Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΄΄ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ΄΄

Για τον Κώστα Καραμανλή μπορεί να καταγράψει κανείς πολλά αρνητικά στοιχεία στην πολιτική που ακολούθησε, κυρίως στα εσωτερικά πράγματα της χώρας. Η αποτυχία τα περί επανίδρυσης του Κράτους. Συνέλαβε την ιδέα αλλά όχι μόνο δεν την υλοποίησε αλλά άφησε τους ΄΄κομματικούς΄΄ εγκάθετους να αλώσουν την κρατική δομή με τον χειρότερο τρόπο. Τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα οι ίδιοι εκείνοι που είχαν ευεργετηθεί από τον ίδιο σε μεγάλο βαθμό για να επαληθευθεί η ρήση:

΄΄ο ευεργετηθείς  γίνεται ο πρώτος εχθρός σου΄΄.

Τα περί διαπλοκής, golden boys, δημοσίου και ιδιωτικού χώρου αποτέλεσαν επιχειρήματα άνευ ουσιαστικής πολιτικής. Έγινε επιχείρημα για  ευρεία κατανάλωση.

Για την οικονομική πολιτική, η ανέλεγκτη και υπερβολική αύξηση του δημόσιου χρέους, κατέδειξε ότι ο βασικός συνεργάτης του τότε, καθηγητής  Αλογοσκούφης, τον παρέσυρε σε σκοτεινές ατραπούς, με αποτέλεσμα να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και να αποσυντονιστεί συνολικά η οικονομική κατάσταση της χώρας. 
Όμως όλοι, σχεδόν, ξέχασαν τα θετικότατα αποτελέσματα που είχε η νέα οικονομική πολιτική που είχε άρχισε να εφαρμόζεται στην αρχή της θητείας του Κώστα Καραμανλή. Ξέχασαν όλοι ότι στην διάρκεια της διακυβέρνησής του τέθηκε σημαντικό νομικό πλαίσιο σε πάρα πολλά ανοιχτά μέτωπα της οικονομικής ζωής της χώρας. (θα τα αναφέρουμε σε άλλο μας άρθρο αναλυτικά γιατί εμείς έχουμε τα στοιχεία να φρεσκάρουμε την ασθενή μνήμη). Ακόμη και ο σημερινός Πρωθυπουργός ξέχασε γρήγορα αυτά τα θετικά και απομακρύνθηκε απ΄αυτά αφού η αναγνώριση και εφαρμογή κάποιων θα προκαλούσε το.....΄΄κοινό αίσθημα΄΄!!!!

Η επιδερμική θεώρηση της επιλογής των προσώπων - πολιτικών και μη που υποτίθεται θα στήριζαν την διακυβέρνηση της χώρας απέτυχε παταγωδώς.  

Τα περί ΄΄νταβατζήδων΄΄ έπεσαν στο κενό!!!!

Όλα αυτά, όμως, αποτελούν και σήμερα το σημαντικό διακύβευμα της πολιτικής. Είναι το κύριο μέγεθος της τρέχουσας πολιτικής.

Η ικανότητα σύλληψης της μεγάλης επιρροής που ασκούν οι δημοσκοπικές μελέτες και έρευνες δεν μπόρεσε να αποκτήσει την αντίστοιχη αξία και να αποτελέσει όχι μόνο εργαλείο αλλαγών και οδηγό της πολιτικής αλλά αποτέλεσε την ΄΄μαύρη τρύπα΄΄ όπου βρέθηκε στο τέλος της θητείας του.

Η δυνατότητά του να συσπειρώσει συνολικά την βάση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις γύρω του δεν βρέθηκε ικανή να του δώσει το πολιτικό υπόβαθρο για να υλοποιήσει εν τοις πράγμασι το όραμά του.

Ωστόσο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς και δεν το αμφισβητεί, το γεγονός ότι στην εξωτερική του πολιτική έδωσε  νέα  διάσταση με νέες παραμέτρους φέρνοντας την χώρα στο προσκήνιο και στην πραγματική διπλωματία. 

Πώς να ξεχάσει κανείς το ηχηρό ΄΄όχι΄΄ στο σχέδιο Κόφι Ανάν όταν άλλοι ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν αβασάνιστα;

Να μην λησμονήσουμε  το Βουκουρέστι όταν άλλες ατεκμηρίωτες και πολιτικάντικες φωνές προσπαθούσαν να απαξιώσουν την δυναμική των προτάσεών του!

