ΣΕ 40 ΧΡΟΝΙΑ Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΚΤΟΠΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Σε σαράντα περίπου χρόνια οι δυνάμεις του ανθρώπου θα έχουν λιγοστέψει, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη θα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά μας.  Μέχρι το 2060 υπάρχει πιθανότητα 50% η τεχνητή νοημοσύνη να ξεπεράσει τους ανθρώπους στα πάντα, σύμφωνα με μια νέα έρευνα που ζήτησε τη γνώμη 352 κορυφαίων ειδικών σε αυτό το πεδίο της τεχνολογίας. Η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο έως το 2025, είναι 10%, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις.

Όμως, ήδη πολύ νωρίτερα η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει επικρατήσει έναντι των ανθρώπων σε επί μέρους τομείς – και δεν θα πρόκειται μόνο για την αυτόνομη οδήγηση.

Έτσι, οι ειδικοί προβλέπουν ότι έως το 2024 οι «έξυπνες» μηχανές θα είναι καλύτερες από εμάς στην μετάφραση των ξένων γλωσσών, έως το 2026 θα γράφουν καλύτερες εκθέσεις στο σχολείο από τους μαθητές, έως το 2027 θα οδηγούν καλύτερα τις νταλίκες από ό,τι οι φορτηγατζήδες, έως το 2031 θα είναι καλύτερες πωλήτριες στα καταστήματα λιανικής, έως στο 2049 θα γράφουν καλύτερα βιβλία μπεστ-σέλερ από τους συγγραφείς, ενώ έως το 2053 θα χειρουργούν καλύτερα και από έμπειρους γιατρούς χειρουργούς.

Τελικά, μέσα στα επόμενα 122 χρόνια, δηλαδή έως το 2140, υπάρχει πιθανότητα 50% όλες ανεξαιρέτως οι εργασίες και τα επαγγέλματα να έχουν αυτοματοποιηθεί. Η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο σε 20 χρόνια από τώρα, είναι 10%.

Αυτή είναι η πρόβλεψη των ειδικών πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη, οι οποίοι ρωτήθηκαν στο πλαίσιο έρευνας που έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου για το Μέλλον της Ανθρωπότητας του βρετανικού Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, με επικεφαλής την Κάτια Γκρέις.

Οι ειδικοί από την Ασία εμφανίζονται ακόμη πιο «βιαστικοί», εκτιμώντας ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα ξεπεράσει τους ανθρώπους σε 30 χρόνια, ενώ οι ειδικοί από τις ΗΠΑ μεταθέτουν αυτή την ημερομηνία 45 χρόνια πιο πίσω, δηλαδή μετά από 75 χρόνια. Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται κάπου στη μέση.

Οι υπολογιστές με τεχνητή νοημοσύνη ήδη ξεπερνούν τους ανθρώπους σε διάφορα πεδία, με πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη νίκη του συστήματος AlphaGo της Google DeepMind πάνω στον καλύτερο παίκτη στον κόσμο του αρχαίου και πολύ δύσκολου επιτραπέζιου παιγνιδιού Go. Όμως τέτοια συστήματα, ενώ είναι “σαΐνια” σε ένα πράγμα, είναι άχρηστα σε πολλά άλλα πράγματα, εκτός και προγραμματισθούν και «εκπαιδευθούν» κατάλληλα για κάποιο άλλο καθήκον.

Ένα βασικό ερώτημα είναι πότε θα υπάρξουν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης που θα τα καταφέρνουν εξίσου καλά σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί τα επόμενα χρόνια. Ακόμη πιο δύσκολο θα είναι για την τεχνητή νοημοσύνη να εμπλουτισθεί με την αναγκαία συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη.

Στο ερώτημα πόσο θετική ή αρνητική θα είναι σε βάθος χρόνου η επίπτωση της τεχνητής νοημοσύνης, οι ειδικοί δίνουν μέση πιθανότητα 25% για «θετική» επίπτωση, 20% για «υπερβολικά θετική», 10% για «αρνητική» και μόνο 5% για «υπερβολικά αρνητική», δηλαδή η τεχνητή νοημοσύνη να ξεφύγει από κάθε έλεγχο και να καταστρέψει ή να υποδουλώσει την ανθρωπότητα (ποσοστό που πάντως δεν είναι αμελητέο για να αδιαφορήσει κανείς).

Σε κάθε περίπτωση, οι 352 ειδικοί θεωρούν δεδομένο ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μεταμορφώσει δραστικά -ή και δραματικά- τη σύγχρονη καθημερινή ζωή σε κάθε τομέα, από την υγεία και τις μεταφορές έως την οικονομία και την άμυνα.

Γι’ αυτό, όπως τονίζουν, οι κυβερνήσεις και οι πολίτες πρέπει να ενημερωθούν σχετικά με τις επερχόμενες εξελίξεις και να παρέμβουν έτσι ώστε το μέλλον να μη διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό ερήμην τους. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει νέους νόμους και κανονισμούς, νέες δικλίδες ασφαλείας (π.χ. για τις στρατιωτικές εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης), καθώς και μια νέα κοινωνική ευθύνη, μεταξύ άλλων για να μην εκτιναχθεί η ανεργία στα ύψη, καθώς τα ρομπότ και η τεχνητή νοημοσύνη θα διεκδικούν τις θέσεις εργασίας των ανθρώπων.

Tόσο ο Musk όσο και ο Hawking αναφέρονται στο τι θα συμβεί αμέσως μετά τη στιγμή που οι επιστήμονες θα αναπτύξουν την πρώτη μηχανή με «ισχυρή» τεχνητή νοημοσύνη, δηλαδή εξίσου έξυπνη όσο και ο άνθρωπος. Αυτό το ορόσημο από τη δεκαετία του ’50 έχει ονομαστεί «τεχνολογική μοναδικότητα» (technological singularity), ενώ μία από τις καλύτερες περιγραφές του έχει δώσει ο Ray Kurzweil, αναλυτής, εφευρέτης και διευθυντής του τμήματος Μηχανικής της Google.

