Με αφορμή το ατύχημα στον Ασπρόπυργο Αττικής, η πυρκαγιά στο εργοστάσιο αποθήκευσης και επεξεργασίας ανακυκλούμενων υλικών (κυρίως πλαστικά) είναι απαραίτητο να μάθουμε τις επιπτώσεις που έχει αυτό το ατύχημα και που δεν αντιμετωπίστηκε γρήγορα και ορθά από την πολιτεία.
Το πλαστικό υλικό, που χρησιμοποιείται κατά κ΄ρον σήμερα με διάφορες μορφές όπως το PVC είναι παράγωγο υλικό που παρασκευάζεται βιομηχανικά με την προσθήκη ποσοστήτων χλωρίου, στοιχείο που είναι άκρως επικίνδυνο όταν μάλιστα είναι συστατικό αυτών των υλικών.
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις στον πλανήτη όταν συνέβη κάτι παρόμοιο εκκενώθηκε ολόκληρη η περιοχή.
Δύο είναι τα βασικά αρνητικά στοιχεία στις επιπτώσεις.
Πρώτον η μεγάλη διάρκεια ζωής των συστατικών αυτών στο περιβάλλον (μεγάλος χρόνος ημίσειας ζωής) και δεύτερον δεν είναι υδατοδιαλυτά.
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις στον πλανήτη όταν συνέβη κάτι παρόμοιο εκκενώθηκε ολόκληρη η περιοχή.
Δύο είναι τα βασικά αρνητικά στοιχεία στις επιπτώσεις.
Πρώτον η μεγάλη διάρκεια ζωής των συστατικών αυτών στο περιβάλλον (μεγάλος χρόνος ημίσειας ζωής) και δεύτερον δεν είναι υδατοδιαλυτά.
Δείτε, λοιπόν, τα παράγωγα διοξίνες τι είναι και ποιές οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην ζωή μας.
Οι διοξίνες είναι μια οικογένεια χημικών ουσιών εξαιρετικά ύποπτη για καρκινογενέσεις, ιδιαίτερα τοξική για τον άνθρωπο και ανθεκτική στην βιολογική αποικοδόμηση. Η ημιπερίοδος ζωής της, δηλαδή η μείωση στο 50% της αρχικής ποσότητας, διαρκεί 3 έως 30 χρόνια.[1] Ως διοξίνη (στον ενικό) αναφέρεται η 2,3,7,8-τετραχλωροδιβενζο-p-διοξίνη (2,3,7,8-TCDD), η οποία είναι και η πλέον επικίνδυνη ένωση της οικογένειας.[2] Λόγω της ομοιότητας στη δομή και τις ιδιότητες, οι διοξίνες μελετούνται και αναφέρονται συνήθως μαζί με τα φουράνια. Η κύρια αιτία έκλυσης διοξινών από τα καιόμενα απορίμματα είναι η παρουσία χλωρίου σε αυτά. Μια σημαντική, αν όχι η σημαντικότερη, πηγή χλωρίου είναι τα πλαστικά PVC (πολυβινυλοχλωριδίου). Χιλιάδες τόνοι αυτού του τύπου πλαστικών καταλήγουν κάθε χρόνο στις χωματερές με την μορφή φιαλών νερού, σωλήνων, καλωδίων, μουσαμάδων κτλ.
Οι διοξίνες είναι παραπροϊόντα των διεργασιών στις οποίες εμπλέκεται το περιεχόμενο χλώριο. Από τη βιομηχανική παραγωγή του χλωρίου και των χλωριωμένων πλαστικών PVC, ως την καύση των αποριμμάτων ή των αποβλήτων που περιέχουν χλωροπαράγωγα, παράγονται σημαντικές ποσότητες διοξινών, που απειλούν το περιβάλλον και την υγεία των ζωντανών οργανισμών.[3]
Οι διοξίνες δεν διαλύονται στο νερό, αλλά είναι λιποδιαλυτές, συσσωρεύονται στους λιπώδεις ιστούς των ζωντανών οργανισμών και, μέσω της τροφικής αλυσίδας, καταφέρνουν να "πολλαπλασιάζουν" τις ποσότητές τους.
Πρόχειρα και άμεσα μέτρα που απαιτείται να ληφθούν από τους κατοίκους είναι να πλύνουν αυτοκίνητα, αυλές, χώρους από την σκόνη που κάθησε στην επιφάνεια από την καύση, να αποφύγουν δραστηριότητες σε ανοιχτούς χώρους, να ελέγχθούν όλα τα παραγόμενα προϊόντα από την γύρω περιοχή και να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να πιστοποιηθεί ότι οι τοξίνες δεν πέρασαν στην τροφική αλυσίδα και ασφαλώς να περιοριστεί η έκθεση στον χώρο αυτό με γυμνά μέρη του σώματος.
Οι τοξίνες έχουν την ιδιότητα να εισέρχονται στον οργανισμό ακόμη και μέσα από το ...δέρμα.
Πρόχειρα και άμεσα μέτρα που απαιτείται να ληφθούν από τους κατοίκους είναι να πλύνουν αυτοκίνητα, αυλές, χώρους από την σκόνη που κάθησε στην επιφάνεια από την καύση, να αποφύγουν δραστηριότητες σε ανοιχτούς χώρους, να ελέγχθούν όλα τα παραγόμενα προϊόντα από την γύρω περιοχή και να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να πιστοποιηθεί ότι οι τοξίνες δεν πέρασαν στην τροφική αλυσίδα και ασφαλώς να περιοριστεί η έκθεση στον χώρο αυτό με γυμνά μέρη του σώματος.
Οι τοξίνες έχουν την ιδιότητα να εισέρχονται στον οργανισμό ακόμη και μέσα από το ...δέρμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου