanding-of-the-laws-of-physics

Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

                                    Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ......ΣΤΟ  ΒΟΥΝΟ  ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η ΒΙΟΛΟΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΓΑΠΑΚΗ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Η Ελληνοαμερικανίδα Χριστίνα Αγαπάκη σπούδασε Βιολογία στο Χάρβαρντ και θέλει ν’ ανακαλύψει νέους δημιουργικούς τρόπους χρήσης της βιοτεχνολογίας με την βοήθεια της Gingko Bioworks. Το περιοδικό Wired την κατέταξε στους πιο ελπιδοφόρους επιστήμονες.

Γεννημένη στην Βοστώνη από έλληνες γονείς η Χριστίνα Αγαπάκη ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Βιολογία στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ομως το μυαλό της έβλεπε την επιστήμη γενικότερα με άλλο μάτι. Συνεργάστηκε με το εργαστήριο Επιστήμης και Τέχνης του πανεπιστημίου του Λος Αντζελες ενώ επίσης εργάστηκε στο Art Center College of Designs στην Καλιφόρνια. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες ήθελε, όπως η ίδια λέει, να ανακαλύψει νέους δημιουργικούς τρόπους χρήσης της βιοτεχνολογίας και τρόπους για να επικοινωνήσει τα επιτεύγματα αυτού του νέου κόσμου. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, έκανε μαθήματα σε σχεδιαστές και βιομοριακούς μηχανικούς ενώ επίσης δημιούργησε μόνη της ένα τυρί από βακτήρια του ανθρώπινου σώματος.

Επέστρεψε στην Βοστώνη και μπήκε στην ομάδα μιας νέας αλλά ανερχόμενης εταιρείας βιοτεχνολογίας, της Gingko Bioworks. H εταιρεία εμπορεύεται οργανισμούς (μικρόβια, βακτήρια, μύκητες) κατά παραγγελία για διαφόρων ειδών χρήσεις. Οι ερευνητές της δημιουργούν οργανισμούς για χρήση σε ζυμώσεις, στην παραγωγή καλλυντικών κ.α. Η Αγαπάκη έχει τον ρόλο του γεφυροποιού στους τομείς της ανάπτυξης αυτών των οργανισμών, στο τεχνικό κομμάτι δηλαδή και στην εμπορική τους εκμετάλλευση.

Συνεργάζεται με πελάτες της εταιρείας (εμπορικές εταιρείες σε διάφορους τομείς) με τους οποίους συζητά το πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς για να αυξήσουν την ποιότητα και την διάρκεια ζωής των προϊόντων τους μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος παραγωγής τους και άρα την τελική τιμή πώλησης.

Πρόσφατα το περιοδικό Wired που γνωρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο τις τάσεις στον χώρο της τεχνολογίας παρουσίασε μια λίστα με τους πιο ελπιδοφόρους και πιο υποσχόμενους νέους επιστήμονες. Η Χριστίνα Αγαπάκη ήταν ανάμεσα σε αυτούς.

«Είχα αποφασίσει ότι θα ασχοληθώ με την Βιολογία η οποία κατά βάση επικεντρώνεται σε εφαρμογές στην Ιατρική, την Φαρμακευτική και τους σχετικούς τομείς. Ομως ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο μου μίλησε για την συνθετική βιολογία και μου άνοιξε τους ορίζοντες εξηγώντας μου ότι η συνθετική βιολογία έχει ανεξάντλητες εφαρμογές. Στην δημιουργία νέων υλικών κάθε είδους, στα αυτοκίνητα, σε ενεργειακά συστήματα και σε πολλούς άλλους τομείς. Ηταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προοπτική και αποφάσισα να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο».

«Η εταιρεία μου ειτουργεί και με τους δύο τρόπους. Εμείς μπορεί να έχουμε μια ιδέα για την δημιουργία ενός οργανισμού με κάποιες δυνατότητες χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας κάποιο συγκεκριμένο προϊόν. Στην συνέχεια συζητάμε με διάφορες εταιρείες αν και πώς πιθανώς θα μπορούσαν να αξιοποιήσουμε αυτό τον οργανισμό και αν καταλήξουμε κάπου προχωράμε. Τις περισσότερες φορές πάντως έρχονται εταιρείες που ζητούν κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί  όμως να έρθει και κάποια εταιρεία χωρίς συγκεκριμένη πρόταση αλλά απλώς να ενδιαφέρεται να συνεργαστούμε. Συζητάμε μαζί τους και μετά από συζήτηση για τις ανάγκες και τους στόχους τους βρίσκουμε κάποια λύση».