Η συμφωνία που σχετίζονταν με την ενεργειακή ανάπτυξη και αυτονομία της χώρας άνοιξε τον δρόμο μεγάλων αλλαγών στο κύρος και στις επιρροές της χώρας σε Βαλκανικό και όχι μόνο επίπεδο.

 Μόνο οι τρεις αυτές στιγμές της πολιτικής δυναμικής του, αρκούν να αποδείξουν την στρατηγική με την οποία θα λειτουργούσε και στόχευε για τα επόμενα χρόνια.

Η υψηλού επιπέδου γεωστρατηγικής αξίας σχεδιασμένη συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα δείχνει το μακρόπνοο σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός αυτός  στόχευε στην αποδέσμευση από την αγκιστρωμένη μονοδιάστατη πολιτική ΄΄κατεύθυνση΄΄ προς ένα πόλο πολιτικής επιρροής αλλά από μια ευρεία δράση ενεργοποίησης σχέσεων σημαντικών πολιτικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Καραμανλική κουλτούρα και η ανεξάρτητη σκέψη προκάλεσε ακόμη μια φορά, στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή. Η ασυμβίβαστη πολιτική σκέψη με γνώμονα το χρέος προς την πατρίδα δεν είχε την τύχη να γίνει αποδεκτή από τους ίδιους του τους συνεργάτες. Δεν κατάφερε να επιλύσει φοβερές παθογένειες του συστήματος που στήριζαν μεταπολιτευτικές γενεές, οι οποίες γαλουχήθηκαν με άλλες αξίες ξένες στην δική του κουλτούρα. Η  αυξημένου βαθμού πίστη στους συνεργάτες του και η πίστη του στην φιλία ήταν σοβαρές παράμετροι ώστε να χάσει την επαφή με το πραγματικό γίγνεσθαι.

Πλήρωσε πολύ ακριβά αυτές τις αξίες του. Δεν είναι τυχαίο γεγονός η απόπειρα δολοφονίας του, οι συχνότατες  ανώνυμες απειλές στον ίδιο και την οικογένειά του. Ούτε τα γεγονότα με τις υποκλοπές, που προσπάθησε ο τότε υπουργός του να καλύψει τηλεοπτικά χωρίς να πείσει κανένα. Τα ερωτήματα άπειρα, απαντήσεις καμία. Οι δυο υποθέσεις αυτές με αργούς ρυθμούς ενοποιήθηκαν γιατί η δικαιοσύνη βρίσκει πολλά ανεξήγητα στοιχεία. Πόσα άλλα θα υπάρχουν που όχι μόνο εμείς δεν θα μάθουμε αλλά ούτε και η ίδια η δικαιοσύνη δεν θα βρει.

Αναρωτιέται κανείς αν σήμερα υπάρχει πολιτικός και μάλιστα σε επίπεδο πρωθυπουργού ή υπουργού, που να μπορεί να ορθώσει ανάστημα και να πει ένα ΄΄όχι΄΄ μικρότερης έστω πολιτικής αξίας αυτών που είπε ο Κώστας Καραμανλής; Κυριαρχεί ο συμβιβασμός και η μετριότητα.

Το σύνθημα της ήπιας πολιτικής Καραμανλικής πολιτικής είχε ενσωματωθεί στο ΄΄ειρηνική επανάσταση΄΄, το οποίο τα γνωστά και άγνωστα παπαγαλάκια του πολιτικού προσκηνίου αλλά παρασκηνίου απαξίωσαν, υποτίμησαν και κυνήγησαν. Και αυτοί, ας πούμε έκαναν καλά την δουλειά τους, για την οποία αμείβονταν. Η συμμετοχή στην απαξίωση αυτή αυτών που ΄΄συνεργάστηκαν΄΄ μαζί του και ευεργετήθηκαν απ΄αυτόν πώς θα εξηγηθεί;

Η διαπλοκή κατάλαβε πως είχε ημερομηνία λήξης. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας έβλεπαν την εξαφάνισή τους. Έπρεπε να επιβιώσουν. Έπρεπε να συντηρηθεί η διαπλοκή, οι μεσάζοντες, να συνεχιστεί η διάβρωση. Το σύστημα δεν άντεχε τον Καραμανλή.

