ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΚΑΝΟΣ;

Σήμερα θα επιχειρήσουμε μέσα από την δική μας οπτική να απαντήσουμε σ΄ένα σημαντικό ερώτημα, που βασανίζει τους σκεπτόμενους Έλληνες.
Οι εκλογές είναι πολύ κοντά. Ήδη τα πρώτα spots εμφανίστηκαν στην τηλεόραση. Οι τελευταίες βιαστικές επιλογές σε όλα τα κόμματα, περί συνεργασιών ή μη. Συνεργασίες και αποκλεισμοί.
Απ΄ όλα έχει ο μπαξές.
Τα πρώρα ΄΄επιχειρήματα΄΄ εμφανίστηκαν στο ΄΄γυαλί΄΄. Άσχετοι και μερικώς σχετικοί πήραν το μικρόφωνο. Με την σειρά όλοι στο ΄΄κουτί΄΄ με στόχο να αποπλανήσουν την σκέψη μέσα στην ασχετοσύνη τους, να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους, να επιδείξουν την μεγάλη και ΄΄βαθιά΄΄ γνώση τους στα πράγματα, να προκαλέσουν τον αντίπαλο, να οξύνουν τα πνεύματα, να κεντρίσουν το εθιμικό του Έλληνα, να φανούν υπερπατριώτες, να.....κλέψουν και πάλι την ψήφο.

Κύριοι, ακόμη μια φορά η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές σε αντίθεση με την λαϊκή βούληση, σύννομη, όμως και σύμφωνη με την θέση και επιθυμία του πολιτικού συστήματος!!!!
Παρά την θέλησή του λαού, στήνονται κάλπες.
Θα οδηγηθούμε στην κάλπη γιατί το ΄΄αδέκαστο΄΄ πολιτικό σύστημα θεωρεί ότι έτσι θα αλλάξει η κατάσταση, θα αλλάξει η πολιτική ή θα συνεχιστεί η ισχύουσα. Δηλαδή η διαφωνία εντοπίζεται στην ....ποιότητα!!!!!
Οϊμέ!!! Το πολιτικό σύστημα επικαλείται εμμέσως πλην σαφώς την ποιότητα!!!!

Ας διεισδύσουμε σε σκέψεις βαθιές αλλά αληθινές.

Για να ψηφίσουμε πρέπει στοιχειωδώς να γνωρίζουμε την αιτία. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η αντιπολίτευση ζητεί επιμόνως εκλογές (άλλωστε όλες οι αντιπολιτεύσεις στην πολιτική ιστορία της χώρας αυτό ζητούν από την επομένη των εκλογών, δεν είναι επιχείρημα ισχυρό). Γιατί τότε;

Μήπως επειδή η συγκυβέρνηση δεν είναι ικανή; Μήπως το ενδεχόμενο μη ψήφισης μιας νέας συμφωνίας με την τρόϊκα από μερίδα της συμπολίτευσης ήταν η αιτία; Η νωπή εντολή του λαού θα επισκιάσει κάθε είδους αντίδραση; Μήπως, ακόμη, η σημερινή συμπολίτευση θεώρησε ότι έπρεπε να μοιραστεί τις ευθύνες με μια επόμενη; Μήπως είναι βαριά η ιστορική ευθύνη που θα αναλάμβανε η σημερινή συμπολίτευση και έτσι θεώρησε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος επιμερίζοντας τις ευθύνες θα δώσει έμμεσα και συγχωροχάρτι στα εγκλήματα που διεπράχθησαν τα τελευταία χρόνια;

Θα περιοριστούμε στην ακτινογραφία των δύο μονομάχων με διεκδικούμενα ποσοστά επιρροής στην κοινή γνώμη της τάξης του 25-30%!!!!!!!! Αγώνας σκληρός, ανελέητος, για άλλους να καταλάβουν την τρίτη ή τέταρτη θέση κι από εκεί και κάτω το...χάος!!!!

Οι δύο μονομάχοι.

Ο πρώτος παλαιός πολιτικός μή ασκήσας ποτέ επάγγελμα, απέκτησε ελέω Θεού την πολιτική!!!
Ο δεύτερος, νέος, ακμαίος, ζωηρός, άκαμπτος αριστερός (;;;;;), ευρωπαϊκού προσανατολισμού, τουτέστιν ολίγον καπιταλιστής, ελεγχόμενα κεφαλαιοκράτης, ζήλεψε την μη άσκηση επαγγέλματος και άφησε την μικρή επαγγελματική του σταδιοδρομία να ασχοληθεί με το ....χόμπυ επαγγελματικά!!!!
Και πάλι, οϊμέ!!!