Ενα από τα εργαστήρια της Gingko Bioworks

Οπως φαίνεται η φαντασία των στελεχών της αγοράς είναι κάποιες φορές πολύ πιο… μπροστά ακόμη και από εκείνη των επιστημόνων αφού κάποιες φορές τα αιτήματα που δέχεται η Gingko Bioworks είναι άκρως φουτουριστικά.

«Κατά την διάρκεια συζητήσεων μια εταιρεία μας ζήτησε να φτιάξουμε μικροοργανισμούς που να μπορούν να μετατραπούν μόνοι τους σε παπούτσια!».

Θα μπορούσε όμως να γίνει κάτι τέτοιο; Η ελληνοαμερικανίδα επιστήμονας δίνει την απάντηση.

«Αυτή την στιγμή με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα δεν μπορεί να γίνει αλλά θεωρητικά μπορεί να συμβεί. Σίγουρα πάντως δεν μπορώ να το αποκλείσω οπότε ποιος ξέρει μπορεί στο μέλλον να φοράμε «ζωντανά» παπούτσια. Πάντως υπάρχει σε εξέλιξη έρευνα για την ανάπτυξη ενδυμάτων που θα περιέχουν μικροοργανισμούς οι οποίοι θα επιτρέπουν στα ρούχα αυτά να αυτοκαθαρίζονται από την σκόνη ή άλλους παράγοντες που θα πέσουν πάνω τους και θα τα λερώσουν. Μια από αυτές τις έρευνες γίνεται στο MIT».

Η Gingko Bioworks δραστηριοποείται περισσότερο με την δημιουργία οργανισμών που σχετίζονται με την παραγωγή οσμών και αφορούν κυρίως τις βιομηχανίες αρωμάτων, τροφίμων. Ομως οι δυνατότητες και εφαρμογές της συνθετικής βιολογίας είναι κυριολεκτικά ανεξάντλητες. Η Χριστίνα Αγαπάκη αποκαλύπτει τι ετοιμάζεται στα εργαστήρια της εταιρείας της.

«Πράγματι οι εφαρμογές είναι ανεξάντλητες. Δεσμεύομαι αυτή την στιγμή για να αναφέρω κάποια συγκεκριμένα projects που τρέχουμε αλλά μπορώ να πω ότι υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη ενζύμων τα οποία θα αλλάζουν και θα βελτιώνουν το χρώμα, την υφή, την οσμή και την γεύση διαφόρων  προϊόντων και όχι μόνο στον τομέα των τροφίμων. Υπάρχουν σκέψεις για την ανάπτυξη μικροοργανισμών σε αγροτικά προϊόντα, στην ανακύκλωση, στον καθαρισμό του νερού και γενικότερα στην προσπάθεια διατήρησης ενός καθαρού περιβάλλοντος. Υπάρχουν ακόμη και σκέψεις για την ανάπτυξη βακτηρίων που θα είναι χρήσιμα στον οργανισμό, βακτηρίων για την καλή λειτουργία του στομάχου ή για την προστασία του δέρματος».

Σύμφωνα με την ελληνοαμερικανίδα επιστήμονα η διαδικασία δημιουργίας ενός μικροοργανισμού δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.

«Σε γενικές γραμμές απαιτείται χρονικό διάστημα δύο ετών. Ενα έτος για την ανάπτυξη του οργανισμού και ένα για τα πειράματα της λειτουργίας του. Είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά όσο καιρό γίνεται η ανάπτυξη του οργανισμού προετοιμάζουμε την αγορά για την έλευση του οπότε δημιουργούμε το περιβάλλον για να μην θεωρηθεί κάτι “παλιό”. Εχουμε κατά νου αυτή την παράμετρο της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης και στην διάρκεια της ανάπτυξης και εξέλιξης του οργανισμού κάνουμε τις απαραίτητες αναβαθμίσεις και τροποποιήσεις αν χρειάζεται ώστε όταν το παρουσιάσουμε να είναι κάτι πραγματικά νέο και καινοτόμο».

