ΣΤΟΝ ΣΚΟΤΣΕΖΟ ΑΝΓΚΟΥΣ ΝΤΙΤΟΝ Νόμπελ Οικονομίας

ΣΤΟΝ ΣΚΟΤΣΕΖΟ ΑΝΓΚΟΥΣ ΝΤΙΤΟΝ

Νόμπελ Οικονομίας στη μελέτη για την φτώχεια και την ευημερία

Ο Σκοτσέζος οικονομολόγος Άνγκους Ντίτον, 69 ετών, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας 2015 για την «ανάλυσή του για την κατανάλωση, τη φτώχεια και την ευημερία», όπως ανακοίνωσε σήμερα η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών.

«Για να σχεδιάσουμε μια οικονομική πολιτική που να προωθεί την ευημερία και να μειώνει τη φτώχεια, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τις προσωπικές επιλογές κατανάλωσης» ανέφερε η Σουηδική Ακαδημία ανακοινώνοντας το βραβείο, που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατ. σουηδικών κορωνών (978.000 δολαρίων). «Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ο Άνγκους Ντίτον ενίσχυσε αυτή την κατανόηση».

Το Νόμπελ Οικονομικών,θα απονεμηθεί στον Ντίτον για τις μελέτες του στις προσωπικές καταναλωτικές προτιμήσεις, των οποίων η κατανόηση είναι απαραίτητη για το σχεδιασμό πολιτικών που προάγουν την ευημερία και μειώνουν τη φτώχια.

Όπως εξηγεί ανακοίνωση της επιτροπής των βραβείων, το πρώτο από τα τρία βασικά ερωτήματα που αφορά το έργο του Ντίτον είναι το πώς οι καταναλωτές κατανέμουν τις δαπάνες τους στα διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες. Το Σύστημα Ζήτησης που ανέπτυξε ο νομπελίστας εκτιμά το πώς η ζήτηση για κάθε προϊόν εξαρτάται από τις τιμές όλων των προϊόντων και από τα ατομικά εισοδήματα. Η προσέγγισή του, η οποία αποτελεί σήμερα στάνταρτ εργαλείο, είναι κρίσιμη μεταξύ άλλων για την εκτίμηση της επίδρασης που οι έχουν οι φόροι κατανάλωσης στην ευημερία διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά τη σχέση ανάμεσα στο εισόδημα και την κατανάλωση. Η καινοτομία του Ντίτον ήταν ότι δεν βασίστηκε σε δεδομένα για το σύνολο της οικονομίας, αλλά σε μετρήσεις ατομικών εισοδημάτων. Έδειξε έτσι ότι η κρατούσα θεωρία της κατανάλωσης δεν εξηγεί ικανοποιητικά την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο εισόδημα και την κατανάλωση στην πορεία του χρόνου. Το μοντέλο αυτό έχει πλέον υιοθετηθεί ευρέως στα μακροοικονομικά και εξηγεί πόσο από το εισόδημα μιας κοινωνίας ξοδεύεται και πόσο αποταμιεύεται.

Το τρίτο ερώτημα αφορά τη μέτρηση και την ανάλυση της ευημερίας και της φτώχιας. Ο Ντίτον έδειξε ότι οι μετρήσεις της κατανάλωσης σε κάθε νοικοκυριό ξεχωριστά είναι χρήσιμες για το σχεδιασμό πολιτικών οικονομικής ανάπτυξης. Οι μετρήσεις αυτές μπορούν επιπλέον να αποκαλύψουν ακόμα σχέσεις ανάμεσα στο εισόδημα και την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων, ή ακόμα και για την ανισότητα των δύο φύλων εντός της οικογένειας.

«Η έμφαση που έδωσε ο Ντίτον σε έρευνες νοικοκυριών βοήθησε να μεταμορφωθούν τα οικονομικά της ανάπτυξης από θεωρητικό πεδίο που βασιζόταν σε συγκεντρωτικά δεδομένα σε εμπειρικό πεδίο βασισμένο σε λεπτομερή ατομικά δεδομένα» καταλήγει η επιτροπή των βραβείων.

Ο Άνγκους Ντίτον, σήμερα 70 ετών, γεννήθηκε στο Εδιμβούργο και είναι σήμερα καθηγητής του Πανεπιστημίου Πρίνσον στις ΗΠΑ.

12 Οκτωβρίου 1944.

12 Οκτωβρίου 1944.

Ήταν μια υπέροχη Πέμπτη. Ύστερα από 1.264 μέρες Κατοχής η Αθήνα είναι και πάλι ελεύθερη. Οι Γερμανοί υποστέλλουν τη σημαία τους από την Ακρόπολη στις 9:45 το πρωί. Την ίδια στιγμή, τμήμα του γερμανικού στρατού καταθέτει υποκριτικά στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Ο Γερμανός αντιπτέραρχος, στρατιωτικός διοικητής Νοτίου Ελλάδος Χέλμουτ Φέλμυ δηλώνει ότι τα γερμανικά στρατεύματα αποσύρονται από την Αθήνα που έχει κηρυχθεί ανοχύρωτη πόλη. Το ίδιο κάνουν και τα συνεργαζόμενα με τους κατακτητές Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία κλείνονται στο στρατόπεδο στο Γουδί. Μικρό γερμανικό απόσπασμα παραμένει στον Πειραιά για να διενεργήσει καταστροφές. Πριν ακόμα οι τελευταίοι Γερμανοί εκκενώσουν την πόλη, ο αθηναϊκός λαός ξεχύνεται στους δρόμους σε ένα αυθόρμητο ξέσπασμα και η Αθήνα κατακλύζεται από ελληνικές και συμμαχικές σημαίες: αγγλικές, σοβιετικές, αμερικανικές.

