Με τη βία μεταφέρει τα κρούσματα Covid 19 στα στρατόπεδα συγκέντρωσης η Αυστραλία - Σε επιφυλακή και ο στρατός

Ο αυστραλιανός στρατός έχει αρχίσει να απομακρύνει με τη βία τους κατοίκους στις Βόρειες Επικράτειες στα στρατόπεδα καραντίνας του Howard Springs που βρίσκεται στο Darwin, αφού εντοπίστηκαν εννέα νέα κρούσματα Covid-19 στην κοινότητα Binjari. Η κίνηση έρχεται μετά τη θέσπιση σκληρού lockdown στις κοινότητες τόσο του Binjari όσο και του κοντινού Rockhole. «Οι κάτοικοι του Binjari και του Rockhole δεν έχουν πλέον τους πέντε λόγους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους», δήλωσε ο επικεφαλής υπουργός της Βόρειας Επικράτειας, Michael Gunner, αναφερόμενος στους πέντε επιτρεπόμενους λόγους της χώρας για να αποφύγει το lockdown (αγορά τροφίμων και προμηθειών, άσκηση έως και δύο ώρες, φροντίδα, εργασία ή εκπαίδευση, εάν δεν μπορεί να γίνει από το σπίτι, και εμβολιασμός στην πλησιέστερη δυνατή τοποθεσία). «Μπορούν να φύγουν μόνο για ιατρική περίθαλψη, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης ή όπως απαιτείται από τη νομοθεσία». «Είναι πολύ πιθανό ότι περισσότεροι κάτοικοι θα μεταφερθούν σήμερα στο Howard Springs, είτε ως θετικά κρούσματα είτε ως στενές επαφές», συνέχισε, προσθέτοντας ότι «έχουμε ήδη εντοπίσει 38 στενές επαφές από το Binjari, αλλά αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί. Τα στρατόπεδα καραντίνας Covid 19 Παρά το γεγονός ότι ορισμένες πολιτείες της Αυστραλίας έχουν άρει τους περιορισμούς τους για τον Covid 19, οι αυστραλιανές αρχές είχαν αρχίσει να χτίζουν στρατόπεδα καραντίνας, προκειμένου να προετοιμαστούν για να στεγάσουν όσους «δεν εμβολιάστηκαν». Σύμφωνα με το ABC Australia, μια τέτοια εγκατάσταση καραντίνας 1.000 κλινών στο αεροδρόμιο Wellcamp έξω από το Toowoomba θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως μέχρι το τέλος Μαρτίου 2022. «Σε αυτό το στάδιο, οι καμπίνες θα χρησιμοποιηθούν από εγχώριους ταξιδιώτες που επιστρέφουν από τα hotspots του Covid», αναφέρει η έκθεση. Ωστόσο, καθιστά επίσης σαφές ότι το στρατόπεδο θα χρησιμοποιηθεί για "τρέχουσες επιχειρήσεις" και θα αποτελέσει πηγή απασχόλησης για την τοπική περιοχή. Συνεχής ανάγκη για εγκαταστάσεις καραντίνας Αναφερόμενος στις νέες παραλλαγές του Covid 19 και σε άτομα που «δεν είχαν πρόσβαση στον εμβολιασμό», ο αναπληρωτής πρωθυπουργός του Κουίνσλαντ, Steven Miles, δήλωσε ότι «αναμένουμε ότι θα υπάρχει συνεχής ανάγκη για εγκαταστάσεις καραντίνας». Η κυβέρνηση μισθώνει τη γη στην οποία χτίζεται το στρατόπεδο από την Wagner Corporation για 12 μήνες με προαιρετική επιλογή για άλλους 12 μήνες μετά από αυτό. Μια άλλη εγκατάσταση καραντίνας 1.000 κλινών χτίζεται επίσης σε στρατόπεδο 30 στρεμμάτων στη βιομηχανική περιοχή Pinkenba, κοντά στο αεροδρόμιο του Μπρίσμπεϊν. Στρατόπεδα καραντίνας και αλλού Σύμφωνα πάντως με τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, οι κρατικές αρχές στις ΗΠΑ κατασκευάζουν επίσης νέες «εγκαταστάσεις καραντίνας» για τους Αμερικανούς που «δεν μπορούν να τηρήσουν την καραντίνα στο σπίτι τους». Αυτό δεν απέχει πολύ από την οδηγία της πόλης του Κεμπέκ του Καναδά πέρσι ότι θα απομονώσουν τους «μη συνεργάσιμους» πολίτες σε μια εγκατάσταση καραντίνας, η τοποθεσία της οποίας παραμένει άγνωστη. Η Νέα Ζηλανδία ανακοίνωσε επίσης σχέδια για την τοποθέτηση των μολυσμένων από τον Covid και των μελών της οικογένειάς τους σε «εγκαταστάσεις καραντίνας». Τον Ιανουάριο, οι γερμανικές αρχές ανακοίνωσαν επίσης ότι θα κρατήσουν τους "αντιφρονούντες" του Covid που επανειλημμένα δεν ακολουθούν τους κανόνες σε ειδικούς χώρους στη Δρέσδη.