Ενα ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτοί οι οργανισμοί ειδικά εκείνοι που μπαίνουν στα τρόφιμα είναι ασφαλείς για την υγεία. Η Χριστίνα Αγαπάκη διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος.

«Οι οργανισμοί που δημιουργούμε είναι απόλυτα ασφαλείς αφού στην ουσία αυτό που καταλήγει στο τρόφιμο δεν είναι ο ίδιος ο ζωντανός οργανισμός αυτός κάθε αυτός αλλά κάποια χημική ουσία που παρήγαγε την οποία απομονώνουμε και χρησιμοποιούμε».

To μηχάνημα στο οποίο δημιουργούνται οι μικροοργανισμοί (Gingko Bioworks)

Η ελληνοαμερικανίδα επιστήμονας βλέπει ένα κοντινό μέλλον που στα περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα θα εμπεριέχονται οργανισμοί βγαλμένοι από τα εργαστήρια της συνθετικής βιολογίας.

«Ναι νομίζω ότι κάπου εκεί οδεύουμε. Στα περισσότερα προϊόντα θα υπάρχουν είτε ζωντανοί οργανισμοί είτε κάποιες χημικές ουσίες που θα παράγουν οι οργανισμοί είτε η παρουσία τους θα υπάρχει με κάποιο άλλο τρόπο. Αυτό νομίζω ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον αφού οι οργανισμοί αυτοί είναι “οικολογικοί”. Θα κάνουν την ίδια δουλειά που κάνουν άλλοι παράγοντες σήμερα η χρήση και επεξεργασία των οποίων καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και είναι ενεργοβόροι».

Τι μπορεί να παρακινεί όμως την Χριστίνα Αγαπάκη; Η ίδια μιλάει για τους στόχους της αλλά και το αν υπάρχει κάποιο «ιερό δισκοπότηρο» στην συνθετική βιολογία.

«Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει ένα “ιερό δισκοπότηρο” αλλά πολλά, ένα σε κάθε τομέα. Αλλος θα είναι ο απόλυτος στόχος στον φαρμακευτικό τομέα, άλλος σε εκείνο των τροφίμων, άλλος σε εκείνον του περιβάλλοντος κοκ. Αυτό που εμένα με παρακινεί και με αποτελεί σταθερό στόχο μου είναι να χρησιμοποιήσουμε την βιολογία και ειδικότερα την συνθετική βιολογία για να δημιουργούμε ενδιαφέροντα προϊόντα και γενικότερα πράγματα που θα βοηθούν το κοινωνικό σύνολο».

Πηγή

Ο Χαμπλ και το βραβείο Νόμπελ

Έντγουιν Χαμπλ

Ο Edwin Powel Hubble (1889-1953) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αστρονόμους του 20ου αιώνα. Τέσσερις είναι κυριότερες συνεισφορές του Ηubble στην αστρονομία:
1. Το σύστημα ταξινόμησης γαλαξιών που φέρει το όνομά του Hubble, σε ένα διάγραμμα που περιλαμβάνει σπειροειδείς, ραβδωτούς και ελλειπτικούς γαλαξίες και μοιάζει με διαπασών.
2. Την ανακάλυψη των Κηφείδων στον γαλαξία NGC 6822 (ή γαλαξίας του Μπάρναρντ), και την αντίστοιχη εργασία του στους γαλαξίες M31(ή γαλαξίας της Ανδρομέδας3) και M33 (ή γαλαξίας του Τριγώνου), που έδωσαν απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με την φύση των γαλαξιών.
3. Την ανακάλυψη της ομοιογενούς κατανομής των γαλαξιών και
4. Την σχέση μεταξύ της ταχύτητας-απόστασης των γαλαξιών που είναι γνωστή ως νόμος του Hubble, το φυσικό συμπέρασμα του οποίου είναι πως το σύμπαν διαστέλλεται.