Οπως γράφει, π.χ., στο βιβλίο του «The Singularity Is Near» (2005), από εκείνη τη στιγμή η μηχανή θα αρχίσει να βελτιώνεται χωρίς καμία παρέμβαση, με συνέπεια η νοημοσύνη της να ξεπεράσει αυτήν ολόκληρης της ανθρωπότητας. Πάντως, αν και ο Kurzweil εκφράζει επιφυλάξεις για το κατά πόσο μπορούν να αναπτυχθούν αλγόριθμοι ώστε τέτοιες μηχανές να έχουν και ηθικό κώδικα, δεν ανησυχεί ότι θα θελήσουν να υποδουλώσουν το είδος μας.
Πότε όμως η τεχνητή νοημοσύνη θα φτάσει την ανθρώπινη;

Ο διευθυντής της Google προβλέπει πως θα συμβεί το 2045, ενώ άλλοι επιστήμονες το αργότερο σε 60 χρόνια από σήμερα. Στο βιβλίο του «Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies» ο Nick Bostrom, διευθυντής του Ινστιτούτου για το Μέλλον της Ανθρωπότητας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, παραθέτει τα αποτελέσματα 4 δημοσκοπήσεων, στις οποίες 170 επιστήμονες ρωτήθηκαν πότε είναι πιθανό τα μηχανήματα να αποκτήσουν τόση ευφυΐα, ώστε να αναλάβουν σχεδόν όλα τα ανθρώπινα επαγγέλματα. Οι προβλέψεις άγγιξαν το 50% για το 2040 και εκτινάχθηκαν στο 90% για το 2075.

Το «ποτάμι» της τεχνητής νοημοσύνης δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, αλλά είναι δυνατό να διοχετευθεί σε κατάλληλα και πιο ασφαλή «κανάλια».

 Πηγή

Βίντεο: ένα άστατο αλογόνο

Το άστατο (At) είναι το χημικό στοιχείο με ατομικό αριθμό Ζ=85 και ανήκει στην ομάδα των αλογόνων – μαζί με τα φθόριο, χλώριο, βρώμιο, ιώδιο (και τενέσιο) – στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων βρίσκεται κάτω από το ιώδιο.

Η ονομασία του προέρχεται – προφανώς – από την ελληνική λέξη άστατος.

Πρόκειται για ένα ασταθές ραδιενεργό στοιχείο. Το μακροβιότερο ισότοπό του με μαζικό αριθμό 210, έχει χρόνο ημιζωής 8,1 ώρες και εκπέμπει ακτινοβολία α και β⁺. Προκύπτει στο εσωτερικό της Γης σε ελάχιστη ποσότητα από ραδιενεργές διασπάσεις βαρύτερων στοιχείων και και μετά από μερικές ώρες διασπάται. Γι αυτό, παρότι είχε προβλεφτεί η ύπαρξή του από τον Μεντελέγιεφ, δημιουργήθηκε στο εργαστήριο το 1940. Ο Μεντελέγιεφ το είχε ονομάσει εκα-ιώδιο. (Τα προθέματα eka- , μαζί με τα dvi- και tri- , τα ονόματα των ψηφίων 1, 2 και 3 στα σανσκριτικά, χρησιμοποιούνταν από τον Mendeleev για την προσωρινή ονομασία στοιχείων που δεν είχαν ανακαλυφθεί).

Το άστατο παρασκευάστηκε σε επιταχυντή από τους  Dale R. Carson, K.R. MacKenzie και Emilio Segrè, βομβαρδίζοντας το στοιχείο βισμούθιο (Ζ=83) με σωματίδια α (πυρήνες ηλίου). Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην εξέταση του θυρεοειδή αδένα αντί του ραδιενεργού ιωδίου-131, αλλά η ακτινοβολία του είναι πιο επικίνδυνη σε σχέση με του ιωδίου-131.

Στο βίντεο που ακολουθεί ο καθηγητής Martyn Poliakoff μας παρουσιάζει το στοιχείο άστατο:

ΠΕΡΙ ΧΡΟΝΟΥ....

Μπορούμε να συλλάβουμε εννοιολογικά τον χρόνο ή είναι ένα θεμελιακό κατηγόρημα της γλώσσας μας, στο οποίο δεν μπορεί να δοθούν οριστικές απαντήσεις; Πώς μετασχηματίζει η υποκειμενική σύλληψη του χρόνου την ίδια τη φύση του; Είναι πράγματι ο χρόνος υπαρκτός ή είναι μια επινόηση της συνείδησής μας; Τα ερωτήματα και οι στοχασμοί για τον χρόνο θα συνοδεύουν τον άνθρωπο στο κοινό ταξίδι τους και θα παραμένουν στοιχεία διαρκούς προβληματισμού και προκλητικής έρευνας.

Ας δούμε όμως μερικά σημεία του ζητήματός μας.  

α) Παραδοσιακή προσέγγιση

Πέραν της κοινής και συστηματικής προσπάθειας για μια γενική και ενοποιητική θεωρία του χρόνου, κάθε άνθρωπος καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι αντιμέτωπος με το ζήτημα του χρόνου άλλοτε με αέρα υπεροχής απέναντί του, άλλοτε με μάλλον μια ουδέτερη στάση και άλλοτε με ένα κλίμα φοβίας. Γιατί η σχέση μας με το χρόνο συναρτάται και με το δικό μας χρόνο, το χρόνο ζωής, μας αλλά και με το «χρονική φάση» της στιγμής μας. Μήπως λοιπόν όλη αυτή η αλληλοσυνάρτηση δηλώνει την αυτοτέλεια του χρόνου και την αυτοαναφορικότητά του και εμείς απλώς θεωρούμε ότι συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι που απλώς είναι φαντασιακό;

Αλλιώς βιώνουμε το χρόνο στη διάφορες περιόδους της ηλικίας μας. Στην παιδική και εφηβική ηλικία παίζουμε με το χρόνο αδιαφορώντας γι' αυτόν ή μάλλον για το πέρασμά του. Εδώ ο άνθρωπος πλημμυρίζει τον εαυτό του με όνειρα, με φαντασιώσεις και με σχεδιασμούς και η συνεχής διαστολή όλων αυτών εμφανίζει το μέλλον πολύ μακρινό, το εμφανίζει να έρχεται πολύ αργά, και ο χρόνος τελικά τρέχει πολύ αργά. Γι’ αυτό και η παιδική ηλικία στο ψυχολογικό μας κόσμο εμφανίζεται να είναι πολύ μεγάλη, να έχει τα πιο ανεξίτηλα γεγονότα και να αποτελεί τη μήτρα της εφ' όλης της ζωής μας μνήμης και νοσταλγίας, να διαστέλλεται δηλαδή ακόμα και σ’ ύστερο χρόνο αφού μέσω της νοσταλγίας μας ξανά και ξανά ανασυσταίνεται στο φαντασιακό μας στερέωμα. Στην παιδική ηλικία ο άνθρωπος βλέπει τον χρόνο στην ανατολή του, το χρώμα του είναι ροδόχροο, το στερέωμά του είναι όλο και πιο φωτεινό. Ο χρόνος έχει πολύ μέλλον, γι' αυτό και δεν μάς ανησυχεί. Ο χρόνος είναι ποιητής της ζωής μας και του εαυτού μας, αφού μόνο αυτός μπορεί να ξεδιπλώσει τις εν δυνάμει πτυχές της όλης προσωπικής ιστορίας μας. Εδώ τον θέλουμε και τον αγαπούμε να έρχεται και να μας κουβαλήσει τις άγνωστες όψεις του εαυτού μας.

      Στη μέση ηλικία, τα πράγματα μετασχηματίζονται˙ ο χρόνος αποκτά άλλο πρόσωπο, πιο πραγματιστικό, πιο αντικειμενικό. Εδώ το μέλλον μας ζυγιάζεται με το παρελθόν μας. Στον κόσμο της φαντασίας μας τα όνειρά μας αντισταθμίζονται από της μνήμης τους αστερισμούς και η επαγγελματική μας ενασχόληση συνήθως ωθεί το χρόνο να έρχεται όλο και πιο γρήγορα, να έρχεται το Σάββατο πιο γρήγορα, οι διακοπές επίσης, και τελικά και η ίδια η συνταξιοδότηση και η εργασιακή και δημιουργική μας αποκαθήλωση . Ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας της εργασίας δεν αλλοιώνει μόνο αυτή καθεαυτή την αξία και τη δημιουργικότητα της εργασίας, αλλά λειτουργεί και παραπλανητικά στην ψυχολογική μας εικόνα που έχουμε για τον χρόνο καλώντας τον να κυλάει στο ποτάμι του όλο και πιο γρήγορα. Στη μέση ηλικία ο χρόνος μεσουρανεί, η φωτεινότητά του κρύβει μέσα της και τη σκοτεινότητά του και τα πρώτα σύννεφα στον κόσμο των φαντασιώσεων θα εμφανιστούν. Αρκούν μόνο κάποια απλά σημάδια (μια ρυτίδα, κάποιες άσπρες τρίχες, η δυσκολία στην ανάσα του ανηφορικού δρόμου, η άμβλυνση των αισθήσεων στο παιχνίδι του έρωτα), για να μάς εισάγουν στο πεδίο των υπαρξιακών προβληματισμών. Ο χρόνος τώρα δεν έχει μόνο μέλλον, έχει και παρελθόν˙το έφτιαξε μειώνοντας το μέλλον μας. Η δημιουργία κάνει όλο και περισσότερο παρέα με τη φθορά και εμείς διαπιστώνουμε ότι το βάθος των σημαντικών και καθοριστικών επιλογών μας γίνεται όλο και μικρότερο και οι διορθώσεις των λαθών (στην επιλογή συντρόφου, στην επαγγελματική σταδιοδρομία κλπ) είναι όλο και πιο επιφανειακές και επίπλαστες. Τώρα δεν κοιτάζουμε μόνο μπροστά μας αλλά και πίσω μας.

      Στη τρίτη ηλικία είμαστε αρκετά «διαβασμένοι», αν και αυτό δεν μπορεί να είναι στοιχείο ανατροπής στην ντετερμινιστικά εξελισσόμενη σχέση μας με το χρόνο. Η τρίτη ηλικία χάνει τη βιολογική της αξία από την κοινωνική της απαξία. Ουσιαστικά δεν την θέλουμε την τρίτη ηλικία και προσπαθούμε να την στριμώξουμε ή να την εξοβελίσουμε. Τώρα ο χρόνος έχει κυρίως μια όψη, το παρελθόν, και τα λιγοστά όνειρά μας παίρνουν και αυτά τη μορφή θύμησης παρασυρόμενα από τη γενική τάση. Εδώ χρόνος είναι φόβητρο, δύσκολα λέμε ακόμα και τον αριθμό των εν ζωή χρόνων μας. Τώρα η ροή του χρόνου έχει γίνει ορμητική και τίποτα δεν μπορεί να αναιρέσει το κλίμα φοβίας και της βαριάς σκιάς του θανάτου ή του τέλους της ζωής μας. Η δεκαετία της ηλικίας των 60 - 70 ετών δεν έχει την ίδια διάρκεια με τη δεκαετία της ηλικίας 20 - 30 ετών σε καμιά περίπτωση. Τώρα η έννοια του μέλλοντος είναι μια θεωρητική έννοια και η σκιά του λυκόφωτος εγκαθίσταται όλο και πιο πολύ στο στερέωμα των συλλογισμών μας και των ανησυχιών μας.

β) «Αιρετική» προσέγγιση

Οι σχέσεις του ανθρώπου με το χρόνο ήταν και είναι μια πολύ περίεργη υπόθεση. Εδώ και αιώνες όσο βαστάει η ιστορία της ανθρωπότητας προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη φύση του χρόνου επιμερίζοντας και πολλαπλασιάζοντας τα εργαλεία με τα οποία τον μελετούμε ή απλά τον προσεγγίζουμε. Η επιστήμη σηκώνει το κύριο βάρος σ’ αυτή την προσπάθεια, αν και η φιλοσοφία επιμένει ότι ο δικός της δρόμος είναι πιο στέρεος, έστω και αν εκείνος της επιστήμης - ως περισσότερο εργαλειακός και διαχειρίσιμος - εμφανίζεται ως πιο ορθολογικός και πιο αποτελεσματικός.

Η πρόσληψη του χρόνου εξαρτάται και από την ψυχολογική μας κατάσταση. Τα γεγονότα που συνοδεύονται από ένταση και από αγωνία - κρίσιμες εξετάσεις, επαγγελματική αποκατάσταση, ερωτική διέγερση - συμπυκνώνουν τη ροή του χρόνου και η αίσθησή μας για το χρόνο είναι αρκούντως διαφορετική από ό,τι η συνήθης ήρεμη κατάστασή μας. Αλλά και στην ιστορία της ανθρωπότητας η αίσθηση του χρόνου είναι διαφορετική. Άλλη η έννοια του χρόνου στην αγροτική και βουκολική ζωή, άλλη στη βιομηχανική περίοδο και άλλη στη αναδυόμενη μεταμοντέρνα εποχή.

      Οι σημερινές κοινωνίες της μεταβιομηχανικής εποχής έχουν οργανώσει όλη τη λειτουργία τους με βάση το χρόνο. Το ρολόι ρυθμίζει με έναν τρόπο απόλυτο την καθημερινή μας ζωή αλλά και όλη μας τη ζωή γενικά, έτσι όπως σε κάθε φάση της ηλικίας μας την αντιλαμβανόμαστε και την οργανώνουμε. Σήμερα ζούμε σε εποχές ταχύτητας, σε εποχές που ο χρόνος τρέχει διαφορετικά από ό,τι πριν. Πρέπει να είμαστε διαρκώς οργανωμένοι με βάση την κλίμακα του χρόνου, να ετοιμάζουμε διαρκώς το μέλλον μας χάνοντας όλο και πιο πολύ την εικόνα του παρόντος. Ο πολιτισμός μας επικαθορίζεται από την γρήγορη κίνηση. Για να προλάβεις τη ροή των πραγμάτων, των όλο και πιο έντονων απαιτήσεων της καταναλωτικής μας βουλιμίας, πρέπει να ζεις τις μελλοντικές κάθε φορά στιγμές. Ο χρόνος είναι συμφυής με το άγχος!

      Ο αντικειμενικός χρόνος μπορεί να είναι υπαρκτός και άκαμπτος, αλλά εμείς βιώνουμε την υποκειμενική πρόσληψή του. Ζούμε τον προσωπικό μας, τον ψυχολογικό χρόνο που είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος ανάλογα με τις απαιτήσεις της ζωής και μόνιμα συστελλόμενος όσο τρέχει η δική του γραμμική ροή! Οι σχέσεις μας με το χρόνο εξαρτώνται και από τη στάση και την αντίληψη που έχουμε διαμορφώσει για τη ζωή και τον εαυτό μας. Οι σχέσεις αυτές ποικίλλουν ανάλογα με το μορφωτικό φορτίο, τη φιλοσοφική μας αντίληψη και τη γενικότερη κουλτούρα μας.

      Ίσως όλα αυτά να είναι αρκετά συμβατά με μια φαινομενική πραγματικότητα που έχει επιβληθεί από τις αισθήσεις μας και που έχει αποκτήσει τη μορφή μια γενικευμένης και συνολικής προκατάληψής μας όσον αφορά τη φύση του χρόνου. Σαν ένα κύμα της θάλασσας είναι ο χρόνος, που νομίζουμε ότι έρχεται και παρέρχεται (ως μέλλον και παρελθόν), ενώ το περιεχόμενό του είναι το ίδιο. Ίσως να πρέπει να βγούμε έξω απ’ αυτό το πλαίσιο και να αναλογιστούμε στο ερώτημα - δίλημμα του Αϊνστάιν: «ο χρόνος είναι πραγματικός ή μια αυταπάτη μας;». Μια τέτοια θεώρηση ανανεώνεται σήμερα από τους θεωρητικούς φυσικούς που ισχυρίζονται ότι χρόνος είναι μόνο το παρόν και ότι το παρελθόν και το μέλλον είναι μια θεωρία! Ίσως και να μην είναι τόσο εξωπραγματική μια τέτοια θεώρηση όσο φαίνεται σε μια πρόχειρη ματιά. Αρκεί να σκεφτούμε ότι όταν ο άνθρωπος φτάνει στο τέλος της ζωής του και στοχαζόμενος επί του όλου φαινομένου της, συχνά εκτιμά ότι όλη η ζωή ήταν μία στιγμή!

      Πάντως ανεξάρτητα από την αίσθησή μας και τη σχέση μας με το χρόνο, ίσως είναι καλύτερα να συζητήσουμε μαζί με το χρόνο και το περιεχόμενο και νόημα της ζωής μας, γιατί η όποια πρόσληψη του χρόνου έχουμε συναρτάται και από την ποιότητα και τη γεύση της ζωής μας αλλά και από την αυτοαπεικόνιση του εαυτού μας . Θεωρώ ότι ίσως οι έννοιες «χρόνος» - «ζωή» - «άνθρωπος» - «εαυτός μας» να είναι δικό μας ανθρώπινο δημιούργημα και ότι αυτές οι έννοιες ίσως να συνθέτουν μια ενιαία και αδιαίρετη έννοια που μόνο ως τέτοια μπορεί να μάς αποκαλυφθεί. Θεωρώ ότι όλη αυτή η συζήτηση δεν είναι υπόθεση μόνο της επιστήμης και της φιλοσοφίας – που ερίζουν ακόμα και στη μεθοδολογική προσέγγιση του χρόνου – αλλά υπόθεση κάθε ανθρώπου και ότι προκειμένου να κατανοήσουμε τη φύση του χρόνου – αν τελικά είναι αυτόνομος και αντικειμενικός – οφείλουμε ως προϋπόθεση να δώσουμε μια ικανοποιητική απάντηση στο γενικότερο ερώτημα: γιατί ζούμε.

      Oφείλουμε να υποτάξουμε την έννοια του χρόνου και την όποια θεώρησή της και πρόσληψή της σε μια πιο βασική έννοια για εμάς, στο υπαρξιακό μας ερώτημα και στην αναζήτηση νοήματος της ζωής μας! Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση μάς οδηγεί στα μονοπάτια του χρόνου, στα μονοπάτια που εμείς είμαστε απλώς σκιές και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το είναι μας και να γευθούμε τον εαυτό μας.

ΤΑΦΟΣ 4600 ΕΤΩΝ

   ΤΑΦΟΣ 4600 ΕΤΩΝ

Ένας τάφος 4.600 ετών στην κεντρική Γερμανία, στην περιοχή Εουλάου της Σαξονίας-Aνχαλτ, ο οποίος περιέχει τα απομεινάρια δύο ενηλίκων και των δύο παιδιών τους, ηλικίας 8-9 και 4-5 ετών, παρέχει τις αρχαιότερες μέχρι σήμερα γενετικές ενδείξεις ότι ακόμα και οι προϊστορικές φυλές απέδιδαν μεγάλη σημασία στην μονάδα της οικογένειας.

Σύμφωνα με τα πρακτορεία Reuters και Associated Press και την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, ερευνητές από το αυστραλιανό πανεπιστήμιο της Αδελαϊδας και το βρετανικό πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, που έκαναν τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό «Πρακτικά» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, χρησιμοποίησαν ανάλυση DNA και άλλες τεχνικές για να προσδιορίσουν ότι επρόκειτο όντως για οικογένεια, που μάλιστα είχε τοποθετηθεί πλαγιαστά στον τάφο έτσι ώστε τα μέλη της να αντικρίζουν και να αγκαλιάζουν το ένα το άλλο (η μητέρα το ένα παιδί και ο πατέρας το άλλο), μια ασυνήθιστη πρακτική στο νεολιθικό πολιτισμό.

«Η ενότητα στο θάνατο υποδεικνύει και την ενότητα στη ζωή» δήλωσαν οι ερευνητές, που εκτιμούν ότι ανακάλυψαν την αρχαιότερη αυθεντική κλασική «πυρηνική» οικογένεια της προϊστορικής εποχής.

Τα τέσσερα μέλη της οικογένειας είχαν ταφεί σε ένα τάφο, ο οποίος συνολικά περιείχε 13 άτομα, που όλα είχαν ταφεί ταυτόχρονα. Αρκετά ακόμα άτομα είχαν ταφεί πλαγιαστά πρόσωπο με πρόσωπο, με τα χέρια τους αγκαλιασμένα. Οι ηλικίες τους ποικίλουν από νεογέννητα μέχρι ενήλικους 30 ετών ή και περισσότερο.

Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι πολλοί είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα στο κρανίο και στα χέρια και πιθανώς ήσαν θύματα κάποιας βίαιης επιδρομής, από την οποία προσπάθησαν να προστατευθούν. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο θάνατός τους ήταν άμεσος και προήλθε από κτυπήματα από πέτρινα τσεκούρια και βέλη. Επίσης εκτιμούν ότι όσοι επιβίωσαν από την επίθεση, επέστρεψαν αργότερα για κάνουν την ταφή των νεκρών.

Αν και έχουν βρεθεί αρκετά εργαλεία και άλλα απομεινάρια από τη Λίθινη Εποχή, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για τις κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων τότε. Μια ανάλυση των δοντιών της οικογένειας, με βάση την ποσότητα των ισοτόπων στροντίου, τα οποία μετά το φαγητό σταδιακά ενσωματώνονται στα δόντια και άρα μπορούν να δείξουν από ποιες περιοχές προερχόταν η τροφή κάποιου, διαφώτισε περισσότερο τις συνήθειες των ανθρώπων της Λίθινης Εποχής.

Έδειξε ότι οι γυναίκες στην παιδική τους ηλικία προέρχονταν από διαφορετικές περιοχές, σε σχέση με τους άνδρες και τα παιδιά, πράγμα που αποτελεί ένδειξη ότι οι άνδρες επέλεγαν γυναίκες από πιο μακρινά μέρη για να αποφύγουν την επιμειξία και παράλληλα να δημιουργήσουν συγγενικές συμμαχίες με άλλες κοινότητες. Συνεπώς αποτελούσε έθιμο η γυναίκα να ακολουθεί τον άνδρα της στο δικό του μέρος διαμονής. 

ΦΩΤΟ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

                                                ΧΩΡΙΣ  ΛΟΓΙΑ...

Τηγανητές πατάτες στο διάστημα

Πείραμα του ΑΠΘ σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας

Θα μπορούσαν οι αστροναύτες να έχουν μια μερίδα ζεστές τηγανητές πατάτες στο διάστημα; Και γιατί το φαινόμενο του τηγανίσματος, δηλαδή το βράσιμο πατάτας σε καυτό ελαιόλαδο, να απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα; Η απάντηση είναι «ναι, μπορούμε να τηγανίσουμε εξίσου και σε έλλειψη βαρύτητας», κάτι που αν ακούγεται ευνόητο για τις γήινες διαδικασίες, ήταν -λόγω της βαρύτητας- «γρίφος» σε ό,τι αφορά το Διάστημα.

Η τετραμελής ομάδα του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, που συμμετέχει επί σειρά ετών στα γνωστά πειράματα παραβολικών πτήσεων (σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), επέστρεψε πριν δύο μέρες από το Μπορντό της Γαλλίας, με απαντήσεις σε δύο πειραματισμούς: στο φαινόμενο του βρασμού σε πορώδη μέσα και στο τηγάνισμα πατάτας.

Στο πρώτο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν πορώδη υλικά, κεραμικά και μεταλλικά, σε συνθήκες βρασμού σε έλλειψη βαρύτητας, προκειμένου να διαπιστωθεί η συμπεριφορά τους στην αλλαγή θερμότητας. Τα συμπεράσματα έχουν εφαρμογή σε μια σειρά από βιομηχανικές εφαρμογές, καθώς θα μπορέσουν να παραχθούν αποδοτικότερα συστήματα ψύξης ηλεκτρονικών μηχανημάτων, που αφορούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αεροσκάφη, δορυφόρους κ.α., όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο επικεφαλής της ομάδας του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ, καθηγητής Θεόδωρος Καραπάντσιος.

«Ο βρασμός είναι η βασική διεργασία που απορροφά μεγάλες ποσότητες θερμότητας, ακαριαία και σε μικρές διατάξεις, δηλαδή έχουμε γρηγορότερη επαγωγή θερμότητας και με λιγότερο κόστος» είπε χαρακτηριστικά.

Συγγενικό του πειράματος αυτού είναι και το τηγάνισμα της πατάτας σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ήταν άξιο απορίας μέχρι σήμερα, αν η διάχυση – οι φυσαλίδες που ξεκολλούν από την πατάτα κατά το τηγάνισμα και ανεβαίνουν στην επιφάνεια, λόγω άνωσης από την βαρύτητα – λειτουργεί εξίσου και σε έλλειψη βαρύτητας. Σε αυτή την περίπτωση οι φυσαλίδες εκτινάσσονται στο λάδι και έτσι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Με άλλα λόγια οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα θα μπορούν να γεύονται τηγανητά εδέσματα κατά την μακροχρόνια παραμονή τους μακριά από τη γη.

Ενδιαφέρον της NASA και της ESA για τις τηγανητές πατάτες

Η προηγούμενη μακροχρόνια εμπειρία της ομάδας Χημείας του ΑΠΘ, γύρω από τη συμπεριφορά των φυσαλίδων στο διάστημα, δεν θα μπορούσε να την αφήσει μακριά από τις αγαπημένες απολαύσεις των αστροναυτών. Μια από αυτές, όπως οι ίδιοι έχουν αναφέρει για όσα θα ήθελαν να μπορούν να τρώνε κατά την διάρκεια μεγάλης διάρκειας αποστολών τους, είναι οι τηγανητές πατάτες. Έτσι οι μεγάλοι διαστημικοί οργανισμοί, NASA και ESA, άρχισαν να στρέφουν το ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης πλέον ορισμένων επιθυμιών του προσωπικού τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ελπίζουν ότι κάποτε στο μέλλον οι επανδρωμένες αποστολές θα αφορούν «κοινούς ανθρώπους».

Ήδη γίνονται πειράματα πάνω στο ψήσιμο του καφέ και έπονται αντίστοιχα για το ψωμί και την μπύρα, ενώ και ο ρουχισμός των αστροναυτών με άνετα και επαρκή υφάσματα για χρήση εντός και εκτός διαστημοπλοίων, βρίσκεται στις προτεραιότητες των επιστημονικών ομάδων.

«Όταν για παράδειγμα μια αποστολή στον ‘Αρη μπορεί να διαρκέσει το λιγότερο 1,5 με 2 χρόνια, σε ένα εχθρικό περιβάλλον και χωρίς σίγουρη επιστροφή, το ψυχολογικό κομμάτι των επανδρωμένων αποστολών είναι πολύ σημαντικό. Ωφελούν, λοιπόν, όλα όσα θυμίζουν τις γήινες συνήθειες και συνθήκες» εξήγησε ο κ.Καραπάντσιος. Εξάλλου, πρόσθεσε ότι οι διαστημικοί οργανισμοί θα ήθελαν να παρατείνουν την παραμονή των αστροναυτών σε τόσο δαπανηρές αποστολές, για οικονομικούς λόγους.

Πάντως, για όσους το κίνητρο αυτό ακούγεται μικρό, το τηγάνισμα πατάτας στο διάστημα, έχει και πρακτικά οφέλη στην γήινη καθημερινότητα, καθώς η καλύτερη κατανόηση του φαινομένου, οδηγεί στην παραγωγή αποτελεσματικότερων φριτέζων, οικιακών και βιομηχανικών.

Η ESA, οι παραβολικές πτήσεις και το ΑΠΘ

Η ομάδα του τμήματος Χημείας του ΑΠΘ συμμετείχε στην 66η καμπανιά παραβολικών πτήσεων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Πρόκειται για ειδικές πτήσεις με ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος Airbus A310 το όποιο ανεβαίνει σε ύψος 10 χιλιομέτρων, σβήνει τον κινητήρα του και «βουτά» για περίπου μισό λεπτό, καλύπτοντας απόσταση σχεδόν 2 χιλιόμετρων. Κατά τη διάρκεια της πτώσης δημιουργούνται συνθήκες έλλειψης βαρύτητας μέσα στο αεροσκάφος. Σε εκείνο το χρονικό διάστημα γίνονται πειράματα από τους επιβαίνοντες επιστήμονες, στις ειδικές διατάξεις που έχουν φέρει από τα πανεπιστήμια τους και έχουν εγκαταστήσει στο εσωτερικό του αεροσκάφους. Οι πτήσεις έχουν διάρκεια τρεις ήμερες. Κάθε ημέρα γίνονται 31 συνεχόμενες βουτιές και πραγματοποιούνται πειράματα σε κάθε βουτιά του αεροσκάφους μέσα στο μισό λεπτό που δεν υπάρχει βαρύτητα.

Είναι η 10η φορά που το τμήμα Χημείας του ΑΠΘ συμμετέχει με πειράματα σε παραβολικές πτήσεις της ESA και είναι η μόνη ελληνική ομάδα που κάνει τέτοια πειράματα, στο πλαίσιο ερευνητικών έργων χρηματοδοτούμενων από τον ΕΟΔ.

πηγή: www.amna.gr – https://www.auth.gr/it/node/24078

ΦΩΤΟ

                                     Η  ΚΟΣΜΙΚΗ  ΠΑΡΑΛΙΑ  1

                                          Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ 2

                                         ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Η ΡΕΜΑΤΙΑ

                                                 ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ 

Κι άλλο βαρυτικό κύμα ανίχνευσε το LIGO

Η ανίχνευση έγινε στις 4 Ιανουαρίου του 2017 και γι αυτό το νέο βαρυτικό γεγονός ονομάστηκε GW170104
(νεώτερη ενημέρωση)
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ερευνητικής ομάδας του LIGO που έγινε σήμερα, το βαρυτικό κύμα φαίνεται ότι προκλήθηκε από τη σύγκρουση δυο μαύρων τρυπών 31,2 ηλιακών μαζών η μια και 19,4 ηλιακών μαζών η άλλη. Το αποτέλεσμα ήταν ο σχηματισμός μιας μεγαλύτερης μαύρης τρύπας περίπου 48,7 ηλιακών μαζών. Υπενθυμίζεται ότι το LIGO είχε μέχρι τώρα ανιχνεύσει 3 φορές βαρυτικά κύματα μέσα σε 4 μήνες – αλλά το ένα από αυτά τα γεγονότα δεν ικανοποιούσε τις προδιαγραφές για επίσημη ανακοίνωση.