Τι θα συνέβαινε αν μια μαύρη τρύπα έπεφτε μέσα σε μια σκουληκότρυπα

Αν υπάρχουν σκουληκότρυπες θα μπορούσαν να καταπιούν μαύρες τρύπες; Πως θα διαπιστώναμε ένα τέτοιο γεγονός;

Οι σκουληκότρυπες είναι σήραγγες στο χωροχρόνο που θεωρητικά μπορούν να επιτρέψουν ταξίδια οπουδήποτε στο χώρο και στο χρόνο (ακόμα και σε άλλο σύμπαν) «Ανατρέχοντας τα δεδομένα του LIGO για τα προηγούμενα δύο χρόνια , ο καθηγητής Μπραντ και η ομάδα του ανακάλυψαν πολύ αδύναμα βαρυτικά κύματα που είχαν εκπεμφθεί από τον αστέρα νετρονίων (…) Αναλύοντας με προσοχή αυτά τα σταθερά κύματα, ο καθηγητής Μπράντ έμαθε που βρισκόταν η πηγή τους. Ήταν απίστευτο! Τα κύματα έρχονταν από κάτι που βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο. Ενώ η Γη και ο Κρόνος κινούνταν στις τροχιές τους, η πηγή παρέμενε πάντα κοντά στον Κρόνο! Ένας αστέρας νετρονίων σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο; Αδύνατο! Μια μαύρη τρύπα να συνοδεύει τον αστέρα νετρονίων και να βρίσκονται και τα δυο αντικείμενα στην τροχιά του Κρόνου; Ακόμα πιο αδύνατο! Ο Κρόνος θα είχε καταστραφεί προ πολλού και η βαρύτητα του άστρου και της μαύρης τρύπας θα είχαν διαταράξει προ πολλού τις τροχιές όλων των πλανητών του Ήλιου και, βέβαια, και της Γης. Με διαταραγμένη την τροχιά της η Γη θα είχε αρχικά μετακινηθεί κοντά στον Ήλιο και στη συνέχεια πολύ μακριά του. Θα είχαμε ξεροψηθεί, μετά θα είχαμε καταψυχθεί και στο τέλος, θα είχαμε σκοτωθεί. Να όμως που τα κύματα ήταν εκεί. Έρχονταν χωρίς αμφιβολία από κάπου κοντά στον Κρόνο. Ο καθηγητής Μπραντ μπορούσε να σκεφθεί μόνο μια εξήγηση: Τα κύματα έπρεπε να έρχονται από μια σκουληκότρυπα σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο. Και η πηγή τους, η μαύρη τρύπα και ο αστέρας νετρονίων, έπρεπε να βρίσκεται στο άλλο άκρο της σκουληκότρυπας.

Τα κύματα προέρχονταν από τον αστέρα νετρονίων και την μαύρη τρύπα. Ένα μικρό μέρος των κυμάτων αιγμαλωτιζόταν από τη σκουληκότρυπα, ταξίδευε μέσα της και στη συνέχεια εξαπλωνόταν στο ηλιακό σύστημα, με ένα μέρος τους να φτάνει στη Γη και να περνάει μέσα από τον ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων LIGO» Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του νομπελίστα φυσικού Kip Thorne, «H επιστήμη του Interstellar» (μετάφραση Παναγιώτης Δρεπανιώτης, εκδόσεις Ροπή). Πρόκειται για το αρχικό σενάριο που είχε προτείνει ο Thorne στον σκηνοθέτη της ταινίας Jonathan Nolan, αλλά τελικά κόπηκε, γιατί o Nolan δεν ήθελε να βαρύνει την ταινία με βαρυτικά κύματα που ανιχνεύονται από το LIGO (Για την ιστορία τα βαρυτικά κύματα ανιχνεύθηκαν από το LIGO δύο χρόνια μετά την προβολή της ταινίας … διαβάστε επίσης: Πως το LIGO ανίχνευσε μια σκουληκότρυπα) O Kip Thorne λοιπόν, φαντάστηκε ένα πολύ απομακρυσμένο από την Γη δυαδικό σύστημα μαύρης τρύπας και αστέρα νετρονίων που παράγει βαρυτικά κύματα, τα οποία διαμέσου μιας σκουληκότρυπας φτάνουν στο ηλιακό μας σύστημα. Οι φυσικοί