Ο Edwin Hubble κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε με διάφορα βραβεία για την επιστημονική συνεισφορά του, χωρίς όμως να λάβει το υπέρτατο βραβείο, ένα Νόμπελ Φυσικής. Σύμφωνα με φήμες –  που αναφέρονται συχνά σε βιβλία εκλαϊκευμένης αστρονομίας και στην wikipedia – η επιτροπή των βραβείων Νόμπελ, το 1953, αποφάσισε να απονείμει το βραβείο Νόμπελ Φυσικής στον Hubble. Όμως ο Hubble, πέθανε λίγο πριν την ανακοίνωση, κι έτσι δεδομένου ότι το βραβείο δεν απονέμεται σε επιστήμονα που δεν βρίσκεται εν ζωή, χάθηκε η ευκαιρία να τιμηθεί για πρώτη φορά – μέχρι το 1953 – με το βραβείο Νόμπελ ένας αστρονόμος.

Η εντύπωση που επικρατούσε μέχρι τώρα ήταν πως η τύχη έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στερώντας το βραβείο Νόμπελ Φυσικής σε έναν από τους μεγαλύτερους αστρονόμους της σύγχρονης ιστορίας δεδομένου ότι, εκ των υστέρων, φαίνεται αυτονόητο πως ο Hubble άξιζε το Νόμπελ Φυσικής.

Ο Kohji Tsumura διερεύνησε το ζήτημα [λεπτομέρειες εδώ: Verification of the anecdote about Edwin Hubble and the Nobel Prize] και διαπίστωσε πως ο  Edwin Hubble το 1953 ήταν πράγματι υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Όμως, η επιτροπή αξιολόγησης κατέληξε στο συμπέρασμα πως το ερευνητικό έργο του Hubble στην αστρονομία δεν άξιζε το βραβείο. Με λίγα λόγια οι αξιολογητές δεν αντιλήφθηκαν την σπουδαιότητα των ανακαλύψεων ενός επιστήμονα που άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο συμβάν στην επιστημονική εξέλιξη.

Για την ιστορία το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για το έτος 1953 δόθηκε στον Frederik Zernike για την εφεύρεση του μικροσκοπίου αντίθεσης φάσης.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΘΕΣΜΟΣ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΤΟ SOLAR PROBE PLUS ΤΗΣ NASA 

ΘΑ «ΑΓΓΙΞΕΙ» ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Η NASA σχεδιάζει την ιστορική αποστολή του διαστημικού σκάφους Solar Probe Plus, το οποίο για πρώτη φορά θα εισέλθει στο εσωτερικό της ατμόσφαιρας του ήλιου. Κανένα άλλο ανθρώπινο κατασκεύασμα δεν έχει φθάσει ποτέ στο σημείο να «αγγίξει» το άστρο μας. Η διαστημοσυσκευή αναμένεται να εκτοξευθεί το καλοκαίρι του 2018 (μεταξύ 31 Ιουλίου-19 Αυγούστου) και, αν όλα πάνε καλά, η αποστολή προβλέπεται να διαρκέσει περίπου επτά χρόνια.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ο ήλιος προβαίνει σε μια ισχυρή εκπομπή- έκλαμψη φορτισμένων σωματιδίων που φτάνουν στον πλανήτη μας και συχνά προκαλούν προβλήματα σε δίκτυα ηλεκτροδότησης, αεροπλάνα και δορυφορικά συστήματα.

Όταν νέφη τέτοιων σωματιδίων έρχονται με ταχύτητα από τον ήλιο, μπορούν να «λούζουν» διαστημόπλοια, αστροναύτες και επιφάνειες πλανητών με επιβλαβή ακτινοβολία.

Η κατανόηση των λόγων για τους οποίους ο ήλιος περιστασιακά εκπέμπει αυτά τα σωματίδια μπορέι να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβαίνουν σε προγνώσεις του διαστημικού καιρού, επιτρέποντας λήψη μέτρων όταν αναμένεται κάτι τέτοιο.

Το εργαστήριο Draper και το Smithsonian Astrophysical Observatory (SAO) ασχολούνται με το συγκεκριμένο ζήτημα και ελπίζουν να βρουν απαντήσεις αναπτύσσοντας εξελιγμένους αισθητήρες για μια νέα αποστολή της NASA.

To 2018 πρόκειται να εκτοξευτεί το διαστημόπλοιο Solar Probe Plus της NASA, που σχεδιάζεται και κατασκευάζεται από το Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory.