Το σήμα που ανίχνευσε το LIGO

Η πηγή του συγκεκριμένου σήματος βρίσκεται σε απόσταση περίπου 880 Mpc. Σύμφωνα με τον Vagelford (ΕΔΩ), ένα από τα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του σήματος αυτού είναι ότι τα σπιν των αρχικών μελανών οπών μάλλον δεν ήταν προσανατολισμένα στην ίδια κατεύθυνση. Άλλο ένα επιπλέον αποτέλεσμα από την ανίχνευση του GW170104 είναι ότι το σήμα αυτό θέτει ισχυρότερους περιορισμούς στη μάζα του βαρυτονίου.
Το βαρυτόνιο είναι ο φορέας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης, όπως το φωτόνιο είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης. Η δημοσίευση αναφέρει ότι τώρα η μάζα του βαρυτονίου υπολογίζεται ≤ 7,7×10⁻²³ eV/c². Το βαρυτικό κύμα GW170104 σε κάθε περίπτωση είναι σύμφωνο με την γενική θεωρία της σχετικότητας.

(κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση) Τα χαρακτηριστικά των τριών βαρυτικών γεγονότων που ανιχνεύθηκαν και ανακοινώθηκαν επίσημα από το LIGO. Το GW170104 που ανακοινώθηκε σήμερα είναι και το πιο μακρινό.

Στο βίντεο που ακολουθεί γίνεται σύγκριση των βαρυτικών γεγονότων GW150914 και GW170104:

Προς το παρόν, διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: www.ligo.caltech.edu , ΕΔΩ: ligo.org/science και ΕΔΩ: www.quantamagazine.org

Η επιστημονική δημοσίευση έχει τίτλο: «GW170104: Observation of a 50-Solar-Mass Binary Black Hole Coalescence at Redshift 0.2» .
Η δημοσίευση αυτή δίνει οριστική απάντηση σε διάφορους κακεντρεχείς που διέδιδαν πως τα «βαρυτικά κύματα» που ανίχνευσε το LIGO ήταν απλοί σεισμοί!

To LIGO αποκαλύπτει μια νέα κατηγορία μαύρων τρυπών που έχουν μεγαλύτερες μάζες από τις μαύρες τρύπες που είχαν ανακαλυφθεί παλαιότερα από έρευνες με ακτίνες Χ (μωβ). Φαίνονται οι τρεις επίσημα επιβεβαιωμένες ανιχνεύσεις από το LIGO, GW150914, GW151226, GW170104, και η LVT151012 που δεν ικανοποιούσε τις προδιαγραφές για επίσημη ανακοίνωση.

ΦΩΤΟ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΑΤΑΣΕΙΣ, ΝΕΟ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ

Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς από το σάπιο πολιτικό σύστημα. Όσοι πιστεύουν ακόμη στην διαμορφωθείσα πολιτική κατάσταση στην χώρα αυταπατάται, δυστυχώς.
Κι εμείς πιστεύαμε κάποτε και αγωνιστήκαμε με ιδανικά και υψηλούς στόχους, για το καλό της πατρίδας, της πονεμένης και πολύπαθης χώρας.
Σχετικά γρήγορα και όχι αναίμακτα καταλάβαμε πως τίποτα δεν αλλάζει από υγιείς και αγνές δυνάμεις.
Τελευταία διαπιστώσαμε ότι ακόμη μια φορά ένας επιτυχημένος θεσμός, αυτός των πανελληνίων εξετάσεων μπήκε στο στόχαστρο της πολιτικής σκοπιμότητας.
Η νέα ηγεσία του υπουργείου και όχι μόνο, έθεσε  στόχο την άλωση ενός διαχρονικά επιτυχημένου συστήματος, αυτό των εξετάσεων για την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Με το πρόσχημα ότι το σύστημα ευνοεί την παπαγαλία αποδομούν ταχύτατα το στέρεα, ακλόνητα και θεμελιωδώς χτισμένο σύστημα των εξετάσεων.
Αυτό το σύστημα γέννησε σπουδαίους επιστήμονες όλα τα χρόνια ακόμη και από πριν την μεταπολίτευση.  Κανείς και ποτέ δεν αμφισβήτησε την αντικειμενικότητα, το αδιάβλητο και το υψηλού επιπέδου περιεχόμενο των θεμάτων στις εξετάσεις.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά την εξέλιξη της ποιότητας των θεμάτων από επιστημονικής πλευράς αλλά και από ευρηματικότητα γνωρίζουν πολύ καλά αυτά που αναφέρονται σ΄αυτές τις γραμμές.
Αρκεί να αναφέρω ότι τα τελευταία χρόνια τα θέματα των εξετάσεων αποτελούν αφορμή να γραφούν νέα βιβλία, νέες μελέτες και νέες ασκήσεις πλουτίζοντας το ήδη ευρύτατο πεδίο αυτό της Ελληνικής βιβλιογραφίας.
Κι ενώ αναμέναμε να εξεταστεί το σύστημα από την σκοπιά της ποιότητας της δουλειάς στα σχολεία. η πολιτική ηγεσία παρεμβαίνει άγρια, βάναυσα με επιχειρήματα που και η ίδια ποτέ δεν πίστεψε να εμφανίσει στους Έλληνες  εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις!!!!
Κανένας λόγος γιατί ο μαθητής καταφεύγει στο φροντιστήριο. Ποιος τον οδηγεί εκεί; Το φροντιστήριο; Έτσι ισχυρίζεται, βέβαια, η πολιτική ηγεσία.
Η μεταρρύθμιση για εκείνους είναι η κατάργηση των εξετάσεων χωρίς καμιά αλλαγή στην ποιότητα της εκπαίδευσης στα σχολεία. Οι ίδιοι καθηγητές, οι ίδιοι δάσκαλοι, τα ίδια βιβλία, οι ίδιες μέθοδοι, χωρίς κατάρτιση των διδασκόντων, χωρίς την ανανέωση του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Η τυπικότητα και μόνο αυτή.
Φάνηκε η διάθεση της ηγεσίας του υπουργείου από την ΄΄γενναία΄΄ μείωση του αριθμού των αναπληρωτών καθηγητών  συγχωνεύοντας ειδικότητες διδασκόντων. Ο μαθηματικός θα διδάξει την φυσική ή ο βιολόγος την χημεία ή ο φυσικός την βιολογία, ο ιστορικός την αρχαία Ελληνική γλώσσα.
Κι όταν οι επιστημονικοί σύλλογοι διαμαρτυρήθηκαν για την ισοπέδωση των ειδικοτήτων η πολιτική ηγεσία σιώπησε. Αυτή είναι η μεταρρύθμιση.
Πολλές φορές και στο παρελθόν το πολιτικό σύστημα επιχείρησε να αλλάξει το σύστημα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος στόχος. Πάντα επιχειρούσε αντιγράφοντας άλλα συστήματα, κυρίως της Γαλλίας και της Βρετανίας ή της Γερμανίας. Η προσπάθεια μίμησης του εκπαιδευτικού συστήματος άλλων κρατών απέτυχε παταγωδώς. Θα θυμίσω το 1979 με Πρωθυπουργό τον Γ. Ράλλη, το 1985-86 με τον Γ. Αρσένη, το 1989 με τις συνεχείς απεργίες και πρωταγωνιστή τον Γ. Παπανδρέου.
Όλες οι προσπάθειες οδήγησαν τα πράγματα προς το χειρότερο.
Παρ΄όλα αυτά το σύστημα των εξετάσεων έστεκε άξια απέναντι στην οδυνηρή πολλές φορές προσπάθειες των παιδιών.  Έστεκε εκεί στέλνοντας το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι αδικία δεν θα σταθεί, ότι ο καλός, ο διαβασμένος, ο αγωνιστής, ο αποφασισμένος, ο ορθά οργανωμένος και προγραμματισμένος από τα πρώτα βήματα της εκπαιδευτικής του ζωής είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί στα φοιτητικά έδρανα, στα πρόθυρα της επιστημονικής του καριέρας.
Μήπως υπήρξε μαθητής που πέρασε την δοκιμασία αυτή χωρίς να το αξίζει;
Αυτό το σύστημα γέννησε κορυφές της επιστήμης σε παγκόσμια κλίμακα, σπουδαίους ερευνητές, εξαιρετικούς ειστήμονες για τους οποίους οι Έλληνες βιώθουν περήφανοι. Αυτό το σύστημα ανέδειξε ακόμη κι αυτούς που διαχειρίζονται την πολιτική κατάσταση.
Σειρά επιστημόνων μπορούμε να αναφέρουμε, που δυστυχώς για την χώρα έφυγαν από την πατρίδα και προσφέρουν τις επιστημονικές υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες!!
Έφυγαν όχι γιατί το σύστημα των εξετάσεων ήταν αποτυχημένο αλλά γιατί το πολιτικό σύστημα είναι αποτυχημένο και που δυστρυχώς δεν θα διορθωθεί ποτέ.
Ποιος δεν γνωρίζει σήμερα ότι όσοι φοιτητές φεύγουν με σκοπό την συνέχιση των σπουδών τους σε ξένες χώρες δεν πρωταγωνιστούν στα ξένα πανεπιστήμια;
Ή μήπως πρέπει να αναφέρουμε τις θέσεις που καταλαμβάνει κάθε χρόνο η χώρα στις εξετάσεις σε Ολυμπιάδες της επιστήμης;
Κι όμως ακόμη μια φορά το σύστημα των εξετάσεων βρίσκεται στα νύχια αδίστακτων σφαγέων, λες και αυτό είναι υπεύθυνο για την κατάντια στην εκπαίδευση ή για όλα υπεύθυνη είναι η....παραπαιδεία.....
Όπως στην δεκαετία του 1980 το πολιτικό σύστημα παραπλανούσε τους μαθητές ότι ΄΄ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΈΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ΄΄  στα πανεπιστήμια έτσι και τώρα το αδίστακτο αυτό πολιτικό σύστημα με νέα δυναμική με περίσσιο θράσος παραπλανά και πάλι τους μαθητές και τις οικογένειες λέγοντας ότι καταργούνται οι εξετάσεις στα πανεπιστήμια.
Τι θράσος, τι ψεύδος!!!
Ας διαβάσει κάθε οικογένεια τις εισηγήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβαν τις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και θα κατανοήσει αμέσως τα παιχνίδια που παίζονται στην πλάτη της Ελληνικής οικογένειας. Οι μισοί εξ αυτών των στελεχών έχουν ήδη παραιτηθεί, έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους. Ακόμη και στα υψηλότερα επίπεδα της πολιτικής ιεραρχίας υπήρξαν απομακρύνσεις. Ακριβώς τα ίδια με αυτά που συνέβαιναν στην δεκαετία του 1980.
Βέβαια το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν παρεμβαίνει μόνο στις εξετάσεις αλλά και σε κάθε τομέα της εκπαιδευτικής διαδιακασίας. Όμως έχει εκπαιδευτεί να αλλάζει θέσεις όταν διαπιστώνουν λάθη, τα οποία εντόπιζαν νωρίτερα οι επιστημονικοί φορείς. Δείτε την νέα τροπολογία που κατατέθηκε σήμερα επαναφέροντας τις εσωτερικές διαδιακασίες αναφορικά με το πανεπιστημιακό άσυλο και πολλά άλλα. Αυτά αποτελούσαν αρχές της σημερινής κυβέρνησης, χάριν των οποίων οι καταλήψεις και οι ξυλοδαρμοί περίσσευαν στο παρελθόν.
Δεν περισσεύει, όμως, η ντροπή και η σοβαρότητα.
Δυστυχώς για την χώρα, το σάπιο πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να την παρασύρει μακριά από τον δρόμο που της ανήκει.
Ευτυχώς, για μερικούς τουλάχιστον, Έλληνες έχουν κατανοήσει πλήρως τι κρύβει αυτό το σύστημα.
Ευτυχώς που είμαστε στους τελευταίους και ευχόμαστε να βρεθούν κι άλλοι μαζί μας, να αγνωστούμε από άλλα μετερύζια να βρεθεί η χώρα στον δρόμο της προόδου. Εκεί είμασταν εμείς, εκεί εξακολουθούμε να κινούμαστε, μακριά από την δημοσιότητα και τους προβολείς.
Υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται αληθινά γι΄αυτή την εκπαιδευτική αλλαγή.
Είμαστε παρόντες!!