J. B. Dent, W. E. Gabella, K. Holley-Bockelmann και T. W. Kephart προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Αναρωτήθηκαν τι θα συνέβαινε αν η μαύρη τρύπα έπεφτε μέσα στην σκουληκότρυπα; Οι φυσικοί Dent et al πιστεύουν ότι είναι δυνατή η ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων που δημιουργούνται όταν μια μαύρη τρύπα πέφτει μέσα σε μια σκουληκότρυπα. Οι ανιχνευτές των βαρυτικών κυμάτων έχουν εντοπίσει από το 2016 μέχρι σήμερα 20 συγκρούσεις μεταξύ μαύρων τρυπών (ή και με αστέρες νετρονίων) που παρήγαγαν βαρυτικά κύματα. Όμως είναι πιθανόν να υπάρχουν πιο εξωτικά αντικείμενα, όπως οι σκουληκότρυπες, οι συγκρούσεις των οποίων θα μπορούσαν να παράγουν ανιχνεύσιμα βαρυτικά κύματα. Γενικά, όλες οι σκουληκότρυπες είναι ασταθείς και κλείνουν την στιγμή που ανοίγουν. Ο μόνος τρόπος για να κρατηθούν ανοιχτές και «διασχίσιμες» είναι με μια εξωτική μορφή ύλης με τη λεγόμενη «αρνητική μάζα» που διαθέτει περίεργες ιδιότητες, όπως το ότι απωθείται αντί να έλκεται από το γνωστό βαρυτικό πεδίο. Όμως, κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει τέτοια εξωτική ύλη. Υποθέτοντας ότι είναι δυνατή η ύπαρξη αντικειμένων όπως οι σκουληκότρυπες, οι φυσικοί Dent et al διερεύνησαν τα βαρυτικά κύματα που δημιουργούνται όταν μια μαύρη τρύπα περιφέρεται γύρω από μια σκουληκότρυπα. Διερεύνησαν επίσης το τι θα μπορούσε να συμβεί αν μια μαύρη τρύπα διέσχιζε μια σκουληκότρυπα! Ανέλυσαν τις αλληλεπιδράσεις μιας μαύρης τρύπας 5 ηλιακών μαζών και μιας σταθερής και διασχίσιμης σκουληκότρυπας 200 ηλιακών μαζών, το άνοιγμα της οποίας είναι 60 φορές μεγαλύτερο από την μαύρη τρύπα. Οι Dent et al υπολόγισαν τα χαρακτηριστικά των βαρυτικών κυμάτων που παράγονται καθώς η μαύρη τρύπα διασχίζει την σκουληκότρυπα. Και διαπίστωσαν αρκετές χαρακτηριστικές διαφορές σε σχέση με τα μέχρι στιγμής γνωστά βαρυτικά κύματα που προέρχονται από συγχωνεύσεις μαύρων τρυπών. Αν λοιπόν ποτέ οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων ανιχνεύσουν τέτοιου είδους σήματα, τότε θα έχουμε ανιχνεύσει ταυτόχρονα και την ύπαρξη σκουληκότρυπας (και της εξωτικής ύλης που απαιτείται για την σταθερότητά της). Μελλοντική θεωρητική έρευνα θα μπορούσε να μελετήσει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ της εξωτικής ύλης μιας σκουληκότρυπας και της φυσιολογικής ύλης που εισέρχεται σ’ αυτήν, καθώς επίσης και πιο περίπλοκα σενάρια, όπως τι συμβαίνει όταν μια σκουληκότρυπα περιστρέφεται και πως αλληλεπιδρούν τα βαρυτικά κύματα με την κανονική και την εξωτική ύλη σ’ αυτά τα σενάρια. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Charles Q. Choi με τίτλο: «What happens if black holes fall into wormholes? A new way to find out« ή την προδημοσίευση της επιστημονικής εργασίας με τίτλο: «The Sound of Clearing the Throat: Gravitational Waves from a Black Hole Orbiting in a Wormhole Geometry«James B. Dent, William E. Gabella, Kelly Holley-Bockelmann, Thomas W. Kephart

ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ 2

ΓΙΑ ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ 1

Δεν είναι η Delta η τελευταία παραλλαγή της πανδημίας– Έρχεται η super μετάλλαξη που διαφεύγει από τα εμβόλια ισχυρίζονται οι επιστήμονες

Η Delta είναι στην παρούσα φάση η κυρίαρχη παραλλαγή του Sars-CoV-2, ωστόσο οι επιστήμονες εκτιμούν πως είναι παρά πολύ πιθανό το επόμενο διάστημα να εμφανιστεί μία ακόμη πιο ισχυρή μετάλλαξη. Μετά τα άλματα στη γενετική του αλληλουχία, που προκάλεσαν πρώτα το στέλεχος Alpha και μετά η Delta, ο Sars-CoV-2 θα μεταλλαχθεί τώρα αργά και σταθερά και τελικά θα διαφεύγει από τα υπάρχοντα εμβόλια σε βάθος χρόνου, επισημαίνει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Guardian. Ενώ οι επιστήμονες αντιμετωπίζουν δυσκολίες να επισημάνουν ότι οι προβλέψεις τους είναι ως επί το πλείστον τεκμηριωμένες εικασίες, ορισμένοι το αντιλαμβάνονται ως το πιο πιθανό αποτέλεσμα. Αντιγονική μετατόπιση «Προβλέπω ότι το είδος της εξέλιξης που θα δούμε, είναι περισσότερο αυτό που ονομάζουμε αντιγονική μετατόπιση, όπου ο ιός εξελίσσεται σταδιακά για να ξεφύγει από το ανοσοποιητικό σύστημα», λέει ο Francois Balloux, διευθυντής του Ινστιτούτου Γενετικής UCL. «Για τη γρίπη και άλλους κορονωϊούς που γνωρίζουμε πολύ καλά, χρειάζονται περίπου 10 χρόνια για να συσσωρεύσει ο ιός αρκετές αλλαγές ώστε να μην αναγνωρίζονται από τα αντισώματα στο αίμα», προσθέτει. Η super μετάλλαξη Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα εμφάνισης ενός εντελώς νέου στελέχους, με μεταδοτικότητα, μολυσματικότητα ή ανοσοδιαφυγή που αλλάζει δραματικά τους «όρους του παιχνιδιού». Ο Ravi Gupta, καθηγητής κλινικής μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, αναφέρεται σε αυτά τα στελέχη ως «super παραλλαγές» και λέει ότι είναι 80% σίγουρος ότι θα εμφανιστεί μία τέτοια μετάλλαξη. Το ερώτημα είναι πότε. «Έχουμε πανδημία Delta αυτή τη στιγμή», λέει ο Gupta. «Αυτή η νέα παραλλαγή Delta Plus είναι σχετικά παράξενη σε σύγκριση με το είδος του πράγματος για το οποίο μιλάω. Έχει δύο μεταλλάξεις από το στέλεχος Delta, δεν νομίζω ότι είναι τόσο ανησυχητικές και δεν έχει απογειωθεί σε μεγάλο βαθμό σε άλλες χώρες. Αλλά είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξει μια άλλη σημαντική παραλλαγή τα επόμενα δύο χρόνια και θα ανταγωνιστεί τη Delta και μπορεί να ξεπεράσει τη Delta», επισημαίνει ο επιστήμονας. Αχαρτογράφητα νερά Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί να προκύψει αυτό. Θα δούμε super παραλλαγή; Κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2020, οι επιδημιολόγοι άρχισαν να παρατηρούν σημάδια ενός ανησυχητικού φαινομένου που είναι γνωστό ως ανασυνδυασμός ιών, στο οποίο διαφορετικές εκδοχές του Sars-CoV-2 αντάλλαξαν μεταλλάξεις και συνδυάστηκαν για να σχηματίσουν ένα εντελώς νέο στέλεχος. Ο Gupta λέει ότι ο ανασυνδυασμός δεν φαίνεται να είναι τόσο συνηθισμένος, αλλά παραμένει μια εφικτή πηγή μιας νέας super παραλλαγής, ιδιαίτερα σε μέρη του κόσμου όπου αρκετά μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού παραμένουν ανεμβολίαστα και τα ιικά στελέχη μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα. «Τώρα που η Delta είναι σε μεγάλο βαθμό ο βασικός ιός, αυτό έχει γίνει λιγότερο πιθανό», λέει. «Αλλά υπάρχουν μεγάλες περιοχές του πλανήτη που δεν δειγματοληπτούμε και δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Άρα είναι μια πολύ πραγματική πιθανότητα». Το εφιαλτικό σενάριο Ισχυρή είναι και η πιθανότητα μία σειρά από σημαντικές μεταλλάξεις, είτε να καταλήγουν σε μια πολύ βελτιωμένη έκδοση του Delta είτε σε κάτι πολύ διαφορετικό. Θεωρείται ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για να συμβεί αυτό. «Ενώ οι πρόσφατες παραλλαγές είναι εκδόσεις του Delta, ο ιός έχει τεράστιες δυνατότητες να εξελιχθεί στο μέλλον», λέει ο Gideon Schreiber, καθηγητής βιομοριακών επιστημών στο Weizmann Institute of Science στο Ισραήλ. «Μπορεί να εξελιχθούν πιο σύνθετες μεταλλάξεις, με ταυτόχρονες παραλλαγές σε περισσότερες από μία θέσεις, κάτι που μπορεί να είναι πιο προβληματικό». Τις τελευταίες εβδομάδες, προέκυψαν ανησυχίες ότι η χρήση νέων αντιικών χαπιών, ιδιαίτερα του Molnupiravir της Merck, θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτό ενθαρρύνοντας ενεργά την εξέλιξη του Sars-CoV-2. Το Molnupiravir δρα παρεμβαίνοντας στην ικανότητα του ιού να αναπαραχθεί, γεμίζοντας το γονιδίωμά του με μεταλλάξεις