Το σκάφος θα πραγματοποιήσει 24 περάσματα από τον ήλιο μέσα διάστημα επτά ετών, θέτοντας νέα ρεκόρ για τεχνητό αντικείμενο, καθώς θα φτάσει 37,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά στον ήλιο από οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο στο παρελθόν, και θα εκτεθεί σε θερμοκρασίες που θα ξεπερνούν τους 1.370 βαθμούς Κελσίου.

Το Solar Probe Plus θα τεθεί σε «καυτή» τροχιά σε απόσταση σχεδόν έξι εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ήλιου. Για να το πετύχει αυτό, θα χρειασθεί προηγουμένως να κάνει επτά βοηθητικά περάσματα κοντά από την Αφροδίτη στη διάρκεια έξι ετών, προκειμένου σταδιακά να συρρικνώσει την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο.

Τελικά, κινούμενο με 720.000 χιλιόμετρα την ώρα, το Solar Probe Plus θα πλησιάσει περίπου επτά φορές πιο κοντά στον Ήλιο από ό,τι ο τωρινός κάτοχος του ρεκόρ, το σκάφος Helios. Θα αντιμετωπίσει θερμοκρασίες γύρω στους 1.400 βαθμούς Κελσίου και ακτινοβολίες που κανένα άλλο σκάφος δεν έχει ποτέ συναντήσει.

Το σκάφος θα μελετήσει την εξώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου (γνωστή επίσης ως ηλιακό στέμμα ή κορώνα) και τον ηλιακό «άνεμο» των υψηλής ενέργειας σωματιδίων, κάνοντας ζωτικές παρατηρήσεις που αναμένεται να δώσουν «από πρώτο χέρι» απαντήσεις σε ερωτήματα δεκαετιών σχετικά με τη λειτουργία των άστρων.

Μεταξύ άλλων, τα στοιχεία αυτά θα βελτιώσουν τις προβλέψεις για τις απότομες και δυνητικά επικίνδυνες μεταβολές του διαστημικού καιρού, οι οποίες μπορεί να έχουν επιπτώσεις στους δορυφόρους, στους αστροναύτες και στα ηλεκτρικά δίκτυα της Γης. Χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση, οι επιστήμονες έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ότι η ανθρωπότητα μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί προ δυσάρεστης εκπλήξεως.

Συνολικά, το σκάφος αναμένεται να συμπληρώσει 24 περιφορές γύρω από το μητρικό άστρο του ηλιακού μας συστήματος, που η κάθε μία θα διαρκέσει 88 μέρες.

Ο Ήλιος είναι μια καυτή σφαίρα λαμπερών αερίων υδρογόνου και ήλιου, που χαρίζει ενέργεια και ζωή στη Γη. Αν και μοναδικός για μας, δισεκατομμύρια παρόμοια άστρα υπάρχουν διάσπαρτα στο γαλαξία μας. Η μέση διάμετρος του Ήλιου είναι περίπου 109 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και η περιστροφή του διαρκεί περίπου 27 μέρες στον ισημερινό του. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του εκτιμάται σε 5.540 βαθμούς Κελσίου, ενώ στον πυρήνα του σε 15 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

                                            ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΤΑΣΗ....
                                             ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ....
                                             ΑΕΝΑΗ Η ΚΙΝΗΣΗ....
                                             ΔΕΝΔΡΑ, ΦΥΤΑ, ΖΩΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΠΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ...
                                             Η ΘΕΑ, Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ....

ΤΟ «ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΤΑΜΠΙ» ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΕΞΩΓΗΪΝΟΥΣ

ΤΟ «ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΤΑΜΠΙ» ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ

 ΚΑΙ ΠΥΡΟΔΟΤΕΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΕΞΩΓΗΪΝΟΥΣ

Το πιο διάσημο πλέον άστρο του γαλαξία μας KIC 8462852 λόγω της παράξενης συμπεριφοράς του -  που μερικοί θεωρούν ότι υποκρύπτει εξωγήινους- άρχισε πάλι πριν τρεις μέρες να μειώνει τη φωτεινότητά του χωρίς εμφανή φυσική αιτία. Το άστρο αυτό γνωστότερο ως «άστρο της Τάμπι» από το υποκοριστικό όνομα της αστρονόμου Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πανεπιστημίου Γιέηλ που το ανακάλυψε το 2015 με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA, βρίσκεται σε απόσταση 1.300 ετών φωτός από τη Γη, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κύκνου.

