Ο Α. Σαμαράς ''αποχαιρετά'' την Μέρκελ

Η Merkel δεν ήταν οραματίστρια, αλλά διαχειρίστρια «Η κα. Merkel οραματίστρια δεν ήταν. Διαχειρίστρια ήταν.. Και σήμερα βλέπουμε μιαν Ευρώπη μειωμένης πολιτικής συνοχής, που παρακολουθεί και δεν ηγείται», τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, κατηγορώντας την ότι το 2014 «τράβηξε το χαλί» κάτω από τα πόδια της Ελλάδας. Όπως σημειώνει, «"δικαίωση" για μένα δεν είναι αυτά που λέει ξαφνικά η κα. Merkel σήμερα. Δικαίωση ήταν το γεγονός ότι ήδη από τον Νοέμβριο του 2014 το Eurogroup ομόφωνα αποφάσιζε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από τα μνημόνια. Τότε! Κι όμως, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Με συνέπεια τρίτο Μνημόνιο. Για να μας πουν μετά ότι η χώρα πήγε πίσω 10 χρόνια! Κάποιοι λοιπόν εκτός Ελλάδος είδαν τότε την άνοδο του Τσίπρα σαν μιαν "ευκαιρία" να ξαναφέρουν το Grexit στο τραπέζι: Για να επιβάλλουν την "πειθαρχία" στα υπόλοιπα κράτη μέλη... Η τιμωρία της "δύστροπης" Ελλάδας θα ήταν το "μαστίγιο", για κάθε "απείθαρχο" στην Ευρώπης. Γι' αυτό και χρειάστηκαν την κυβέρνηση Τσίπρα... Ποιος δεν θυμάται ότι η κα Merkel εκμεταλλεύτηκε τα ολέθρια σφάλματα των Τσίπρα-Βαρουφάκη για να αποσπάσει από την Ελλάδα αδιανόητες υποχωρήσεις, τις οποίες εγώ ξεκάθαρα είχα αρνηθεί. Ποιός ξεχνάει το Υπερταμείο, δηλαδή την εκχώρηση ολόκληρης της Εθνικής Περιουσίας για 99 χρόνια! Ή την εκχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας στα Σκόπια... Η κα. Merkel "στενοχωριέται" σήμερα για όσα ζητούσε τότε από τους Έλληνες. Αλλά όταν, κατά δήλωσή όλων τους "τα καταφέρναμε", τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μας! Δεν θυμάμαι να στήριξε την Ελλάδα...». Ακόμη, σημειώνει ότι η Merkel «διαχειρίστηκε την ισχύ που της κληροδότησαν οι προκάτοχοί της στην Καγκελαρία - οι αληθινοί ηγέτες που προηγήθηκαν: Ο Κολ που είχε το όραμα της Ενωμένης Γερμανίας, και κατάφερε να το κάνει πραγματικότητα. Και ο Σρέντερ που είχε το όραμα να μεταρρυθμίσει την ενωμένη πλέον Γερμανία και να την κάνει ανταγωνιστική διεθνώς - και το πέτυχε. Η κα. Merkel οραματίστρια δεν ήταν. Διαχειρίστρια ήταν.. Και σήμερα βλέπουμε μιαν Ευρώπη μειωμένης πολιτικής συνοχής, που παρακολουθεί και δεν ηγείται».