Απορίες εκφράζουμε κατά καιρούς εκφράζουμε ταυτόχρονα κι την θέση πολλών Ελλήνων πολιτών.
Ήταν κατανοητό, ως ένα βαθμό, η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ πριν την διάσπασή του να μεταφέρει την εικόνα μιας συνισταμένης πολιτικής των πολλών πολιτικών τάσεων που ήταν ενσωματωμένες εκεί.
Λίγο καιρό πριν την διάσπαση περίσσευε ο λόγος περί της αριστερής πλατφόρμας.
Αριστερή πλευρά του κόμματος, η οποία δεν είχε ακόμη διακριθεί ούτε είχε ομαδοποιηθεί ως ένας σχηματισμός μέσα στον ευρύτερο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ώσπου τελικά μορφοποιήθηκε ως μια ιδεολογική πλατφόρμα που ακούει σταθερά πια ΄΄η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ΄΄ και που σήμερα αποτελώντας πια διακεκριμένη πολιτική οντότητα ακούει στο όνομα ΛΑΕ.
Η διάκριση και η ταυτοποίηση ή αν θέλετε και ο αυτοχαρακτηρισμός της ΛΑΕ ως μια αριστερή πλατφόρμα είναι απόλυτα σαφής με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Στην διάκριση αυτή εργάστηκε κυρίως η ίδια η ΄΄αριστερή πλατφόρμα΄΄. Ποτέ δεν ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να αποκαλεί στον λόγο ΄΄αριστερή πλατφόρμα΄΄ τους πρώην συντρόφους του.
Ο κ. Λαφαζάνης όμως φρόντιζε πάντα ρητορεία του να είναι πολύ κοντα΄στον χαρακτηρισμό της αριστεράς και μάλιστα πολλές φορές κάλεσε το ΚΚΕ να συμπράξουν, να συνεργαστούν ισχυριζόμενος ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές με το ΚΚΕ.
Ωστόσο ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο και που αν προσέξει κανείς με εξαιρετικά όμορφο τρόπο ο κ.Τσίπρας το ξεπερνά στον λόγο του.
Ποια είναι η ιδεολογική ταυτότητα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να αποκαλεί εαυτούς ΄΄αριστερά΄΄ και μέμφεται την ΛΑΕ ότι πρόδωσαν αριστερούς.
Πως να μην είναι σε σύγχυση όλοι οι Έλληνες με αυτές τις τρίπλες των επικεφαλής πολιτικών;
Έχασαν την ταυτότητά τους και παρ΄όλα αυτά εξακολουθούν να επικαλούνται την χαμένη ταυτότητα!!
Αν προσέξουμε αυτοί που στελεχώνουν τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ είναι η αριστερίζουσα πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αποτελείτο από δυο συνιστώσες, οι καθαρόαιμοι δημοκράτες σοσιαλιστές και η αριστερίζοντες σοσιαλιστές. Οι δεύτεροι βρίσκονται ενταγμένοι στο δυναμικό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατοπιστεί ιδεολογικά προς το κέντρο - σοσιαλιστική -δεξιά, που είναι σχεδόν ταυτισμένη με την άλλη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ, η οποία με την σειρά της μετακινήθηκε ακόμη πιο δεξιά για να ενσωματωθεί με το σημερινό και εξελιγμένο ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται στις παρυφές της δεξιάς.
Όλα αυτά δεν σημαίνει ότι αυτές οι συνιστώσες δεν έχουν διαφορές και διακεκριμένες απόψεις σε επί μέρους ζητήματα της πολιτικής.
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να υπάρχουν μετακινήσεις δεξιά αριστερά ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία. Δηλαδή οι ανάγκες της κοινωνίας, οι αναζητήσεις της και οι επιθυμίες της καθορίζουν πια τις συνθήκες διαμόρφωσης κομματικών σχηματισμών.
Οι σχηματισμοί αυτοί δεν είναι κόμματα, δεν είναι κοινωνικά - πολιτικά - ιδεολογικά ρεύματα αλλά μηχανισμοί καλλιέργειας συνθηκών κατάληψης θέσεων άσκησης εξουσίας και μόνο.
Κατ΄ουσία εμφανίζονται οι επιτήδειοι που θα αναπτύξουν αυτούς τους μηχανισμούς να αποτελέσουν τον πυρήνα άσκησης μιας εξουσίας μακριά και άσχετα με τις ιδεολογίες και τις ανάγκες της κοινωνίας. Η κατάσταση αυτή επιφέρει τα σημαντικά πλήγματα στην οικονομία βασικά και στην ευημερία του λαού στην συνέχεια.
Για ποια πολιτική θα συζητήσουμε όταν όλα τα μνημονιακά κόμματα καλούνται να εφαρμόσουν συγκεκριμένη οικονομική πολιτική. Σήμερα η χώρα δεν έχει την δυνατότητα να απολαμβάνει την ελευθερία των αποφάσεων στη βάση των δικών του οικονομικών δυνατοτήτων. Τα μνημόνια θέτουν την βάση του οικονομικού προγράμματος άρα και της άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Στην ουσία δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών των μνημονιακών κομμάτων. Ποιοί διαφοροποιούνται σήμερα απ΄αυτή την πολιτική;
Τρεις είναι οι κομματικοί μηχανισμοί που διαφοροποιούνται, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και η Χρυσή Αυγή.
Στο επόμενο κοινοβούλιο θα βλέπουμε δυο πλευρές, δυο μέρη, δυο μερίδες τους πραγματικά μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς ανεξάρτητα αν ο όρος αυτός είναι ουσιώδης ή όχι.
Οι αντιμνημονιακοί θα έβλεπαν, να μην πούμε ότι αυτή είναι η βάση της οικονομικής τους πολιτικής, το εθνικό νόμισμα. Όλοι οι υπόλοιποι αναγνωρίζουν και αποδέχονται το ευρώ ως μέσο ανάπτυξης εντός της οικογένειας των Ευρωπαϊκών κρατών.
Το ζήτημα αυτό του εθνικού νομίσματος θα αναπτύξουμε κάποια στιγμή όταν θα μας δοθεί ο κατάλληλος χρόνος όπου και θα καταθέσουν και απόψεις ξένων αναλυτών, οικονομολόγων αλλά και την προσωπική μας άποψη.
Ήταν κατανοητό, ως ένα βαθμό, η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ πριν την διάσπασή του να μεταφέρει την εικόνα μιας συνισταμένης πολιτικής των πολλών πολιτικών τάσεων που ήταν ενσωματωμένες εκεί.
Λίγο καιρό πριν την διάσπαση περίσσευε ο λόγος περί της αριστερής πλατφόρμας.
Αριστερή πλευρά του κόμματος, η οποία δεν είχε ακόμη διακριθεί ούτε είχε ομαδοποιηθεί ως ένας σχηματισμός μέσα στον ευρύτερο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ώσπου τελικά μορφοποιήθηκε ως μια ιδεολογική πλατφόρμα που ακούει σταθερά πια ΄΄η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ΄΄ και που σήμερα αποτελώντας πια διακεκριμένη πολιτική οντότητα ακούει στο όνομα ΛΑΕ.
Η διάκριση και η ταυτοποίηση ή αν θέλετε και ο αυτοχαρακτηρισμός της ΛΑΕ ως μια αριστερή πλατφόρμα είναι απόλυτα σαφής με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ. Στην διάκριση αυτή εργάστηκε κυρίως η ίδια η ΄΄αριστερή πλατφόρμα΄΄. Ποτέ δεν ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να αποκαλεί στον λόγο ΄΄αριστερή πλατφόρμα΄΄ τους πρώην συντρόφους του.
Ο κ. Λαφαζάνης όμως φρόντιζε πάντα ρητορεία του να είναι πολύ κοντα΄στον χαρακτηρισμό της αριστεράς και μάλιστα πολλές φορές κάλεσε το ΚΚΕ να συμπράξουν, να συνεργαστούν ισχυριζόμενος ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικές διαχωριστικές γραμμές με το ΚΚΕ.
Ωστόσο ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο και που αν προσέξει κανείς με εξαιρετικά όμορφο τρόπο ο κ.Τσίπρας το ξεπερνά στον λόγο του.
