ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ;

Ρωτά ένας απλός δημότης, 'είναι η καθιέρωση ποδηλατόδρομων σε μια πόλη;' μέτρο υπέρ του περιβάλλοντος;  Και το ρωτά διότι αυτό που εισπράττει είναι ακόμη μια δυσκολία στη καθημερινότητά του, στη κίνησή του για τη δουλειά, για τις υποχρεώσεις του. Θέλαμε μεγάλους δρόμους, τους κάναμε, θέλαμε πλατιά πεζοδρόμια, κατά τα πρότυπα των κανόνων της προστασίας του περιβάλλοντος, δεν το κάναμε, θέλαμε πολλούς και μεγάλους ελεύθερους χώρους δεν το κάναμε, θέλαμε αθλητικούς χώρους, το κάναμε μερικώς, θέλαμε πράσινο, δεν το κάναμε.
Θέλαμε, όμως, ποδηλατόδρομους; Δεν ακούσαμε να το ζητά κανείς!!! Κι όμως η πόλη μας χαράσσεται από ποδηλατόδρομους. Στενεύουν οι δρόμοι, που τους θέλαμε αλλιώς, δυσκολεύουν τη μετακίνηση στους μικρούς δρόμους. Περιορίζεται ο χώρος για την ανάπτυξη πρασίνου, προστίθεται περισσότερο τσιμέντο στη πόλη έστω κι αν 'γλυκαίνει' το θέμα με την ανάπτυξη παρτεριών κατά μήκος των ποδηλατόδρομων. 
Στη πόλη αυτή χαράχθηκε μια πολιτική στο παρελθόν με την μεταφορά συντελεστή δόμησης και η πόλη 'απέκτησε' τετραόροφα. Σήμερα τα βλέπουμε και λέμε, 'καταστράφηκε' η πόλη!  Το ίδιο θα λέμε και στο μέλλον όταν θα διαπιστώνουμε ότι ούτε η χρήση του αυτοκινήτου μειώθηκε ούτε η χρήση του ποδηλάτου αυξήθηκε. 
Μήπως για την απόφαση για την κατασκευή των ποδηλατόδρομων έπρεπε να ερωτηθεί ο δημότης; Μήπως για τη ποιότητα της ζωής των δημοτών έπρεπε να αποφασίζει ο ίδιος και όχι τρεις άνθρωποι σ' ένα γραφείο 4Χ4;