Για τις δημοτικές εκλογές.

ΑΠΟ ΤΟ drasivrilissia.gr
Πράξη 1η: οι αναγκαίες οριοθετήσεις.

Την ώρα που η χώρα μπαίνει με χίλια στη στροφή,
και το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται,
(αυτό το σύστημα που δεν είναι «εκεί», αλλά και «εδώ»),
Την ώρα που η κοινωνία σπρώχνεται να διαλυθεί, να απογυμνωθεί,
χωρίς περιτυλίγματα, δικομματισμούς και συναινέσεις,
Την ώρα που ο χρόνος συμπυκνώνεται
-άνευ υπομονής και «ψυχραιμίας»,
και το λαϊκό κίνημα επιστρέφει πειστικά,
να ορίσει τα σημεία της πραγματικότητας,
να βρει διέξοδο, για μεγάλους δρόμους (όχι μονόδρομους),
με πολώσεις, ανατροπές και αναδιατάξεις,
(ο ζωογόνος διαχωρισμός),
αφήνοντας όμως διάπλατα τα ανοίγματα,
(το ενιαίο της μάχης),
Την ώρα αυτή λοιπόν που πετρωμένη η εξουσία σκληραίνει
και μαζεύει τους πρόθυμους, τους κουφούς και τους τοκογλύφους,
οι δημοτικές εκλογές του φθινοπώρου,
(αν εν τω μεταξύ δεν έχουν προηγηθεί άλλες),
θα ναι σταθμός από ρεύμα υψηλής τάσεως,
και όχι καλλιστεία.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: «γενικό» και «τοπικό» ίσον ένα.
Αυτοδιοίκηση και κεντρική πολιτική σκηνή, επίσης.
Κανείς δεν γλυτώνει με κόλπα της τελευταίας στιγμής.
Και με θεματολογίες που αγνοούν τα επίδικα.
Την ώρα αυτή εμείς αφουγκραζόμαστε,
να βρούμε για δεύτερη φορά τον ποταμό που ρέει.
Όσοι από την άλλη, ανασύρουν προτάσεις και παλιά τροπάρια,
μιλάνε για κοινά προγράμματα, για άμεμπτα πρόσωπα,
για το κοινό καλό, για να σωθούμε από τους πρώην,
να πάμε, ενωμένοι, όλα συμφωνημένα σε μυστικό δείπνο,
μούχλιασαν, μα χαμπάρι δεν πήραν.
Δεν είναι έτσι πια, ούτε ήταν. Δεν ήμασταν ποτέ ίδιοι.
Δεν βλέπουν, δεν οσμίζονται τη σφαγή.
Τα ίδια σενάρια, η ταινία κόλλησε,
είναι η ουσία της πολιτικής που πάλι τους διαφεύγει.
Μας φέρνουν χθεσινά δώρα, στα ίδια πολύχρωμα κουτιά
και ξεχνώντας πως είναι άδεια,
διαγωνίζονται σε αγώνες δίχως έπαθλο.
Μα εμείς προχωράμε, έχουμε φύγει, μαζί,
ορθάνοιχτοι όπως πριν, στο ποτάμι,
εκεί, όπου συναντάμε πολλούς,
από πολλές μεριές (μη δεδομένους πλέον),
που θέλουν επίσης να γίνουν μέρος της λύσης.
Για μια άλλη χώρα, για μια άλλη πόλη,
και για μια άλλη αυτοδιοίκηση.