Ποια είναι η ιδεολογική ταυτότητα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να αποκαλεί εαυτούς ΄΄αριστερά΄΄ και μέμφεται την ΛΑΕ ότι πρόδωσαν αριστερούς.
Πως να μην είναι σε σύγχυση όλοι οι Έλληνες με αυτές τις τρίπλες των επικεφαλής πολιτικών;
Έχασαν την ταυτότητά τους και παρ΄όλα αυτά εξακολουθούν να επικαλούνται την χαμένη ταυτότητα!!
Αν προσέξουμε αυτοί που στελεχώνουν τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ είναι η αριστερίζουσα πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ αποτελείτο από δυο συνιστώσες, οι καθαρόαιμοι δημοκράτες σοσιαλιστές και η αριστερίζοντες σοσιαλιστές. Οι δεύτεροι βρίσκονται ενταγμένοι στο δυναμικό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατοπιστεί ιδεολογικά προς το κέντρο - σοσιαλιστική -δεξιά, που είναι σχεδόν ταυτισμένη με την άλλη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ, η οποία με την σειρά της μετακινήθηκε ακόμη πιο δεξιά για να ενσωματωθεί με το σημερινό και εξελιγμένο ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται στις παρυφές της δεξιάς.
Όλα αυτά δεν σημαίνει ότι αυτές οι συνιστώσες δεν έχουν διαφορές και διακεκριμένες απόψεις σε επί μέρους ζητήματα της πολιτικής.
Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να υπάρχουν μετακινήσεις δεξιά αριστερά ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία. Δηλαδή οι ανάγκες της κοινωνίας, οι αναζητήσεις της και οι επιθυμίες της καθορίζουν πια τις συνθήκες διαμόρφωσης κομματικών σχηματισμών.
Οι σχηματισμοί αυτοί δεν είναι κόμματα, δεν είναι κοινωνικά - πολιτικά - ιδεολογικά ρεύματα αλλά μηχανισμοί καλλιέργειας συνθηκών κατάληψης θέσεων άσκησης εξουσίας και μόνο.
Κατ΄ουσία εμφανίζονται οι επιτήδειοι που θα αναπτύξουν αυτούς τους μηχανισμούς να αποτελέσουν τον πυρήνα άσκησης μιας εξουσίας μακριά και άσχετα με τις ιδεολογίες και τις ανάγκες της κοινωνίας. Η κατάσταση αυτή επιφέρει τα σημαντικά πλήγματα στην οικονομία βασικά και στην ευημερία του λαού στην συνέχεια.
Για ποια πολιτική θα συζητήσουμε όταν όλα τα μνημονιακά κόμματα καλούνται να εφαρμόσουν συγκεκριμένη οικονομική πολιτική. Σήμερα η χώρα δεν έχει την δυνατότητα να απολαμβάνει την ελευθερία των αποφάσεων στη βάση των δικών του οικονομικών δυνατοτήτων. Τα μνημόνια θέτουν την βάση του οικονομικού προγράμματος άρα και της άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Στην ουσία δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ αυτών των μνημονιακών κομμάτων. Ποιοί διαφοροποιούνται σήμερα απ΄αυτή την πολιτική;
Τρεις είναι οι κομματικοί μηχανισμοί που διαφοροποιούνται, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και η Χρυσή Αυγή.
Στο επόμενο κοινοβούλιο θα βλέπουμε δυο πλευρές, δυο μέρη, δυο μερίδες τους πραγματικά μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς ανεξάρτητα αν ο όρος αυτός είναι ουσιώδης ή όχι.
Οι αντιμνημονιακοί θα έβλεπαν, να μην πούμε ότι αυτή είναι η βάση της οικονομικής τους πολιτικής, το εθνικό νόμισμα. Όλοι οι υπόλοιποι αναγνωρίζουν και αποδέχονται το ευρώ ως μέσο ανάπτυξης εντός της οικογένειας των Ευρωπαϊκών κρατών.
Το ζήτημα αυτό του εθνικού νομίσματος θα αναπτύξουμε κάποια στιγμή όταν θα μας δοθεί ο κατάλληλος χρόνος όπου και θα καταθέσουν και απόψεις ξένων αναλυτών, οικονομολόγων αλλά και την προσωπική μας άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου