Η Ελληνική οικονομία ζει από τα έτοιμα όπως είχε συνηθίσει από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Στην χώρα έφθασαν λίγοι επενδυτές, οι οποίο γρήγορα απογοητεύθηκαν και έφυγαν.
Κι αν σε μερικές στιγμές δημιουργήθηκαν καλές συνθήκες για επένδυση η πολιτική αστάθεια, η έλλειψη κοινωνικής ειρήνης, ο υπερβολικός συνδικαλισμός και η έλλειψη σταθερού φορολογικού καθεστώτος έκανε τους υποψήφιους επενδυτές να απομακρυνθούν.
Γεγονός είναι ότι η ιδιωτική επένδυση στην Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο αφού το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ήταν και είναι πάντα φτωχό και συνδεδεμένο με ξένες χρηματοδοτήσεις.
Στο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ διαβάζουμε ότι οι επενδύσεις σημείωσαν πτώση 70% από το 2007. Το 2014 οι επενδύσεις έφταναν στο επίπεδο των 18 δις ευρώ ενώ το 2007 ήταν στα επίπεδα των 62 δις ευρώ.
25,4 δις ευρώ διατέθηκαν στην αγορά κατοικίας ή σε ποσοστό 41% για το 2007 ενώ το 2014 το ποσό ανήλθε στα 1,8 δις ευρώ.
Οι καθαρές επενδύσεις μετά από αποσβέσεις ήταν στα 30 δις ευρώ το 2007 και στα τέλη του 2014 παρουσίασαν αρνητικό πρόσημο στα 15 δις ευρώ.
Ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός είναι στο ύψος των 33 δις ευρώ και απαιτεί αποσβέσεις ύψους 18 δις ευρώ. Άρα οι επενδύσεις θα πρέπει να είναι πάνω από το όριο των 18 δις ευρώ για να έχει θετικό πρόσημο. Αν οι επενδύσεις είναι στο επίπεδο των 18 δις ευρώ όλα τα κεφάλαια οδηγούνται στην συντήρηση, στις αποσβέσεις.
Από τα 18 δις ευρώ επένδυση τα 5 δις ευρώ προέρχονται από το εξωτερικό και η ετήσια καθαρή αποεπένδυση είναι 15 δις ευρώ, η οποία δεν είναι ικανή να χρηματοδοτείται από την ετήσια καθαρή αποταμίευση ύψους 20 δις ευρώ.
Καταλήγουμε ότι τελικά η Ελληνική οικονομία συντηρείται από τα έτοιμα. Γι΄αυτό προκύπτει η ανάγκη ύπαρξης μνημονίων, δηλαδή εξωτερικής βοήθειας, δηλαδή πρότυπα από την Ελληνική επανάσταση. Λες και δεν άλλαξε τίποτα σ΄αυτή την χώρα τόσα χρόνια.
Παρ΄όλο που καταφέραμε αρκετά πράγματα, κυρίως στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, αύξηση μερικώς του ατομικού πλούτου σε επίπεδο κράτους δεν καταφέραμε τίποτα.
Ανάγκη άμεση είναι η δημιουργία νέων επενδύσεων αρχής γενομένης από τον ιδιωτικό τομέα για να ακολουθήσει ο δημόσιος τομέας. Η αν θέλετε ένα μείγμα επενδύσεων ιδιωτικού κεφαλαίου και κρατικού να δώσει ώθηση στην οικονομία.
Για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται συνθήκες ομαλής λειτουργίας του κράτους, αύξηση της εμπιστοσύνης κράτους - πολιτών - επενδυτών, σταθερό φορολογικό και τραπεζικό σύστημα και εξίσου σημαντικό η ορθή και γρήγορη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Οι εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό και η αφύπνιση και χρήση του εγχώριου ιδιωτικού κεφαλαίου είναι οι πηγές ελπίδας στην οικονομία της χώρας.
Στην χώρα έφθασαν λίγοι επενδυτές, οι οποίο γρήγορα απογοητεύθηκαν και έφυγαν.
Κι αν σε μερικές στιγμές δημιουργήθηκαν καλές συνθήκες για επένδυση η πολιτική αστάθεια, η έλλειψη κοινωνικής ειρήνης, ο υπερβολικός συνδικαλισμός και η έλλειψη σταθερού φορολογικού καθεστώτος έκανε τους υποψήφιους επενδυτές να απομακρυνθούν.
Γεγονός είναι ότι η ιδιωτική επένδυση στην Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο αφού το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ήταν και είναι πάντα φτωχό και συνδεδεμένο με ξένες χρηματοδοτήσεις.
Στο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ διαβάζουμε ότι οι επενδύσεις σημείωσαν πτώση 70% από το 2007. Το 2014 οι επενδύσεις έφταναν στο επίπεδο των 18 δις ευρώ ενώ το 2007 ήταν στα επίπεδα των 62 δις ευρώ.
25,4 δις ευρώ διατέθηκαν στην αγορά κατοικίας ή σε ποσοστό 41% για το 2007 ενώ το 2014 το ποσό ανήλθε στα 1,8 δις ευρώ.
Οι καθαρές επενδύσεις μετά από αποσβέσεις ήταν στα 30 δις ευρώ το 2007 και στα τέλη του 2014 παρουσίασαν αρνητικό πρόσημο στα 15 δις ευρώ.
Ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός είναι στο ύψος των 33 δις ευρώ και απαιτεί αποσβέσεις ύψους 18 δις ευρώ. Άρα οι επενδύσεις θα πρέπει να είναι πάνω από το όριο των 18 δις ευρώ για να έχει θετικό πρόσημο. Αν οι επενδύσεις είναι στο επίπεδο των 18 δις ευρώ όλα τα κεφάλαια οδηγούνται στην συντήρηση, στις αποσβέσεις.
Από τα 18 δις ευρώ επένδυση τα 5 δις ευρώ προέρχονται από το εξωτερικό και η ετήσια καθαρή αποεπένδυση είναι 15 δις ευρώ, η οποία δεν είναι ικανή να χρηματοδοτείται από την ετήσια καθαρή αποταμίευση ύψους 20 δις ευρώ.
Καταλήγουμε ότι τελικά η Ελληνική οικονομία συντηρείται από τα έτοιμα. Γι΄αυτό προκύπτει η ανάγκη ύπαρξης μνημονίων, δηλαδή εξωτερικής βοήθειας, δηλαδή πρότυπα από την Ελληνική επανάσταση. Λες και δεν άλλαξε τίποτα σ΄αυτή την χώρα τόσα χρόνια.
Παρ΄όλο που καταφέραμε αρκετά πράγματα, κυρίως στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, αύξηση μερικώς του ατομικού πλούτου σε επίπεδο κράτους δεν καταφέραμε τίποτα.
Ανάγκη άμεση είναι η δημιουργία νέων επενδύσεων αρχής γενομένης από τον ιδιωτικό τομέα για να ακολουθήσει ο δημόσιος τομέας. Η αν θέλετε ένα μείγμα επενδύσεων ιδιωτικού κεφαλαίου και κρατικού να δώσει ώθηση στην οικονομία.
Για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται συνθήκες ομαλής λειτουργίας του κράτους, αύξηση της εμπιστοσύνης κράτους - πολιτών - επενδυτών, σταθερό φορολογικό και τραπεζικό σύστημα και εξίσου σημαντικό η ορθή και γρήγορη λειτουργία της δικαιοσύνης.
Οι εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό και η αφύπνιση και χρήση του εγχώριου ιδιωτικού κεφαλαίου είναι οι πηγές ελπίδας στην οικονομία της χώρας.
