Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες. Τα δημοσιεύματα πυκνώνουν και εντείνονται με αρνητικούς ρυθμούς.
Όλοι ανά την πλανήτη θεσμικοί και μη βρίσκονται απέναντι από την χώρα μας. όλοι παροτρύνουν την κυβέρνηση να συμφωνήσει με τους δανειστές.
Οι μόνοι που διαφοροποιούνται είναι τα στελέχη της κυβέρνησης με μπροστάρη τον πρωθυπουργό.
Κάποιοι (λίγοι) της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την κατάσταση και ο λόγος τους ελαφρώς διαφοροποιείται.
Ο κίνδυνος ενός ΄΄ατυχήματος΄΄ είναι άμεσος. Η ρευστότητα έχει συγκεντρωθεί στην τράπεζα της Ελλάδος με την μορφή ΄΄ρέπος΄΄ (αν είναι δυνατόν) κι επομένως στην διάθεση της κυβέρνησης για κάθε ενδεχόμενο. Και μόνο αυτή η ενέργεια δείχνει την απόλυτη εκτροπή προς το ατύχημα ή τον σκοπό της κυβέρνησης. Κάθε λογικός άνθρωπος έχει ελεύθερα το δικαίωμα να υποψιαστεί ότι η κυβέρνηση απ΄την αρχή είχε στόχο την εκτροπή!!
Κι αν δεν το είχε δείχνει την απόλυτη έλλειψη εμπειρίας άσκησης υπεύθυνης πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εντολή να διαπραγματευθεί ώστε να οδηγήσει την χώρα σε καλύτερα μονοπάτια απ΄αυτά που πέτυχαν οι προηγούμενοι. Δεν είχε ούτε έχει την εντολή να καταφύγει και πάλι σε εκλογές ή σε δημοψηφίσματα ούτε να στραγγίξει τα αποθεματικά όλων των ταμείων.
Ενε΄ργειες αυτού του τύπου πλήττον βαθύτερα την πραγματική οικονομία.
Σκεφθείτε ότι πληθώρα έργων που ήταν σε εξέλιξη άρα πραγματική οικονομία έχουν ήδη σταματήσει αφού αφαιρέθηκαν οι πόροι από το ΕΣΠΑ. Τι είναι αυτό; Δεν είναι υφεσιακό μέτρο;
Ισχυριζόμαστε ότι η κυβέρνηση απώλεσε σημαντικό χρόνο όχι για να διαπραγματευθεί αλλά από άγνοια και έλλειψη εμπειρίας. Συνεχίζει δε να λειτουργεί με τον ίδιο ρυθμό.
Το πλήγμα που έχει υποστεί η οικονομία είναι ανεπανόρθωτο. Ακόμη και συμφωνία να επιτευχθεί σήμερα η επούλωση των τραυμάτων θα διαρκέσει μακρύ διάστημα. Πώς θα αναπληρωθούν να χρήματα που αποσύρθηκαν από τα ταμεία; Τι θα έχει προτεραιότητα η επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία ή η στροφή προς την ανάταση της οικονομίας;
Τρεις μήνες διακυβέρνησης είναι μεγάλο διάστημα με τις συγκυρίες αυτές. Η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα με συγκεκριμένο σχέδιο είναι βασικός παράγοντας επιτυχίας.
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι όλοι οφείλουν να βάλουν πλάτη, όπως ακούγεται, να στηρίξουν τον αγώνα της κυβέρνησης δεν έχει κανένα νόημα. Τι σημαίνει ΄΄να βάλλω πλάτη΄΄. Να μην πληρώνεται κανείς; Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα; Να πληρώνουν όλοι φόρους ταμεία και μάλιστα με το ίδιο φορολογικό καθεστώς που καθόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση από χρήματα που δεν υπάρχουν;
Ποιος τομέας της οικονομίας προοδεύει άρα και παράγει; Ποιος να συμμετέχει και πως σ΄αυτό τον αγώνα της κυβέρνησης που στο τέλος - τέλος δεν είναι και σαφής;
Οι ρυθμίσεις οφειλών που ψήφισε η κυβέρνηση θεωρείται (και είναι) σημαντικό μέτρο. Όμως από την μια καλείται ο λαός να πληρώσει και πάλι τις υποχρεώσεις του από την άλλη αναγνωρίζει η κυβέρνηση ότι ο λαός δεν αντέχει πια. Πως γίνεται αυτό; Δεν είναι από μόνο του μια αντίφαση.
Περισσότερες αντιφάσεις θα εντοπίσει κανείς αν σκαλίσει βαθύτερα όλες τις δράσεις.
Καμιά συζήτηση για ανάπτυξη. Η λέξη αυτή εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των υπευθύνων. Πως θα επανέλθει εισόδημα στον εργαζόμενο δεν έχουμε καταλάβει. Επενδύσεις δεν γίνονται, επενδύσεις φεύγουν από την χώρα. Τεράστια ποσά έχουν κάνει φτερά τις τελευταίες 20 ημέρες. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, κανείς δεν αναρωτήθηκε πως και γιατί. Ήταν όμως σημαντικό να ασχοληθεί κανείς για το αν ήταν κατάληψη στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ ή δεν ήταν. Ήταν ενδιαφέρον αν η πρόεδρος της Βουλής έφτιαξε το δικό της βιλαέτι ή όχι. Τέλειος αποπροσανατολισμός ή η απόλυτη έλλειψη ελέγχου της κατάστασης. Ήταν ζήτημα προς συζήτηση και διάλογος στην Βουλή η ψήφιση νόμου για την αποφυλάκιση του Ξηρού!!
Μιλούν όλοι για κόκκινες γραμμές. Μάλιστα. Οι κόκκινες γραμμές θα υπάρχουν χωρίς χρηματοδότηση; Ασφαλώς όχι. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν εξασφαλίσει πόρους πως θα εφαρμόσει το ίδιο της το πρόγραμμα;
Μήπως απαιτούμε να έχουμε την χρηματοδότηση από τους δανειστές μας έτσι όπως εμείς επιθυμούμε; Μήπως ζητούμε να επιβάλλουμε τις δικές μας πολιτικές σ΄ένα σύστημα που λειτουργεί με άλλα δεδομένα και που είναι άπαντες ικανοποιημένοι (φαίνεται από την έλλειψη συμμάχων);
Από την μια πλευρά είναι η κυβέρνηση και λέει ότι υπάρχει διαπραγμάτευση και αγώνας.
Από την άλλη όλος ο πλανήτης που ζητεί από την κυβέρνηση προτάσεις, διαπραγμάτευση, συζήτηση, στοιχεία.
Ποιος έχει δίκιο τελικά; Σίγουρα ένα από τα δυο μέρη ψεύδεται!!! Ποιος;
Ιδού το αίνιγμα.
Στην ουσία αναζητούμε δυο πράγματα, λοιπόν.
Πρώτον, με ποιο τρόπο η σημερινή κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά δεδομένα Ή
Δεύτερον, Η Ευρώπη να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κυβέρνησης.
Και πως η κυβέρνηση απαιτούμε να προσαρμοστεί όταν η κουλτούρα της δεν έχει καμιά σχέση με αυτή της Ευρώπης. Πως μια αριστερίζουσα κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στην κουλτούρα της ελεύθερης αγοράς; Πως ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Λαφαζάνης θα αποδεχθεί τους όρους λειτουργίας της Ευρωπαϊκής αγοράς ή και της παγκόσμιας όταν μόλις πριν τρεις μήνες ήταν απέναντι και κραύγαζε κατά του συστήματος; Φαίνεται αδύνατον εκτός κι αν υποχωρήσει και κάνει την ΄΄κωλοτούμπα΄΄!!
Είναι δυνατό, όμως, η Ευρώπη να αλλάξει και να εφαρμόσει άλλες πολιτικές, αυτές που προτείνει η κυβέρνηση; Στο ερώτημα αδυνατούμε να απαντήσουμε γιατί δεν ακούσαμε επί της ουσίας συγκεκριμένες πολιτικές ανάπτυξης από την κυβέρνηση ούτε εντός της χώρας πολύ περισσότερο (αν υπήρχε αυτός ο στόχος) εκτός της χώρας στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Ο λόγος περιορισμένος γύρω από τις ΄΄κόκκινες γραμμές΄΄. Μέχρι εκεί. Ή, ακόμη, ναι στις επενδύσεις αλλά με την συμμετοχή του κράτους (συμφωνούμε εδώ). Ναι αλλά ποιος θα έλθει να επενδύσει με αυτό το μοντέλο; Φαίνεται άλλωστε στην πράξη.
Η κυβέρνηση είναι απόλυτα εγκλωβισμένη στις δικές της επιλογές. Το αδιέξοδο το επέβαλε η ίδια. καλείται να ανορθώσει την κοινωνία, δεν φαίνεται να έχει τις κατάλληλες δυνάμεις. Δεν φαίνεται να έχει συγκεκριμένες πολιτικές, δεν φαίνεται να αναλαμβάνει τις ευθύνες της απέναντι στο λαό που την ψήφισε.
Η προσφυγή σε δημοψήφισμα ή σε εκλογές δηλώσει ακριβώς αυτό, την αδυναμία να ανταποκριθεί στις εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές της χώρας.
Δεν θα αναφέρουμε εδώ τώρα το πλήθος της επιχειρηματικής ρητορικής της κυβέρνησης πριν τις εκλογές. Πλήθος επιχειρημάτων που ξεχάστηκαν, που αφέθηκαν στην λήθη του χρόνου, που κρίθηκαν ανεφάρμοστα, που τελικώς υπήρξαν για τις εκλογές.
Μόνο τις μετακινήσεις του κ. Βαρουφάκη προς άλλες θέσεις να δει κανείς αντιλαμβάνεται άμεσα την έλλειψη σταθερής στόχευσης. Που ήταν προεκλογικά και που είναι σήμερα που δεν παραλείπει να πλέκει το εγκώμιο του κ. Σόϊμπλε σε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι βέβαια αυτό το κυρίαρχο. Είναι άλλα ζητήματα στα οποία ο κ. Βαρουφάκης, δυστυχώς, έχει εκτεθεί όχι μόνο στον Ελληνικό λαό αλλά στους συνομιλητές του.
Εν τέλει μπορεί να περιμένουμε την σύγκρουση χωρίς να γνωρίζουμε την επόμενη ημέρα.
Μπορεί να περιμένουμε εκλογές, δημοψήφισμα ή ό,τι άλλο.
Μπορεί να περιμένουμε capital control στο τραπεζικό σύστημα.
Μπορεί να περιμένουμε περιορισμό των πληρωμών στους μισθούς και τις συντάξεις (στάση πληρωμών όχι αλλά περιορισμό, η στάση πληρωμών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα έχει ήδη εφαρμοστεί). Μπορεί να έχουμε δεύτερο νόμισμα παράλληλα με το ευρώ. Μπορεί να έχουμε τα IOUs. Μπορεί, μπορεί μπορεί.... Όλα μπορεί, δυστυχώς για όλους!!!
Μπορεί να περιμένουμε κάθε εξέλιξη. Δεν θα χαρούμε, αντίστροφα, θα λυπηθούμε γιατί προεκλογικά αναπτύχθηκε υψηλό επίπεδο προσδοκίας και το είχαμε πιστέψει.
Όλοι ανά την πλανήτη θεσμικοί και μη βρίσκονται απέναντι από την χώρα μας. όλοι παροτρύνουν την κυβέρνηση να συμφωνήσει με τους δανειστές.
Οι μόνοι που διαφοροποιούνται είναι τα στελέχη της κυβέρνησης με μπροστάρη τον πρωθυπουργό.
Κάποιοι (λίγοι) της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την κατάσταση και ο λόγος τους ελαφρώς διαφοροποιείται.
Ο κίνδυνος ενός ΄΄ατυχήματος΄΄ είναι άμεσος. Η ρευστότητα έχει συγκεντρωθεί στην τράπεζα της Ελλάδος με την μορφή ΄΄ρέπος΄΄ (αν είναι δυνατόν) κι επομένως στην διάθεση της κυβέρνησης για κάθε ενδεχόμενο. Και μόνο αυτή η ενέργεια δείχνει την απόλυτη εκτροπή προς το ατύχημα ή τον σκοπό της κυβέρνησης. Κάθε λογικός άνθρωπος έχει ελεύθερα το δικαίωμα να υποψιαστεί ότι η κυβέρνηση απ΄την αρχή είχε στόχο την εκτροπή!!
Κι αν δεν το είχε δείχνει την απόλυτη έλλειψη εμπειρίας άσκησης υπεύθυνης πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εντολή να διαπραγματευθεί ώστε να οδηγήσει την χώρα σε καλύτερα μονοπάτια απ΄αυτά που πέτυχαν οι προηγούμενοι. Δεν είχε ούτε έχει την εντολή να καταφύγει και πάλι σε εκλογές ή σε δημοψηφίσματα ούτε να στραγγίξει τα αποθεματικά όλων των ταμείων.
Ενε΄ργειες αυτού του τύπου πλήττον βαθύτερα την πραγματική οικονομία.
Σκεφθείτε ότι πληθώρα έργων που ήταν σε εξέλιξη άρα πραγματική οικονομία έχουν ήδη σταματήσει αφού αφαιρέθηκαν οι πόροι από το ΕΣΠΑ. Τι είναι αυτό; Δεν είναι υφεσιακό μέτρο;
Ισχυριζόμαστε ότι η κυβέρνηση απώλεσε σημαντικό χρόνο όχι για να διαπραγματευθεί αλλά από άγνοια και έλλειψη εμπειρίας. Συνεχίζει δε να λειτουργεί με τον ίδιο ρυθμό.
Το πλήγμα που έχει υποστεί η οικονομία είναι ανεπανόρθωτο. Ακόμη και συμφωνία να επιτευχθεί σήμερα η επούλωση των τραυμάτων θα διαρκέσει μακρύ διάστημα. Πώς θα αναπληρωθούν να χρήματα που αποσύρθηκαν από τα ταμεία; Τι θα έχει προτεραιότητα η επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία ή η στροφή προς την ανάταση της οικονομίας;
Τρεις μήνες διακυβέρνησης είναι μεγάλο διάστημα με τις συγκυρίες αυτές. Η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα με συγκεκριμένο σχέδιο είναι βασικός παράγοντας επιτυχίας.
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι όλοι οφείλουν να βάλουν πλάτη, όπως ακούγεται, να στηρίξουν τον αγώνα της κυβέρνησης δεν έχει κανένα νόημα. Τι σημαίνει ΄΄να βάλλω πλάτη΄΄. Να μην πληρώνεται κανείς; Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα; Να πληρώνουν όλοι φόρους ταμεία και μάλιστα με το ίδιο φορολογικό καθεστώς που καθόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση από χρήματα που δεν υπάρχουν;
Ποιος τομέας της οικονομίας προοδεύει άρα και παράγει; Ποιος να συμμετέχει και πως σ΄αυτό τον αγώνα της κυβέρνησης που στο τέλος - τέλος δεν είναι και σαφής;
Οι ρυθμίσεις οφειλών που ψήφισε η κυβέρνηση θεωρείται (και είναι) σημαντικό μέτρο. Όμως από την μια καλείται ο λαός να πληρώσει και πάλι τις υποχρεώσεις του από την άλλη αναγνωρίζει η κυβέρνηση ότι ο λαός δεν αντέχει πια. Πως γίνεται αυτό; Δεν είναι από μόνο του μια αντίφαση.
Περισσότερες αντιφάσεις θα εντοπίσει κανείς αν σκαλίσει βαθύτερα όλες τις δράσεις.
Καμιά συζήτηση για ανάπτυξη. Η λέξη αυτή εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των υπευθύνων. Πως θα επανέλθει εισόδημα στον εργαζόμενο δεν έχουμε καταλάβει. Επενδύσεις δεν γίνονται, επενδύσεις φεύγουν από την χώρα. Τεράστια ποσά έχουν κάνει φτερά τις τελευταίες 20 ημέρες. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, κανείς δεν αναρωτήθηκε πως και γιατί. Ήταν όμως σημαντικό να ασχοληθεί κανείς για το αν ήταν κατάληψη στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ ή δεν ήταν. Ήταν ενδιαφέρον αν η πρόεδρος της Βουλής έφτιαξε το δικό της βιλαέτι ή όχι. Τέλειος αποπροσανατολισμός ή η απόλυτη έλλειψη ελέγχου της κατάστασης. Ήταν ζήτημα προς συζήτηση και διάλογος στην Βουλή η ψήφιση νόμου για την αποφυλάκιση του Ξηρού!!
Μιλούν όλοι για κόκκινες γραμμές. Μάλιστα. Οι κόκκινες γραμμές θα υπάρχουν χωρίς χρηματοδότηση; Ασφαλώς όχι. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν εξασφαλίσει πόρους πως θα εφαρμόσει το ίδιο της το πρόγραμμα;
Μήπως απαιτούμε να έχουμε την χρηματοδότηση από τους δανειστές μας έτσι όπως εμείς επιθυμούμε; Μήπως ζητούμε να επιβάλλουμε τις δικές μας πολιτικές σ΄ένα σύστημα που λειτουργεί με άλλα δεδομένα και που είναι άπαντες ικανοποιημένοι (φαίνεται από την έλλειψη συμμάχων);
Από την μια πλευρά είναι η κυβέρνηση και λέει ότι υπάρχει διαπραγμάτευση και αγώνας.
Από την άλλη όλος ο πλανήτης που ζητεί από την κυβέρνηση προτάσεις, διαπραγμάτευση, συζήτηση, στοιχεία.
Ποιος έχει δίκιο τελικά; Σίγουρα ένα από τα δυο μέρη ψεύδεται!!! Ποιος;
Ιδού το αίνιγμα.
Στην ουσία αναζητούμε δυο πράγματα, λοιπόν.
Πρώτον, με ποιο τρόπο η σημερινή κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά δεδομένα Ή
Δεύτερον, Η Ευρώπη να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κυβέρνησης.
Και πως η κυβέρνηση απαιτούμε να προσαρμοστεί όταν η κουλτούρα της δεν έχει καμιά σχέση με αυτή της Ευρώπης. Πως μια αριστερίζουσα κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στην κουλτούρα της ελεύθερης αγοράς; Πως ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Λαφαζάνης θα αποδεχθεί τους όρους λειτουργίας της Ευρωπαϊκής αγοράς ή και της παγκόσμιας όταν μόλις πριν τρεις μήνες ήταν απέναντι και κραύγαζε κατά του συστήματος; Φαίνεται αδύνατον εκτός κι αν υποχωρήσει και κάνει την ΄΄κωλοτούμπα΄΄!!
Είναι δυνατό, όμως, η Ευρώπη να αλλάξει και να εφαρμόσει άλλες πολιτικές, αυτές που προτείνει η κυβέρνηση; Στο ερώτημα αδυνατούμε να απαντήσουμε γιατί δεν ακούσαμε επί της ουσίας συγκεκριμένες πολιτικές ανάπτυξης από την κυβέρνηση ούτε εντός της χώρας πολύ περισσότερο (αν υπήρχε αυτός ο στόχος) εκτός της χώρας στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Ο λόγος περιορισμένος γύρω από τις ΄΄κόκκινες γραμμές΄΄. Μέχρι εκεί. Ή, ακόμη, ναι στις επενδύσεις αλλά με την συμμετοχή του κράτους (συμφωνούμε εδώ). Ναι αλλά ποιος θα έλθει να επενδύσει με αυτό το μοντέλο; Φαίνεται άλλωστε στην πράξη.
Η κυβέρνηση είναι απόλυτα εγκλωβισμένη στις δικές της επιλογές. Το αδιέξοδο το επέβαλε η ίδια. καλείται να ανορθώσει την κοινωνία, δεν φαίνεται να έχει τις κατάλληλες δυνάμεις. Δεν φαίνεται να έχει συγκεκριμένες πολιτικές, δεν φαίνεται να αναλαμβάνει τις ευθύνες της απέναντι στο λαό που την ψήφισε.
Η προσφυγή σε δημοψήφισμα ή σε εκλογές δηλώσει ακριβώς αυτό, την αδυναμία να ανταποκριθεί στις εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές της χώρας.
Δεν θα αναφέρουμε εδώ τώρα το πλήθος της επιχειρηματικής ρητορικής της κυβέρνησης πριν τις εκλογές. Πλήθος επιχειρημάτων που ξεχάστηκαν, που αφέθηκαν στην λήθη του χρόνου, που κρίθηκαν ανεφάρμοστα, που τελικώς υπήρξαν για τις εκλογές.
Μόνο τις μετακινήσεις του κ. Βαρουφάκη προς άλλες θέσεις να δει κανείς αντιλαμβάνεται άμεσα την έλλειψη σταθερής στόχευσης. Που ήταν προεκλογικά και που είναι σήμερα που δεν παραλείπει να πλέκει το εγκώμιο του κ. Σόϊμπλε σε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι βέβαια αυτό το κυρίαρχο. Είναι άλλα ζητήματα στα οποία ο κ. Βαρουφάκης, δυστυχώς, έχει εκτεθεί όχι μόνο στον Ελληνικό λαό αλλά στους συνομιλητές του.
Εν τέλει μπορεί να περιμένουμε την σύγκρουση χωρίς να γνωρίζουμε την επόμενη ημέρα.
Μπορεί να περιμένουμε εκλογές, δημοψήφισμα ή ό,τι άλλο.
Μπορεί να περιμένουμε capital control στο τραπεζικό σύστημα.
Μπορεί να περιμένουμε περιορισμό των πληρωμών στους μισθούς και τις συντάξεις (στάση πληρωμών όχι αλλά περιορισμό, η στάση πληρωμών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα έχει ήδη εφαρμοστεί). Μπορεί να έχουμε δεύτερο νόμισμα παράλληλα με το ευρώ. Μπορεί να έχουμε τα IOUs. Μπορεί, μπορεί μπορεί.... Όλα μπορεί, δυστυχώς για όλους!!!
Μπορεί να περιμένουμε κάθε εξέλιξη. Δεν θα χαρούμε, αντίστροφα, θα λυπηθούμε γιατί προεκλογικά αναπτύχθηκε υψηλό επίπεδο προσδοκίας και το είχαμε πιστέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου