Δύο από τις βασικές παροχές ενός κράτους προς του πολίτες είναι η υγεία και η παιδεία. Και τα δυο, σήμερα απουσιάζουν από την λειτουργία του κράτους. Προφασιζόμενο την οικονομική κρίση, που δεν αμφιβάλλει κανείς ότι υφίσταται, περικόπτει σημαντικές παροχές υγείας στους πολίτες.
Θα μπορούσε κανείς να δεχθεί παρεμβάσεις στην παιδεία αλλά στην υγεία είναι ανεπίτρεπτο.
Σήμερα στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του συστήματος υγείας νοσοκομειακές μονάδες συρρικνώνονται, σημειώνονται περικοπές στις δαπάνες του συστήματος υγείας, περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στο σύστημα υγείας, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού. Ποια, όμως, λογική οδηγεί στην απώλεια της δωρεάν περίθαλψης στον πολίτη; Πόσο κοστίζει αυτή η δωρεάν περίθαλψη; Κι αν ακόμη κοστίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο η υγεία ή το χρήμα; Ποιος γιατρός δεν θα δέχονταν να εργάζεται να στηρίξει το σύστημα και να παρέχει τις υπηρεσίες του ακόμη κι αν περικοπούν οι αποδοχές του;
Ένας ασθενής με καρκίνο, που έτυχε να χάσει και την δουλειά του καλείται να πληρώσει για την περίθαλψή του στο νοσοκομείο. Κι αν υποθέσουμε, που είναι και το λογικότερο, ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις δαπάνες αυτές, δεν θα οδηγηθεί στην περικοπή των δόσεων της φαρμακευτικής αγωγής, που τον διατηρεί στη ζωή; Αυτό που θα τον οδηγήσει; Στην απώλεια του αγαθού της ζωής.
Σ΄αυτή την περίπτωση το κράτος δεν είναι αν μη τι άλλο ο ηθικός αυτουργός απώλειας ζωής;
Μήπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν την εισφορά τους στο ταμείο τους όταν δεν έχουν δουλειά; Πώς θα πληρώσουν όταν δεν εισπράττουν κι έτσι να εξασφαλίσουν την περίθαλψή του;
Μεγάλος είναι ο αριθμός αυτών των περιπτώσεων σήμερα. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει πάραυτα την δωρεάν περίθαλψη σε όλους με όποιο κόστος κι αν υπάρχει, χωρίς εξαιρέσεις και περιορισμούς ώστε να διασφαλίσει τουλάχιστον το κύρος ενός σύγχρονου κράτους με κοινωνικό πρόσωπο.
Είναι πολιτισμός και σοφία η παροχή δωρεάν περίθαλψης στον πολίτη.
Το υπέρτατο αγαθό της ζωής είναι αδιαπραγμάτευτο!!!
Θα μπορούσε κανείς να δεχθεί παρεμβάσεις στην παιδεία αλλά στην υγεία είναι ανεπίτρεπτο.
Σήμερα στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του συστήματος υγείας νοσοκομειακές μονάδες συρρικνώνονται, σημειώνονται περικοπές στις δαπάνες του συστήματος υγείας, περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στο σύστημα υγείας, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού. Ποια, όμως, λογική οδηγεί στην απώλεια της δωρεάν περίθαλψης στον πολίτη; Πόσο κοστίζει αυτή η δωρεάν περίθαλψη; Κι αν ακόμη κοστίζει ποιο είναι το πολυτιμότερο η υγεία ή το χρήμα; Ποιος γιατρός δεν θα δέχονταν να εργάζεται να στηρίξει το σύστημα και να παρέχει τις υπηρεσίες του ακόμη κι αν περικοπούν οι αποδοχές του;
Ένας ασθενής με καρκίνο, που έτυχε να χάσει και την δουλειά του καλείται να πληρώσει για την περίθαλψή του στο νοσοκομείο. Κι αν υποθέσουμε, που είναι και το λογικότερο, ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στις δαπάνες αυτές, δεν θα οδηγηθεί στην περικοπή των δόσεων της φαρμακευτικής αγωγής, που τον διατηρεί στη ζωή; Αυτό που θα τον οδηγήσει; Στην απώλεια του αγαθού της ζωής.
Σ΄αυτή την περίπτωση το κράτος δεν είναι αν μη τι άλλο ο ηθικός αυτουργός απώλειας ζωής;
Μήπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν την εισφορά τους στο ταμείο τους όταν δεν έχουν δουλειά; Πώς θα πληρώσουν όταν δεν εισπράττουν κι έτσι να εξασφαλίσουν την περίθαλψή του;
Μεγάλος είναι ο αριθμός αυτών των περιπτώσεων σήμερα. Το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει πάραυτα την δωρεάν περίθαλψη σε όλους με όποιο κόστος κι αν υπάρχει, χωρίς εξαιρέσεις και περιορισμούς ώστε να διασφαλίσει τουλάχιστον το κύρος ενός σύγχρονου κράτους με κοινωνικό πρόσωπο.
Είναι πολιτισμός και σοφία η παροχή δωρεάν περίθαλψης στον πολίτη.
Το υπέρτατο αγαθό της ζωής είναι αδιαπραγμάτευτο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου