ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑ ΗΜΕΡΕΣ!!!!

Οι επόμενες δέκα ημέρες είναι οι κρισιμότερες, οι καθοριστικές θα λέγαμε για το μέλλον της χώρας αλλά και της Ευρώπης.
Ο Ιούνιος είναι φορτωμένος με οικονομικές υποχρεώσεις. Η απαιτούμενη ρευστότητα είναι ανεπαρκής. Τα ταμειακά αποθέματα έχουν εξαντληθεί. Οι δρόμοι χρηματοδότησης έχουν αποκοπεί. 
Μπροστά μας είναι τα σημαντικά γεγονότα.
Η χώρα έχει χρέος 316 δις ευρώ. Οι δόσεις που πρέπει να πληρωθούν εντός του 2015 (υπόλοιπο) βρίσκονται στο ύψος των 16 δις ευρώ. Τον Ιούνιο πρέπει να πληρωθούν 3,5 δις ευρώ.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι δυνατόν να πληρωθούν όλα αυτά χωρίς χρηματοδότηση από κάπου; Όχι. Όσες παρεμβάσεις κι αν γίνουν προκειμένου να ελαφρύνει το ιδιωτικό εσωτερικό χρέος προς το κράτος δεν είναι συγκρίσιμο το εισπρακτικό προϊόν με τις υποχρεώσεις. Άρα, οριστικά και ρεαλιστικά η χώρα δεν θα αποφύγει την χρεοκοπία όποιας μορφής κι αν είναι.
Μια λύση υπάρχει, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΡΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ.

Πόσο διατίθενται οι εταίροι να συμφωνήσουν και πόσες ανοχές μπορεί να έχει η Ελληνική κυβέρνηση; Εκεί είναι τι ακριβές ζήτημα κι εκεί υποτίθεται ότι η κυβέρνηση και οι εταίροι διαπραγματεύονται.

Σ΄αυτό το πλαίσιο το τραπεζικό σύστημα αποτελεί μια παράμετρο σημαντικά ισχυρή που αναμένει αυτή την χρηματοδότηση. 
Η ρητορική περί πρωτογενούς πλεονάσματος, σε ποιο ύψος θα είναι, πως θα διανεμηθεί είναι μια ουτοπία. Μια χρεοκοπημένη χώρα, θεωρούν κάποιοι ότι θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα σε συγκεκριμένο ύψος και διαχειρίσιμο. 
Αδυνατούμε να το κατανοήσουμε αν κάποιος από αυτούς τους υποστηριχτές μας διαβεβαιώσει ότι δεν θα επιβληθούν νέα και μάλιστα σκληρά μέτρα. 

Έτσι τάχιστα θα περιμένουμε είτε μια συμφωνία με μέτρα, σκληρά και για όλους είτε κηρύσσεται η  πτώχευση επίσημα.
Οι τράπεζες στο επόμενο δεκαήμερο προβλέπουμε ότι θα προχωρήσουν σε έλεγχο αναλήψεων και σε έλεγχο διακίνησης κεφαλαίων. (Το επόμενο Σ/Κ είναι τριήμερο!!!!)
Οφείλουν να αυτοπροστατευθούν και να προστατέψουν ό,τι απέμεινε από την οικονομία.
Πάντα με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία.
Σε ποιον θα ανήκει η ευθύνη είναι ένα ερώτημα που έχει απάντηση αλλά δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθεί. 

Έχουμε, λοιπόν, το μεγάλο γεγονός στο αμέσως επόμενο δεκαήμερο. Η στάση πληρωμών θα φτερουγίζει στον Ελληνικό ουρανό και οι αναλήψεις σε απόλυτο έλεγχο, η χρεοκοπία εντός ή εκτός του ευρώ θα μπει στην ζωή μας. Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τουλάχιστον τα επόμενα 3-5 χρόνια. Έχουμε καταγράψει εδώ αυτές τις συνέπειες. 

Ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει και μια ενδιάμεση λύση. Μια χρηματοδότηση κάτω από συγκεκριμένο πλαίσιο. Ναι, είναι δυνατόν να γίνει. Όμως αυτή η συμφωνία θα έχει αναπτυξιακές προοπτικές όταν τα ταμεία είναι άδεια και οι τράπεζες χρεοκοπημένες; Πως θα αναπληρωθούν τα ταμειακά αποθέματα. Θα είναι η χρηματοδότηση ικανή να αναπληρώσει και να αναπτύξει την οικονομία ενώ η ανεργία θα μειωθεί άμεσα; Θα επανέλθουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε ενεργό δράση; 

Η εικόνα που περιγράψαμε έχει την βάση της στην τεχνοκρατική προσέγγιση. Υπάρχει και η πολιτική ασφαλώς.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι βλέπουμε την μια όψη του νομίσματος, τις επιπτώσεις στην χώρα μας και όχι αυτές των εταίρων μας, δανειστών. Οι εταίροι μας λέγεται ότι σε όλο αυτό το διάστημα έχουν αναπτύξει ισχυρούς μηχανισμούς αντιμετώπισης αυτού το προβλήματος. Επομένως θα αντέξουν και θα λύσουν το πρόβλημά τους. Δεν εξαιρούνται οι ΗΠΑ, οι οποίες εκτιμούν την κατάσταση με διαφορετική οπτική. Φοβούνται ότι οι επιπτώσεις στις χρηματαγορές θα είναι εξαιρετικά μεγάλες και εξ αυτού προκύπτει και το ενδιαφέρον τους με τις παρεμβάσεις του κ. Ομπάμα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Σήμερα μάλιστα διαβάσαμε δημοσιεύματα Γερμανικών εφημερίδων που φέρουν τον κ. Λιού να είναι έτοιμος να παρέμβει στο ΔΝΤ με στόχο την παραμονή του στο επόμενο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας. 
Είναι, όμως, εκτιμήσεις και για τις δυο πλευρές. Ποιος έχει δίκιο θα αποδειχθεί από το αποτέλεσμα. Ωστόσο, όμως, είναι εφικτό να πειραματιστούν οι Ευρωπαίοι κάτω από μια ...εκτίμηση;

Υπάρχει και ένα άλλο, επίσης, επιχείρημα, που έχει περισσότερο προσωπικά χαρακτηριστικά και που αφορά την ίδια την κ. Μέρκελ. Μπορεί να βρίσκεται σ΄ένα δίλημμα αν στην περίοδο κυριαρχίας της Γερμανικής οικονομίας και της πολιτικής της βρέθηκε χώρα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη; Μήπως η έξοδος της Ελλάδος θα σημάνει και την έναρξη πολλών αμφισβητήσεων για την συνοχή και την βιωσιμότητα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Μια τόσο μικρή οικονομία, που αντιστοιχεί μόλις στο 3% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ ήταν η αιτία να αναδείξει τις ατέλειες του ευρωπαϊκού μοντέλου διακυβέρνησης; 
Η οπτική αυτή περιέχει στοιχεία προσωπικής παρουσίας, φιλοδοξιών και ιδιοτελούς πολιτικής. Δεν θα το απορρίψουμε εμείς εδώ. Μπορεί να αποτελέσει παράμετρο στην διαχείριση της Ελληνικής κρίσης. 

Σε κάθε περίπτωση το παζλ της Ελληνικής κρίσης είναι θέμα που απασχολεί τον πλανήτη πια και όχι την μια χούφτα Ελλήνων σε μια κουκίδα του παγκόσμιου οικονομικού χάρτη. Κι αυτό είναι για μας ένα βασικό ζήτημα. Η μικρή αυτή χώρα δεν μπόρεσε ποτέ να αυτοδιαχειριστεί ούτε να αξιοποιήσει τις δικές της δυνάμεις παρά έμαθε να μετρά περισσότερο τον ΄΄αντίπαλο΄΄ από την δική του ευημερία.

Μπροστά μας οι εξελίξεις. Το επόμενο δεκαήμερο είναι κρισιμότατο και είθε να μην πονέσει ο πολύπαθος Ελληνικός λαός και κυρίως οι νέες γενιές ακόμη μαι φορά.

ΔΕΝ ΔΙΑΦΑΙΝΕΤΑΙ ΛΥΣΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Παρ΄όλο που η κυβέρνηση αγωνίζεται να επιτύχει μια συμφωνία με τους δανειστές της χώρας, μέχρι αυτή την ώρα δεν διαφαίνεται να επιτυγχάνεται. 
Οι δανειστές εμμένουν στην βασική θέση τους, απαιτώντας την αξιολόγηση του προγράμματος και την άμεση επικοινωνία τους με τους υπουργούς. Το ΔΝΤ θέτει ως βασική προϋπόθεση η διαπραγμάτευση να γίνεται με την ίδια την κυβέρνηση, κάτι που ο Πρωθυπουργός έχει θέσει ως κόκκινη γραμμή. Πόσο αντοχή θα επιδείξει στην αρχή αυτή;

Ωστόσο οι υποχρεώσεις τρέχουν και η πιστωτική ασφυξία αυξάνεται. Είναι, όμως, πεπερασμένες οι αντοχές της οικονομίας. Ήδη όλα τα ταμεία των οργανισμών του δημόσιου τομέα στενού και ευρύτερου έχουν στεγνώσει. Σημερινό έγγραφο υπουργείου ζητά να μάθει το ύψος των αποθεματικών τους, που είναι τοποθετημένα και αν είναι σε τράπεζες ποιες είναι οι τράπεζες και με τι επιτόκιο είναι τοποθετημένα. 
Η ενέργεια αυτή ενισχύει ακόμη πιο πολύ την αβεβαιότητα στην οικονομία ενώ η ρευστότητα μειώνεται έτι περαιτέρω. Η κατάσταση αυτή έχει ένα τέλος. Ποιο είναι αυτό το τέλος;
Είναι πολύ απλό όσο και δύσκολο. 
Αν εξακολουθήσει η οικονομία να μην ενισχύεται με νέα κεφάλαια τότε βρισκόμαστε πολύ κοντά  σε κάποιο γεγονός με σημαντικές επιπτώσεις. Ήδη η στασιμότητα στην οικονομία έχει πλήξει ανεπανόρθωτα την πραγματική οικονομία. Τα ασφαλιστικά ταμεία όσο κι αν στηρίχθηκαν από την νομοθετική παρέμβαση με την πληρωμή σε δόσεις, δεν θα αντέξουν περισσότερο Το ασφαλιστικό αποτελεί την βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του συστήματος. Αν δεν διασφαλιστούν συνθήκες ενίσχυσης των ταμείων με την συμμετοχή νέων εργαζομένων και επιχειρήσεων τότε είναι καταδικασμένα ακόμη κι αν εξασφαλιστεί η χρηματοδότησή τους από κρατικούς πόρους, που κι αυτοί δεν είναι εξασφαλισμένοι ες αεί.