έως ότου δεν μπορεί πλέον να αναπαραχθεί. Ορισμένοι ιολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι εάν κάποιο από αυτά τα μεταλλαγμένα ιούς επιζήσει και εξαπλωθεί σε άλλους, θα μπορούσε θεωρητικά να τονώσει την άνοδο νέων παραλλαγών! Άλλοι αναγνωρίζουν ότι, ενώ αξίζει τον κόπο να παρακολουθείται, δεν προκαλεί αρκετή ανησυχία να αρνηθούμε στους βαρέως πάσχοντες ασθενείς ένα δυνητικά σωτήριο φάρμακο. «Επικίνδυνη περιοχή» το Ηνωμένο Βασίλειο Ο Gupta υποστηρίζει ότι ένα μεγαλύτερο πρόβλημα, και είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε μια super παραλλαγή, είναι το επίμονα υψηλό ποσοστό μόλυνσης σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, λόγω της ικανότητας της Delta να μεταδίδεται μεταξύ εμβολιασμένων ατόμων. Μέχρι στιγμής, οι σημαντικοί μετασχηματισμοί στον ιό έχουν συμβάλει στην αύξηση της μεταδοτικότητάς του. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η παραλλαγή Delta είχε τέτοιο αντίκτυπο είναι επειδή αναπτύσσεται εξαιρετικά γρήγορα μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα, πριν το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίσει να λειτουργεί. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα που έχουν μολυνθεί από τη Delta φέρουν περίπου 1.200 φορές περισσότερα ιικά σωματίδια στη μύτη τους σε σύγκριση με το αρχικό στέλεχος Sars-CoV-2 και αναπτύσσουν συμπτώματα δύο έως τρεις ημέρες νωρίτερα. Αυτό είναι αποτέλεσμα της φυσικής επιλογής. Διαφορετικά αντίγραφα του ιού δημιουργούνται συνεχώς, αλλά αυτά που έχουν επιβιώσει και έχουν γίνει πιο κυρίαρχα είναι αυτά που είναι πιο ικανά να μολύνουν νέους ανθρώπους. Ωστόσο, σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το ποσοστό του μη εμβολιασμένου πληθυσμού μειώνεται, αυτό θα μπορούσε να αρχίσει να αλλάζει. Τα στελέχη που μπορούν να παρακάμψουν τα αντισώματα είναι πιθανό να γίνουν πιο κυρίαρχα, καθιστώντας την επόμενη super παραλλαγή πολύ πιο πιθανό να είναι σε θέση να αποφύγει τουλάχιστον ορισμένα μέρη της ανοσοαπόκρισης. Ακούγεται…τρομακτικό Tα στελέχη του ιού που καταλήγουν να επιβιώνουν και να γίνονται κυρίαρχα ποικίλλουν, ανάλογα με το στάδιο της πανδημίας στο οποίο βρίσκεστε», λέει ο επιδημιολόγος William Hanage. «Μέχρι στιγμής, ήταν πολύ πιο σημαντικό για τον ιό να μεταδίδεται αποτελεσματικά στην εναπομείνασα δεξαμενή απροστάτευτων ανθρώπων. Αλλά αυτό αναμένεται να αλλάξει τώρα. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται λίγο τρομακτικό, δεν είναι όλα άσχημα νέα. Επειδή τα εμβόλια Covid-19 έχουν σχεδιαστεί με γνώμονα την εξέλιξη του ιού, οι επιδημιολόγοι δεν αναμένουν ότι κάποια νέα super παραλλαγή θα τα καταστήσει παντελώς άχρηστα και επομένως θα ήταν εξαιρετικά απίθανο να οδηγήσουν σε μεγάλα σοβαρά κρούσματα, όπως αυτά των δύο τελευταίων ετών. Η δεύτερη γενιά εμβολίων Επιπλέον, υπάρχει μια δεύτερη γενιά εμβολίων Covid-19 που έχουν αναπτυχθεί. Η εταιρεία ανάπτυξης εμβολίων Novavax ελπίζει να λάβει ρυθμιστική έγκριση για τα εμβόλιά τους επόμενους δύο μήνες, ενώ πολλά περισσότερα σκευάσματα αναμένεται να κυκλοφορήσουν στην αγορά από τώρα έως το 2023.Σύμφωνα με την Karin Jooss, εκτελεστική αντιπρόεδρο και επικεφαλής Ε&Α στην αμερικανική φαρμακευτική εταιρεία Gritstone, η οποία διαθέτει εμβόλιο δεύτερης γενιάς Covid-19 σε κλινικές δοκιμές φάσης Ι, οι εταιρείες στοχεύουν όλα τα υπάρχοντα στελέχη Sars-CoV-2 και επιδιώκουν να δημιουργούν αντιδράσεις στην εξουδετέρωση αντισωμάτων. Δεν αρκούν μόνο τα εμβόλια Αλλά και οι επιδημιολόγοι πιστεύουν ότι δεν αρκεί μόνο η βάση των εμβολίων. Ο Gupta υποστηρίζει ότι ακόμη και όταν προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να ζήσουμε με τον Covid-19 στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί για την εξάπλωση του ιού και τη μείωση των ευκαιριών για μία μετάλλαξη. «Οι αριθμοί των κρουσμάτων είναι τόσο υψηλοί αυτή τη στιγμή που είναι πολύ καλύτερο να αποτρέψουμε νέες μολύνσεις», λέει ο Gupta. «Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να τριγυρνάμε σε πολυσύχναστα μέρη, σε κτίρια χωρίς μάσκες, παρόλο που είναι δύσκολο να το κάνουμε. Αν κοιτάξετε τις παραλλαγές που είχαμε, όλες έχουν εμφανιστεί σε χώρες με πολύ υψηλή, ανεξέλεγκτη μετάδοση - Ινδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βραζιλία. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο δεν έχουμε ακούσει για μια παραλλαγή της Σιγκαπούρης ή της Νότιας Κορέας. Ο ιός θα συνεχίσει να εξελίσσεται.