Ο πρώτος, ως παλαιός έγραψε την θαυμάσια ιστορία του, αρνήθηκε το κάλεσμα του Κ. Καραμανλή να βρεθεί στο κόμμα το 2000 μαζί με τον έτερο (Ευρωπαίο με βούλα πια, πρώην υπουργό και αρχηγό άλλου παραρτήματος του βασικού κόμματος), ίδρυσαν και οι δύο τα δικά τους κόμματα, τα διέλυσαν, επανήλθαν στην βάση το 2007, κατέλαβαν αμφότεροι με αξιώσεις υπουργεία, έχασαν τις εκλογές, κυνήγησαν την αρχηγία του κόμματος, ο σημερινός αρχηγός πια κέρδισε τους αντιπάλους, στην πορεία τους διέγραψε σχεδόν όλους, ζήτησε εκλογές την επομένη της ημέρας ανάληψης της αρχηγίας, οδήγησε το νέο κόμμα πια σε συνεργασία με τον μεγαλύτερο πολιτικό εχθρό του κόμματος, κάλεσε και μέρος της αριστεράς για να κάνει κυβέρνηση, έκανε τις άπειρες τούμπες του, διέγραψε στελέχη από το κόμμα που τον είχε διαγράψει, επανέφερε διαγραμμένα στελέχη, μάζεψε και τα νεοφερμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που πολέμησαν το σημερινό του κόμμα, ίδρυσε μια ανώνυμη εταιρία με τον υποψήφιο συγκυβερνήτη, μοίρασε τις μετοχές, έβαλε σε καίριες θέσεις διάφορα άτομα από διάφορους χώρους, με λιγότερες μετοχές, (μετοχική μειοψηφία άνευ καθοριστικού λόγου στην γενική συνέλευση), κάλεσε τον λαό να ψηφίσει το κόμμα, στο οποίο ήταν φιλοξενούμενος και παλιός εχθρός και σήμερα μετά από άπειρες πατριωτικές εκκλήσεις οδηγεί και πάλι το κόμμα σε εκλογές.
(Μικρή αναδρομή στην ιστορία αναμφισβήτητη, ίσως αξέχαστη για μερικούς ενώ για άλλους περασμένα ξεχασμένα. Οι λεπτομέρειες, σημαντικές αλλά κουραστικές για την παρούσα γραφή).

Ο έτερος βασικός υποψήφιος, ο νέος, ο χωρίς πολιτικό παρελθόν για τους λίγους, ο αριστερός, ο ιδεολόγος, ο ακέραιος, ο νέος Ανδρέας, ο κληρονόμος (όχι ο φυσικός του, άλλον προόριζε ως φυσικό κληρονόμο, άλλος βγήκε στην πορεία, αλλού κατέληξε), ο αρχηγός της μειωμένης μειοψηφίας, ο οριακός, ο ολίγον και καπιταλιστής, ο αντιμνημονιακός, ο ολίγον μνημονιακός, εκείνος που θα έσκιζε τις μνημονιακές δεσμεύσεις δια νόμου, εκείνος που είχε σημαία τη εθνικοποίηση των πάντων, ο σύγχρονος ευρωπαίος, ο οραματιστής μιας άλλης αλλαγής, (συνεχώς αλλαγές έχουμε στην χώρα, που ο λαός δεν τις είδε ποτέ), εκείνος που διέγραψε κάποια ΄΄τεμάχια΄΄ που συνέπραξαν με το κατεστημένο, επανήλθε, όμως τελευταία δίνοντας χείρα μιας νέας πολιτικής λυκοφιλίας που στέφθηκε με αποτυχία, εκείνος που προσπαθεί να συντονίσει άπειρες εσωτερικές τάσεις με διαφορετική ρητορεία και σχετικότητα, (είπα σχετικότητα!!!), εκείνος που άφησε να ρητορεύουν κάθε είδους αριστερίζοντες και αριστεροί, ορφανοί και μη, που αναζητούν μια καρεκλίτσα, μια καρεκλίτσα ως η μεγαλύτερη, μετά τον εμφύλιο, ευκαιρία κατάληψης και διαχείρισης της εξουσίας.
Αυτός, λοιπόν, ο νέος αστέρας της πολιτικής νεο-νομενκλατούρας, που φιλοδοξεί να γράψει την δική του πολιτική ιστορία, θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι των ΄΄διαπραγματεύσεων΄΄ με τους ....εκπροσώπους του ευρωπαϊκού καπιταλισμού (ελεγχόμενου νεοκαπιταλισμού)!!!