Στο σκηνικό που διαμορφώνεται διαπιστώνουμε ότι η κυβέρνηση εμφανίζει ένα διαφορετικό πρόσωπο απ΄αυτό που εμφανίζουν οι θεσμοί. και μάλιστα κινείται σε εντελώς αντιδιαμετρικό επίπεδο από εκείνους.
Στις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών διακρίνουμε την βεβαιότητα ότι σύντομα θα έχουμε μια συμφωνία, στις δηλώσεις των εταίρων διακρίνουμε το ακριβώς αντίθετο, δεν υφίστανται συνθήκες για μια συμφωνία. Ποιος τελικά έχει δίκιο;. Μήπως είναι προπαγανδιστικές δηλώσεις είτε από την μια είτε από την άλλη πλευρά; Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν είναι ενημέρωση αυτή ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ασφάλειας είτε στον πολίτη είτε στον επιχειρηματία, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Καθημερινά χάνονται επιχειρήσεις με μακρά παρουσία στην αγορά και μαζί με αυτές χάνονται και θέσεις εργασίας. Κεφάλαια που έχουν επενδυθεί πολλά χρόνια εξανεμίζονται χωρίς να υπάρχει ελπίδα να επανέλθουν στην προηγούμενη κατάσταση. Οι επιχειρήσεις που κλείνουν, κλείνουν οριστικά και οι επιχειρηματίες μικροί ή μεγάλοι δεν θα επανέλθουν ποτέ σε ενεργό δράση. 
Δεν είμαστε σίγουροι αν η κυβέρνηση έχει αξιολογήσει έτσι την κατάσταση. 

Η ανεργία, πληγή στο σύστημα και στην κοινωνία, δεν θα μειωθεί με την διατήρηση της στασιμότητας και της αβεβαιότητας. Ούτε ακόμη και με λόγια, που δεν προσφέρουν τίποτα από το να τροφοδοτούν τον φανατισμό και την ένταση. Τα στοιχεία αυτά είναι η γάγγραινα της προόδου και της ευημερίας των πολιτών. 
Κι έχουμε την εντύπωση ότι το πολιτικό σύστημα ακόμη μια φορά κινείται στην ίδια κατεύθυνση. Δεν άλλαξε την νοοτροπία και την φιλοσοφία του συστήματος. Κινείται με όρους εντυπώσεων και φανατισμού. Εργαλεία ενός αποτυχημένου συστήματος μακριά από τις επιθυμίες των πολιτών.

Το τραπεζικό σύστημα δεν νοσεί απλά, είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Οι καταθέσεις συνεχώς μειώνονται. Τα χρήματα αποθηκεύονται σε μπαούλα και κρύπτες. Στοιχεία συνθηκών πολέμου!!!
Η ρευστότητα από τους θεσμούς συνεχώς μειώνεται. Η στρόφιγγα σφίγγει. 
Επενδύσεις δεν υπάρχουν είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Το χρήμα είτε μένει στάσιμο στα μπαούλα είτε φεύγει σε ξένες χώρες.
Τα δάνεια προς τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις δεν εξυπηρετούνται. Μπαίνουν στην περιοχή του κόκκινου, δημιουργώντας ασφυξία στις εισροές κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα.
Ο μηχανισμός του ELA δεν αποτελεί λύση. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές απ΄αυτές τις γραμμές. 
Τα παρκαρισμένα κρατικά ομόλογα στις τράπεζες χάνουν μέρα με την μέρα την αξία τους (βλέπε σημείωση της ΕΚΤ μόλις την περασμένη Τετάρτη ότι θα συζητηθεί περαιτέρω μείωση της αξίας τους οπότε και η αντίστοιχη ρευστότητα θα περιοριστεί).
Το τραπεζικό σύστημα δεν αποτελεί πια τον ισχυρό παράγοντα ανάπτυξης αλλά λειτουργεί ως καθημερινός διαμεσολαβητής - διαχειριστής των πράξεων κράτους, εισπράττοντας ή πληρώνοντας. 
Μηχανισμός μακριά από την φιλοσοφία του πραγματικού ρόλου του.
Οι καταθέσεις προς τα δάνεια σε όλες τις τράπεζες έχουν ξεπεράσει τους καθιερωμένους καθολικούς κανόνες λειτουργίας της οικονομίας για το τραπεζικό σύστημα. Σε άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές όλες οι τράπεζες θα είχαν εξαφανιστεί σε μια νύχτα. Παραδείγματα πολλά που δείχνουν την πραγματικότητα στην διαπίστωση. Ρίξτε μια ματιά στο τραπεζικό σύστημα μιας οποιασδήποτε προηγμένης οικονομίας.  

Εικόνα κατάρρευσης διαπιστώνουμε σε όλες τις δράσεις του κρατικού μηχανισμού, παιδεία, υγεία, πρόνοια, άμυνα, υποδομές. 

Η κοινωνία εμφανίζεται άκρως υπομονετική και ανεκτική. Είναι απορίας άξιο. 
Ελπίζει. 
Ως πότε όμως;

΄΄ΕΦΥΓΕ΄΄ ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!!!

Στα 89 του χρόνια αποχαιρέτισε την ζωή αυτή ένας θρύλος της μουσικής, της κιθάρας και του μπλούζ, ο Β.Β. King.

Άφησε πίσω του σημαντικό έργο στην μουσική, κυρίως στην κιθάρα. Συγκαταλέγεται στους 100 καλύτερους μουσικούς όλων των εποχών, δίπλα στον Τζίμυ Χέντριξ και άλλους κορυφαίους κιθαρίστες, που συγκίνησαν πολλές γενιές.

Βραβεύθηκε πολλές φορές από πολλούς φορείς και εκδηλώσεις.

Αξέχαστη δημιουργική προσωπικότητα. Πολλοί μεγάλωσαν με τις γλυκιές μελωδίες του ενώ απέκτησε άπειρους θαυμαστές σε όλο τον κόσμο.
Παθιασμένος με την κιθάρα του εκπροσώπησε επάξια την μαύρη μουσική.

Προς τιμήν του και στην μνήμη του αφιερώνουμε το βίντεο που τον δείχνει σε θαυμάσιες μουσικές παρουσίες.

Ταξίδι στο άγνωστο με «φτιαγμένη» μηχανή

Ο αναβαθμισμένος LHC «μαρσάρει» έτοιμος να ξεκινήσει για μια εξερεύνηση που ίσως μας οδηγήσει σε παντελώς νέα τοπία της Φυσικής, ενδεχομένως και στην πολυπόθητη «θεωρία των πάντων»

Υστερα από «ύπνο» δύο ετών το τέρας ξυπνά και επιστρέφει πιο δυνατό και πιο γρήγορο από ποτέ. Μετά το κλείσιμό του για αναβάθμιση στις αρχές του 2013, ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC), ο ισχυρότερος επιταχυντής σωματιδίων του κόσμου, είναι πλέον έτοιμος να αρχίσει ξανά τη λειτουργία του. Αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, πρόκειται να ανοίξει τις πύλες του εντός του Μαρτίου ενώ, όπως ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN), οι πρώτες συγκρούσεις σωματιδίων θα ξεκινήσουν ως τον ερχόμενο Μάιο. 

Οι συγκρούσεις αυτές, οι οποίες θα γίνονται σε πρωτοφανείς ενέργειες και συχνότητες, αναμένονται εναγωνίως από τους φυσικούς σε όλον τον πλανήτη. Αυτό γιατί ο αναβαθμισμένος LHC μπορεί να μας πάει πολύ μακριά – πέρα από τα πεδία της γνωστής φυσικής, σε ανεξερεύνητα εδάφη όπου ενδέχεται να συναντήσουμε καινούργια σωματίδια ή ακόμη και το «κλειδί» για τη θεωρία των πάντων.

Το λένε «Η έρημος» – ένα τεράστιο, κενό τοπίο που μας χωρίζει από μια Γη της Επαγγελίας που σιγοφέγγει σαν αντικατοπτρισμός στον ορίζοντα. Ενα μέρος γεμάτο απαντήσεις όπου επιτέλους θα αποκτήσουμε την πλήρη κατανόηση της πραγματικότητας της ύλης.

Μην ονειρεύεστε: δεν μπορούμε να φθάσουμε σε αυτή τη νιρβάνα. Ο δρόμος μέσα από την έρημο είναι πολύ μακρύς και πολύ καυτός και δεν έχουμε όχημα να μας πάει ως εκεί. Αν όμως οι ελπίδες των φυσικών ευοδωθούν, μια μηχανή που ξυπνάει αυτή τη στιγμή από έναν διετή ύπνο ίσως μας προχωρήσει ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση – ίσως μάλιστα και να μας αποκαλύψει απαντήσεις που θα πλησιάζουν ακόμη περισσότερο τον στόχο. Η εν λόγω μηχανή είναι ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC).