Πόσες μαύρες τρύπες υπάρχουν στο σύμπαν;

Η απογραφή των μαύρων τρυπών

Είναι γεγονός πως οι μαύρες τρύπες είναι δύσκολο να εντοπιστούν, αφού είναι τόσο μαύρες όσο και ο χώρος που τις περιβάλλει. Μπορούμε να τις εντοπίσουμε μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όπως όταν γύρω τους περιφέρεται κάποιο άστρο, ή όταν ‘ρουφάνε’ την ύλη ενός γειτονικού άστρου ή όταν συγχωνεύονται μεταξύ τους προκαλώντας ισχυρά βαρυτικά κύματα. Πόσες μαύρες τρύπες περιέχονται στο σύμπαν; Για να απαντήσουν την ερώτηση οι αστρονόμοι πρέπει να κάνουν θεωρητικούς υπολογισμούς. Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν εκατομμύρια μικρές μαύρες τρύπες που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί στην κοσμική γειτονιά μας. Αυτό σημαίνει ότι περίπου το 1% της ύλης στο σύμπαν είναι από μαύρες τρύπες. Για να δημιουργηθούν οι μαύρες τρύπες πρέπει πρώτα να σχηματιστούν άστρα, αφού οι μαύρες τρύπες προκύπτουν από τον θάνατο των αστεριών. Για να υπολογίσουν πόσες μαύρες τρύπες υπάρχουν στο σύμπαν, οι ερευνητές που δημοσίευσαν το άρθρο με τίτλο ‘The Black Hole Mass Function Across Cosmic Times I. Stellar Black Holes and Light Seed Distribution‘ έπρεπε να εξετάσουν την κοσμική ιστορία από την αρχή. Το πρώτο βήμα ήταν η μοντελοποίηση της εξέλιξης των γαλαξιών κατά την διάρκεια των προηγούμενων δισεκατομμυρίων ετών. Οι γαλαξίες είναι τα ‘σπίτια’ των άστρων και η συνολική τους εξέλιξη παίζει ρόλο στην ποσότητα και το είδος των άστρων που προκύπτουν στο εσωτερικό τους. Για παράδειγμα, ορισμένοι γαλαξίες μπορούν να σχηματίζουν σταθερά νέα άστρα καθώς κυλάει ο κοσμικός χρόνος. Άλλοι γαλαξίες μπορεί να υφίστανται γεγονότα συγχώνευσης τα οποία πυροδοτούν την έναρξη σχηματισμού ενός απίστευτα μεγάλου αριθμού άστρων, άπαξ. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα γνωστά στατιστικά των γαλαξιών, όσον αφορά την εξέλιξή τους, τις συγχωνεύσεις τους ή την «μεταλλικότητά» τους. Η «μεταλλικότητα» ενός γαλαξία, αποτελεί το μέτρο της περιεκτικότητας ελαφρών στοιχείων, εκτός υδρογόνου και ηλίου, τα οποία οι αστρονόμοι ονομάζουν «μέταλλα». Οι μεγαλύτεροι γαλαξίες διαθέτουν περισσότερο αέριο, κι αυτό τους επιτρέπει να σχηματίσουν περισσότερα άστρα, ενώ η μεταλλικότητα επηρεάζει την ικανότητά τους να παράγουν αποτελεσματικά νέα άστρα.

Στο περιοδικό σύστημα στοιχείων των αστρονόμων, εκτός από το υδρογόνο και το ήλιο – τα υπόλοιπα στοιχεία θεωρούνται μέταλλα! Αφού κατασκεύασαν ένα μοντέλο του αστρικού πληθυσμού στο εσωτερικό των γαλαξιών, στη συνέχεια εκτίμησαν τον αριθμό των μικρών, των μεσαίων και μεγάλων άστρων που εμφανίζονται στο σύμπαν. Έπρεπε επίσης να εκτιμήσουν την εξέλιξη – και το πιο σημαντικό τους θανάτους – αυτών των άστρων. Χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις, οι οποίες συνδέουν τις ιδιότητες ενός συγκεκριμένου άστρου (μάζα και μεταλλικότητα) με την διάρκεια της ζωής τους και την τελική τους κατάρρευση. Μόνο ένα κλάσμα από τα πολύ μεγαλύτερα άστρα παράγει μαύρες τρύπες, και αυτές οι προσομοιώσεις δείχνουν στους αστρονόμους ποιο είναι το ποσοστό των άστρων ενός γαλαξία που σβήνουν κάθε χρόνο. Επιπλέον, έλαβαν υπόψη την ύλη που απορροφούν οι μαύρες τρύπες από το περιβάλλον τους, την εξέλιξη των δυαδικών συστημάτων που συγχωνεύονται προς μια μεγαλύτερη μαύρη τρύπα ή την τυχαία συγχώνευση μαύρων τρυπών. Έτσι, κατάφεραν να προσομοιώσουν την εξέλιξη του πληθυσμού των μαύρων τρυπών κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών, κατασκευάζοντας αυτό που ονομάζεται «συνάρτηση μάζας» – ένα είδος αστρονομικής απογραφής, που υπολογίζει το πλήθος κάθε μεγέθους μαύρης τρύπας που υπάρχει ανά πάσα στιγμή. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε κάθε κυβικό megaparsec του σύμπαντός μας (1 megaparsec=106 parsec=3,26 εκατομμύρια έτη φωτός), φιλοξενούνται μαύρες τρύπες με συνολική μάζα 50 εκατομμύρια ηλιακές μάζες. Αν αυθαίρετα υποθέσουμε ότι η κάθε μαύρη τρύπα έχει μάζα μερικές φορές την μάζα του ήλιου, αυτό σημαίνει ότι σε κάθε κυβικό megaparsec περιέχονται περίπου 10 εκατομμύρια μεμονωμένες μαύρες τρύπες. Με άλλα λόγια, η συνολική ποσότητα μάζας που περιέχουν οι μαύρες τρύπες είναι περίπου το 10% της μάζας που περιέχεται στα άστρα. Έτσι, ανάμεσα στα άστρα που βλέπετε στον νυχτερινό ουρανό, κρύβονται πολλές μαύρες τρύπες. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες μαύρες τρύπες, που ονομάζονται υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, είναι πολύ πιο σπάνιες από τα μικρότερα ξαδέρφια τους, με κάθε γαλαξία να φιλοξενεί συνήθως μόνο μία από αυτές. Συνολικά, οι μαύρες τρύπες αντιπροσωπεύουν σήμερα περίπου το 1% του συνόλου της βαρυονικής ύλης (όχι της σκοτεινής) στο σύμπαν. Αν λάβουμε υπόψιν ότι το μεγαλύτερο μέρος της βαρυονικής ύλης βρίσκεται στα αραιά νεφελώματα, τότε συνειδητοποιούμε (με ‘τρόμο’) ότι οι μαύρες τρύπες είναι από τα πιο κοινά αστρονομικά αντικείμενα σύμπαντος. πηγή: https://www.space.com/how-many-black-holes-universe