Το άστρο ξαφνικά και κατά περιόδους μειώνει τη φωτεινότητά του (έως 22% το 2016), για να επανέλθει αργότερα στην κανονική λάμψη του. Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι αυτή η αυξομείωση της λάμψης μπορεί να οφείλεται σε κάποια τεράστια κατασκευή (διαστημόπλοιο ή κάτι άλλο) εξωγήινου πολιτισμού, που «τραβά» ενέργεια από το άστρο.

‘Άλλοι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν κάποια πειστική φυσική εξήγηση, αλλά έως τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, όπως ότι το άστρο διαθέτει μια δική του ιδιόμορφη εσωτερική δυναμική ή ότι περιβάλλεται από ένα σμήνος αστεροειδών ή από κάποιον μεγάλο εξωπλανήτη που κατά καιρούς το κρύβουν εν μέρει από τους γήινους παρατηρητές.

Όμως καμία εξήγηση δεν έχει γίνει καθολικά αποδεκτή μέχρι σήμερα, κυρίως επειδή η αυξομείωση της φωτεινότητας του άστρου δεν ακολουθεί κάποιο προβλέψιμο περιοδικό κύκλο, αλλά γίνεται ακανόνιστα μέσα στο χρόνο. Έτσι, οι επιστήμονες δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε πότε θα ξεκινήσει πάλι την περίεργη συμπεριφορά του, ούτε πόσο αυτή θα διαρκέσει.

Αυτή τη φορά, μόλις έγινε αντιληπτό ότι άρχισε η νέα φάση μείωσης της φωτεινότητας του άστρου (ήδη έχει χάσει το 3% της λάμψης του), το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στη διεθνή αστρονομική κοινότητα και ήδη πολλά τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο στρέφονται το ένα μετά το άλλο προς το «άστρο της Τάμπι» για να το μελετήσουν, ενώ στο «χορό» έχουν μπει ακόμη και ερασιτέχνες αστρονόμοι.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

                        ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΑΣ, 
                Η ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΝΟΔΗΓΟΣ  

Microsoft: Σε 3 χρόνια ο πρώτος λειτουργικός «σκληρός δίσκος» από DNA

A, G, C, και T εναντίον «0» και «1»

Posted on 29/05/2017

0

Microsoft: Σε 3 χρόνια ο πρώτος λειτουργικός «σκληρός δίσκος» από DNA

O σκληρός δίσκος από DNA, αντί των ψηφιακών δεδομένων «0» και «1» του δυαδικού συστήματος των υπολογιστών χρησιμοποιεί τα βιολογικά δεδομένα, τις τέσσερις βάσεις-νουκλεοτίδια A (αδενίνη), G (γουανίνη), C (κυτοσίνη) και Τ (θυμίνη) του μορίου του DNA.

Αν χρησιμοποιούσαμε γενετικό υλικό, αντί για τις υπάρχουσες μεθόδους αποθήκευσης δεδομένων, τότε θεωρητικά ένας χώρος λίγο μεγαλύτερος από γκαράζ θα ήταν αρκετός για να αποθηκευτούν όλες οι πληροφορίες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το πλεονέκτημα αυτό, δηλαδή η δυνατότητα φύλαξης μεγάλου όγκου δεδομένων σε συσκευές που θα έχουν μικρό όγκο, είναι ο βασικός λόγος που οι επιστήμονες του τμήματος Έρευνας της Microsoft προσπαθούν να αναπτύξουν ένα σύστημα το οποίο θα χρησιμοποιεί ως μέσο αποθήκευσης μικρές αλυσίδες DNA. [διαβάστε σχετικά: «Αποθήκευση ψηφιακών δεδομένων σε DNA«, «Σκληροί δίσκοι από DNA, «Το DNA ως σκληρός δίσκος» ]

Μάλιστα, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις στο MIT Technology Review του Νταγκ Κάρμαν, ερευνητή από το συγκεκριμένο τμήμα, οι προσπάθειες αυτές δεν θα αργήσουν να καρποφορήσουν. Κι αυτό γιατί το πρώτο ανάλογο λειτουργικό σύστημα αναμένεται να είναι έτοιμο μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ώστε να εγκατασταθεί σε ένα κέντρο δεδομένων της Microsoft.