«Ήταν ένα κάρο φορτωμένο νέους και νέες που ξεφωνίζανε. Στο άλογο που τραβούσε το κάρο καθότανε καβάλα μια γυναίκα μελαχρινή σα γύφτισσα που είχε στο κεφάλι και στους ώμους ένα σάλι επαναστατικά κατακόκκινο. Φορούσε κίτρινο φουστάνι κι είχε διάφορα χαϊμαλιά στο στήθος, κρατούσε μια ελληνική σημαιούλα και ξεφώνιζε τραγουδώντας: «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη…». Μια παρέα μάγκες γυρίζανε με ένα χαρτονένιο Χίτλερ κρεμασμένο σε ένα κοντάρι και φωνάζανε ρυθμικά «Εμπατίρησε»(καινούργια λέξη argot).. Πολλά τραμ και καμιόνια ανεβοκατέβαιναν τους κεντρικούς δρόμους φορτωμένα παιδιά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που φωνάζανε συνθήματα των οργανώσεών τους. Είδα και μια παρέλαση πιτσιρίκων με ξύλινα τουφέκια, του «παιδικού μετώπου» του ΕΑΜ», γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς για τη «μεγάλη ημέρα» (Γιώργος Θεοτοκάς, Τετράδια Ημερολογίου, Αθήνα: Εστία).

Ο Κώστας Παράσχος, δημοσιογράφος, ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίους που συρρέουν στο κέντρο της πόλης, περιγράφει την πρωτόγνωρη εμπειρία που έζησε:

«Μπήκα άθελά μου στο ρυθμό που επικρατούσε γύρω μου. Τι κάναμε δηλαδή; Μα απλό πράγμα: χαιρόμαστε και δεν ξέραμε πώς να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας […] Τώρα μας ενδιέφερε να ζήσουμε τη μεγάλη μέρα» (Κώστας Παράσχος, Η απελευθέρωση, Αθήνα: Ερμής 1983) «Σε κάθε γωνιά βουίζουν τα χωνιά (…). Ανεβασμένοι στ” αυτοκίνητα ρίχνουν οι ΕΑΜίτες τα συνθήματα που τ” αρπάζει με μια φωνή ο κόσμος και τα κάνει βουή και σάλπισμα για να φτάσουν απ” άκρη σ” άκρη της Ελλάδας: Κανένα άσυλο στους προδότες! Λευτεριά- Λαοκρατία!», διαβάζουμε στην ανταπόκριση του Ριζοσπάστη που κυκλοφορεί ύστερα από 8 χρόνια ελεύθερα πλέον στο κέντρο της πρωτεύουσας (Ριζοσπάστης, 13 Οκτωβρίου 1944).

Για τα μέλη των αντιστασιακών οργανώσεων, η Απελευθέρωση αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία, καθώς έβγαιναν από μια μακρόχρονη περίοδο διώξεων και παρανομίας.

Η ΧΩΡΑ ΒΡΙΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ (;) ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πως μπορεί να διακρίνει κανείς την διαφορά ανάμεσα στην τρέχουσα περίοδο - κατάσταση στην χώρα από αυτή σε μια περίοδο πολέμου;

Εκτιμώ κανείς!  Όσα έκτακτα μέτρα ή έκτακτες καταστάσεις θα επιβάρυναν τον λαό σε περίοδο εμπόλεμης κατάστασης τα ίδια και ίσως χειρότερα δέχεται σήμερα ο Ελληνικός λαός.

Οι έλεγχοι διακίνησης του χρήματος μέσα από τις τράπεζες με ασφαλή τρόπο για το κράτος, οι βαρύτατοι φόροι ακόμη και σε ερείπια, που έτυχε (κατά κακή του τύχη) να κατέχει κάποιος Έλληνας πολίτης, τα συνεχή και βασανιστικά κουρέματα των μισθών και συντάξεων, η ελλιπέστατη παροχή υγείας και παιδείας, ο εξοντωτικός έλεγχος των  επιχειρήσεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας στην συνταξιοδότηση, η επιβολή ανώτατης σύνταξης με την μη συμμετοχή του κράτους, η πτώχευση όλων των οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων του κράτους, η φυγή επιχειρήσεων και ο εκμηδενισμός των επενδύσεων σε επίπεδο δημοσίου και ιδιωτικού κεφαλαίου είναι λίγα δείγματα να αποδείξει κανείς ότι η κατάσταση μόνο με την δεύτερη φορά αριστερά θα μπορούσε να συμβεί.
Μόνο σε ένα απολυταρχικό καθεστώς ή σε περίοδο μιας πολεμικής σύρραξης θα μπορούσε να εμφανιστεί.

Κι όμως συμβαίνει σε μια χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία (το επικαλούνται άπαντες μόνο χάριν λόγου), όπου η ελευθερία μόνο κατ΄όνομα λειτουργεί.

Αφορμή για το κείμενο είναι δυο ζητήματα.
Πρώτον η ανακοίνωση της κυβέρνησης που ενημερώνει τους Έλληνες πολίτες ότι το νομοσχέδιο των 48 (!) προαπαιτούμενων δόθηκε στην δημοσιότητα προς διαβούλευση για λιγότερο από 24 ώρες. Όσοι Έλληνες το πήραν είδηση μπορούν να καταθέσουν τις απόψεις και τις προτάσεις τους για το νομικό πλαίσιο που εξελίσσεται ώστε μέχρι την Τετάρτη να γίνει νόμος του κράτους (!!!!) Άσχετα αν θα ληφθούν υπόψη οι παρατηρήσεις του κάθε Έλληνα ή η άρνησή του να συμφωνήσει.

Δεύτερο, το περιεχόμενο και το βάρος των προαπαιτούμενων. Την εικόνα αυτών ο Έλληνας εκτιμούμε δεν είχε προεκλογικά. Κι αν είχε, οφείλει αδιαμαρτύρητα να αποδεχθεί και να υπακούσει. Επομένως να ανοίξει τις πόρτες στο σπίτι (αφού το είχε δηλώσει και επαγγελματική στέγη για περιορισμό των δαπανών του) να υποδεχθεί την εφορία ως ΄΄καλό΄΄ επισκέπτη, να δεχθεί ότι αφού χρωστά έστω και λίγα ευρώ στην εφορία, είναι δυνατό να του αφαιρεθούν τα πολύτιμα αντικείμενα που είχε προς φύλαξη στις θυρίδες των τραπεζών, να δεχθεί την διακίνηση μόνο πλαστικού χρήματος το ποσό του οποίου θα καθορίζει μόνο η κυβέρνηση (μέχρι στιγμής ορίστηκε στα 600 ευρώ) δηλαδή μόνο θα τρως, αν σου φτάνουν, αν όχι σου επιτρέπει, το κράτος, να πεθάνεις, αν έχασες την δυνατότητα να περιθάλπεσαι σε νοσοκομείο και πάλι σου επιτρέπει να πεθάνεις (ίσως και να το εύχεται), αν είχες αγοράσει κάποιο αυτοκίνητο, κατά προτροπή του κράτους, ασφαλέστερο για την οικογένειά σου, θα πληρώσεις κάτι παραπάνω από άλλους, αν είχες μια δουλειά ολόκληρη ζωή και δούλεψες σκληρά για να έχεις ασφαλή και αξιοπρεπή γεράματα, κακώς, θα περιορίσεις τις ΄΄σπατάλες΄΄ και θα ζεις με 600 ευρώ τον μήνα και αν είχες μια επιχείρηση, που έκανες με τεράστιο κόπο, δαπάνη χρημάτων και όλη η οικογένεια να έχει δουλέψει εκεί, έκανες έγκλημα και θα πληρώσεις είτε να συμπιέσεις τις εισπράξεις σου είτε να την κλείσεις έστω κι αν είναι βιώσιμη.
Αν μάλιστα είχες την προνοητικότητα να αγοράσεις και κανένα σπίτι για τα παιδιά σου, ε, τότε έσφαλες ανεπανόρθωτα, αγαπητέ συμπολίτη, θα πληρώσεις και θα πληρώσεις το σπίτι αυτό πολλές φορές γιατί επένδυσες στο μέλλον των παιδιών σου και για να βοηθήσεις την χώρα σου!!!!

Όλα αυτά με τα προαπαιτούμενα, που αποφάσισε η σημερινή κυβέρνηση, που δεν άφησε κανένα περιθώριο να συμμετάσχεις κι εσύ και που σε δυο μέρες θα εφαρμόσει το κράτος είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς είτε είναι δίκαιο είτε άδικο είτε δίνει προοπτική για τα παιδιά σου είτε όχι!!!

Υπάρχει, όμως, διαφορά με την πραγματική περίοδο μιας εμπόλεμης κατάστασης;

Βεβαίως και υπάρχει. Κατά την περίοδο του πολέμου οι κανόνες της παγκόσμιας ηθικής και νομικής επιστήμης δίνει την δυνατότητα να σου αναγνωρίσει την απώλεια της περιουσίας σου, του μισθού σου, της περίθαλψης, της σύνταξης ακόμη και της απώλειας της ζωής με μια μορφή αποζημίωσης.
Δηλαδή σου αναγνωρίζονται δικαιώματα.
Στην πορεία μας τώρα κανένα δικαίωμα δεν σου αναγνωρίζεται και τα δικαιώματα, που απέκτησες με κάποιο τρόπο, ως ανθρώπινη οντότητα σ΄αυτόν τον πλανήτη και ως εργαζόμενος, σου αφαιρούνται. Κανείς σήμερα σ΄αυτόν τον τόπο δεν σου υπόσχεται ότι αυτό που χάνεις όχι εξ αιτίας σου αλλά εξ αιτίας του αφερέγγυου και αδίστακτου κράτους θα σου επιστραφεί κάποια στιγμή. Κατά τα άλλα το κράτος είναι η σιγουριά του πολίτη, όπου οφείλει να συμμετέχει όλος ο κόσμος στην διαμόρφωση αλληλέγγυων και σταθερών σχέσεων εμπιστοσύνης.

Η σημερινή κυβέρνηση στην ρητορεία της έχει ως βασική παράμετρο (και το αναφέρει κάθε χρονική στιγμή και  ευκαιρία) την αλληλεγγύη. Τι κάνει για να προσφέρει την αλληλεγγύη του στους πολίτες του. Μήπως με την άπειρη επιβολή συνεχώς νέων φόρων, με την αύξηση των παραμέτρων μείωσης της ελευθερίας του ατόμου, με την  απομάκρυνση από την κοινωνική δικαιοσύνη, με την αύξηση των αυτοκτονιών, με την όποιας μορφής ΄΄φακέλωση΄΄ των πολιτών;
Είσαι παντού ΄΄γνωστός΄΄ κι αν δεν είσαι κάπου ακόμη, περίμενε θα καλυφθεί κι αυτό το κενό, σύντομα έρχεται και το περιουσιολόγιο, (π.χ.) καλέ μου φίλε αναγνώστη, μην ανησυχείς) .


Πως;

Η δεύτερη φορά αριστερά τώρα φαίνεται, τώρα αναδεικνύει την πρόθεσή της, τώρα αποκαλύπτεται. Σε καιρό πολέμου οι πολίτες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν, σύμφωνα με τις συνθήκες της Γενεύης περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με το μοντέλο της σημερινής και αυτής της αριστεράς, που επιβάλλει αυτές τις πολιτικές, συνθήκες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υφίστανται.

Και για να προλάβουμε κάποιους πονηρούς, που εύκολα βάζουν ταμπέλες περί των πολιτικών πεποιθήσεων του αρθρογράφου, θα πούμε τα εξής: 
Κανείς δεν απαγορεύει να πιστεύεις σε μια οικονομικο-πολιτικο-κοινωνική πραγματικότητα άλλη και να μάχεσαι γι' αυτή. Δεν είναι ρετσινιά και κατάρα να βρίσκεσαι απέναντι από ένα μοντέλο χωρίς δικαιοσύνη. Αλλά ούτε και μας ρωτήθηκε ποτέ αν πράγματι είμαστε απέναντι απ΄αυτά που ορίζει η πραγματική αριστερά, οι συνθήκες της Μαρξιστικής-Λενινιστικής Θεωρίας ούτε η κυβέρνηση μας είπε ότι στοχεύει στην εφαρμογή των αξιών του Μάρξ, της δύναμης του κεφαλαίου και του επιχειρηματικού κέρδους. Ούτε η σημερινή κυβέρνηση έκανε γνωστό κάποιο σχέδιο μιας τέτοιας επιθυμίας της, ενός τέτοιου στόχου!!
Κι επειδή μιλούμε για χρέη, κρατικά και ιδιωτικά, για κοινωνική δικαιοσύνη, μας είπε η σημερινή κυβέρνηση πόσα χρέη έχουν οι Έλληνες πολίτες εξ αιτίας των άστοχων πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις, πόσο χρόνο θα πληρώσει ο καθένας Έλληνας, όχι με δική του ευθύνη (πέραν της ψήφου του),  γι΄αυτά τα χρέη;
Κι επειδή, αγαπητοί αναγνώστες το ψάχνουμε σας λέμε ότι το 2015 ο κάθε Έλληνας πολίτης θα επιβαρυνθεί με ακόμη 1609 ευρώ περισσότερο. Το ατομικό χρέος του Έλληνα ήταν μέχρι το τέλος του 2014 στα 28709 ευρώ. Στο τέλος του 2015 θα είναι 30318!!! 

Δυστυχώς, έχουμε ειρήνη!!!

EDITH PIAF...

Nasa: Νέες ενδείξεις για τρεχούμενα νερά στον πλανήτη Aρη

Μετά την πρόσφατη ανακοίνωση ότι αλμυρό νερό κυλάει τα καλοκαίρια στον Αρη, η αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία υποστηρίζει ότι υπάρχουν και λίμνες που ενδέχεται να κρύβουν απολιθώματα μικροβιακής ζωής δισεκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με στοιχεία του διαστημικού οχήματος «Curiosity».

Οι παρατηρήσεις του «Curiosity» στον μεγάλο κρατήρα Γκέιλ, του κόκκινου πλανήτη, όπου βρίσκεται το διαστημικό σκάφος από τον Αύγουστο του 2012, ενισχύουν την εκδοχή για τρεχούμενα νερά πιιθανώς πριν από 3,8 έως 3,3 δισεκατομμύρια χρόνια, σε μια μεγάλη λίμνη, άγνωστου βάθους .
Όλα αυτά, όπως δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας γεωλόγος Τζον Γκρότσινγκερ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), ενισχύουν τις πιθανότητες να είχε κάποτε αναπτυχθεί ζωή στον “Αρη, χάρη στο υγρό περιβάλλον του, το οποίο πιθανώς διατηρήθηκε για εκατομμύρια χρόνια.

Παραμένει μυστήριο πώς ο “Αρης διατήρησε νερά στην επιφάνειά του, καθώς πολύ νωρίς έχασε το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο και την ατμόσφαιρά του. Ίσως, σε αντιστάθμισμα, να υπήρχαν «αέρια του θερμοκηπίου», που βοήθησαν το νερό να διατηρηθεί.

Tα νέα στοιχεία για το υγρό παρελθόν του “Αρη παρουσιάσθηκαν σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» και βασίσθηκαν σε ανάλυση των ιζημάτων στον πυθμένα του κρατήρα, καθώς και σε φωτογραφίες.

Όταν ο Γάλλος μαθηματικός Cauchy έκανε παγκόσμια σύμβολα το «δ» και το «ε»

Τα δύο αυτά γράμματα, από το 1821 και την συγγραφή του «Course d’ Analyse» από τον Augustin Louis Cauchy, 1789 – 1857  έγιναν, μετά το «π», ίσως τα πιο δημοφιλή ελληνικά σύμβολα στους κύκλους των μαθηματικών. Αυτό διότι από τότε και έπειτα έγιναν αναπόσπαστο μέρος ενός εκ των βασικότερων μαθηματικών ορισμών. Αυτόν του ορίου.

«Για κάθε ε>0 υπάρχει ένα δ>0 έτσι ώστε αν |x – x’| < δ , τότε |f(x) – b| < ε» λέει ένα μέρος της πρότασης που αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της μαθηματικής ανάλυσης, και ως εκ τούτου, σύσσωμης της μαθηματικής επιστήμης. Αυτή η πρόταση έχει μεταφραστεί σε κάθε γλώσσα που ομιλείται στον πλανήτη, με τα μόνα στοιχεία που παραμένουν σταθερά να είναι τα δύο ελληνικά γράμματα.

Τι ακριβώς εξηγεί ο ορισμός του ορίου – Ενα «εργαλείο» για όλους τους επιστήμονες

Στην σύγχρονη επιστήμη, τα όρια αποτελούν απαραίτητο εργαλείο για την έρευνα οποιουδήποτε αντικειμένου. Ενα όριο, αποτελεί ουσιαστικά την μελέτη της συμπεριφοράς μιας συνάρτησης, όταν αυτή φτάνει απείρως κοντά σε ένα συγκεκριμένο σημείο, χωρίς όμως να το «αγγίζει».

Ο ορισμός του ορίου λοιπόν εξηγεί πως όσο οι τιμές πλησιάζουν προς το σημείο που επιθυμούμε να μελετήσουμε, τόσο και η τιμή της συνάρτησης θα συγκλίνει προς έναν αριθμό b. Δηλαδή στο όριο της συνάρτησης, στο συγκεκριμένο σημείο. Για παράδειγμα, η συνάρτηση f(x) = 2x όταν το x πλησιάζει στον αριθμό 3, κατευθύνεται ολοένα και πιο κοντά στον αριθμό 6. Το εντυπωσιακό είναι πως για τα «ε» και «δ» δεν υπάρχει… περιορισμός μεγέθους. Μπορούν να είναι οσοδήποτε μικρά θέλουν, μόνο που το «δ» εξαρτάται από την τιμή του «ε».

Η ευρύτερη χρήση των ορίων αποτελεί απαραίτητη και θεμελιώδη γνώση κάθε επιστήμονα, ακόμα και αν αυτός δεν σχετίζεται πλήρως με τα μαθηματικά. Αυτό διότι η μελέτη «οριακών» καταστάσεων είναι πολύ χρήσιμη σε πάρα πολλούς τομείς πέραν των μαθηματικών, αλλά επιτυγχάνεται μόνο μέσω των μαθηματικών.

Γιατί ο Cauchy επέλεξε το «δ» και το «ε»;

Ο ορισμός του ορίου που έδωσε ο Cauchy αποτελεί αφορμή για μια από τις πολλές διαμάχες που έχουν οι ιστορικοί των μαθηματικών. Πολλοί εξ αυτών υποστηρίζουν πως αυτός που διατύπωσε πρώτος τον ορισμό δεν ήταν ο Γάλλος μαθηματικός, αλλά ο Τσέχος συνάδερφος του, Bolzano.

Για την χρήση των γραμμάτων «ε» και «δ» ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτός που τα χρησιμοποίησε, δίνοντας το ορισμό έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, ήταν ο Cauchy. Γιατί όμως ο σπουδαίος Γάλλος επιστήμονας δεν χρησιμοποίησε κάποιο από τα πρώτα τρία γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου;

Η απάντηση του ιστορικού Judith Grabiner που ασχολείται με μαθηματικά ζητήματα, είναι πως ο Cauchy αρχικά χρησιμοποίησε το γράμμα «ε» ώστε να συμβολίσει την λέξη «erreur» η οποία σε ακριβή μετάφραση σημαίνει «σφάλμα». Με αυτόν τον τρόπο ο Cauchy ήθελε να δείξει, κατά κάποιο τρόπο, το περιθώριο κίνησης που έχουν οι τιμές κατά την διαδικασία της προσέγγισης.

Οσο για το γράμμα «δ», δεν υπάρχει κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη εξήγηση της χρήσης του. Ωστόσο, εικάζεται πως ο Γάλλος μαθηματικός το χρησιμοποίησε για να συμβολίσει την έννοια της απόστασης, ή αλλιώς «distance» στα γαλλικά.

Περισσότερα από τα μισά κράτη-μέλη απορρίπτουν τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες

Περισσότερα από τα μισά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψαν την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων προϊόντων στο έδαφος τους, μετά τη λήξη της σχετικής προθεσμίας την περασμένη εβδομάδα.

Αυτό εξασφαλίζει ότι τα δύο τρίτα του πληθυσμού και της καλλιεργήσιμης γης της Ευρώπης θα παραμείνουν απαλλαγμένα από γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες για το εγγύς μέλλον.

«Μια σαφής πλειοψηφία των κυβερνήσεων της Ε.Ε. απορρίπτει την προσπάθεια της Κομισιόν να εγκρίνει γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες», δήλωσε η Φραντσίσκα Άχτερμπεργκ, διευθύντρια τηςGreenpeace για την ευρωπαϊκή πολιτική τροφίμων.

«Δεν εμπιστεύονται τις αξιολογήσεις ασφάλειας της Ε.Ε. και δικαίως αναλαμβάνουν δράση για την προστασία της γεωργίας και των τροφίμων τους. Ο μόνος τρόπος για να αποκατασταθεί τώρα η εμπιστοσύνη στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι η Κομισιόν να παύσει προσωρινά τις εγκρίσεις γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών και να μεταρρυθμίσει ριζικά και γρήγορα τους ελέγχους ασφαλείας και το σύστημα έγκρισης», πρόσθεσε η Άχτερμπεργκ.

Παρά τους επαίνους από πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι γεωργικές επιχειρήσεις προειδοποιούν ότι η κίνηση θα ασκήσει αβάσταχτη πίεση στη βιομηχανία της βιοτεχνολογίας και θα πλήξει σημαντικά τις επενδύσεις στην Ευρώπη, δημιουργώντας ένα ανησυχητικό προηγούμενο.

Η Γερμανία έγινε η μεγαλύτερη χώρα της Ένωσης που αποχωρεί από το σχέδιο της Κομισιόν, ακολουθώντας την Ελλάδα και τις Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Κύπρο, Δανία, Γαλλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Πολωνία και Σλοβενία, απορρίπτοντας τις καλλιέργειες.

Εκτός από αυτές τις 15 χώρες, τέσσερις περιφέρειες αποχώρησαν επίσης, συγκεκριμένα η Σκωτία, η Ουαλία, και η Βόρεια Ιρλανδία από το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και η Βαλλονία, το γαλλόφωνο κομμάτι του Βελγίου.

Σύμφωνα με τη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία που εγκρίθηκε νωρίτερα αυτό το έτος, τα κράτη-μέλη μπορούν να ζητήσουν από τις βιοτεχνολογικές εταιρείες, των οποίων οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν ήδη εγκριθεί, να μην κυκλοφορήσουν τα προϊόντα στις αγορές τους.

Οι εταιρείες αναμένεται να κινηθούν νομικά εναντίον αυτής της απόφασης, ωστόσο παρά την απαγόρευση των καλλιεργειών αυτών, πολλές χώρες εξακολουθούν να εισάγουν γενετικά τροποποιημένο αραβόσιτο από άλλα κράτη, όπου είναι νόμιμο
.

Το Νόμπελ Λογοτεχνίας στη Σβετλάνα Αλεξίεβιτς ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ

Η Λευκορωσίδα Σβετλάνα Αλεξίεβιτς τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2015, ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία.

Δημοσιογράφος και συγγραφέας, τιμάται για "το πολυφωνικό της έργο, μαρτυρία για τα δεινά και το θάρρος στην εποχή μας", αναφέρεται στην ανακοίνωση της Ακαδημίας.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟLIVIER BLANCHARD (ΔΝΤ)

Ο Olivier Blanchard, πρώην επικεφαλής οικονομολόγου στο ΔΝΤ, ομιλών στο cass Business School εκτίμησε ότι είναι πιθανό το πρόγραμμα στην Ελλάδα να αποτύχει αν δεν ληφθούν μέτρα.
Λίγες ώρες πριν το ΔΝΤ δήλωνε ότι η Ελλάδα πρέπει να λάβει επιπλέον μέτρα ύψους 1,35 δις για την διετία 2015-2016 για να επιτευχθεί ο στόχος για το πλεόνασμα.

Ο κ. Blanchard δήλωσε ότι αν στην χώρα επιβληθούν επί πλέον μέτρα το πρόγραμμα διάσωσης είναι δυνατόν να αποτύχει.

΄΄Η δημοσιονομική προσαρμογή που καλείται να εφαρμόσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια είναι μικρότερη από πριν αλλά και πάλι είναι μεγαλύτερη από ότι θα έπρεπε΄΄ ανέφερε ο κ. Blanchard και συνέχισε:
΄΄χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ανάπτυξη, διαφορετικά κάνεις μισές δουλειές (με περισσότερη λιτότητα) και αν συμβεί αυτό πιστεύω ότι το ελληνικό πρόγραμμα μπορεί να αποτύχει΄΄.

Από την άλλη πως να υπάρξει ανάπτυξη όταν οι κάθε μορφής επένδυση έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης ως στοιχείο φοροδιαφυγής και πλούτου;
Μάθαμε ότι επιχειρηματίας που ηγείται μιας σπουδαίας επιχείρησης, καθαρής, κερδοφόρας και υγιούς και η οποία έχει στοχοποιηθεί από μεγάλους επενδυτές του εξωτερικού για εξαγορά εκμυστηρεύθηκε ότι 
΄΄Δεν με ενδιαφέρει πια τίποτα. Φεύγω από την Ελλάδα΄΄
Να σκεφθούμε ότι αυτός ο επιχειρηματίας δουλεύοντας πολλά χρόνια και παράγοντας στην Ελλάδα εκφράζει τέτοια απογοήτευση ώστε όλα αυτά τα ξεχνά και είναι έτοιμος πια να αποχωρήσει από την χώρα.
Να τονίσουμε ότι η επιχείρησή του παρ΄όλη την πενταετή ύφεση παρουσιάζει συνεχώς κέρδη, έχει μικρό δανεισμό και ο ετήσιος κύκλος εργασιών είναι έξι φορές υψηλότερος του δανεισμού της.
Αν τελικά ο βασικός μέτοχος αυτής της εταιρείας υλοποιήσει την απόφασή του να αποχωρήσει από την χώρα είναι βέβαιο ότι η επιχείρηση θα περάσει σε ξένα χέρια σε μια νύχτα.
Οι λανθασμένες πολιτικές στην οικονομία, το εχθρικό κλίμα για επενδύσεις και η αστάθεια του πολιτικού περιβάλλοντος οδηγούν υγιείς επιχειρήσεις όπως και υψηλό επιστημονικό δυναμικό να αποχωρήσουν από την χώρα κι αυτό είναι εις βάρος της ανάπτυξης και της προσπάθειας μείωσης της ανεργίας.

ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ Ή ΄΄ΚΟΥΡΕΜΑ΄΄ Ή ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ Ή ..... (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

Ακούμε και διαβάζουμε απόψεις στελεχών της κυβέρνησης τα περί της διευθέτησης του χρέους. Σήμερα ακούσαμε δήλωση του Πρωθυπουργού που είπε: 
΄΄Νίκη της Ελλάδας η ελάφρυνση του χρέους΄΄.

Μας εξέπληξε ομολογούμε. 
Κατά πρώτον διότι η ελάφρυνση δεν έχει στοιχεία. Η ελάφρυνση κατά την άποψη του Πρωθυπουργού και σύμφωνα με αυτά που θεωρούν οι δανειστές μας αναφέρεται στην επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου. 
Οι δε δανειστές σήμερα δήλωσαν ότι το ζήτημα του grexit δεν έχει φύγει από το τραπέζι.
Από αυτές τις γραμμές δημοσιεύσαμε την ρεαλιστική εικόνα του χρέους, της αντιμετώπισής του και τις δυνατότητες επίλυσής του. 
Σήμερα αναδημοσιεύουμε το άρθρο για εκείνους που δεν το διάβασαν για να έχουν πλήρη αντίληψη  της πραγματικότητας:

Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας καταγράφεται σε δύο επίπεδα.

Το ένα είναι το υπερβολικό χρέος, που για άλλους είναι βιώσιμο και για άλλους όχι.  Η βιωσιμότητα του χρέους είναι σε άμεση σχέση με την γενική οικονομική κατάσταση στην χώρα.

Το δεύτερο είναι ακριβώς αυτό, η οικονομική δύναμη της χώρας, η δυνατότητα να αυξήσει το εγχώριο προϊόν της.

Πολλοί συγχέουν τελικά την βιωσιμότητα με την εξυπηρέτηση του χρέους. Η βιωσιμότητα έχει να κάνει με την οικονομική δύναμη της χώρας, δηλαδή αγγίζει άμεσα το ΑΕΠ της χώρας και το οποίο οφείλει η εκάστοτε κυβέρνηση να έχει ως στόχο να αυξάνει. 

Η εξυπηρέτηση είναι η δυνατότητα που έχει το κράτος με τις συνθήκες που διαμορφώνονται να διαχειρίζεται έτσι τα οικονομικά ώστε να περισσεύουν χρήματα για να πληρωθούν δόσεις του χρέους. Για να επιτευχθεί αυτό οι κυβερνήσεις επιβάλλουν νέους φόρους, αυξάνουν τους υπάρχοντες και μειώνουν μισθούς και συντάξεις δηλαδή τις δαπάνες του έναντι των πολιτών και εις βάρος της κοινωνικής πολιτικής εν πολλοίς. 

Και στα δυο μέχρι στιγμής οι κυβερνήσεις δεν απαντούν στην ουσία του ζητήματος. Προσπαθούν να δώσουν λύσεις ανάγκης, προσαρμοσμένες στις χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ με κάθε τρόπο.

Προσανατολίζονται κάθε φορά στην εξασφάλιση πόρων με δάνεια από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Οι δρόμοι για τις αγορές έχουν κλείσει προ πολλού όχι γιατί δεν μπορεί να αποσπάσει χρηματοδότηση η χώρα απ΄αυτές αλλά επειδή είναι εξαιρετικά ασύμφορη η χρηματοδότηση με υψηλά επιτόκια για την χώρα.

Πως, όμως θα λυθεί τελικά το πρόβλημα; Είναι γρίφος ή όλοι ξέρουν την λύση αλλά σιωπούν; Υπάρχουν λύσεις ή οι εταίροι μας ούτε επιθυμούν ούτε είναι έτοιμοι; Μήπως ξέρουν τις λύσεις αλλά δεν έχουν εμπιστοσύνη και ατονούν;

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις εξάντλησαν τις δυνατότητες της χώρας, εξάντλησαν όλες τις μεθόδους, χρησιμοποίησαν όλα τα χρηματοοικονομικά εργαλεία ώστε να ερευνήσουν το δυνατό  ή το αδύνατο;

Σχετικά με το χρέος. Όλοι σχεδόν μιλούν για αναδιάρθρωση. Τι σημαίνει αυτό;

Τίποτα στην ουσία, απλά καταγραφή του προβλήματος και προτροπή κάτι να γίνει υπονοώντας κάποια μέθοδο.

Το βασικό σενάριο και το οποίο προωθούν οι εταίροι είναι η επιμήκυνση του χρέους, που ήδη έχει γίνει στα 31 έτη, αλλά προτείνεται να μετακινηθεί στα 50 έτη. Από μόνο του αυτό λύνει το πρόβλημα; Όχι, ασφαλώς.

Στο τραπέζι και η μείωση του επιτοκίου που ήδη είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Μείωση σε εκείνα τα δάνεια τα οποία παρέμειναν στα επίπεδα του 4,5-5,5% και που αυτά βρίσκονται σε μορφή (ως επί το πλείστον) ομολόγων στον ESM.

Και πάλι η μείωση των επιτοκίων σε μέρος των δανείων της χώρας δεν θα έδινε λύση στο πρόβλημα.

Μείωση επιτοκίων και ταυτόχρονα επιμήκυνση είναι ο συνδυασμός που τελικά επιζητούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού επιμένει, πολλάκις επισήμως, ότι η λύση είναι στο κούρεμα μέρους του χρέους.

Το ερώτημα είναι αν τελικά μπορεί να υπάρξει κούρεμα του χρέους και σε ποιο επίπεδο ή σε ποια δάνεια και με τρόπο που να μην θιγούν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων εταίρων μας.