Ο ισχυρότερος όλων των επιταχυντών σωματιδίων, ο οποίος βρίσκεται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN) κοντά στη Γενεύη, γνώρισε τη δόξα με την ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς το 2012. Αυτό ήταν το τελευταίο αχαρτογράφητο χαρακτηριστικό ενός τοπίου που πλέον έχουμε εξερευνήσει αρκετά καλά: το τοπίο του καθιερωμένου προτύπου, της καλύτερης θεωρίας που διαθέτουμε για την ύλη και τη λειτουργία της.

Εμπειρία ζωής

Από τον Φεβρουάριο του 2013 ο LHC σταμάτησε να λειτουργεί για να του γίνει γενική αναβάθμιση. Τώρα «μαρσάρει» ξανά, ισχυρότερος από ποτέ, έτοιμος να ξεκινήσει για ένα ταξίδι στην έρημο, προς το απόλυτο άγνωστο. Και ο ενθουσιασμός είναι αισθητός. Οπως το έθεσε ο Τζιμ Ολσεν, από το πείραμα CMS του LHC: «Ζούμε μια εμπειρία ζωής, σηκώνουμε την αυλαία που θα αποκαλύψει μιαν απολύτως νέα κλίμακα ενεργειών».

Οι φυσικοί σωματιδίων μετράνε το έδαφος χρησιμοποιώντας την ενέργεια σαν βαθμολογημένη ράβδο. Βάσει της περίφημης εξίσωσης E=mc³ του Αϊνστάιν, όταν τα σωματίδια συγκρούονται σε υψηλές ταχύτητες μετατρέπονται σε «τελίτσες» τεράστιας ενέργειας, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να σχηματίσουν άλλα, μεγαλύτερα σωματίδια. Το Σύμπαν μας ξεκίνησε μέσα από μια καυτή, πυκνή μεγάλη έκρηξη, οπότε όσο υψηλότερες είναι οι ενέργειες που επιτυγχάνουμε αυξάνοντας την ταχύτητα των συγκρουόμενων σωματιδίων, τόσο πιο πίσω μπορούμε να φθάσουμε προς τη γέννηση του κόσμου μας και της ίδιας της ύλης.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο LHC και οι προκάτοχοί του μας επέτρεψαν να χαρτογραφήσουμε το καθιερωμένο πρότυπο. Η θεωρία αυτή περιγράφει τα θεμελιώδη σωματίδια της ύλης που είναι γνωστά ως λεπτόνια και κουάρκ, καθώς και τα σωματίδια που είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση τριών από τις τέσσερις δυνάμεις που ενεργούν σε αυτά: τον ηλεκτρομαγνητισμό μαζί με την ασθενή και την ισχυρή πυρηνική δύναμη.

Η κορωνίδα της δόξας αυτής της προσπάθειας ήταν το μποζόνιο Χιγκς. Το σωμάτιο αυτό αντιπροσωπεύει μια διαταραχή σε μια διάχυτη, αόρατη οντότητα, το πεδίο Χιγκς, με το οποίο όλα τα άλλα θεμελιώδη σωμάτια αλληλεπιδρούν για να αποκτήσουν τη μάζα τους. Το Χιγκς είναι ουσιώδες για την ερμηνεία μιας κρίσιμης στιγμής στα πρώτα στάδια του Σύμπαντος. Αρχικά ο ηλεκτρομαγνητισμός και η ασθενής πυρηνική δύναμη αποτελούσαν μέρος μιας ενιαίας ηλεκτρασθενούς δύναμης, ως τη στιγμή που εμφανίστηκε το πεδίο Χιγκς, περίπου 10^-12 δευτερόλεπτα μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Αυτό «έσπασε τη συμμετρία» της δύναμης, δίνοντας στα σωμάτια που τη μετέδιδαν διαφορετικές μάζες. Από εκείνη τη στιγμή ο ηλεκτρομαγνητισμός, τον οποίο φέρει το μεγαλύτερο σε μάζα φωτόνιο, απέκτησε ένα ουσιαστικά άπειρο εύρος, ενώ η ασθενής δύναμη, την οποία φέρουν τα μποζόνια W και Z, περιορίστηκε στην υποατομική κλίμακα.

Πλήρες αλλά ατελές

Η ύπαρξη του Χιγκς προβλέφθηκε για πρώτη φορά το 1964, για να βρεθεί όμως χρειαζόταν η ενέργεια του LHC: 8 τεραηλεκτρονιοβόλτ (TeV) που παράγονται σε μετωπικές συγκρούσεις μεταξύ πρωτονίων. Ακόμη και έτσι όμως οι θεωρητικοί δεν ήταν βέβαιοι σχετικά με το ποια ακριβώς μάζα θα έπρεπε να έχει το Χιγκς, αν πράγματι υπήρχε. Δεν είχαν όμως τίποτε να χάσουν: ακόμη και αν αποδεικνυόταν ότι ήταν μια μαθηματική οφθαλμαπάτη, αυτό θα τους έδινε την ώθηση να καταρρίψουν το καθιερωμένο πρότυπο και να κάνουν μια καινούργια αρχή.

Τελικά το άπιαστο σωματίδιο βρέθηκε, με μάζα 125 γιγαηλεκτρονιοβόλτ (GeV), απολύτως μέσα στα όρια της ενέργειας του LHC. Οι θεωρητικοί δικαιώθηκαν και δύο από τους πρωτεργάτες της θεωρίας Χιγκς, οΦρανσουά Ανγκλέρ και ο Πίτερ Χιγκς, μοιράστηκαν το Βραβείο Νομπέλ Φυσικής τον Οκτώβριο του 2013.

Κοιτάξτε όμως τι γίνεται: αν και το καθιερωμένο πρότυπο είναι πλέον πλήρες, παράλληλα είναι και ατελές. Η θεωρία δεν περιλαμβάνει περιγραφή της σκοτεινής ύλης – παράλειψη σημαντική εφόσον αυτή φαίνεται να αποτελεί το 85% όλης της ύλης που υπάρχει στο Σύμπαν αν κρίνουμε από παρατηρήσεις όπως το ότι οι γαλαξίες κινούνται σαν να στροβιλίζονται γύρω από ένα αόρατο βαρυτικό χέρι. Δεν κάνει καμία νύξη σχετικά με το πώς μια μικροσκοπική ανισορροπία μπορεί να προέκυψε ανάμεσα στη φυσιολογική ύλη και στην αντιύλη εξασφαλίζοντας έναν κόσμο γεμάτο από ύλη. Μένει επίσης βουβή απέναντι στη βαρύτητα, την τέταρτη από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις.

Για να μιλήσουμε πιο τεχνικά, το καθιερωμένο πρότυπο εξαρτάται από ένα σωρό αυθαίρετους αριθμούς για να λειτουργήσει. Το Χιγκς είναι μόνο ένα παράδειγμα: η μάζα του είναι μια από τις πολλές ποσότητες που το καθιερωμένο πρότυπο δεν μπορεί να προβλέψει και άρα πρέπει να μετρηθεί. Αν το αφήσουμε να κάνει ό,τι θέλει, το πρότυπο δίνει έναν αριθμό: λέει ότι το Χιγκς αλληλεπιδρά τόσο ισχυρά με τα βαρέα σωμάτια ώστε αποκτά μια παράλογα μεγάλη μάζα τουλάχιστον 10¹³ TeV.

Για τους περισσότερους φυσικούς το συμπέρασμα είναι ότι το καθιερωμένο πρότυπο αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης θεωρίας – μιας θεωρίας που μας φέρνει πιο κοντά στο να ενοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις και να κατανοήσουμε την ύλη σε όλες τις ενεργειακές κλίμακες. Το πρόβλημα είναι, αν και οι ακριβείς προβλέψεις ποικίλλουν, ότι σύμφωνα με την καλύτερη υπόθεσή μας η επόμενη έντονη δραστηριότητα ενοποίησης δυνάμεων μπορεί να βρεθεί μόνο στις κλίμακες των τρισεκατομμυρίων TeV και πάνω, οι οποίες επετεύχθησαν για τελευταία φορά την πρώτη στιγμή ύπαρξης του Σύμπαντος – μέσα σε 10^-36 δευτερόλεπτα μετά τη Μεγάλη Εκρηξη.

Λατρεμένη SUSY

Κανένας επιταχυντής επί Γης δεν θα μπορούσε να επιτύχει τέτοιες ενέργειες. Υπό αυτό το πρίσμα, αυτό που βρίσκεται ανάμεσα σε εμάς και την άπιαστη Γη της Επαγγελίας είναι μια έρημος χωρίς ενδιαφέρον. Κάνει την αναβαθμισμένη ενέργεια συγκρούσεων των 13 TeV του LHC να φαίνεται σαν μια καταδικασμένη κίνηση.

Οχι, λέει ο θεωρητικός Μπεν Αλανακ από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Αν η επικρατέστερη υποψήφια για την επόμενης γενιάς κρατούσα θεωρία έχει δίκιο, η σπιθαμή του νέου εδάφους στην οποία αναμένεται να μπούμε ενδέχεται να περιέχει σωματίδια και φαινόμενα τα οποία θα μας φέρουν ένα αποφασιστικό βήμα πιο κοντά σε μια τελειωτική απάντηση.