Ο πρώτος «σκληρός δίσκος» από DNA πιθανότατα θα αναλάβει κάποια πιλοτική εφαρμογή, για την επίδειξη της τεχνολογίας. Ωστόσο, απώτερος στόχος της Microsoft είναι με την αποθήκευση πληροφοριών σε γενετικό υλικό να αντικαταστήσεις τις μαγνητικές ταινίες που ακόμη χρησιμοποιούνται στα κέντρα δεδομένων.

Όσο απαρχαιωμένη κι αν ακούγεται η χρήση μαγνητικών ταινιών, ακόμη και σήμερα αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους για τη φύλαξη πληροφοριών, καθώς δεν απαιτεί μεγάλους χώρους, έχει μικρό κόστος και εγγυάται πως οι πληροφορίες θα μείνουν άθικτες έως και για 30 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, με δεδομένο πως η παραγωγή δεδομένων έχει πλέον κυριολεκτικά εκτιναχθεί, καθώς μέσα στα δύο μόλις προηγούμενα χρόνια ο όγκος τους έφτασε την ποσότητα που έχει παραχθεί σε όλη την υπόλοιπη ανθρώπινη ιστορία, σύντομα θα χρειασθεί μία εναλλακτική τεχνολογία για να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις.

Μπορεί οι ζωντανοί οργανισμοί να χρησιμοποιούν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια το DNA για την κωδικοποίηση και τη μεταβίβαση γενετικών πληροφοριών, ωστόσο ο δρόμος για την ανάπτυξη «σκληρών» δίσκων με DNA άνοιξε μόλις πριν από 5 χρόνια όταν ο γενετιστής Τζορτζ Τσερτς από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ αποθήκευσε ένα βιβλίο σε 55.000 μικρές αλυσίδες γενετικού υλικού.

Από τότε, η τεχνολογία έχει κάνει σημαντικά βήματα, αφού για παράδειγμα πέρυσι η Microsoft κατάφερε να κωδικοποιήσει 100 κλασικά λογοτεχνικά έργα (ανάμεσα στα οποία και το Πόλεμος και Ειρήνη του Λέοντος Τολστόι), δηλαδή περίπου 200 ΜΒ δεδομένων, σε ποσότητα γενετικού υλικού που το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε τη μύτη ενός μολυβιού.

Ωστόσο, η διαδικασία παραμένει ακριβή και χρονοβόρα. Έτσι, παρόλο που η Microsoft δεν αποκάλυψε το κόστος της κρυπτογράφησης, το MIT Review εκτιμά πως στοίχισε περίπου 800.000 δολάρια. Ένα ποσό που θα πρέπει να μειωθεί κατακόρυφα, για να μπορέσει η αποθήκευση πληροφοριών σε DNA να αποκτήσει πρακτική εφαρμογή.

Παράλληλα, θα πρέπει να αυξηθεί η ταχύτητα της κρυπτογράφησης, η οποία αυτή τη στιγμή είναι περίπου 400 bytes ανά δευτερόλεπτο. Εξάλλου, και η ίδια η Microsoft παραδεχόταν πέρυσι πως χρειάζεται να βελτιωθεί δραστικά, φθάνοντας τουλάχιστον τα 100 megabytes ανά δευτερόλεπτο.

Το τριετές χρονοδιάγραμμα για τον πρώτο “σκληρό δίσκο”, που έχει θέσει η αμερικανική εταιρεία, δείχνει πως έχει βρει απαντήσεις στα παραπάνω προβλήματα. Ακόμη κι έτσι, πάντως, οι πρώτες εφαρμογές αναμένεται να αφορούν πελάτες με ιδιαίτερες ανάγκες αποθήκευσης, όπως ιατρικών αρχείων ή κρίσιμων πληροφοριών, που για να τις καλύψουν θα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μεγαλύτερα ποσά απ’ ό,τι με τα συμβατικά μέσα.

Του Κώστα Δεληγιάννη, naftemporiki.gr – technologyreview.com