Στο ενδεχόμενο να κουρευτεί μέρος του Ελληνικού χρέους θα πρέπει να συμφωνήσουν όλοι οι πιστωτές μας. 

Το ΔΝΤ και η πλευρά των ΗΠΑ επιμένει στην διαγραφή αλλά εκείνη δεν πρόκειται να χάσει κάτι, άλλοι θα χάσουν και μάλιστα οι Ευρωπαίοι εταίροι.

Δεν γνωρίζουμε τι συζητείται στα κλειστά γραφεία για την διευθέτηση του χρέους αλλά από την θέση αυτή κάνουμε μια σκέψη που εκτιμούμε ότι θα ήταν εφαρμόσιμη και μάλλον αποδοτική.

Το χρέος που βρίσκεται στα χέρια του ESM είναι χρέος που αφορά τους Ευρωπαίους πιστωτές μας.

Ο ESM χρηματοδοτεί την Ελλάδα με δάνεια κατόπιν συμφωνίας σε επίπεδο κορυφής όπως έγινε πρόσφατα με το τρίτο μνημόνιο. Σ΄αυτό ορίστηκε το ανώτατο ποσό χρηματοδότησης να είναι τα 84 δις ευρώ. Από που όμως βρίσκει τα χρήματα αυτά ο ESM; Από τις αγορές. Δηλαδή εκδίδει τίτλους προς επένδυση και καλεί τους μεγάλους επενδυτές των αγορών να επενδύσουν τα χρήματά τους στους τίτλους. Ορίζεται επιτόκιο αρκετά χαμηλό αλλά είναι βέβαιη η επιτυχία της επένδυσης αφού ο ESM αξιολογείται με ΑΑΑ. 

Ουσιαστικά ο μηχανισμός στήριξης προσφεύγει στις αγορές για λογαριασμό της Ελλάδας. Το κόστος της έκδοσης των τίτλων επιμερίζεται στα κράτη μέλη οπότε η απώλεια να είναι εξαιρετικά μικρή ίσως ασήμαντη. 

Ακριβώς σ΄ αυτό το σημείο εντοπίζουμε μια λύση στο πρόβλημα της χώρας με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Το ύψος του δανείου που βρίσκεται στον ESM είναι στα 228 δις ευρώ. Σ΄αυτο περιλαμβάνονται τα 84 δις ευρώ του 3ου μνημονίου. Το χρέος αυτό είναι ιδιωτικό  δεν είναι διακρατικό δηλαδή δεν περιέχει υποχρεώσεις προς τα κράτη αλλά είναι τίτλοι που κατέχει ο ESM και που είναι είτε Ελληνικά ομόλογα είτε τίτλοι που εξέδωσε ο EFSF και ο ESM για λογαριασμό της Ελλάδας όπως είπαμε πριν. 

Σ΄αυτά τα δάνεια θα μπορούσε να συμφωνηθεί ένα κούρεμα της τάξης του 20-30% και που το κόστος θα επιμερίζονταν σε ευρύτατα επίπεδα ώστε να μην φανεί έντονα η απώλεια. Όμως το 20-30% κούρεμα για την χώρα θα ήταν μια μεγάλη ανάσα. Το ποσό που εξοικονομούσε η χώρα θα ήταν περί τα 60 δις ευρώ. Οι απώλειες δεν θα ζημίωναν τους εταίρους μας αλλά τους ιδιώτες πιστωτές και σε μικρό βαθμό. Αλλά και πάλι οι ιδιώτες δεν θα έχαναν αφού οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν παράσχει εγγυήσεις προς τον ESM ποσό ύψους 500 δις ευρώ. Από τις εγγυήσεις αυτές θα μπορούσε ο ESM να καλύψει τις απώλειες των ιδιωτών. Οι απώλειες θα μετατοπίζονταν στους Ευρωπαίους πολίτες τελικά. Το ποσό θα ήταν της τάξης των 60 δις ευρώ που στο εύρος των Ευρωπαίων πολιτών θα ήταν και πάλι μηδαμινό. Ωστόσο η Ελλάδα θα είχε κερδίσει πάρα πολλά πράγματα και κυρίως θα είχε την ευκαιρία να ρίξει το χρέος στο 150% του ΑΕΠ από το 200% και που αυτό θα είχε συνέπεια την μείωση των τοκοχρεολυτικών δόσεων άρα αύξηση του πλεονάσματος ώστε η κυβέρνηση να βρει την ευκαιρία να αυξήσει τις κοινωνικές παροχές ή να οργανώσει την υπόθεση του ασφαλιστικού και των ταμείων.

Παράλληλα θα μπορούσε το υπόλοιπο χρέος να επιμηκυνθεί με ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου των ομολόγων με επιτόκιο από το 4,5% στο 1,5-2% που είναι και τα τελευταία συμφωνηθέντα θα μείωνε ακόμη περισσότερο τις τοκοχρεωλυτικές δόσεις της χώρας. Το όφελος θα ήταν διπλό και τριπλό.

Μια σκέψη κάναμε που εκτιμούμε ότι έχει βάση αλλά δεν ξέρω αν έχει καλούς αποδέκτες.

Καταλήγουμε ότι μια σκέψη που κάνουμε απ΄αυτές τις  γραμμές και βρίσκονται λύσεις με κάποια ανοχή και κατανόηση. Βέβαια με κάποιο κόστος μικρό, όμως, σε σχέση με αυτό που πληρώνει ένας ολόκληρος λαός σήμερα και για τόσα χρόνια.

Δεν αξίζει να εξεταστεί;