Σε άλλο σημερινό μας άρθρο ισχυριστήκαμε ότι η σημερινή δημοτική αρχή οφείλει να ανακαλύψει και να προκαλέσει πολιτική συναίνεση για τα μείζονα προβλήματα που ταλανίζουν την πόλη. Μια πόλη που απέχει πολύ απο τις σύγχρονες αντιλήψεις μιας οργανωμένης πόλης στη βάση της ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.
Επιθυμούμε να απαντήσουμε στο ρητορικό ερώτημα ώστε να αποσαφηνίσουμε τον όρο, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε και ασφαλώς να μεταδώσουμε το μήνυμα ότι το κοινό σημείο αναφοράς είναι το χτίσιμο μιας πόλης για τα επόμενα τριάντα τουλάχιστον χρόνια.
Γιατί η δημοτική αρχή αναζητεί στην αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου την ομόφωνη απόφαση των δημοτικών παρατάξεων; Το ερώτημα θέτουμε για να αποδείξουμε ότι η δημοτική αρχή έχει πλήρη γνώση του όρου, πολιτική συναίνεση. Όμως το μυστήριο είναι την συναίνεση αυτή δεν αναζητεί σε όλα τα ζητήματα της πόλης. Αντίθετα, εμμένει στις δικές αντιλήψεις μέχρι που πολλές φορές φθάνει και σε συγκρούσεις. Δεν λέμε για λεκτικές επιθέσεις του ίδιο του δημάρχου εναντίον δημορτικών συμβούλων. Ας το αφήσουμε αυτό θεωρώντας ότι δεν έχει την πρόθεση της υποτιμητικής αντιμετώπισης των διαφορετικών θέσεων.
Πολιτική συναίνεση σημαίνει και ταύτιση των πολιτικών ή ιδεολογικών θέσεων; Εμείς λέμε όχι. Σε καμιά περίπτωση. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ένα θαυμάσιο πλεονέκτημα. Δεν εκπροσωπεί, στην θεωρία τουλάχιστον, πολιτικούς ή κομματικούς φορείς. Αυτο την καθιστά ελεύθερη απο δεσμεύσεις πάνω σε κομματικές και ιδεολογικές πλατφόρμες. Το πλεονέκτημα αυτό, δυστυχώς, ουδέποτε και κανείς δεν το έκμεταλλεύτηκε, δεν το εφάρμοσε. Με ακαμψία και έπαρση θεώρησε κάθε δημοτική αρχή ότι η ψήφος των δημοτών μεταφράζεται ως ψήφος παράδοσης όλων των αρχών λειτουργίας μιας τοπικής κοινωνίας. Η θεώρηση αυτή φέρνει κάθε φορά τη δημοτική αρχή ακόμη πιο μακριά απο τις κοινωνικές δυνάμεις, που επέλεξαν αυτή τη δημοτική αρχή.
Απογοητευμένοι οι δημότες στις επόμενες εκλογές καλούνται να αναεώσουν την θητεία του δημάρχου θέτοντας τους εαυτούς τους αυτοβούλως (!!) κάτω απο το πέπλο μιας ψευδαίσθησης, της κομματικής πειθαρχίας.
Η πολιτική συναίνεση, λοιπόν, δεν σημαίνει και παράδοση ή προδοσία των βασικών αρχών της ύπαρξης ενός πολιτικού ή δημοτικού φορέα. Απλά η αμοιβαία υποχώρηση, μηδενίζοντας τα περιθώρια πολιτικών ακαμψίας και έχοντας ταυτόχρονα κατά νού την προοπτική της πόλης, δημιουργεί και στρώνει το δρόμο της δημιουργικής πολιτικής.
Η πολιτική ακαμψία που κρύβεται πίσω απο θέσεις και απόψεις του τύπου ΄΄ώς η εισήγηση΄΄ οδηγούν σε λανθασμένες εφαρμογές αντιλήψεων των οποίων το αποτέλεσμα καρπούται, δυστυχώς, αργότερα ο δημότης.
Δημιουργική πολιτική προϋποθέτει την γενναία και ευρεία πολιτική σκέψη. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει άπειρα σημεία πολιτικής συνεργασίας και συναντίληψης στη βάση του σημείου αναφοράς της ενασχόλησης κάποιων δημοτών με τα δημόσια πράγματα.
Επιθυμούμε να απαντήσουμε στο ρητορικό ερώτημα ώστε να αποσαφηνίσουμε τον όρο, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε και ασφαλώς να μεταδώσουμε το μήνυμα ότι το κοινό σημείο αναφοράς είναι το χτίσιμο μιας πόλης για τα επόμενα τριάντα τουλάχιστον χρόνια.