Μα θα μου πει κάποιος, ποιος είσαι εσύ λεβέντη μας, που φαίνεται να αφορίζεις τους πάντες;
Είμαι κι εγώ κάποιος σαν κι εσάς, που θα ρωτήσετε και που έχουμε μικροδιαφορές μεταξύ μας αλλά και ομοιότητες. Μια διαφορά μας είναι ότι έχω το θάρρος να γράψω αλήθειες που εσείς που ρωτάτε δεν τολμάτε να κάνετε. Που εσείς θα πάτε στο παραβάν και πάλι να σταυρώσετε χωρίς σκέψη, χωρίς να έχετε πάρει μαζί σας την αλήθεια.
Και για να τεκμηριώσω έτι περισσότερο την άποψη, να κάνετε την εξής κίνηση, απλή αλλά και διδακτική.
Η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί, ομολογουμένως μικρογραφία της γενικής πολιτικής σκηνής. Κάνετε, λοιπόν, μια βόλτα από ένα δημοτικό συμβούλιο και θα δείτε και θα καταλάβετε και τότε θα σας έχω οπαδούς μου!!!! Δηλαδή να ερεθιστεί η σκέψη σας, θα προκληθεί η πατρική σας συνείδηση και από τότε θα παίρνετε πάντα την αλήθεια μαζί σας.

Όμως, όλα αυτά δεν είναι άλλοθι να μην πάμε να ψηφίσουμε. Απλά είναι μια πραγματικότητα, την οποία περιέγραψα καλά ή άσχημα αλλά είναι η πραγματικότητα.
Στις 25 του τρέχοντος μηνός Ιανουαρίου, του Σωτηρίου έτους 2015, μας φωνάζει η Κάλπη!!!

Τι θα ψηφίσουμε;

Η απάντηση είναι μια, Πατρίδα, Ελλάδα, αυτό να ψηφίσουμε!!!
Μα όλοι δεν είναι πατριώτες; Όλοι δεν είναι Έλληνες;
Όχι, δεν είναι όλοι πατριώτες, αγαπητοί φίλοι. Στην σοφή Ελληνική γλώσσα, υπάρχει και η λέξη άπατρις. Και δεν εννοώ ο μη έχων πατρίδα με την απόλυτη έννοια αλλά αυτόν που έχει αλλά δεν την φροντίζει, δεν την περιποιείται, δεν την προστατεύει.

Και ποιόν να ψηφίσουμε άμα είναι έτσι;

Είναι μια αλήθεια ότι δυο είναι οι πλατφόρμες που καλούμαστε να υποστηρίξουμε. Η μια αυτή της συγκυβέρνησης και η άλλη της σημερινής μείζονος αντιπολίτευσης.

Η συγκυβέρνηση υποστηρίζει ότι:
1, Θα συνεχίσει την διαπραγμάτευση με την ίδια ατζέντα που είχε ως τώρα, θα κλείσει την νέα συμφωνία, που περιλαμβάνει κάποια μέτρα ήσσονος σημασίας σχετικά με αυτά του παρελθόντος, θα εισπράξει τις εναπομείνασες δόσεις των συμφωνημένων, θα συμφωνήσει στην νέα γραμμή πίστωσης (νέα συμφωνία) και στην συνέχεια ολοταχώς για ανάπτυξη.
2. Θα προχωρήσει σε εμπορικές συμφωνίες διαχείρισης του ορυκτού πλούτου της χώρας (τελευταία δεν ακούγεται καθόλου η υπόθεση αυτή που για μας είναι το μείζον και υψηλού ενδιαφέροντος).
3. Θα επιδιώξει να μειώσει την ανεργία με ένα πλέγμα δράσεων, οργάνωσης και εύρεσης πόρων και επενδυτών ώστε να αυξήσει τις δημόσιες επενδύσεις.
4. Άμεσος στόχος η αύξηση του ΑΕΠ.

Η αντιπολίτευση σε μια άλλη γραμμή. Δεν θα ακολουθήσει τις επιταγές της πολιτικής της λιτότητας, θα επιχειρήσει να διαπραγματευθεί με τους εταίρους-δανειστές θεωρώντας ως δεδομένο ότι εκείνοι θα υποκύψουν στο ενδεχόμενο μιας ασυμφωνίας μεταξύ τους και την δημιουργία ρήγματος στην συνοχή της Ευρώπης. Η βεβαιότητα που φαίνεται να υπάρχει στην φαρέτρα της αντιπολίτευσης αποτελεί το μήλον της έριδος διότι η συμπολίτευση ισχυρίζεται ότι δεν είναι δεδομένη η συμφωνία των δανειστών, όπερ σημαίνει αβεβαιότητα!!!
Παράλληλα η αντιπολίτευση θα ζητήσει αναστολή εφαρμογής των συμφωνιών μέχρι να υπάρξει νέα συμφωνία (αν υπάρξει) ενώ ταυτόχρονα θα προχωρήσει σε παρεμβάσεις δημοσιονομικού χαρακτήρα υπέρ του πολίτη με πόρους από τα δημοσιονομικά πλεονάσματα και τα ΄΄παρκαρισμένα΄΄ χρήματα του ΤΧΣ. (Το τελευταίο αποτελεί μια άλλη αντίθεση με την συμπολίτευση διότι τα χρήματα αυτά δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν αφού αυτά προορίζονται με ειδικούς κωδικούς μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κι αν δεν χρειαστούν επιστρέφονται στους δανειστές με ταυτόχρονη μείωση του χρέους). Το ύψος του κοστολογημένου προγράμματος της αντιπολίτευσης είναι ένα επίσης σοβαρό ζήτημα και διαφοροποίησης με την συμπολίτευση αφού δεν είναι βέβαιο ότι οι πόροι αυτοί θα είναι επαρκείς για την υλοποίηση.
Η αντιπολίτευση κατά τις την διάρκεια των διαπραγματεύσεων δεν θα δεχθεί να αποπληρώνει υποχρεώσεις προς τους δανειστές αφού θα αποτελέσει μέρος μιας νέας συμφωνίας στη βάση ότι οποιαδήποτε νέα μέτρα όχι μόνο δεν είναι δυνατόν να ληφθούν αλλά είναι βέβαιο ότι η κοινωνία πρέπει να ελαφρυνθεί σε υποχρεώσεις γενικώς και ταυτόχρονα θα ανοίξει το κεφάλαιο πραγματική οικονομία.
Η πολυπλοκότητα των παραμέτρων καθιστά τους στόχους υψηλούς και εν πολλοίς αμφισβητήσιμους στην επιτυχία του όταν μάλιστα δεν αποσαφηνίζονται πολλά λεπτά σημεία της διαχείρισης.
Στο σημείο αυτό θα υπάρξουν έντονοι διαξιφισμοί στον δημόσιο διάλογο (αν θα είναι διάλογος αυτός), στα τηλεοπτικά παράθυρα και πόρτες.

Με όλα αυτά, τώρα, γίναμε σοφότεροι και ξέρουμε τι θα ψηφίσουμε;
Κομμάτι δύσκολο φαίνεται. Είναι, όμως, μια γενική εικόνα. Οι λεπτομέρειες παρ΄όλο που ασχολούμαι ενδελεχώς τα τελευταία χρόνια ομολογώ ότι πολλές φορές μπορεί να φέρουν αδιέξοδο στην τελική απόφαση.
Μια θα έλεγα ότι είναι η απόφαση, πρέπει να ψηφίσουμε. Τι θα ψηφίσουμε, είναι απόφαση στρατηγική με γνώμονα την φροντίδα της πατρίδας μας, την περιποίησή της, την προστασία της και όπλο την γνώση και την βαθιά περισυλλογή.
Αυτή την φορά η ψήφος έχει τεράστια αξία, τόση όση το κόστος της ύπαρξης αυτής καθ΄αυτής της πατρίδας μας. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε φαντασίωση.
Είναι η πραγματικότητα.