Η εν λόγω θεωρία είναι η υπερσυμμετρία ή SUSY για τους φίλους της. Η SUSY, την οποία οι θεωρητικοί ονειρεύτηκαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970, μας δίνει την πρώτη μυρωδιά από μια «μεγάλη ενοποιημένη θεωρία» που συνδυάζει την ηλεκτρασθενή με τις ισχυρές δυνάμεις. Επιτυγχάνει κάτι τέτοιο εισάγοντας ένα δάσος από «υσωμάτια», δηλαδή από σωματίδια που αποτελούν βαρύτερους υπερσυμμετρικούς σωσίες καθενός σωματιδίου που ήδη γνωρίζουμε. Το δάσος αυτό ενδέχεται να εμφανιστεί στις κλίμακες που ο LHC μπορεί να διερευνήσει. «Αν ανακαλύψουν σήματα ενός νέου σωματίου στον LHC, θα γίνει σεισμός στη θεωρητική κοινότητα» λέει ο κ. Αλανακ. «Θα χορεύουμε στους δρόμους».

Και αυτό όχι μόνο επειδή το ελαφρύτερο υσωμάτιο αποτελεί έναν εξαιρετικό υποψήφιο για τη σκοτεινή ύλη. Στο σύνολό τους τα υσωμάτια ακυρώνουν επίσης με φυσικό τρόπο τις ενοχλητικές κβαντικές διακυμάνσεις που κάνουν τη μάζα του Χιγκς να φουσκώνει εκτός ελέγχου. Ενα σωματίδιο της SUSY που θα μοιάζει με σκοτεινή ύλη είναι πιθανό να γλιστρήσει απαρατήρητο από τους ανιχνευτές, μπορεί όμως να αφήσει πίσω του μια τρύπα όταν θα γίνει η πρόσθεση της ενέργειας και της ορμής που παρήχθησαν. Σε γενικές γραμμές ωστόσο τα σωμάτια της SUSY αναμένεται να γίνουν γνωστά από τον τρόπο με τον οποίο καταπίπτουν σε ελαφρύτερα σωματίδια του καθιερωμένου προτύπου με χαρακτηριστικά μοτίβα.

Δικλίδες ασφαλείας

Η SUSY είναι τόσο αγαπημένη των θεωρητικών και η επιθυμία όλων να τη δουν έστω και σε μια φευγαλέα ματιά είναι τόσο διακαής ώστε στη διαδικασία ανάλυσης των δεδομένων θα πρέπει να εισαχθούν δικλίδες ασφαλείας που θα προφυλάσσουν από τον υπερενθουσιασμό. Από τη στιγμή που το πλήρωμα θα είναι βέβαιο ότι η μηχανή και η ανάλυση θα λειτουργήσουν ομαλά, τα δεδομένα θα είναι «τυφλά» – οι υπολογιστές που θα κάνουν την ανάλυση δεν θα ανακοινώνουν τα αποτελέσματα ορισμένων υπολογισμών έως ότου συσσωρευθούν αρκετά δεδομένα, ώστε να αποφευχθεί να παρερμηνευθούν διαδικασίες του καθιερωμένου προτύπου ως κάτι νέο.

Προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι μια ανωμαλία είναι αποτέλεσμα νέου είδους φυσικής, αυτή θα πρέπει να υπάρχει στα δεδομένα και των δύο μεγάλων πειραμάτων του LHC, του ATLAS και του CMS, όπως συνέβη και με την ανακάλυψη του Χιγκς. «Η στιγμή κατά την οποία οι διακυμάνσεις βαθαίνουν και επιβεβαιώνονται αμοιβαία είναι μαγική και είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος πώς αυτό θα συμβεί» λέει οΑντρέας Χέκερ από το ATLAS.

Ή αν τελικά θα συμβεί. Σε έναν τέλεια υπερσυμμετρικό κόσμο τα υσωμάτια θα έπρεπε να έχουν ταυτόσημες μάζες με τα αδελφά τους σωματίδια και θα έπρεπε να τα είχαμε δει εδώ και καιρό. Οι θεωρητικοί υποθέτουν ότι, όπως η ηλεκτρασθενής δύναμη, η SUSY έχει «σπάσει» κάνοντας τα υσωμάτια πολύ βαρύτερα. Αν ωστόσο έχουν γίνει υπερβολικά βαριά, παύουν να είναι χρήσιμα για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως η μάζα του Χιγκς, η φύση της σκοτεινής ύλης ή η ενοποίηση των δυνάμεων.

Το γεγονός ότι δεν ανακαλύφθηκαν υσωμάτια στον πρώτο κύκλο λειτουργίας του LHC έχει ήδη περιορίσει τον ζωτικό χώρο για τις απλούστερες, αισθητικά γοητευτικότερες παραλλαγές αυτής της θεωρίας. Οπως πολλοί θεωρητικοί, ο κ. Αλανακ λέει ότι τα δεδομένα του LHC των επόμενων χρόνων θα καθορίσουν αν θα πει ή όχι αντίο στη SUSY. Αν δεν βρεθεί τίποτε, «αυτό θα δείξει ότι υπάρχει κάτι θεμελιώδες στις υψηλές κλίμακες ενέργειας το οποίο δεν κατανοούμε».

Η ενέργεια της βαρύτητας

Ο αναβαθμισμένος LHC θα επιτυγχάνει πολύ μεγαλύτερη συχνότητα στις συγκρούσεις των σωματιδίων προσφέροντας πολλαπλάσια δεδομένα

Ενώ οι φυσικοί παρακολουθούν με ενδιαφέρον αναζητώντας μια ικανοποιητική λύση στο αίνιγμα της SUSY, παραμένει ανοιχτό το επίμαχο ζήτημα της βαρύτητας. Η συμβατική άποψη θεωρεί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε έστω και μια υποψία ενοποίησης με αυτή τη δύναμη στις κλίμακες ενέργειας που μπορεί να διερευνήσει ο LHC. Η βαρύτητα είναι τόσο ασθενέστερη από τις άλλες τρεις δυνάμεις – κατά περίπου 40 τάξεις μεγέθους – ώστε μπορεί να ελπίζει ότι θα ενοποιηθεί με αυτές μόνο στις ασύλληπτες ενέργειες των 10¹⁶ TeV και πάνω, οι οποίες αντιστοιχούν σχεδόν στην καυτή ενέργεια της ίδιας της Μεγάλης Εκρηξης.

Το 1998 ωστόσο οι θεωρητικοί πρότειναν μια πρωτοφανή εναλλακτική: Και αν ο κόσμος μας υπάρχει μέσα σε μια μεμβράνη («brane») με τρεις χωρικές διαστάσεις, η οποία ίπταται μέσα σε έναν χώρο ανώτερων διαστάσεων; Στην περίπτωση αυτή η πραγματική ισχύς της βαρύτητας ίσως μοιράζεται σε όλες αυτές τις διαστάσεις, με αποτέλεσμα να φαίνεται παράξενα αδύναμη από τη δική μας οπτική γωνία. Αν είναι έτσι, η πραγματική ισχύς της βαρύτητας ίσως είναι τέτοια ώστε η Γη της Επαγγελίας της ενοποίησης να βρίσκεται σε ενέργειες πολύ πιο κοντινές σε αυτές στις οποίες έχουμε φθάσει αυτή τη στιγμή, ενδεχομένως ακόμη και εντός των δυνατοτήτων του LHC. Και τότε η έρημος δεν θα είναι τελικά έρημος, αλλά θα είναι γεμάτη από παράξενα αντικείμενα όπως οι μαύρες τρύπες μινιατούρες, τις οποίες ο LHC θα μπορούσε να εμφανίσει στρεβλώνοντας και τσιμπώντας τον χωροχρόνο με τις συγκρούσεις του. Οι οντότητες αυτές θα πρέπει να καταπίπτουν σε πλήθη περισσότερο οικείων σωματιδίων με εξαιρετικά χαρακτηριστικά μοτίβα.

Ακόμη και αν κάτι τέτοιο αποδειχθεί ότι είναι υπερβολικά ενεργητικό ώστε να παρατηρηθεί άμεσα, υπάρχει μια πιθανότητα ότι νέα σωματίδια – SUSY ή κάτι άλλο – επηρεάζουν τη συμπεριφορά των πραγμάτων στις χαμηλότερες ενέργειες με τρόπους οι οποίοι μπορούν να μετρηθούν. Κάποιοι ψίθυροι ανεξήγητων φαινομένων υπάρχουν στα δεδομένα από τον LHC και προγενέστερους επιταχυντές και θα ενισχυθούν ή θα σβήσουν, καθώς όλο και περισσότερες συγκρούσεις θα συγκεντρώνονται μετά την επανεκκίνηση. Αν ένα τέτοιο «μπλιπ» μεγάλωνε αρκετά, αυτό από μόνο του θα ήταν «κάτι τεράστιο», λέει ο κ. Αλανακ. Δεν θα μας έλεγε όμως απαραιτήτως για τι είδους νέο σωματίδιο πρόκειται. Το πρόβλημα με τους θεωρητικούς όπως ο ίδιος, επισημαίνει, είναι ότι θα παρουσιάσουν είκοσι ή και περισσότερες διαφορετικές υποθέσεις για να εξηγήσουν το ίδιο «μπλιπ» – και όλες θα στέκουν.

Γοητευτικό άγνωστο

Για έναν ερευνητή των πειραμάτων όπως ο κ. Χέκερ ωστόσο ο ενθουσιασμός έγκειται λιγότερο στο να αποδείξει «το τάδε ή το δείνα» σενάριο όσο ακριβώς στο ότι δεν ξέρει τι πρόκειται να έρθει. «Οπωσδήποτε υπάρχει μεγαλύτερο περιθώριο για εκπλήξεις στον τεράστιο χώρο των πιθανών φαινομένων της νέας φυσικής από ό,τι στην περίπτωση της αναζήτησης του Χιγκς» λέει.

Η ελπίδα επομένως είναι ότι το έδαφος που πρόκειται να εξερευνηθεί είναι ένα πλούσιο δάσος γεμάτο σωματίδια που θα μας δώσουν ενδείξεις για τη φύση της ερήμου – και πέρα από αυτήν. Αν όχι, τότε θα έχουμε κολλήσει, χωρίς να έχουμε κανένα δείγμα για το τι ακολουθεί και χωρίς «φυσική» εξήγηση στο γιατί κάποιες όψεις του τοπίου του καθιερωμένου προτύπου φαίνονται να είναι έτσι. Απέναντι σε μια τέτοια προοπτική οι φυσικοί δεν έχουν παρά να θεωρήσουν ότι για αυτό ευθύνεται κάποια αλλόκοτη προσαρμογή, κάποια παράξενη σύμπτωση παραγόντων. Ισως το καθιερωμένο πρότυπό μας να είναι απλώς ένα από αμέτρητα άλλα, σε έναν χώρο όπου υπάρχουν όλα τα πιθανά σύμπαντα. Ή ίσως μπορούμε να μετακινήσουμε τα γκολπόστ και να πούμε ότι οι απαντήσεις μπορούν να βρεθούν μόνο με μια μηχανή που μπορεί να φθάσει υψηλότερες κλίμακες ενέργειας.

Εν τω μεταξύ όμως ας ανέβουμε στον αναβαθμισμένο LHC για να ξεκινήσουμε το ταξίδι, όπου και αν μας βγάλει. Αλλιώς θα μείνουμε πίσω να κοιτάζουμε με λαχτάρα ένα απροσπέλαστο βασίλειο, με μια βαλίτσα που θα έχει μέσα μόνο το Χιγκς και ένα σωρό αναπάντητα ερωτήματα.

Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά 

Το διαδικτυακό παιχνίδι ParticleQuest που αναπτύχθηκε από μια ομάδα φοιτητών με επικεφαλής τον Αλεχάντρο Αβιλές έχει βραβευθεί από το CERN. Τα εικονιζόμενα «sprites» των στοιχειωδών σωματιδίων έχουν σχεδιαστεί από τον Αντρέ-Πιερ Ολιβιέ ώστε να αντανακλούν τη συμπεριφορά που επιδεικνύει το καθένα από αυτά. Οι φυσικοί ελπίζουν ότι ο ισχυρότερος LHC ίσως μας φέρει σε επαφή με σωματίδια της νέας Φυσικής, πέρα από αυτά του καθιερω-μένου προτύπου

Ο «φτιαγμένος» LHC δεν θα προσφέρει μόνο συγκρούσεις σε υψηλότερες ενέργειες αλλά επιπλέον θα διπλασιάσει τη συχνότητά τους συγκεντρώνοντας ένα γιγαμπάιτ δεδομένων το δευτερόλεπτο.

Περαιτέρω αναβαθμίσεις σχεδιάζονται, κάτι το οποίο σημαίνει ότι όλα τα δεδομένα που έχει συλλέξει ο επιταχυντής σωματιδίων ως τώρα θα αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του συνόλου που αναμένεται να συγκεντρώσει στο τέλος της 20ετούς αποστολής του.

Η πρώτη δουλειά μετά την επανεκκίνηση θα είναι να δούμε αν οι δύο μεγάλοι ανιχνευτές «πολλαπλών χρήσεων» του LHC, ο ATLAS και ο CMS, αντεπεξέρχονται σε αυτή την τεράστια ροή δεδομένων όπως πρέπει, βαθμονομώντας και τεστάροντάς τους στη γνωστή φυσική.

Η «εκ νέου ανακάλυψη» του μποζονίου Χιγκς και η ακριβής μέτρηση των ιδιοτήτων του, ιδιαίτερα του πώς αλληλεπιδρά με άλλα σωματίδια όπως τα υψηλά ή κορυφαία (top) κουάρκ και τα μποζόνια W και Z, αποτελούν κύριες προτεραιότητες, λέει ο Τζιμ Ολσεν από το CMS.

Στις μεθυστικές πρώτες ημέρες αμέσως μετά την ανακάλυψη του Χιγκς υπήρξαν υπόνοιες ότι αυτό κατέπιπτε σε ζεύγη φωτονίων με διπλάσιο ρυθμό από ό,τι αναμενόταν από το καθιερωμένο πρότυπο, όμως αυτή η ασυνέπεια διαλύθηκε όταν εμφανίστηκαν περισσότερα σωματίδια.

Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι το Χιγκς έχει απογοητευτικά τη γεύση «σκέτης βανίλιας», σε συμφωνία με κάθε πρόβλεψη που έχει γίνει γι’ αυτό από το καθιερωμένο πρότυπο.

Δεν αποκλείεται όμως τα περισσότερα δεδομένα να εμφανίσουν ξανά ενδείξεις για κάτι πιο ενδιαφέρον, όπως π.χ. ότι το Χιγκς δεν είναι ένα μόνο σωμάτιο αλλά μια σύνθετη δέσμη σωματίων.

Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να διερευνήσουμε πώς φαίνεται το οικείο τοπίο του καθιερωμένου προτύπου από την οπτική γωνία της αναβαθμισμένης μηχανής.

Οι σωματιδιακές διαδικασίες μέσα σε αυτό το τοπίο θα σχηματίσουν το αναμενόμενο «υπόβαθρο» επάνω στο οποίο θα εκδηλωθούν τα όποια «μπλιπ» – οι υπογραφές της νέας φυσικής.

«Χρειαζόμαστε τόσο να επιβεβαιώσουμε ότι το καθιερωμένο πρότυπο εξακολουθεί να ισχύει σε υψηλότερες ενέργειες όσο και να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί να προβλέψουμε και να μοντελοποιήσουμε το υπόβαθρο για τις αναζητήσεις της νέας φυσικής» λέει ο κ. Ολσεν. Μόνο τότε μπορεί να αρχίσει το κυνήγι για τις θεωρίες της επόμενης γενιάς όπως η υπερσυμμετρία.

Πηγή: Βήμα – André-Pierre Olivier Chalmers Matthew

H ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΑΣ ΄΄ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ΄΄ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ. ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΟ ΄΄STAR TREK΄΄

Η NASA δοκιμάζει επαναστατικό κινητήρα διαστημοπλοίων

Μια πραγματικά επαναστατική τεχνολογία δοκιμάζουν μηχανικοί της NASA. Πρόκειται για μια τεχνολογία που θα επιτρέψει στα διαστημόπλοια να αναπτύσσουν την περίφημη «ταχύτητα δίνης» (warp speed) που χρησιμοποιούσε το σκάφος Enterprise στη θρυλική σειρά επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Όταν το Enterprise χρησιμοποιούσε την ταχύτητα δίνης μπορούσε να μετακινείται από γαλαξία σε γαλαξία σε χρόνο dt.

Δείτε ένα βίντεο που εξηγεί την αρχή λειτουργία

Η θεωρία

Αν και η ταχύτητα του φωτός θεωρείται, από τον Αϊνστάιν και μετά, το ανώτατο όριο ταχύτητας, το 1994, ένας μεξικανός φυσικός, ο Μιγκέλ Αλκουμπιέρε, παρουσίασε μια θεωρία σχετικά με το πώς μπορούν να επιτευχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός χωρίς να παρουσιάζεται κάποια αντίθεση στις θεωρίες του Αϊνστάιν.

Κλειδί της θεωρίας του Αλκουμπιέρε ήταν η «τιθάσευση» της διαστολής και της συστολής του Διαστήματος. Ενα διαστημόπλοιο δεν θα ξεπερνούσε την ταχύτητα του φωτός σε μία περιοχή του Διαστήματος, αλλά ένα υποθετικό σύστημα προώθησης θα μπορούσε να επέμβει στον χωροχρόνο δημιουργώντας μία «φούσκα», η οποία θα διαστέλλει το Διάστημα από τη μία κατεύθυνση, ενώ θα το συστέλλει από την άλλη.

«Με αυτόν τον τρόπο, το διαστημόπλοιο θα απομακρυνθεί από τη Γη και θα κινηθεί προς ένα μακρινό άστρο χάρη στον ίδιο τον χωροχρόνο» είχε αναφέρει ο Αλκουμπιέρε.

Τα μικροκύματα

Οπως έγινε γνωστό, ερευνητές της NASA πειραματίζονται με μια νέα τεχνολογία. Έναν ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα που μετατρέπει την ηλεκτρική ενέργεια σε ώθηση χωρίς την παρουσία κάποιου καυσίμου. Ο κινητήρας ονομάζεται EMDrive και «πυρήνας» του είναι ένα κλωβός μέσα στον οποίο αναπηδούν μικροκύματα. Οι μηχανισμοί των άστρων παράγουν ενέργεια που με τη σειρά τους παρέχει ηλεκτρισμό για τα μικροκύματα. Οι ειδικοί όμως υποστήριζαν μέχρι σήμερα ότι αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να επιτευχθεί στις συνθήκες του διαστημικού κενού.

Σύμφωνα με την NASA, οι δοκιμές του EMDdrive δείχνουν ότι δεν είναι άπιαστο όνειρο η κατασκευή ενός σκάφους που θα μπορεί να πιάνει ταχύτητες δίνης. Αναφέρουν μάλιστα ότι από τις δοκιμές προκύπτει ότι μπορεί να κατασκευαστεί ένας κινητήρας που θα επιτρέπει σε ένα σκάφος να μεταφέρει επιβάτες και φορτία στη Σελήνη σε μόλις 4 λεπτά ενώ θα μπορεί να κάνει το ταξίδι στο Αλφα του Κενταύρου (που με τη σημερινή τεχνολογία απαιτεί ταξίδι χιλιάδων ετών) σε περίπου εκατό έτη.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΤΕΡΡΙΨΕ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΄΄ΑΞΙΕΣ΄΄

Έπρεπε να δοκιμάσουμε στην πράξη την άλλη πλευρά είτε ιδεοληπτικά είτε ρεαλιστικά είτε εκλογικά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την εναλλακτική για τον λαό σ΄ένα περιβάλλον απόλυτα ντεντερμινιστικό που έκτισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η χώρα για πάμπολλους λόγους κατέληξε στην χρεοκοπία (δεν είναι και η πρώτη φορά). Οι Έλληνες έπρεπε να επιβιώσουν, ο λαός αποδέκτης ατυχών επιλογών ακουσίως ή εκουσίως έπρεπε να αναδημιουργηθεί από την στάχτη. Οι κυβερνήσεις κατέγραφαν και προσέφεραν τις λύσεις μέσα από την οπτική εισαγομένων αντιλήψεων και πολιτικών (ως συνήθως, βλ. ιστορικά το παρελθόν, εξάρτηση και ΄΄φιλίες΄΄). Έτοιμες λύσεις καθοδηγούμενες από παγκόσμια συμφέροντα και επιρροές.

Τον Ιανουάριο του 2015 ο Ελληνικός λαός έκανε ένα άλλο βήμα, μια άλλη επιλογή υπό την οπτική της δοκιμασίας. Απηυδισμένος και απογοητευμένος ήθελε να δοκιμάσει μια άλλη επιλογή. Ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας σε μια συνιστώσα αριστεράς. Μιας αριστεράς σύγχρονης, ενταγμένης στις αρχές και τους κανόνες μιας ενωμένης Ευρώπης, μιας Ευρώπης που πρωτίστως έθετε ως αρχή  την ευημερία των λαών. Απέρριψε την αντίθετη πλευρά της αριστεράς, την ριζοσπαστική, καθαρά  μαρξιστική θεώρηση ενός κοινωνικού-πολιτικου-οικονομικού μοντέλου διακυβέρνησης, της απομόνωσης και των στεγανών. 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρ΄ όλο που ενσωματώνει πολλές απόψεις και θεωρήσεις περί διακυβέρνησης και χρήσης μοντέλων διακυβέρνησης κατάφερε, ως τώρα τουλάχιστον, να πειθαρχεί κάτω από το πρίσμα της επιβίωσης του Ελληνικού λαού μέσα σ΄ένα περιβάλλον φιλελεύθερου μοντέλου διακυβέρνησης. Κατάφερε να προσαρμόσει τις δικές του ιδεοληψίες και αντιθέσεις στην τροχιά του Ευρωπαϊκού φιλελεύθερου ΄΄καθεστώτος΄΄.  Κι αυτό αποτελεί κατάκτηση θα λέγαμε γιατί κατόρθωσε να προσαρμοστεί και τουλάχιστον ως τώρα κατάφερε να επιβιώνει πολιτικά. Οι δημοσκοπήσεις το επαληθεύουν.

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση δέχθηκε άπειρες επιθέσεις από όλες τις πλευρές και δικαίως θα λέγαμε από έσω και έξω δυνάμεις. Η αδυναμία της, η απειρία της και οι εμμονές της έφεραν σε δεινή θέση οικονομικά την χώρα. Η οικονομική ασφυξία είχε ως αποτέλεσμα την συγκέντρωση όλων των αποθεμάτων (όσων ήταν δυνατόν) ώστε να ανταποκριθεί στις άμεσες οικονομικές υποχρεώσεις.
Το γεγονός αυτό αποτέλεσε μια σημαντική αλλαγή στην σκέψη της κυβέρνησης, ΄΄ύστερα τι;΄΄.
Έτσι έχουμε μια σημαντική στροφή στην λειτουργία της. Να προχωρήσει στην προσαρμογή στο ευρωπαϊκό μοντέλο και την πειθαρχία της στα απαιτούμενα, άλλως η απόλυτη καταστροφή έρχεται!!!

Ωστόσο κέρδισε κάτι. Κατέρριψε ένα μύθο που έχτισαν οι προηγούμενοι, ότι όλα λύνονται με την καθοδήγηση και τις πολιτικές του ευρωπαϊκού συστήματος. Κατέδειξε ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες λύσεις σ΄ ένα πρόβλημα του ίδιου του συστήματος. Δεν παραδόθηκε αμαχητί αλλά έδωσε την ευκαιρία να ανασυνταχθούν κάποιες δυνάμεις που είχαν τις αμφιβολίες τους στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Έτσι είδαμε και φωνές στην Ευρώπη να συμπαρίστανται στις αντιστάσεις του κ. Τσίπρα ή του κ. Βαρουφάκη. Ο τελευταίος ανέδειξε αν μη τι άλλο την λανθασμένη δομή του Ευρωπαϊκού μοντέλου. Άλλωστε και άλλοι στο παρελθόν είχαν καταγράψει τα αγκάθια και τις ατέλειες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το γεγονός ότι κάθε φορά που εμφανίζεται ένα πρόβλημα στην λειτουργία του άμεσα δίνεται η λύση μέσα από την ανάπτυξη νέων θεσμών και μηχανισμών (βλ. EFSF, ESM, ΤΧΣ κλπ). Δείγμα αποτελεί και η μέχρι σήμερα αδυναμία αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος. 
Έτσι ανέστειλε ένα πρόγραμμα άγριας λιτότητας που είχαν στις προθέσεις τους οι ευρωπαϊκοί θεσμοί να επιβάλλουν στην χώρα. Η έλλειψη προγράμματος παραγωγής και ανάπτυξης σε μια χώρα υπερχρεωμένη τι θα επέφερε μια επιβολή νέων και δυσβάσταχτων φόρων;  Κι όμως οι προηγούμενες κυβερνήσεις υιοθέτησαν την αντίληψη αυτή παρ΄όλο που δεν είναι βασική παράμετρος πολιτικής στο φιλελεύθερο σύστημα. Να ένα σημαντικό λάθος στην λειτουργία του ευρωπαϊκού μοντέλου. 
Όμως πόσο θα μπορούσε να επιτύχει το όποιο σενάριο συνεχούς αντίδρασης και αντίστασης όταν είσαι μια χώρα με πενιχρότατη οικονομία, χωρίς πόρους, χωρίς πρωτογενή τομέα, διαλυμένη δημόσια διοίκηση, επιχειρήσεις πεπαλαιωμένων μοντέλων χτισμένων στα θεμέλια της αρπαχτής, μια παιδεία σε πλήρη κατάρρευση όπως και η υγεία και ένα πανίσχυρο αλλά αρρωστημένο και ξεπουλημένο συνδικαλισμό; 
Πως θα μπορούσε να στηριχθεί μια όποια κυβέρνηση σ΄ένα σύστημα που έχει εθιστεί στην ρεμούλα και την ζητιανιά, την δαιδαλώδη νομοθεσία, την απαγόρευση, τα στεγανά, στο φακελάκι, στην διαφθορά και την απαξίωση στους θεσμούς; Σ΄ένα σύστημα ΄΄επιδομάτων΄΄ και χαριστικών αποφάσεων, σ΄ένα σύστημα παγωμένης και επαγγελματικοποιημένης δικαιοσύνης, σ΄ένα σύστημα του αραλίκι και καφέ, σ΄ένα σύστημα αγύριστων επιδοτήσεων και μηδενικής παραγωγής; Σ΄ένα σύστημα του ΄΄εγώ΄΄ και του ατομικού συμφέροντος, του ανίκανου και του άσχετου που του ανατέθηκε η διαχείριση της εξουσίας;
Πως;

Έτσι οι αντοχές μιας τέτοιας πολιτικής, που εκτυλίχθηκε μέσα σε 100 ημέρες δεν έμελλε να ευοδωθεί κάτω από τις σημαντικές ελλείψεις και αδυναμίες μας. Η οικονομική ασφυξία ήταν το τρωτό σημείο. Κι εκεί φάνηκε η δύναμη του ισχυρού και η αδυναμία του ανίσχυρου και ανίκανου συστήματος, του απαίδευτου και του ωχαδερφισμού. Έκαμψε τις αντιστάσεις της κυβέρνησης, η οποία αποδέχθηκε τελικά την ήττα της αλλά με βραβεία στο χέρι. 
Όμως τα βραβεία σ΄ένα ηττημένο έχουν αξία όταν ο λαός ήταν έτοιμος να βγει στους δρόμους;
Ιδού το ερώτημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται στην συμφωνία και οι πολίτες σ΄ένα νέο μνημόνιο. Μια συμφωνία που κανείς δεν γνωρίζει μέχρι τώρα τι θα περιλαμβάνει. Το βέβαιο είναι ότι θα έχει χρηματοδότηση. Χρηματοδότηση χωρίς ανταλλάγματα δεν υπάρχει. Μέτρα μπροστά μας και φυσικά αναστολή εφαρμογής του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, αν υπήρχε ή ακόμη και ανατροπή του. 
Τέτοιας μορφής προγράμματα θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα αν κι εφόσον υπάρχει ανάλογη χρηματοδότηση πράγμα αδύνατο γι΄αυτή την περίοδο. Η μικροοικονομία έχει περιθώρια ελιγμών κάτω από την ήρεμη και ισορροπημένη επιτυχία της μακροοικονομίας. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το υπερβάλλον χρέος πιέζουν κάθε πρωτοβουλία άσκησης κοινωνικής πολιτικής αφ΄ενός και αφ΄ετέρου η πλήρης αδυναμία του εγχώριου πολιτικού συστήματος να θέσει αρχές και εποπτείες, κανόνες και νόμους για την θεμελίωση αναπτυξιακών μοντέλων του εγχώριου προϊόντος. Κάτι που κανείς ως τώρα δεν αναφέρει, δεν σχολιάζει, δεν αγγίζει.