Το παραμύθι που επινοήθηκε περί λιποταξίας από το σύστημα ήταν η απαρχή να οδηγηθεί στην πολιτική απομόνωση. Αυτό ήθελαν. Το κατάφεραν ως ένα βαθμό. Κατάφεραν να τον εκδιώξουν από το πολιτικό προσκήνιο και να σταθεί μακριά από ίντριγγες και σκοτεινές διαδρομές. Αυτό το ανέμεναν κατά περίεργο τρόπο κάποιοι, που μάλλον δεν γνωρίζουν καλά τον καραμανλισμό. Εξ ου και η τελευταία παρασκηνιακή πρόθεση στα μέσα επικοινωνίας να τον φέρουν ως υποκινητή ανατροπής του Αντώνη Σαμαρά, για να πάρουν την απάντηση ότι ΄΄δεν με ενδιαφέρει η επιστροφή μου και ούτε θα υπέσκαπτα ποτέ την πορεία του Πρωθυπουργού΄΄. 
Δεν κατάφεραν, όμως, να του αποσπάσουν την βαθιά πολιτική σκέψη, την αγάπη για την πατρίδα του. Κι αυτό το βλέπουν αυτοί που μπορούν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και το μυαλό τους καθαρό και απαλλαγμένο από τον κομματισμό και την πολιτική αλητεία ή τον καιροσκοπισμό.

Δείγμα της βαθειάς πατριωτικής και συναισθηματικής σχέσης, που έχει φωλιάσει στους Έλληνες ο ξέφρενος και αυθόρμητος ενθουσιασμός υποδοχής σε κάθε δημόσια παρουσία του.

Δεν αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για άλλους πολιτικούς άνδρες και γυναίκες, που διαμόρφωσαν τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας. Αντίστροφα μάλιστα, άλλοι έφυγαν (αλλά ΄΄μένουν΄΄) στην πατρίδα, άλλοι περιορίζονται στην γραφή των απομνημονευμάτων τους, άλλοι προωθούν τις επόμενες γενιές της οικογένειάς τους στο προσκήνιο, άλλοι ΄΄διδάσκουν΄΄ σε πανεπιστήμια και άλλοι αναμένουν μήπως και εισπράξουν κάποιο κοκαλάκι εξουσίας.

Τον δρόμο του Καραμανλή κανείς δεν έχει την δύναμη να ακολουθήσει. Γιατί αυτός ο δρόμος είναι η μόνη εναλλακτική για έναν Καραμανλή και απαιτεί δύναμη και πάνω απ΄όλα ήθος και αξιοπρέπεια. 
Ούτε κανείς έχει την δεινή επιχειρηματική ρητορική πειθώ να επηρεάσει την βούληση και τις αρχές του Καραμανλή. Προκαλείται συνεχώς από διάφορα δημοσιεύματα άλλα θετικά και άλλα αρνητικά. Εκείνος σιωπηλός, μακρινός στοχάζεται και αποκτά μεγαλύτερες εμπειρίες. Ίσως η πατρίδα τον χρειαστεί κάποια στιγμή και τότε μόνο ο Καραμανλής θα σκεφθεί για μια επιστροφή με ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο για να επαληθευθεί και πάλι η αναγκαιότητα του Καραμανλισμού! 

Ο Καραμανλισμός υπάρχει είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι και αποτελεί κίνημα καθαρού πατριωτισμού.

Είχα την τύχη να έχω την προσωπική γνωριμία μαζί του. Αυτά που έχω ως εμπειρία και γνώση είναι δύσκολο να μεταφέρω σ΄αυτές τις γραμμές. Δεν θα ξεχάσω, όμως, σε μια απρόσμενη και τυχαία συνάντησή μας σε μια λαϊκή ταβέρνα, που δεν θα φαντάζονταν κανείς ότι θα μπορούσε να εμφανιστεί ένας Καραμανλής με την οικογένειά του, τον διάλογο μεταξύ μας.

Τον πλησίασα, χαιρετηθήκαμε, γελάσαμε με κάποια αστεία και όταν του είπα, ΄΄πρόεδρε, πάτα πόδι, διώξε κάποιους, είναι καιρός, έχεις το πάνω χέρι, έχεις το έρεισμα ΄΄  …γέλασε ακόμη πιο πολύ!!!