Ο γάτος του Σρέντιγκερ στα παλιά λημέρια

… στην είσοδο του παλιού Φυσικείου Το ιστορικό κτίριο της οδού Σόλωνος που κάποτε φιλοξενούσε το Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, απέκτησε ξανά μια κάποιου είδους πειραματική δραστηριότητα. Αν και το γνωστό πείραμα με τον γάτο του Σρέντιγκερ ήταν ένα πείραμα σκέψης, κάποιοι φαίνεται πως προσπάθησαν να το πραγματοποιήσουν κατά γράμμα … κλείνοντας έναν ζωνατανό γάτο σε κουτί με την απαραίτητη διάταξη. Στην φωτογραφία που ακολουθεί βλέπουμε ότι το πείραμα έχει ολοκληρωθεί:

Το κουτί άνοιξε! Άραγε ο γάτος είναι ζωντανός ή νεκρός;

Τα σκαλιά της εισόδου του παλιού Φυσικού (από την οδό Σόλωνος)

Προϋπολογισμός: Οι 852 φοροαπαλλαγές με κόστος 9 δισ. ευρώ στα κρατικά ταμεία

Άδικες ή δίκαιες δεν παύουν να κοστίζουν σχεδόν 9 δισ. στον κρατικό προϋπολογισμό. Για τις 852 φοροαπαλλαγές ο λόγος, οι οποίες έχουν θεσπιστεί εδώ και κάποιες δεκαετίες υπέρ κάποιας κατηγορίας φορολογουμένων ή δραστηριότητας και εφαρμόζονται για περισσότερες από μία φορολογίες. Αυτές λοιπόν τις φοροεκπτώσεις για πάνω από 5 εκατ. νοικοκυριά και επιχειρήσεις φέρνει στην επιφάνεια ο προϋπολογισμός του 2021 στον ειδικό τόμο με τις φορολογικές δαπάνες του κράτους. Το υψηλότερος κόστος για το δημόσιο που φθάνει τα 4,3 δις. ευρώ έχουν οι απαλλαγές στη φορολογία κεφαλαίου και ακολουθούν οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στα ενεργειακά, την αιθυλική αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά με 1,3 δις. ευρώ, ο φόρος εισοδήματος των επιχειρήσεων με 1,022 δις. ευρώ και ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων με 960 εκ. ευρώ και το μικρότερο οι εκπτώσεις στο φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου με 10,9 εκ. ευρώ και στα τέλη κυκλοφορίας με 11,8 εκ. ευρώ Ο αριθμός των απαλλαγών ανέρχεται σε 852 αλλά οι δέκα βασικές κατηγορίες είναι οι ακόλουθες: Φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων. Πάνω από 3,3 εκατ. νοικοκυριά είχαν μειώσεις και εκπτώσεις φόρου από το φορολογητέο εισόδημα ύψους 960,068 εκ. ευρώ. Φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων. Απαλλαγές ύψους 1,022 ευρώ δις. ευρώ είχαν 39.493 επιχειρήσεις Φορολογία κεφαλαίου: Συνολικά 5.124.449 φυσικά και νομικά πρόσωπα είχαν εκπτώσεις στον ΕΝΦΙΑ, στον Ειδικό Φόρο Ακινήτων, στις μεταβιβάσεις, γονικές παροχές, κληρονομιές και δωρεές ύψους 4,239 δις. ευρώ. Ειδικά το ποσό των απαλλαγών στον ΕΝΦΙΑ διαμορφώθηκε σε 123,680 εκ. ευρώ με τον αριθμό των φορολογούμενων που ωφελήθηκαν να ανέρχεται σε 5.092.772. Έκπτωση 50% στο φόρο είχαν 1.272.745 φορολογούμενοι με απαλλαγή 80,786 εκ. ευρώ και 100% 62.326 ιδιοκτήτες ακινήτων που γλύτωσαν 7,976 εκ. ευρώ. Στις μεταβιβάσεις ακινήτων 23.104 φορολογούμενοι είχαν απαλλαγή 76,025 εκ. ευρώ και ειδικά για αγορά πρώτης κατοικίας 13.385 φορολογούμενοι γλύτωσαν 26,178 εκ. ευρώ. Τα μεγαλύτερα «κέρδη» είχαν 8.573 επιχειρήσεις με απαλλαγές 4,039 δις. ευρώ από τον Ειδικό Φόρο Ακινήτων Φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου. Οι εκπτώσεις ήταν 10,945 εκ. ευρώ ΦΠΑ. Το όφελος για επιχειρήσεις, επαγγελματίες και καταναλωτές ήταν 821,934 εκ. ευρώ Τέλη χαρτοσήμου. Οι απαλλαγές ανήλθαν σε 76,285 εκ. ευρώ Φόρος ασφαλίστρων. Οι μειώσεις έφθασαν τα 409,984 εκ. ευρώ ΕΦΚ. Το ύψος των απαλλαγών ήταν 1,303 δις. ευρώ με τη μερίδα του λέοντος να έχουν τα ενεργειακά προϊόντα με 670,978 εκ. ευρώ και η αιθυλική αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά με 629,560 εκ. ευρώ Τέλη ταξινόμησης οχημάτων. Οι εκπτώσεις διαμορφώθηκαν σε 69,583 εκ. ευρώ Τέλη κυκλοφορίας οχημάτων. Το ποσό των απαλλαγών ανήλθε σε 11,844 εκ. ευρώ Μάριος Χριστοδούλου

ΠΩΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΕ ΤΑ ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ Η DEUTCHE BANK

Με έντονο τον φόβο σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας η τράπεζα παρακολουθεί στενά την τελευταία έξαρση της πανδημίας. Δείτε την γραφικά παράσταση του αριθμού των κρουσμάτων ανά εκατομμύριο σε διάφορες χώρες που παρακολουθεί η τράπεζα.

NASA spacecraft will slam into asteroid to test Earth-protection plan

DART mission is first to try out a strategy for shielding the planet from killer asteroids NASA is about to launch a multimillion-dollar spacecraft — and slam it into an asteroid. Rather than being a catastrophic error, however, it will be the first test of a way to protect Earth from killer asteroids. The asteroid that NASA is smashing into, called Dimorphos, is not a threat to Earth. But researchers want to see whether they can change its trajectory, long before they might need to use such a strategy to deflect a truly dangerous asteroid. “The odds of something large enough to be a problem, that we would have to deflect, are pretty slim in our lifetimes,” says Andy Rivkin, a planetary scientist at the Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (JHU-APL) in Laurel, Maryland, which built the spacecraft for NASA. “But sometimes your number comes up when you don’t expect it, and it’s good to have an insurance policy.” Slated to launch from California on 23 November, the spacecraft is called the Double Asteroid Redirection Test (DART)1. Its target is a pair of asteroids that travel together through space, one orbiting the other as they circle the Sun (see ‘A not-so-gentle nudge’). Dimorphos, the smaller of the two at 160 metres wide, orbits Didymos, which is nearly 5 times larger and is named after the Greek word for ‘twin’.

If DART launches successfully, in late September or early October of next year it will slam headlong into Dimorphos at 6.6 kilometres per second. The impact should shrink Dimorphos’s orbit so that it circles Didymos at least 73 seconds faster than before. (Dimorphos is named after the Greek for ‘having two forms’, to signal NASA's intent to change the asteroid’s orbit.) Astronomers using telescopes on Earth will watch Didymos for signs of that orbital change — which would be evident in the way its brightness changes over time, as Dimorphos passes in front of and behind it. This complicated choreography is meant to test the idea that smashing into an asteroid can give it enough of a nudge to keep it from hitting Earth, says Nancy Chabot, a planetary scientist at JHU-APL who works on the mission. Using the non-threatening pair Dimorphos and Didymos is “a really smart and a safe way to do this first test”, she says. The impact will occur when the asteroids are 11 million kilometres from Earth. Battling asteroids Small asteroids and asteroid fragments hit Earth all the time, but most of them disintegrate in the atmosphere or fall harmlessly to the ground as meteorites. NASA has identified more than 27,000 asteroids with trajectories that bring them close to Earth. The worry is that some new asteroid could appear, headed directly towards the planet — and that it would be large enough to cause serious consequences when it hits, just as with the asteroid that helped to kill off the dinosaurs and other life on Earth 66 million years ago. Space scientists have floated all sorts of ideas to battle incoming asteroids, the most dramatic of which involves blasting them with nuclear weapons2. Other, less cinematically worthy strategies involve altering the asteroid’s trajectory by flying a spacecraft alongside to tug on it using gravitational forces, or smashing into it as the US$330-million DART mission will

Depending on the angle at which DART hits the asteroid, it could kick up a small cloud of dust and rubble. The impact will probably leave a crater that could be around 10 metres across. At the same time, bits of the spacecraft’s wreckage might scatter across the asteroid’s surface, but exactly how DART will break apart remains to be seen. “Just from a pure crime-scene sense, a lot of us are curious about that,” Rivkin says. Researchers will have a chance to get answers, because minutes later, a tiny probe funded by the Italian Space Agency will fly by to photograph the aftermath3. Named LICIACube, it will travel aboard DART and is the agency’s first autonomously guided deep-space mission. LICIACube will be released from DART 10 days before impact, and come within 55 kilometres of Dimorphos. As it whizzes past, its cameras should spot the dust cloud, if the impact kicks one up, and possibly the resulting crater. “We might be surprised by the images we collect,” says Elisabetta Dotto, an astronomer at the National Institute for Astrophysics in Rome, which is leading the collaboration of Italian universities and institutions involved in LICIACube. In 2026, a follow-up spacecraft, the European Space Agency’s Hera mission, will visit Dimorphos to take more detailed pictures of the impact site. Record number of asteroids seen whizzing past Earth in 2020 Data collected by the DART mission should help scientists to understand how impacts affect asteroids, says Megan Bruck Syal, a physicist at the Lawrence Livermore National Laboratory in California, who will model what happens to Dimorphos. But DART is just one test involving one kind of space rock. There could be scenarios in which planetary defenders want to hit an asteroid with more speed than DART will reach when it hits Dimorphos, or in which they need to pummel an asteroid with several impactors to change its course. “We need to do more experiments like this,” Bruck Syal says. Although many other spacecraft have been deliberately smashed into celestial objects at the ends of their lives, DART promises to be the first to hit a planetary body in the name of saving Earth. doi: https://doi.org/10.1038/d41586-021-03471-w