Η κυβέρνηση ηττημένη από την τρομακτική δύναμη του χρήματος και της οργανωμένων δομών του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, κέρδισε μια μάχη όχι τον πόλεμο. Κέρδισε τις εντυπώσεις ( να δούμε ως πότε θα φαίνεται κερδισμένος) αλλά και μια ουσία, οι μάχες κι ο πόλεμος θέλουν γνώση, ισχυρή βούληση, αλήθειες και ρεαλισμό, θέλουν στόχους και εναλλακτικές, θέλουν να γίνουμε όλοι ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΖΙ.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Η βασανιστικά αργή και ελλειμματική λειτουργία της κυβέρνησης, η αναποφασιστικότητα, η ανασφάλεια, η έλλειψη πρωτοβουλιών και η έλλειψη γνώσης και εμπειρίας οδηγούν την αγορά και την οικονομία σε μια πλήρη καταστροφή.
Χθες και σήμερα είναι φανερή η οριστική φυγή κεφαλαίων από την Ελληνική αγορά. Φαίνεται ξεκάθαρα από την αγορά χρήματος, χρηματιστήριο και αγορά ομολόγων. Άπαντες πωλούν ΄΄Ελλάδα΄΄!!!

Αμερικανικά κεφάλαια που είχαν επενδυθεί τα τελευταία τρία χρόνια έχουν ήδη κάνει φτερά. Δείχνουν ότι η πορεία της χώρας είναι προς την χρεοκοπία. Η ίδια η κυβέρνηση έβγαλε τα μάτια της μόνη της.

Συνεχές ΄΄πιστολίδι΄΄ στους μετοχικούς τίτλους. Ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου βρίσκεται στις 700 μονάδες με τις τράπεζες να έχουν καταρρεύσει. Οι τιμές τους κινούνται γύρω από τα 20 λεπτά ενώ η αποτίμησή τους είναι στα 9 δις ευρώ όταν μόνο οι τελευταίες ανακεφαλαιοποιήσεις τους κόστισαν περί τα 25 δις.

Στην αγορά ομολόγων οι αποδόσεις βρίσκονται σε επίπεδα χρεοκοπίας. Το τριετές στο 29% με τα ασφάλιστρα κινδύνου στο 40%, 4000 μονάδες βάσης!!! Το πενταετές στα επίπεδα του 16% και η δεκαετία στα επίπεδα του 14%!!!  Δεν συζητούμε για τα spreads, εκεί δεν υπάρχει σύγκριση. Χάος και μόνο χάος!!!

Οι δηλώσεις, οι προειδοποιήσεις άπειρες από όλα τα σημεία του πλανήτη. Θεσμικοί και μη μιλούν για την καταστροφή και η κυβέρνηση κατηγορεί άπαντες για κινδυνολογία και καταστροφολογία. Η καταστροφή έχει συντελεστεί. Το πλήγμα στην οικονομία είναι ανεπανόρθωτο. Ακόμη και συμφωνία να έχουμε είναι βέβαιο ότι η οικονομία δεν θα ανασάνει. 

Αναλυτές εκτιμούν ότι η χώρα θα χρειαστεί περί τα 50 δις για να σταματήσει η κατρακύλα. Μόνο οι τράπεζες χρειάζονται περί τα 15 δις ευρώ για να ανακεφαλαιοποιηθούν και πάλι άλλως εθνικοποιούνται, κρατικοποιούνται και ποιος ξέρει για την τύχη τους.

Τα κυβερνητικά στελέχη μιλούν την ίδια γλώσσα με αυτή πριν τις εκλογές. Δημιουργούν συνεχώς εχθρούς και αντιπάλους. Στους τρεις μήνες διακυβέρνησης δεν βρέθηκε ούτε ένας σύμμαχος. Κι αν ακόμη κάποιοι είδαν μια νέα προσπάθεια της εκλεγμένης κυβέρνησης και υποχώρησαν προκειμένου να εκφραστεί μια νέα πολιτική, απογοητεύθηκαν γρήγορα.
Επαίτες βρεθήκαμε σε όλα τα φόρα. 

Μια γρήγορη και αποφασιστική όσο και συγκεκριμένη κίνηση της κυβέρνησης είναι επιβεβλημένη.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΨΕΥΔΕΤΑΙ

Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες. Τα δημοσιεύματα πυκνώνουν και εντείνονται με αρνητικούς ρυθμούς.
Όλοι ανά την πλανήτη θεσμικοί και μη βρίσκονται απέναντι από την χώρα μας. όλοι παροτρύνουν την κυβέρνηση να συμφωνήσει με τους δανειστές.
Οι μόνοι που διαφοροποιούνται είναι τα στελέχη της κυβέρνησης με μπροστάρη τον πρωθυπουργό.
Κάποιοι (λίγοι) της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την κατάσταση και ο λόγος τους ελαφρώς διαφοροποιείται.

Ο κίνδυνος ενός ΄΄ατυχήματος΄΄ είναι άμεσος. Η ρευστότητα έχει συγκεντρωθεί στην τράπεζα της Ελλάδος με την μορφή ΄΄ρέπος΄΄ (αν είναι δυνατόν) κι επομένως στην διάθεση της κυβέρνησης για κάθε ενδεχόμενο. Και μόνο αυτή η ενέργεια δείχνει την απόλυτη εκτροπή προς το ατύχημα ή τον σκοπό της κυβέρνησης. Κάθε λογικός άνθρωπος έχει ελεύθερα το δικαίωμα να υποψιαστεί ότι η κυβέρνηση απ΄την αρχή είχε στόχο την εκτροπή!! 
Κι αν δεν το είχε δείχνει την απόλυτη έλλειψη εμπειρίας άσκησης υπεύθυνης πολιτικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την εντολή να διαπραγματευθεί ώστε να οδηγήσει την χώρα σε καλύτερα μονοπάτια απ΄αυτά που πέτυχαν οι προηγούμενοι. Δεν είχε ούτε έχει την εντολή να καταφύγει και πάλι σε εκλογές ή σε δημοψηφίσματα ούτε να στραγγίξει τα αποθεματικά όλων των ταμείων.
Ενε΄ργειες αυτού του τύπου πλήττον βαθύτερα την πραγματική οικονομία.
Σκεφθείτε ότι πληθώρα έργων που ήταν σε εξέλιξη άρα πραγματική οικονομία έχουν ήδη σταματήσει αφού αφαιρέθηκαν οι πόροι από το ΕΣΠΑ. Τι είναι αυτό; Δεν είναι υφεσιακό μέτρο;

Ισχυριζόμαστε ότι η κυβέρνηση απώλεσε σημαντικό χρόνο όχι για να διαπραγματευθεί αλλά από άγνοια και έλλειψη εμπειρίας. Συνεχίζει δε να λειτουργεί με τον ίδιο ρυθμό. 
Το πλήγμα που έχει υποστεί η οικονομία είναι ανεπανόρθωτο. Ακόμη και συμφωνία να επιτευχθεί σήμερα η επούλωση των τραυμάτων θα διαρκέσει μακρύ διάστημα. Πώς θα αναπληρωθούν να χρήματα που αποσύρθηκαν από τα ταμεία; Τι θα έχει προτεραιότητα η επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία ή η στροφή προς την ανάταση της οικονομίας;
Τρεις μήνες διακυβέρνησης είναι μεγάλο διάστημα με τις συγκυρίες αυτές. Η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα με συγκεκριμένο σχέδιο είναι βασικός παράγοντας επιτυχίας. 
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι όλοι οφείλουν να βάλουν πλάτη, όπως ακούγεται, να στηρίξουν τον αγώνα της κυβέρνησης δεν έχει κανένα νόημα. Τι σημαίνει ΄΄να βάλλω πλάτη΄΄. Να μην πληρώνεται κανείς; Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα; Να πληρώνουν όλοι φόρους ταμεία και μάλιστα με το ίδιο φορολογικό καθεστώς που καθόρισε η προηγούμενη κυβέρνηση από χρήματα που δεν υπάρχουν; 
Ποιος τομέας της οικονομίας προοδεύει άρα και παράγει; Ποιος να συμμετέχει και πως σ΄αυτό τον αγώνα της κυβέρνησης που στο τέλος - τέλος δεν είναι και σαφής;
Οι ρυθμίσεις οφειλών που ψήφισε η κυβέρνηση θεωρείται (και είναι) σημαντικό μέτρο. Όμως από την μια καλείται ο λαός να πληρώσει και πάλι τις υποχρεώσεις του από την άλλη αναγνωρίζει η κυβέρνηση ότι ο λαός δεν αντέχει πια. Πως γίνεται αυτό; Δεν είναι από μόνο του μια αντίφαση. 
Περισσότερες αντιφάσεις θα εντοπίσει κανείς αν σκαλίσει βαθύτερα όλες τις δράσεις.

Καμιά συζήτηση για ανάπτυξη. Η λέξη αυτή εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο των υπευθύνων. Πως θα επανέλθει εισόδημα στον εργαζόμενο δεν έχουμε καταλάβει. Επενδύσεις δεν γίνονται, επενδύσεις φεύγουν από την χώρα. Τεράστια ποσά έχουν κάνει φτερά τις τελευταίες 20 ημέρες. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, κανείς δεν αναρωτήθηκε πως και γιατί. Ήταν όμως σημαντικό να ασχοληθεί κανείς για το αν ήταν κατάληψη στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ ή δεν ήταν. Ήταν ενδιαφέρον αν η πρόεδρος της Βουλής έφτιαξε το δικό της βιλαέτι ή όχι. Τέλειος αποπροσανατολισμός ή η απόλυτη έλλειψη ελέγχου της κατάστασης. Ήταν ζήτημα προς συζήτηση και διάλογος στην Βουλή η ψήφιση νόμου για την αποφυλάκιση του Ξηρού!!

Μιλούν όλοι για κόκκινες γραμμές. Μάλιστα. Οι κόκκινες γραμμές θα υπάρχουν χωρίς χρηματοδότηση; Ασφαλώς όχι. Αν, λοιπόν, η κυβέρνηση δεν εξασφαλίσει πόρους πως θα εφαρμόσει το ίδιο της το πρόγραμμα;
Μήπως απαιτούμε να έχουμε την χρηματοδότηση από τους δανειστές μας έτσι όπως εμείς επιθυμούμε; Μήπως ζητούμε να επιβάλλουμε τις δικές μας πολιτικές σ΄ένα σύστημα που λειτουργεί με άλλα δεδομένα και που είναι άπαντες ικανοποιημένοι (φαίνεται από την έλλειψη συμμάχων);

Από την μια πλευρά είναι η κυβέρνηση και λέει ότι υπάρχει διαπραγμάτευση και αγώνας.
Από την άλλη όλος ο πλανήτης που ζητεί από την κυβέρνηση προτάσεις, διαπραγμάτευση, συζήτηση, στοιχεία.
Ποιος έχει δίκιο τελικά; Σίγουρα ένα από τα δυο μέρη ψεύδεται!!! Ποιος;
Ιδού το αίνιγμα.  

Στην ουσία αναζητούμε δυο πράγματα, λοιπόν. 
Πρώτον, με ποιο τρόπο η σημερινή κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στα Ευρωπαϊκά δεδομένα    Ή
Δεύτερον,  Η Ευρώπη να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κυβέρνησης.
Και πως η κυβέρνηση απαιτούμε να προσαρμοστεί όταν η κουλτούρα της δεν έχει καμιά σχέση με αυτή της Ευρώπης. Πως μια αριστερίζουσα κυβέρνηση θα προσαρμοστεί στην κουλτούρα της ελεύθερης αγοράς; Πως ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Λαφαζάνης θα αποδεχθεί τους όρους λειτουργίας της Ευρωπαϊκής αγοράς ή και της παγκόσμιας όταν μόλις πριν τρεις μήνες ήταν απέναντι και κραύγαζε κατά του συστήματος; Φαίνεται αδύνατον εκτός κι αν υποχωρήσει και κάνει την ΄΄κωλοτούμπα΄΄!!

Είναι δυνατό, όμως, η Ευρώπη να αλλάξει και να εφαρμόσει άλλες πολιτικές, αυτές που προτείνει η κυβέρνηση; Στο ερώτημα αδυνατούμε να απαντήσουμε γιατί δεν ακούσαμε επί της ουσίας συγκεκριμένες πολιτικές ανάπτυξης από την κυβέρνηση ούτε εντός της χώρας πολύ περισσότερο (αν υπήρχε αυτός ο στόχος) εκτός της χώρας στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων. Ο λόγος περιορισμένος γύρω από τις ΄΄κόκκινες γραμμές΄΄. Μέχρι εκεί. Ή, ακόμη,  ναι στις επενδύσεις αλλά με την συμμετοχή του κράτους (συμφωνούμε εδώ). Ναι αλλά ποιος θα έλθει να επενδύσει με αυτό το μοντέλο; Φαίνεται άλλωστε στην πράξη.

Η κυβέρνηση είναι απόλυτα εγκλωβισμένη στις δικές της επιλογές. Το αδιέξοδο το επέβαλε η ίδια. καλείται να ανορθώσει την κοινωνία, δεν φαίνεται να έχει τις κατάλληλες δυνάμεις. Δεν φαίνεται να έχει συγκεκριμένες πολιτικές, δεν φαίνεται να αναλαμβάνει τις ευθύνες της απέναντι στο λαό που την ψήφισε. 
Η προσφυγή σε δημοψήφισμα ή σε εκλογές δηλώσει ακριβώς αυτό, την αδυναμία να ανταποκριθεί στις εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές της χώρας.

Δεν θα αναφέρουμε εδώ τώρα το πλήθος της επιχειρηματικής ρητορικής της κυβέρνησης πριν τις εκλογές. Πλήθος επιχειρημάτων που ξεχάστηκαν, που αφέθηκαν στην λήθη του χρόνου, που κρίθηκαν ανεφάρμοστα, που τελικώς υπήρξαν για τις εκλογές. 
Μόνο τις μετακινήσεις του κ. Βαρουφάκη προς άλλες θέσεις να δει κανείς αντιλαμβάνεται άμεσα την έλλειψη σταθερής στόχευσης. Που ήταν προεκλογικά και που είναι σήμερα που δεν παραλείπει να πλέκει το εγκώμιο του κ. Σόϊμπλε σε κάθε ευκαιρία. Δεν είναι βέβαια αυτό το κυρίαρχο. Είναι άλλα ζητήματα στα οποία ο κ. Βαρουφάκης, δυστυχώς, έχει εκτεθεί όχι μόνο στον Ελληνικό λαό αλλά στους συνομιλητές του.

Εν τέλει μπορεί να περιμένουμε την σύγκρουση χωρίς να γνωρίζουμε την επόμενη ημέρα. 
Μπορεί να περιμένουμε εκλογές, δημοψήφισμα ή ό,τι άλλο.
Μπορεί να περιμένουμε capital control στο τραπεζικό σύστημα.
Μπορεί να περιμένουμε περιορισμό των πληρωμών στους μισθούς και τις συντάξεις (στάση πληρωμών όχι αλλά περιορισμό, η στάση πληρωμών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα έχει ήδη εφαρμοστεί). Μπορεί να έχουμε δεύτερο νόμισμα παράλληλα με το ευρώ. Μπορεί να έχουμε τα IOUs. Μπορεί, μπορεί μπορεί.... Όλα μπορεί, δυστυχώς για όλους!!!
Μπορεί να περιμένουμε κάθε εξέλιξη. Δεν θα χαρούμε, αντίστροφα, θα λυπηθούμε γιατί προεκλογικά αναπτύχθηκε υψηλό επίπεδο προσδοκίας και το είχαμε πιστέψει.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Τα δύσκολα και ανυπέρβλητα συσσωρευμένα προβλήματα στις Ελληνικές συστημικές τράπεζες φέρουν (φήμες) την κυβέρνηση να εξετάζει την συγχώνευση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών σε δύο.
Αλφα - Eurobank 
Εθνική - Πειραιώς - Αττικής οι δυο συστημικοί τραπεζικοί πόλοι.
Πιθανότατα κάτω από τον φόβο μιας πιθανής πτώχευσης σε κάποια από τις σημερινές τράπεζες η κυβέρνηση εξετάζει την διάσταση των συγχωνεύσεων προκειμένου να αποφευχθεί αυτή πιθανότητα.
Όμως, το εγχείρημα αυτό κρύβει τεράστιους άλλους κινδύνους.
Η γιγάντωση του τραπεζικού συστήματος αυξάνει και τον κίνδυνο σε κάποιο ενδεχόμενο στο μέλλον της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος. 
Να επισημάνουμε ότι το σχήμα Εθνική - Πειραιώς θα σημειώνει ενεργητικό πάνω από 200 δις, δηλαδή μεγαλύτερο από το ίδιο το ΑΕΠ της χώρας!!!
Το σχήμα Αλφα - Eurobank θα σημειώνει ενεργητικό στα 150 δις ευρώ.
Η ανακεφαλαιοποίηση των δυο αυτών σχημάτων θα είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερη από αυτή με τα σημερινά δεδομένα, που εκτιμάται στα 10-15 δις ευρώ.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε  το γεγονός ότι με τις συγχωνεύσεις θα επέλθει άμεσα και μια εθελουσία έξοδος (τουλάχιστον) μείωση των τραπεζικών καταστημάτων κι επομένως χιλιάδες υπάλληλοι θα ενσωματωθούν στην μάζα των ανέργων στην χώρα.

Αυτοί οι σχεδιασμοί φανερώνουν (αν είναι αλήθεια ασφαλώς) το αδιέξοδο αλλά και την έλλειψη σοβαρής γνώσης από την πλευρά της κυβέρνησης.

Λίαν επικίνδυνα σενάρια.

Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Χρεοκοπημένη και αδύνατο να βρει 139 εκατομμύρια ευρώ από τον Σεπτέμβριο 2014 η Πανελλήνια τράπεζα απορροφάται τάχιστα από την τράπεζα Πειραιώς.
Η Πανελλήνια έχει προκύψει από συγχωνεύσεις άλλων συνεταιριστικών τραπεζών μεταξύ  των οποίων είναι και μια Γερμανική.
Η αδυναμία της να ανακεφαλαιοποιηθεί με 139 εκατομμύρια την έφερε να ενσωματώνεται σε συστημική τράπεζα με επείγουσες ενέργειες.

Η τράπεζα παρουσίασε ζημιές 12,6 εκατομμύρια το 2013, το ενεργητικό της βρίσκεται στα 740 εκατομμύρια ευρώ, ίδια κεφάλαια 50 εκατομμύρια και τα δάνειά της είναι 652 εκατομμύρια ενώ οι καταθέσεις της είναι στα 514 εκατομμύρια ευρώ.