Πιστεύαμε από την αρχή ότι θα υπάρξει συμφωνία. Εκείνο που δεν είχαμε πει ήταν πότε θα επέλεθι αυτή η συμφωνία.
Έχοντας τα δεδομένα των τελευταίων εξελίξεων, την εμμονή και των δυο πλευρών στις θέσεις τους εκτιμούμε ότι :
Αν δεν υπάρξει πρωτοβουλία από την πλευρά της κ. Μέρκελ και μόνο μέχρι την 25 έως την 27 Ιουνίου τότε η συμφωνία θα επέλθει πολύ αργότερα.
Πότε, όμως;
Όταν η χώρα θα έχει πτωχεύσει επισήμως όταν δεν θα έχει πληρώσει αρκετές δόσεις στους δανειστές - εταίρους όταν θα έχει αρθεί η στήριξη της πλειοψηφίας του λαού στην σημερινή κυβέρνηση όταν το τραπεζικό σύστημα θα έχει καταρρεύσει πλήρως όταν η σημερινή κυβέρνηση θα έχει παραδοθεί ουσιαστικά και δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει τότε (για άλλη μια φορά) θα ΄΄έλθουν΄΄ οι ΄΄μεγάλες δυνάμεις΄΄ να ΄΄σώσουν΄΄ και πάλι την χώρα.
Στην πρώτη περίπτωση η μόνη λύση μπορεί να δοθεί από την Γερμανίδα Καγκελάριο με πολιτικό σχέδιο, με πολιτική παρέμβαση όχι γιατί πιστεύει στην δική μας παρουσία στην ευρωζώνη αλλά στις συνέπειες με την έξοδό μας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο φόβος για ανεξέλεγκτες αναταράξεις στον ευρωπαϊκό χώρο ή η αδυναμία εκτίμησης για τις ακριβείς επιπτώσεις θα αποτελέσουν τα κριτήρια για μια ενδεχόμενη πολιτική παρέμβαση της κ. Μέρκελ.
Δεν είναι η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας στην ευρωζώνη είναι αυτή καθ΄αυτή η ευθύνη της κ. Μέρκελ εξ αυτού του λόγου της ευρωστίας και της δυνατότητας καθοριστικής επιρροής στα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Να θυμιθούμε ότι οι ιδρυτές οραματιστές της ενωμένης ευρώπης ήταν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί αρχής γενομένης από το 1951. Τώρα η Γερμανία έχει και πάλι την ευθύνη όχι μιας νέας ίδρυσης αλλά της διατήρησης Ευρωπαϊκής συνθήκης. μιας συνθήκης που ούτε έχει ολοκληρωθεί αλλά πάσχει σε πολλά σημεία της όντας σε λειτουργία.
Δεν θα υποβαθμίσουμε την κ. Μέρκελ ως μοναδική (σήμερα) πολιτική προσωπικότητα που στέκεται ως εγγυητής της αρμονικής λειτουργίας της ευρωπαϊκής συνθήκης και μάλιστα σε μια περίοδο όπου εστίες πολέμων στέκουν γύρω από τα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης, με κύρια εστία αυτή στην Ουκρανία.
Δεν θα υποβαθμίσουμε, επίσης, τα λάθη στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής συνθήκης αυτά που αρκετές φορές έχει περιγράψει ο κ. Βαρουφάκης (κατά την άποψή μας ορθή). Όμως τα λάθη είναι για να διορθώνονται αν και εφόσον αναγνωρίζονται. Και η κ. Μέρκελ έχουμε την αίσθηση ότι το έχει κατανοήσει. Το ζήτημα είναι ο τρόπος και ο χρόνος που θα είναι έτοιμη να το αντιμετωπίσει. Θα το αντιμετωπίσει όχι μόνο για την περίπτωση της Ελλάδας αλλά συνολικά και διαχρονικά.
Στην δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο. Σε μια καταστραμένη οικονομικά χώρα, σε μια χώρα που το 1/3 του ενεργού πληθυσμού θα είναι άνεργο, το άλλο 1/3 θα είναι συνταξιούχοι και το υπόλοιπο 1/3 θα έχουν ξενητευθεί ποιές πολιτικές μπορεί να εφαρμοστούν ή ποιές θα είναι οι αντοχές της;
Σ΄αυτή την κρίσιμη οριακή στιγμή θα έλθει μια συμφωνία που κάθε άλλο θα τιμά τους Έλληνες. Υποτιμητική, απαξιωτική αλλά θα αποτελέσει αρχή μιας νέας πορείας της χώρας.
Κανείς δεν εύχεται να έλθει μια τέτοια στιγμή. Όχι μόνο γιατί θα έχει επέλθει ο απόλυτος μαρασμός σ΄αυτό τον λαό όχι μόνο γιατί η οικονομία της θα έχει καταρρεύσει αλλά κυρίως γιατί πολλές γεννιές θα πληρώσουν τις αμαρτίες ενός ανίκανου και σάπιου πολιτικού συστήματος που διακυβέρνησε την χώρα εις βάρος των πολιτών της, άδικα και αδικαιολόγητα.
Έχουμε την άποψη ότι όσο νωρίτερα ληφθούν καθοριστικές και οριστικές αποφάσεις τόσο καλύτερα θα είναι γι΄αυτό τον άμοιρο λαό, που δεν είναι και εκτός ευθυνών για τις επιλογές που έχει κάνει κατά καιρούς.
Έχοντας τα δεδομένα των τελευταίων εξελίξεων, την εμμονή και των δυο πλευρών στις θέσεις τους εκτιμούμε ότι :
Αν δεν υπάρξει πρωτοβουλία από την πλευρά της κ. Μέρκελ και μόνο μέχρι την 25 έως την 27 Ιουνίου τότε η συμφωνία θα επέλθει πολύ αργότερα.
Πότε, όμως;
Όταν η χώρα θα έχει πτωχεύσει επισήμως όταν δεν θα έχει πληρώσει αρκετές δόσεις στους δανειστές - εταίρους όταν θα έχει αρθεί η στήριξη της πλειοψηφίας του λαού στην σημερινή κυβέρνηση όταν το τραπεζικό σύστημα θα έχει καταρρεύσει πλήρως όταν η σημερινή κυβέρνηση θα έχει παραδοθεί ουσιαστικά και δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει τότε (για άλλη μια φορά) θα ΄΄έλθουν΄΄ οι ΄΄μεγάλες δυνάμεις΄΄ να ΄΄σώσουν΄΄ και πάλι την χώρα.
Στην πρώτη περίπτωση η μόνη λύση μπορεί να δοθεί από την Γερμανίδα Καγκελάριο με πολιτικό σχέδιο, με πολιτική παρέμβαση όχι γιατί πιστεύει στην δική μας παρουσία στην ευρωζώνη αλλά στις συνέπειες με την έξοδό μας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο φόβος για ανεξέλεγκτες αναταράξεις στον ευρωπαϊκό χώρο ή η αδυναμία εκτίμησης για τις ακριβείς επιπτώσεις θα αποτελέσουν τα κριτήρια για μια ενδεχόμενη πολιτική παρέμβαση της κ. Μέρκελ.
Δεν είναι η οικονομική ευρωστία της Γερμανίας στην ευρωζώνη είναι αυτή καθ΄αυτή η ευθύνη της κ. Μέρκελ εξ αυτού του λόγου της ευρωστίας και της δυνατότητας καθοριστικής επιρροής στα υπόλοιπα μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Να θυμιθούμε ότι οι ιδρυτές οραματιστές της ενωμένης ευρώπης ήταν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Βρετανοί αρχής γενομένης από το 1951. Τώρα η Γερμανία έχει και πάλι την ευθύνη όχι μιας νέας ίδρυσης αλλά της διατήρησης Ευρωπαϊκής συνθήκης. μιας συνθήκης που ούτε έχει ολοκληρωθεί αλλά πάσχει σε πολλά σημεία της όντας σε λειτουργία.
Δεν θα υποβαθμίσουμε την κ. Μέρκελ ως μοναδική (σήμερα) πολιτική προσωπικότητα που στέκεται ως εγγυητής της αρμονικής λειτουργίας της ευρωπαϊκής συνθήκης και μάλιστα σε μια περίοδο όπου εστίες πολέμων στέκουν γύρω από τα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης, με κύρια εστία αυτή στην Ουκρανία.
Δεν θα υποβαθμίσουμε, επίσης, τα λάθη στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής συνθήκης αυτά που αρκετές φορές έχει περιγράψει ο κ. Βαρουφάκης (κατά την άποψή μας ορθή). Όμως τα λάθη είναι για να διορθώνονται αν και εφόσον αναγνωρίζονται. Και η κ. Μέρκελ έχουμε την αίσθηση ότι το έχει κατανοήσει. Το ζήτημα είναι ο τρόπος και ο χρόνος που θα είναι έτοιμη να το αντιμετωπίσει. Θα το αντιμετωπίσει όχι μόνο για την περίπτωση της Ελλάδας αλλά συνολικά και διαχρονικά.
Στην δεύτερη περίπτωση δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο. Σε μια καταστραμένη οικονομικά χώρα, σε μια χώρα που το 1/3 του ενεργού πληθυσμού θα είναι άνεργο, το άλλο 1/3 θα είναι συνταξιούχοι και το υπόλοιπο 1/3 θα έχουν ξενητευθεί ποιές πολιτικές μπορεί να εφαρμοστούν ή ποιές θα είναι οι αντοχές της;
Σ΄αυτή την κρίσιμη οριακή στιγμή θα έλθει μια συμφωνία που κάθε άλλο θα τιμά τους Έλληνες. Υποτιμητική, απαξιωτική αλλά θα αποτελέσει αρχή μιας νέας πορείας της χώρας.
Κανείς δεν εύχεται να έλθει μια τέτοια στιγμή. Όχι μόνο γιατί θα έχει επέλθει ο απόλυτος μαρασμός σ΄αυτό τον λαό όχι μόνο γιατί η οικονομία της θα έχει καταρρεύσει αλλά κυρίως γιατί πολλές γεννιές θα πληρώσουν τις αμαρτίες ενός ανίκανου και σάπιου πολιτικού συστήματος που διακυβέρνησε την χώρα εις βάρος των πολιτών της, άδικα και αδικαιολόγητα.
Έχουμε την άποψη ότι όσο νωρίτερα ληφθούν καθοριστικές και οριστικές αποφάσεις τόσο καλύτερα θα είναι γι΄αυτό τον άμοιρο λαό, που δεν είναι και εκτός ευθυνών για τις επιλογές που έχει κάνει κατά καιρούς.