Γιατί η δημοτική αρχή αναζητεί στην αναθεώρηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου την ομόφωνη απόφαση των δημοτικών παρατάξεων; Το ερώτημα θέτουμε για να αποδείξουμε ότι η δημοτική αρχή έχει πλήρη γνώση του όρου, πολιτική συναίνεση. Όμως το μυστήριο είναι την συναίνεση αυτή δεν αναζητεί σε όλα τα ζητήματα της πόλης. Αντίθετα, εμμένει στις δικές αντιλήψεις μέχρι που πολλές φορές φθάνει και σε συγκρούσεις. Δεν λέμε για λεκτικές επιθέσεις του ίδιο του δημάρχου εναντίον δημορτικών συμβούλων. Ας το αφήσουμε αυτό θεωρώντας ότι δεν έχει την πρόθεση της υποτιμητικής αντιμετώπισης των διαφορετικών θέσεων.
Πολιτική συναίνεση σημαίνει και ταύτιση των πολιτικών ή ιδεολογικών θέσεων; Εμείς λέμε όχι. Σε καμιά περίπτωση. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ένα θαυμάσιο πλεονέκτημα. Δεν εκπροσωπεί, στην θεωρία τουλάχιστον, πολιτικούς ή κομματικούς φορείς. Αυτο την καθιστά ελεύθερη απο δεσμεύσεις πάνω σε κομματικές και ιδεολογικές πλατφόρμες. Το πλεονέκτημα αυτό, δυστυχώς, ουδέποτε και κανείς δεν το έκμεταλλεύτηκε, δεν το εφάρμοσε. Με ακαμψία και έπαρση θεώρησε κάθε δημοτική αρχή ότι η ψήφος των δημοτών μεταφράζεται ως ψήφος παράδοσης όλων των αρχών λειτουργίας μιας τοπικής κοινωνίας. Η θεώρηση αυτή φέρνει κάθε φορά τη δημοτική αρχή ακόμη πιο μακριά απο τις κοινωνικές δυνάμεις, που επέλεξαν αυτή τη δημοτική αρχή.
Απογοητευμένοι οι δημότες στις επόμενες εκλογές καλούνται να αναεώσουν την θητεία του δημάρχου θέτοντας τους εαυτούς τους αυτοβούλως (!!) κάτω απο το πέπλο μιας ψευδαίσθησης, της κομματικής πειθαρχίας.
Η πολιτική συναίνεση, λοιπόν, δεν σημαίνει και παράδοση ή προδοσία των βασικών αρχών της ύπαρξης ενός πολιτικού ή δημοτικού φορέα. Απλά η αμοιβαία υποχώρηση, μηδενίζοντας τα περιθώρια πολιτικών ακαμψίας και έχοντας ταυτόχρονα κατά νού την προοπτική της πόλης, δημιουργεί και στρώνει το δρόμο της δημιουργικής πολιτικής.
Η πολιτική ακαμψία που κρύβεται πίσω απο θέσεις και απόψεις του τύπου ΄΄ώς η εισήγηση΄΄ οδηγούν σε λανθασμένες εφαρμογές αντιλήψεων των οποίων το αποτέλεσμα καρπούται, δυστυχώς, αργότερα ο δημότης.
Δημιουργική πολιτική προϋποθέτει την γενναία και ευρεία πολιτική σκέψη. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει άπειρα σημεία πολιτικής συνεργασίας και συναντίληψης στη βάση του σημείου αναφοράς της ενασχόλησης κάποιων δημοτών με τα δημόσια πράγματα.
Λέγεται ότι ΄΄πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού΄΄. Ποιός, όμως, έχει στο νού του το εφικτό; Ποιός γνωρίζει πώς ορίζεται το εφικτό; Μήπως κι αν ήξερε τον αυστηρό ορισμό του εφικτού θα μπορούσε να τον εφαρμόσει με τόση ακεραιότητα; Όχι. Αλλά η τέχνη μετατίθεται και βρίσκεται στο ταλέντο και την πλούσια ωριμότητα του ΄΄άρχοντα΄΄ να ανοίξει τις πόρτες για την πολιτική του εφικτού κι ασφαλώς της συναίνεσης!!!
Όλες οι δημοτικές παρατάξεις στις τοποθετήσεις τους δεν κρύβουν τίποτα άλλο παρά την αγωνία να βρουν τρόπους να κάμψουν την εγωπάθια του ΄΄άρχοντα΄΄ για τι άλλο; Για την συναίνεση με γνώμωνα και ασφαλή στόχο το στήσιμο μιας σύγχρονης πόλης. Δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση, όμως, συναίνεση η αναγκαστική ταύτιση όλων στις υπο αμφισβήτηση πολιτικών και αντιλήψεων της δημοτικής αρχής.
Εκεί βρίσκεται και η ευρεία πολιτική αντίληψη μιας δημοτικής αρχής και κυρίως του ΄΄άρχοντα΄΄. του πρώτου πολίτη που διδάσκει και ανοίγει δρόμους συνταύτισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου